Niniejszy dział obejmuje szeroki zakres przyrządów i aparatów, które z reguły charakteryzują się wysokim stopniem wykończenia i precyzją. Większość z nich jest stosowana głównie do celów naukowych (badania laboratoryjne, analizy, astronomia itp.), do specjalnych celów technicznych lub przemysłowych (pomiary lub kontrola, obserwacje itp.) lub do celów medycznych.
Niniejszy dział obejmuje w szczególności:
(A)Nie tylko proste elementy optyczne objęte pozycjami 9001 i 9002, lecz także szeroką grupę przyrządów optycznych i aparatów, począwszy od okularów objętych pozycją 9004 aż do bardziej złożonych przyrządów stosowanych w astronomii, fotografii, kinematografii lub do obserwacji mikroskopowych.
(B)Przyrządy i aparaty skonstruowane do ściśle określonych zastosowań (miernictwa, meteorologii, kreślenia, obliczeń itp.).
(C)Przyrządy i urządzenia do użytku medycznego, chirurgicznego, stomatologicznego lub weterynaryjnego, albo do zastosowań pokrewnych (radiologia, mechanoterapia, tlenoterapia, ortopedia, protetyka itp.).
(D)Maszyny, przyrządy i urządzenia do badań materiałów.
(E)Przyrządy i urządzenia laboratoryjne.
(F)Dużą grupę przyrządów pomiarowych, kontrolnych lub przyrządów i aparatów do automatycznej regulacji, nawet optycznych lub elektrycznych, a szczególnie objętych pozycją 9032 zgodnie z definicją podaną w uwadze 7. do niniejszego działu.
Niektóre z tych przyrządów są wyszczególnione w określonej pozycji, na przykład mikroskopy optyczne (pozycja 9011), mikroskopy elektronowe (pozycja 9012), a inne przyrządy i aparaty są objęte bardziej ogólnymi opisami w pozycjach odnoszących się do określonych dziedzin nauki, przemysłu itd. (np. przyrządy astronomiczne objęte pozycją 9005, przyrządy i urządzenia miernicze objęte pozycją 9015, aparatura wykorzystująca promieniowanie rentgenowskie objęta pozycją 9022). Ten dział obejmuje również powietrzne aparaty w rodzaju stosowanych w medycynie, chirurgii, dentystyce lub weterynarii (pozycja 9018).
Od ogólnej reguły, że przyrządy i urządzenia objęte niniejszym działem są typu precyzyjnego, istnieją pewne wyjątki. Przykładowo, niniejszy dział obejmuje zwykłe gogle (pozycja 9004), proste lupy i peryskopy niepowiększające (pozycja 9013), linijki dwustronne z podziałką, przymiary szkolne (pozycja 9017), higrometry dekoracyjne - niezależnie od ich dokładności (pozycja 9025).
Z wyjątkiem pewnych wyłączeń opisanych w uwadze 1. do niniejszego działu (np. gumowe lub skórzane podkładki i uszczelki oraz skórzane przepony do mierników), zaliczane do niniejszego działu przyrządy, aparaty i ich części mogą być wykonane z dowolnego materiału (włączając w to metale szlachetne, metale platerowane metalami szlachetnymi, kamienie szlachetne lub półszlachetne (naturalne, syntetyczne lub odtworzone).
(zobacz Ogólna Reguła Interpretacji 2(a))
Niekompletne lub niegotowe maszyny, aparaty i przyrządy zalicza się do odpowiadających im wyrobów kompletnych lub gotowych, pod warunkiem że mają zasadnicze cechy wyrobu kompletnego lub gotowego (na przykład: aparat fotograficzny lub mikroskop bez swoich elementów optycznych lub licznik energii elektrycznej bez urządzenia sumującego).
(Uwaga 2. do działu)
Z zastrzeżeniem treści uwagi 1. do niniejszego działu, części i akcesoria możliwe do zidentyfikowania jako nadające się do użycia wyłącznie lub głównie wraz z maszynami, urządzeniami, przyrządami lub aparatami objętymi niniejszym działem, zalicza się do takich samych pozycji jak te maszyny, urządzenia itd.
Jednakże ta ogólna reguła nie odnosi się do:
(1)Części lub akcesoriów, które jako takie stanowią wyroby objęte dowolną pozycją niniejszego działu lub działu 84, 85 lub 91 (innej niż dotyczące wyrobów niewymienionych w pozycji 8487, 8548 lub 9033). Na przykład pompę próżniowa do mikroskopu elektronowego obejmuje pozycja 8414; transformatory, elektromagnesy, kondensatory, oporniki, przekaźniki, lampy, zawory itp. klasyfikuje się do działu 85; elementy optyczne objęte pozycją 9001 lub 9002 zalicza się do tych pozycji bez względu na rodzaj przyrządu lub aparatu, którego wyposażenie mają stanowić; mechanizm zegara lub zegarka zawsze klasyfikowany jest do działu 91; aparat fotograficzny obejmuje pozycja 9006, nawet jeśli jest on typu przeznaczonego do stosowania z innym przyrządem (mikroskopem, stroboskopem itp.).
(2)Części lub akcesoriów nadających się do stosowania z maszynami, urządzeniami, przyrządami lub aparatami wielu kategorii objętymi różnymi pozycjami niniejszego działu zalicza się do pozycji 9033, chyba że są one kompletnymi przyrządami, wyszczególnionymi w innej pozycji (zobacz punkt (1) powyżej).
(Uwaga 3 do działu)
Uwaga 3 dokładnie określa, że postanowienia uwagi 3. i 4. do sekcji XVI dotyczą także tego działu (zobacz części (VI) i (VII) Uwag ogólnych Not wyjaśniających do sekcji XVI).
Na ogół maszyny wielozadaniowe są klasyfikowane według funkcji podstawowej tej maszyny.
Wielozadaniowe maszyny potrafią pełnić różne operacje.
Jeśli nie jest możliwe ustalenie podstawowej funkcji oraz jeśli, jak postanowiono w uwadze 3. do sekcji XVI, z kontekstu nie wynika inaczej, konieczne jest zastosowanie reguły 3(c) Ogólnych reguł interpretacji.
Zespoły maszyn lub aparatura złożona, składające się z dwóch lub więcej rozmaitych rodzajów maszyn lub aparatur, zmontowanych razem, aby tworzyć jedną całość, pełniące kolejno lub jednocześnie oddzielne funkcje, które zazwyczaj wzajemnie się uzupełniają i opisane są w różnych pozycjach tego działu, są również klasyfikowane według podstawowej funkcji zespołu maszyn lub złożonej aparatury.
W rozumieniu powyższych postanowień, maszyny lub aparatura rozmaitych rodzajów uważane są za zmontowane razem, aby tworzyć jedną całość, kiedy jedna jest zawarta w drugiej lub jedna jest zamontowana na drugiej, albo są zamontowane na wspólnej podstawie lub ramie, albo we wspólnej obudowie.
Zespołów maszyn lub aparatur nie należy uważać za zmontowane razem, aby tworzyć jedną całość, chyba że te maszyny lub aparatury są zaprojektowane do wzajemnego stałego połączenia ze sobą lub przymocowania na wspólnej podstawie, we wspólnej ramie, obudowie itp. To wyklucza zespoły o charakterze tymczasowym lub takie, które zwykle nie są skonstruowane jako zespoły maszyn, złożona aparatura itp.
Podstawy, ramy lub obudowy mogą być wyposażone w koła, aby zespoły maszyn lub złożone aparatury można było przemieszczać, jeśli jest to wymagane podczas użytkowania, pod warunkiem że nie nabiorą przez to cech artykułu (np. pojazdu) bardziej szczegółowo objętego specyficzną pozycją nomenklatury.
Podłogi, betonowe cokoły, ściany, ścianki działowe, sufity itp., nawet jeśli zostały specjalnie wyposażone do ustawienia maszyny lub aparatury, nie powinny być uważane za wspólną podstawę łączącą takie maszyny lub aparatury, aby tworzyły jedną całość.
Nie należy odwoływać się do postanowień uwagi 3. do sekcji XVI, jeśli zespół maszyn lub złożone aparatury są objęte jako takie specyficzną pozycją.
Niniejszy dział obejmuje, jako zespoły funkcjonalne, na przykład przyrządy i aparaty elektryczne (w tym elektroniczne), które tworzą analogowy lub cyfrowy system telemetryczny. Jest to przede wszystkim:
(I)Aparatura po stronie nadawczej:
(i)Czujnik źródłowy (przetwornik, nadajnik, przetwornik analogowo-cyfrowy itp.), który przekształca wielkość pomiarową, niezależnie od jej charakteru, na proporcjonalny do niej sygnał prądowy, napięciowy lub cyfrowy.
(ii)Zespół podstawowy składający się ze wzmacniacza pomiarowego, nadajnika i odbiornika, który (jeśli trzeba) wzmacnia sygnał prądowy, napięciowy lub cyfrowy do poziomu wymaganego przez nadajnik o modulacji impulsowej lub częstotliwościowej.
(iii)Nadajnik impulsów lub modulator częstotliwości, który przesyła sygnał analogowy lub cyfrowy do innej stacji.
(II)Urządzenia po stronie odbiorczej:
(i)Odbiornik sygnału impulsów lub modulatorów częstotliwości, który przetwarza przesłane informacje na sygnał analogowy lub cyfrowy.
(ii)Wzmacniacz pomiarowy lub przetwornik, który jeśli trzeba wzmacnia sygnał analogowy lub cyfrowy.
(iii)Przyrządy wskazujące lub rejestrujące, wykalibrowane w przeliczeniu na wielkość źródłową i wyposażone we wskaźnik mechaniczny lub wyświetlacz optyczno-elektroniczny.
Systemy telemetryczne znajdują zastosowanie głównie w instalacjach rurociągów naftowych, gazowych i produkcyjnych, instalacjach wodnych, gazowych i odprowadzania ścieków oraz układach kontroli (monitorowania) emisji zanieczyszczeń do środowiska.
Nadajniki i odbiorniki przewodowe lub radiowe impulsów telemetrycznych zalicza się do ich odpowiednich pozycji (pozycja 8517, 8525 lub 8527, zależnie od przypadku), o ile nie stanowią jednego zespołu zawierającego przyrządy i aparaty wymienione wyżej w punktach (I) i (II), ani pełnego zespołu funkcjonalnego w rozumieniu uwagi 3. do działu 90.; kompletny zespół zalicza się wtedy do niniejszego działu.
***
Oprócz wykluczeń wspomnianych w tekście Not wyjaśniających, z niniejszego działu wyłącza się zawsze:
(a)Artykuły, w rodzaju stosowanych w maszynach, urządzeniach, przyrządach lub aparatach z kauczuku wulkanizowanego, z wyjątkiem kauczuku utwardzonego (pozycja 4016), ze skóry wyprawionej lub skóry wtórnej (pozycja 4205), lub z materiałów włókienniczych (pozycja 5911).
(b)Części ogólnego użytku, jak zdefiniowano w uwadze 2. do sekcji XV, z metali nieszlachetnych (sekcja XV) lub podobne towary z tworzyw sztucznych (dział 39).
(c)Urządzenia podnośnikowe lub podające (pozycje od 8425 do 8428 i 8486); przyrządy do ustawiania obrabianych przedmiotów lub narzędzi obrabiarek lub maszyn do cięcia strumieniem wody, objętych pozycją 8466, włącznie z układami wyposażonymi w przyrządy optyczne do odczytu wskazań (np. „optyczne” głowice podziałowe), ale bez tych, które same w sobie są przede wszystkim przyrządami optycznymi (na przykład lunety do sprawdzania prostoliniowości lub wyosiowania); urządzeń radarowych, radionawigacyjnych lub zdalnego sterowania drogą radiową (pozycja 8526).
(d)Statki powietrzne wyposażone w przyrządy lub aparaty objęte niniejszym działem (pozycja 8802).
(e)Zabawki, gry, artykuły sportowe i pozostałe artykuły objęte działem 95. oraz ich części i akcesoria.
(f)Przyrządy i przybory do pomiaru pojemności; należy klasyfikować według materiału, z którego są wykonane.
(g)Szpule, motaki i podobne nośniki (klasyfikowane według materiału, z którego są wykonane, na przykład do pozycji 3923 lub do sekcji XV).
9001-Włókna optyczne oraz wiązki włókien optycznych; kable światłowodowe, inne niż te objęte pozycją 8544; arkusze i płyty z materiałów polaryzujących; soczewki (włączając soczewki kontaktowe), pryzmaty, zwierciadła i pozostałe elementy optyczne z dowolnego materiału, nieoprawione, inne niż elementy tego rodzaju ze szkła nieobrobionego optycznie.
9001 10-Włókna optyczne oraz wiązki włókien optycznych, kable światłowodowe
9001 20-Arkusze i płyty, z materiałów polaryzujących
9001 30-Soczewki kontaktowe
9001 40-Soczewki okularowe szklane
9001 50-Soczewki okularowe z pozostałych materiałów
9001 90-Pozostałe
Niniejsza pozycja obejmuje:
(A)Włókna optyczne oraz wiązki włókien optycznych, jak również kable światłowodowe, inne niż objęte pozycją 8544.
Włókna optyczne składają się z koncentrycznych warstw szkła lub tworzyw sztucznych o różnych współczynnikach załamania. Włókna optyczne wykonane ze szkła mają bardzo cienką, niewidzialną gołym okiem powłokę z tworzyw sztucznych, która nadaje włóknom mniejszą podatność na pękanie. Włókna optyczne są zwykle w postaci nawiniętej na szpule i mogą mieć długość wielu kilometrów. Używane są do wykonywania wiązek włókien optycznych oraz kabli światłowodowych.
Wiązki włókien optycznych mogą być sztywne, kiedy włókna są związane spoiwem na całej swojej długości, lub mogą być elastyczne, w którym to wypadku są związane tylko na swoich końcach. Jeśli włókna są związane w sposób spójny (koherentny), stosuje się je do przesyłania obrazów, lecz gdy są związane w sposób nieregularny nadają się tylko do przesyłania światła do celów oświetleniowych.
Wiązki przewodów optycznych klasyfikowane do tej pozycji (które mogą być wyposażone w złącza) składają się z jednego lub kilku przewodów w osłonie, które nie mają osobnych osłon.
Kable światłowodowe, objęte niniejszą pozycją są stosowane głównie w aparaturze optycznej, szczególnie w endoskopach objętych pozycją 9018.
(B)Arkusze lub płyty, z substancji polaryzujących, które składają się ze specjalnie obrobionych arkuszy lub płyt z tworzyw sztucznych, albo arkuszy lub płyt, w których warstwa „aktywna” tworzywa jest wzmocniona po jednej lub po obu stronach innymi tworzywami sztucznymi lub szkłem. Takie arkusze lub płyty wycinane są na odpowiedni kształt elementu polaryzującego opisanego w punkcie (6) poniżej.
(C)Elementy optyczne ze szkła, obrobione optycznie, nieoprawione na stałe. W celu rozróżnienia między elementami optycznymi ze szkła objętymi niniejszą pozycją a tymi, które obejmuje dział 70, konieczne jest określenie, nawet obrobione optycznie.
Obróbka optyczna szkła jest zwykle wykonywana w dwóch etapach; nadawanie wymaganych kształtów powierzchni (tzn. wymaganych krzywizn, prawidłowych kątów itp.) oraz polerowanie tych powierzchni. Powierzchnie te są obrabiane środkami ściernymi, na początku zgrubnymi, a następnie stopniowo coraz bardziej drobnymi, przechodząc w ten sposób kolejno przez operacje obróbki zgrubnej (zdzierania), nadawania właściwego kształtu, wygładzania i polerowania. Na koniec - w wypadku soczewek, od których wymaga się, by miały dokładną średnicę - szlifowane są krawędzie; jest to operacja zwana centrowaniem i krawędziowaniem. Niniejsza pozycja obejmuje tylko te elementy optyczne, których cała powierzchnia lub jej część została wypolerowana w celu uzyskania wymaganych właściwości optycznych. Z tego względu niniejsza pozycja dotyczy tych elementów, które zostały obrobione ściernie i wypolerowane zgodnie z powyższym opisem, jak również tych elementów, które zostały wypolerowane po formowaniu. Niniejsza pozycja nie obejmuje elementów niewypolerowanych, które zostały poddane tylko jednemu lub więcej procesów obróbczych poprzedzających polerowanie. Elementy takie zalicza się do działu 70.
(D)Elementy optyczne z dowolnych materiałów innych niż szkło, obrobione optycznie lub nie, nieoprawione na stałe (np.: elementy z kwarcu (oprócz kwarcu topionego), fluorytu, tworzywa sztucznego lub metalu; elementy optyczne mające postać hodowanych kryształów tlenku magnezowego lub halogenków metali alkalicznych (litowców) lub metali ziem alkalicznych (wapniowców)).
Elementy optyczne produkowane są w taki sposób, aby dawały pożądany efekt optyczny. Działanie elementu optycznego polega na czymś więcej niż na przejściu światła (widzialnego, ultrafioletowego lub podczerwonego) przez ten element i przejście światła raczej musi być w pewien sposób zmienione, na przykład poprzez odbicie, osłabienie, filtrację, ugięcie (dyfrakcję), skupienie itp.
Elementy optyczne w oprawie prowizorycznej, przeznaczonej wyłącznie do ich ochrony w czasie transportu, uważane są za nieoprawione.
Z zastrzeżeniem powyższych postanowień odnoszących się do elementów optycznych ze szkła, niniejsza pozycja obejmuje:
(1)Pryzmaty i soczewki (włącznie z pryzmatami i soczewkami zespolonymi spoiwem klejącym), nawet z krawędziami wykończonymi.
(2)Płyty lub tarcze o powierzchniach czołowych płaskich lub płasko-równoległych (np. sprawdziany lub płytki płasko-równoległe do sprawdzania płaskości powierzchni).
(3)Soczewki przeznaczone do korekcji wzroku. Mogą być asferyczne, sferyczne, sferyczno-walcowe, jednoogniskowe, dwuogniskowe lub wieloogniskowe. Obejmują także soczewki kontaktowe.
(4)Zwierciadła stanowiące elementy optyczne; stosowane, przykładowo, w teleskopach, projektorach, mikroskopach, przyrządach medycznych, stomatologicznych lub chirurgicznych, a czasem jako lusterka wsteczne pojazdów.
(5)Filtry barwne (np. do aparatów fotograficznych).
(6)Elementy polaryzujące (do mikroskopów lub innych przyrządów naukowych, okularów przeciwsłonecznych, okularów przeznaczonych do oglądania trójwymiarowych projekcji filmowych itp.).
(7)Siatki dyfrakcyjne. Mogące mieć postać:
(a)Bardzo dokładnie wypolerowanego szkła, na którego powierzchni nacięte są równoległe linie rozmieszczone blisko siebie w regularnych odstępach (np. 100 linii na milimetr).
(b)„Repliki” siatki wykonanej w postaci cienkiej błony z tworzywa sztucznego lub żelatyny na nośniku, takim jak płytka szklana. Cienka błona nosi odcisk linii oryginalnej siatki.
Siatki te są używane do badań widma w taki sam sposób, jak pryzmaty.
(8)Filtry interferencyjne. Składają się z naprzemiennych, bardzo cienkich błon, na przykład z fluorku magnezu i srebra, umieszczonych między dwiema płytkami szklanymi lub między dwoma pryzmatami szklanymi o kącie 45º (tworzącymi sześcian). Stosowane są one jako filtry barwne lub do rozszczepiania wiązki światła na dwie składowe.
(9)Rastry lub podobne płyty poligraficzne, zasadniczo okrągłe lub prostokątne (w tym kwadratowe), ze starannie wypolerowanego szkła (oryginalne rastry do fotograwiury lub chemigrafii), składające się z:
(i)dwóch płyt szklanych, na których wytrawiono bardzo cienkie równoległe linie, wykonane jako nieprzezroczyste za pomocą specjalnego lakieru, które następnie są łączone w taki sposób, że linie na płytach są ustawione względem siebie dokładnie pod kątem prostym; lub
(ii)pojedynczej płyty szklanej, na której są wytrawione małe zagłębienia, zazwyczaj kwadratowe, wykonane jako nieprzezroczyste za pomocą specjalnego lakieru.
Niektóre z wymienionych wyżej elementów optycznych (soczewki, pryzmaty itp.) mogą być barwione lub pokryte przeciwodblaskową powłoką z kryolitu, fluorkiem magnezu lub wapnia itp. Nie ma to wpływu na ich klasyfikację do niniejszej pozycji.
Niniejsza pozycja nie obejmuje:
(a)Kryształów hodowlanych, niebędących elementami optycznymi (zwykle pozycja 3824).
(b)Zwierciadeł objętych pozycją 7009, tzn. luster szklanych nieobrobionych optycznie. Proste lustra płaskie lub nawet o powierzchni krzywoliniowej (jak np. lusterka do golenia lub stosowane w puderniczkach) są z tego względu objęte pozycją 7009.
(c)Elementów optycznych ze szkła zaliczanych do pozycji 7014, tzn. elementów nieobrobionych optycznie (zazwyczaj formowanych) (patrz Noty wyjaśniające do pozycji 7014).
(d)Szkieł zaliczanych do pozycji 7015, nieobrobionych optycznie (np. półwyrobów do soczewek kontaktowych lub do szkieł do okularów korekcyjnych, do gogli, do ochrony tarcz przyrządów pomiarowych itp.).
(e)Luster, które nie stanowią elementów optycznych wykonanych z metalu szlachetnego (dział 71) lub z metalu nieszlachetnego (pozycja 8306).
(f)Złącz do włókien optycznych, wiązek włókien optycznych lub kabli światłowodowych (pozycja 8536).
(g)Kabli światłowodowych wykonanych z włókien w indywidualnych osłonach (pozycja 8544).
9002-Soczewki, pryzmaty, zwierciadła i pozostałe elementy optyczne, z dowolnego materiału, oprawione, stanowiące część lub wyposażenie przyrządów lub aparatury, ale inne niż elementy tego rodzaju ze szkła nieobrobionego optycznie.
-Soczewki obiektywów:
9002 11- -Do aparatów fotograficznych, projektorów, powiększalników lub pomniejszalników
9002 19- -Do pozostałych
9002 20-Filtry
9002 90-Pozostałe
Z wyjątkiem soczewek przeznaczonych do korekcji wzroku (które, gdy są oprawione, stanowią okulary, lornion (okulary na długiej rączce) lub podobne wyroby zaliczane do pozycji 9004), niniejsza pozycja obejmuje wyroby wymienione w punktach (B), (C) i (D) uwag wyjaśniających do pozycji 9001, gdy mają stałe zamocowanie (mianowicie: zamocowanie w uchwycie, w oprawce itp.) odpowiednie do przymocowania do innego przyrządu lub aparatu. Wyroby zaliczane do niniejszej pozycji są przeznaczone głównie do wbudowania ich w inne części w celu stworzenia określonego przyrządu lub części przyrządu. Niniejsza pozycja nie obejmuje oprawionych elementów optycznych, które jako takie są niezależnymi urządzeniami, jak np.: ręczne lupy powiększające (pozycja 9013) i lusterka lekarskie lub dentystyczne (pozycja 9018).
Z zastrzeżeniem powyższych warunków niniejsza pozycja obejmuje:
(1)Soczewki obiektywów, soczewki dodatkowe, filtry barwne, celowniki itp., do aparatów fotograficznych lub kinematograficznych lub rzutników.
(2)Filtry polaryzacyjne do mikroskopów lub polarymetrów.
(3)Okulary i obiektywy (włączając polaryzacyjne) do przyrządów astronomicznych, refraktorów, mikroskopów itp.
(4)Pryzmaty oprawione do przyrządów lub aparatury przeznaczonej do analiz fizycznych lub chemicznych (polarymetry itp.).
(5)Zwierciadła oprawione do teleskopów, rzutników, mikroskopów, przyrządów medycznych lub chirurgicznych itp.
(6)Elementy optyczne (soczewki i pryzmaty) do latarni morskich lub kierunkowych, zamontowane na płytach lub bębnach.
(7)Soczewki oprawione, wyraźnie rozpoznawalne jako wyposażenie do ław optycznych.
(8)Oprawione rastry lub podobne płyty poligraficzne.
Soczewka obiektywu w przyrządzie optycznym jest takim układem soczewek, który jest skierowany na obiekt i daje jego obraz. Może być pojedyncza, lecz zwykle jest to grupa soczewek we wspólnej oprawie.
Okular, to układ optyczny (usytuowany blisko oczu), poprzez który obserwuje się powiększony obraz.
Niniejsza pozycja nie obejmuje:
(a)Elementów optycznych w oprawie tymczasowej, przeznaczonej wyłącznie do ich ochrony w czasie transportu (pozycja 9001).
(b)Luster szklanych oprawionych, obrobionych optycznie, które nie są odpowiednie do zamontowania w przyrządach lub aparaturze (na przykład, niektóre lusterka wsteczne, lusterka do kontroli kanałów dymowych lub drenów, lustra specjalne wykorzystywane do obserwacji podczas badań w tunelach aerodynamicznych) (pozycja 9013).
(c)Zestawów soczewek w futerałach przeznaczonych do mocowania w specjalnych oprawkach do badań wzroku (stosowanych przez optyków) (pozycja 9018).
9003-Oprawki do okularów, gogli lub tym podobnych oraz ich części.
-Oprawki:
9003 11- -Z tworzyw sztucznych
9003 19- -Z pozostałych materiałów
9003 90-Części
Niniejsza pozycja obejmuje oprawki oraz ich części do okularów lub innych artykułów objętych pozycją 9004 (zobacz Noty wyjaśniające do tej pozycji). Zazwyczaj są one wykonane z metali nieszlachetnych, metali szlachetnych, metali platerowanych metalem szlachetnym, tworzyw sztucznych, szylkretu lub masy perłowej. Mogą być także wykonane ze skóry wyprawionej, gumy lub materiału włókienniczego, na przykład oprawki do gogli.
Części oprawek obejmują zauszniki okularów i rdzenie zauszników, zawiasy lub złącza, fronty oprawek, mostki, nanośniki (noski), elementy sprężynujące binokli, uchwyty do lornetek, lornionów itp.
Wkręty, łańcuszki (bez urządzenia zabezpieczającego) i sprężyny z metali nieszlachetnych nie są klasyfikowane jako części oprawki, ale są objęte ich własną, odpowiednią pozycją (patrz uwaga 1(f) do niniejszego działu).
Niniejsza pozycja także wyłącza oprawki i ich części do artykułów określanych czasem jako „okulary”, ale które nie są objęte pozycją 9004, np.: okularów specjalnych używanych przez okulistów do badania wzroku (pozycja 9018).
9004-Okulary, gogle i tym podobne, korekcyjne, ochronne lub do pozostałe.
9004 10-Okulary przeciwsłoneczne
9004 90-Pozostałe
Niniejszą pozycją objęte są artykuły (zwykle zawierające oprawkę lub wspornik z soczewkami lub osłonami ze szkła lub innego materiału) do umieszczania przed oczami, zazwyczaj przeznaczone albo do korygowania określonych wad wzroku, albo do ochrony oczu przed pyłem, dymem, gazem itp. lub przed oślepieniem światłem; obejmuje ona także okulary do oglądania obrazów stereoskopowych (trójwymiarowych).
Okulary, binokle, lorniony, monokle itp. używane do poprawy widzenia zazwyczaj mają soczewki obrobione optycznie.
Okulary ochronne i gogle zawierają zazwyczaj płaskie lub zakrzywione krążki ze zwykłego szkła (nawet obrobionego optycznie lub zabarwionego), ze szkła bezpiecznego, z tworzywa sztucznego (poli(metakrylanu metylu), polistyrenu itp.), z miki lub z metalu (siatki druciane lub płytki ze szczelinami). Artykuły te obejmują okulary przeciwsłoneczne, okulary stosowane do wspinaczek górskich lub sportów zimowych, gogle dla lotników, kierowców, motocyklistów, chemików, spawaczy, odlewników, formierzy, operatorów maszyn do piaskowania, elektryków, robotników drogowych, górników skalników itp.
Niniejszą pozycją są również objęte gogle do użytku podwodnego; wymienne okulary (np. przeciwsłoneczne) do mocowania na innych okularach (zazwyczaj korekcyjnych) i używane albo jako filtry ochronne, albo, w niektórych przypadkach, jako dodatkowe soczewki korekcyjne; okulary polaryzacyjne wyposażone w soczewki z tworzyw sztucznych do oglądania filmów trójwymiarowych (nawet w oprawce tekturowej).
Oprawki oraz ich części do okularów lub tym podobnych, klasyfikowane są do pozycji 9003. Tarcze (okulary) ze szkła klasyfikowane są do pozycji 7015, jeśli nie są obrobione optycznie lub do pozycji 9001, jeśli są obrobione optycznie; tarcze (okulary) z materiałów innych niż szkło klasyfikowane są do pozycji 9001, jeżeli stanowią elementy optyczne; w przeciwnym razie klasyfikowane są do niniejszej pozycji.
***
Ponieważ niniejszą pozycją objęte są tylko te okulary itp., przeznaczone do przysłaniania oczu, wyłączone z niej są artykuły przeznaczone do przykrycia lub ochrony większej części twarzy (np.: maski dla spawaczy, osłony i zasłony dla motocyklistów, maski na twarz do nurkowania).
Pozycja również wyklucza:
(a)Soczewki kontaktowe objęte pozycją 9001.
(b)Lornetki teatralne lub do obserwacji wyścigów oraz podobne artykuły, wyprodukowane z oprawkami okularowymi (pozycja 9005).
(c)Okulary-zabawki (pozycja 9503).
(d)Artykuły karnawałowe (pozycja 9505).
9005-Lornetki, lunety, pozostałe teleskopy optyczne i ich mocowania; pozostałe przyrządy astronomiczne oraz ich mocowania, z wyłączeniem przyrządów radioastronomicznych.
9005 10-Lornetki
9005 80-Pozostałe przyrządy
9005 90-Części i akcesoria (włączając mocowania)
Niniejszą pozycją są objęte:
(1)Lornetki, takie jak teatralne, turystyczne lub myśliwskie, wojskowe (włącznie z tymi do obserwacji nocnych i pewne lornetki peryskopowe) oraz lornetki wykonane w postaci okularów.
(2)Teleskopy myśliwskie, turystyczne, do użytku na morzu, strzeleckie, dla uzdrowisk (do obserwacji krajobrazu lub nieba) itp. Mogą one być wykonane w postaci jednoczęściowej (lunety kieszonkowe lub inne) lub mieć elementy przesuwne do nastawiania ostrości; mogą także być przeznaczone do montowania na stojaku. Niektóre lunety mogą być też wyposażone w urządzenia umożliwiające ich użycie tylko po włożeniu monety.
(3)Refraktory astronomiczne, które, w przeciwieństwie do teleskopów zwierciadlanych, mających zwierciadło zamiast obiektywu, mają obiektywy składające się z układu soczewek, z których niektóre mogą mieć większą średnicę. Nie są one wyposażone w montowany okular, który mógłby powodować spadek natężenia światła.
Niniejsza pozycja obejmuje refraktory przeznaczone do obserwacji wzrokowych, wzrokowych i fotograficznych lub wyłącznie fotograficznych. Jeśli są wyposażone w aparat fotograficzny stanowiący integralną część kompletnego przyrządu, zalicza się je do niniejszej pozycji. Jednakże aparat fotograficzny, który nie jest integralną częścią kompletnego przyrządu, zalicza się do pozycji 9006.
(4)Teleskopy zwierciadlane. Stanowią podstawowy uniwersalny przyrząd astronomiczny. Obiektyw, który tworzy obraz pierwotny, składa się z mogącego osiągać znaczną średnicę wklęsłego zwierciadła parabolicznego z powierzchnią odbijającą - srebrzoną lub aluminiowaną.
Teleskopy zwierciadlane są zwykle przeznaczone do mocowania na stojakach, które częstokroć są dużymi konstrukcjami z bogatym wyposażeniem towarzyszącym. Jeśli są wyposażone w aparat fotograficzny stanowiący integralną część kompletnego przyrządu, zalicza się je do niniejszej pozycji. Jednakże aparat fotograficzny, który nie jest integralną częścią kompletnego przyrządu, zalicza się do pozycji 9006.
Niniejsza pozycja obejmuje teleskop zwierciadlany Schmidta, często nazywany kamerą Schmidta. Stosuje się go w astronomii wyłącznie do obserwacji fotograficznych. Zawiera on zwierciadło sferyczne i płytkę korekcyjną umieszczoną równolegle do zwierciadła w środku jego łuku. Obraz jest rejestrowany w ognisku na wypukłej błonie.
(5)Teleskopy astronomiczne wyposażone w fotopowielacze lub lampy przetwarzające obraz. W tego typu teleskopach energia padającego światła jest wykorzystywana do uwalniania elektronów z powierzchni fotoelektrycznej znajdującej się w miejsce okularu. Uwolnione elektrony mogą zostać powielone i poddane pomiarowi w celu określenia pierwotnej ilości światła odebranego przez teleskop lub mogą zostać skupione (np. za pomocą soczewek magnetycznych) w celu stworzenia obrazu na płycie fotograficznej lub ekranie fluorescencyjnym.
(6)Przyrządy południkowe, używane do obserwacji przejścia pozornego (powodowanego ruchem obrotowym Ziemi) ciał niebieskich przez płaszczyznę południka nad punktem obserwacji. Składają się głównie z teleskopu zamocowanego na osi poziomej wschód-zachód i mogącego z tego względu poruszać się w płaszczyźnie południka.
(7)Teleskopy równikowe, montowane na stojaku równikowym, umożliwiającym obrót teleskopu wokół osi równoległej do osi Ziemi (oś biegunowa) oraz wokół drugiej osi prostopadłej do pierwszej (oś deklinacji).
(8)Teleskopy zenitalne, będące teleskopami zamontowanymi tak, by obracać się wokół osi poziomej i pionowej.
(9)Altazymuty lub koła azymutalne. Są lunetami mogącymi obracać się wokół osi poziomej, podczas gdy ich podstawa może się obracać wokół osi pionowej. Przyrządy te są przeznaczone zarówno do pomiaru wysokości, jak i azymutu. Na podobnej zasadzie działają teodolity, które mają mniejsze wymiary, ale przeznaczone są do miernictwa w geodezji i nie są objęte niniejszą pozycją (pozycja 9015).
(10)Celostaty, będące przyrządami ułatwiającymi obserwacje astronomiczne, zwłaszcza przez odbijanie obrazu danej części nieba na nieruchomy przyrząd pionowy lub poziomy (teleskop, spektroheliograf). Składają się one głównie z dwóch płaskich zwierciadeł, z których jedno jest sterowane mechanizmem zegarowym i wykonuje pełen obrót w czasie 48 godzin.
Specjalnymi odmianami celostatów są heliostaty i siderostaty stosowane w astronomii. Niektóre przyrządy, także zwane heliostatami, są używane w miernictwie geodezyjnym i nie są objęte niniejszą pozycją (pozycja 9015).
(11)Spektroheliografy i spektrohelioskopy, służące do badań Słońca. Spektroheliograf jest używany do wykonywania fotografii Słońca na wymaganej długości fali światła. Składa się ze spektroskopu ze szczeliną zamiast okularu, dzięki czemu przepuszczane jest tylko światło o wymaganej długości fali, które pada na płytę fotograficzną. Spekrohelioskop działa na tej samej zasadzie jak spektroheliograf, ale jest wyposażony w szybko oscylującą szczelinę, dzięki czemu możliwe jest obserwowanie Słońca gołym okiem. Ten sam efekt uzyskuje się także innymi metodami (np. układ z wirującym pryzmatem szklanym i nieruchomą szczeliną).
(12)Heliometry, które zawierają teleskop z obiektywem podzielonym wzdłuż średnicy na ruchome połowy. Heliometry stosuje się do pomiarów średnicy kątowej Słońca oraz odległości kątowej między dwoma ciałami niebieskimi.
(13)Koronografy i podobne przyrządy, które stosuje się do obserwacji korony słonecznej w okresach poza całkowitymi zaćmieniami Słońca.
Niniejsza pozycja obejmuje teleskopy a szczególnie lornetki, w których wykorzystywane jest promieniowanie podczerwone i które zawierają lampy przetwarzające obraz, służące do przekształcenia wzmocnionego obrazu w zakresie podczerwieni na obraz, który może być widziany przez ludzkie oko; takie przyrządy są używane w nocy (noktowizory), szczególnie przez siły zbrojne. Włączone są również teleskopy, lornetki i tym podobne urządzenia, wykorzystujące wzmacniacze światła (znane również jako wzmacniacze obrazu) do zwiększenia jasności obrazu, znajdującego się poniżej progu widzialności do poziomu, przy którym obraz ten staje się widzialny.
Jednakże, zgodnie z uwagą 4. do niniejszego działu, niniejsza pozycja nie obejmuje celowników teleskopowych montowanych na broni, teleskopów peryskopowych montowanych w łodziach podwodnych i czołgach, ani lunet do maszyn, urządzeń, przyrządów lub aparatów objętych niniejszym działem (na przykład lunet montowanych na teodolitach, niwelatorach lub innych geodezyjnych przyrządach mierniczych) lub objętych sekcją XVI (pozycja 9013).
Z zastrzeżeniem postanowień uwag 1 i 2 do niniejszego działu (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających), niniejsza pozycja obejmuje także części i akcesoria towarów objętych tą pozycją. Takie części i akcesoria obejmują: oprawki, obudowy, tubusy i mocowania; mikrometry stosowane w teleskopach równikowych do pomiarów średnic planet (urządzenia te składają się z tarczy z podziałką, zamontowanej na okularze teleskopu i wyposażonej w dwa nieruchome druty i jeden ruchomy); układy napędowe Gerrisha używane wraz z silnikami elektrycznymi do poruszania przyrządów astronomicznych.
***
Z niniejszej pozycji wyłącza się także:
(a)Nadbudówki służące do instalowania przyrządów lub ułatwiające dostęp do nich (kopuły, pomosty, tablice sterownicze itp.), zaliczane do swoich odpowiednich pozycji (na przykład do działu XV).
(b)Elementy optyczne, jak zwierciadła, soczewki, pryzmaty, zgłoszone do odprawy celnej oddzielnie (pozycja 9001 lub 9002).
(c)Mikroskopy (blank microscopes) stosowane w astronomii do wykrywania nowych gwiazd metodą porównywania zdjęć fotograficznych nieba (pozycja 9011).
(d)„Judasze” do drzwi lub wizjery drzwiowe (pozycja 9013)
(e)Przyrządy stosowane do wyznaczania położenia geograficznego w stosunku do gwiazd np. sekstans (pozycja 9014).
(f)Mikrofotometry lub mikrodensytometry, do badań spektrogramów (pozycja 9027).
(g)Zegary astronomiczne (dział 91).
9006-Aparaty fotograficzne (inne niż kinematograficzne); lampy błyskowe (flesze) oraz żarówki błyskowe, inne niż lampy wyładowcze objęte pozycją 8539.
9006 30-Aparaty fotograficzne specjalnie zaprojektowane do fotografii podwodnej lub do aerofotogrametrii, do fotografii medycznej lub do badań chirurgicznych organów wewnętrznych; aparaty fotograficzne porównawcze do celów medycyny sądowej lub kryminologii
9006 40-Aparaty fotograficzne dające odbitki natychmiastowe
-Pozostałe aparaty fotograficzne:
9006 51- -Z celownikiem przez obiektyw (lustrzanki jednoobiektywowe), z filmem zwijanym, o szerokości nieprzekraczającej 35 mm
9006 52- -Pozostałe, z filmem zwijanym, o szerokości mniejszej niż 35 mm
9006 53- -Pozostałe, z filmem zwijanym, o szerokości 35 mm
9006 59- -Pozostałe
-Fotograficzne lampy błyskowe oraz żarówki błyskowe:
9006 61- -Wyładowcze lampy błyskowe („elektroniczne”)
9006 69- -Pozostałe
-Części i akcesoria:
9006 91- -Aparatów fotograficznych
9006 99- -Pozostałe
Ta grupa obejmuje wszystkie rodzaje aparatów fotograficznych (innych niż kamery filmowe), czy to do użytku zawodowego, czy amatorskie, oraz niezależnie od tego, czy zostały zgłoszone do odprawy celnej wraz z ich elementami optycznymi (obiektywy, celowniki), czy nie. Aparaty fotograficzne to takie urządzenia, w których ekspozycja filmu, papieru lub płyty pokrytych związkiem chemicznym (np. halogenkiem srebra), na obraz lub działanie światła z systemu optycznego aparatu, powoduje zmiany chemiczne na powierzchni filmu, papieru lub płyty. W celu uzyskania widocznego obrazu niezbędna jest dalsza obróbka.
Rozróżnia się wiele typów aparatów fotograficznych, lecz typ konwencjonalny składa się zasadniczo z komory światłoszczelnej, soczewki (obiektywu), migawki, przysłony, uchwytu płyty fotograficznej lub filmu, oraz celownika. Zmienność w zakresie tych podstawowych cech charakteryzuje różne rodzaje aparatów fotograficznych, jak:
(A)Aparaty fotograficzne skrzynkowe; najprostszy typ aparatu fotograficznego.
(B)Aparaty fotograficzne miechowe lub składane, stosowane w atelier lub amatorskie.
(C)Lustrzanki. W większości odmian tych aparatów fotograficznych, obraz odbierany przez obiektyw jest odbijany od zwierciadła oraz za pośrednictwem specjalnego pryzmatu i trafia do celownika (lustrzanka jednoobiektywowa). Inne tego typu aparaty mają drugi obiektyw (celowniczy), z którego obraz jest odbijany na ekran (matówkę) w górnej części aparatu (lustrzanka dwuobiektywowa).
(D)Aparaty fotograficzne tzw. kieszonkowe, do których zasadniczo stosuje się filmy w kasetach, choć w niektórych stosowane są dyski.
Aparaty te mogą również posiadać automatyczny system nastawiania ostrości, silniczek do przewijania błony (filmu), wbudowaną lampę błyskową oraz ekran ciekłokrystaliczny; wszystkie te elementy mogą być sterowane przez mikroprocesor.
Do aparatów fotograficznych tej grupy należą:
(1)Aparaty fotograficzne stereoskopowe, wyposażone w dwa identyczne obiektywy oraz w migawkę umożliwiającą jednoczesne naświetlanie dwóch obrazów.
(2)Aparaty fotograficzne do zdjęć panoramicznych. Stosowane są do fotografowania szerokich widoków obszarów lub długich szeregów ludzi. Aparaty te można obracać w jednakową szybkością wokół osi pionowej, a naświetlanie odbywa się poprzez pionową szczelinę przemieszczającą się wzdłuż płyty lub filmu.
(3)Aparaty fotograficzne rejestrujące - zasadniczo aparaty te nie mają migawki, a film przesuwa się ruchem ciągłym za obiektywem. Stosowane są zwykle w połączeniu z inną aparaturą (np. oscyloskopy) do rejestracji procesów zjawisk przejściowych lub ultraszybkich.
(4)Aparaty fotograficzne (przenośne lub stacjonarne), dające odbitki natychmiastowe. Proces obróbki jest wykonywany automatycznie po naświetleniu, dzięki czemu gotowa fotografia powstaje w krótkim czasie. Aparaty fotograficzne typu kabinowego, na karty, monety lub żetony, sporządzające odbitki w trybie ekspresowym, klasyfikowane są do niniejszej pozycji, a nie do pozycji 8476.
(5)Aparaty fotograficzne z obiektywem szerokokątnym, obejmującym bardzo szeroki kąt widzenia. Do uzyskiwania kołowych zdjęć horyzontu stosowane są obiektywy specjalne. Aparaty fotograficzne o skrajnie szerokim kącie, w trakcie ekspozycji przesuwają soczewkę w synchronizacji z migawką.
(6)Aparaty fotograficzne jednorazowego użytku, sprzedawane z załadowaną rolką filmu, który po użyciu zazwyczaj nie jest wymieniany.
(7)Aparaty celownicze. Składają się one z elastycznego mieszka, przymocowanego do przedniego i tylnego panelu (płyty), przesuwających się po sztywnej podstawie. Przedni panel zawiera soczewkę, zamontowaną w płycie, a tylni – uchwyt do mocowania filmu. Mieszek łączy płytę z zamocowaną soczewką z uchwytem na film i pozwala na swobodne poruszanie się tych elementów względem siebie.
(8)Aparaty fotograficzne w obudowie hermetycznej lub wodoszczelnej, stosowane do fotografii podwodnej.
(9)Aparaty fotograficzne z automatycznym zwalnianiem migawki (jak np. z migawką sterowaną elektronicznie) sterowanym przez mechanizm zegarowy, umożliwiający wykonywanie serii zdjęć w regularnych odstępach czasu. Do tego typu aparatów zalicza się też aparaty służące do fotografowania osób bez ich wiedzy. Wyposażone są w komórkę fotoelektryczną umieszczoną w obwodzie sterującym zwalnianiem migawki. Niektóre mają formę małego zegarka naręcznego.
(10)Aparaty do fotografii lotniczej przeznaczone do wykonywania zdjęć w określonych odstępach czasu tak, by nakładające się fotografie obejmowały pas powierzchni ziemi. Niektóre z tych aparatów są wyposażone w kilka obiektywów do wykonywania zdjęć w kierunkach pionowym i skośnym. Do grupy tej należą też aparaty do pomiarów aerofotogrametrycznych.
(11)Aparaty fotograficzne do zdjęć fotogrametrycznych powierzchni Ziemi, do jednoczesnego wykonywania zdjęć, składające się z dwóch aparatów fotograficznych wzajemnie sprzężonych i zamontowanych na statywie trójnożnym. Aparatów tych używa się głównie do poszukiwań archeologicznych, konserwacji zabytków, jak również do fotografowania wypadków drogowych.
(12)Aparaty fotograficzne porównawcze do celów medycyny sądowej lub kryminologii. Za ich pomocą można wykonywać jednoczesne zdjęcia dwóch obiektów i porównywać obrazy; stosowane są do porównywania odcisków palców, sprawdzania fałszerstw dokumentów itp.
(13)Aparaty fotograficzne do celów medycznych lub do badań chirurgicznych, np. aparaty wprowadzane do żołądka w celu jego zbadania, a następnie postawienia diagnozy.
Pozycja nie obejmuje kamer wideo wykorzystywanych do tych celów (pozycja 8525).
(14)Aparaty do mikrofotografii.
(15)Aparaty fotograficzne do kopiowania dokumentów (listów, pokwitowań, czeków, weksli, blankietów zamówień itp.), łącznie z aparatami do zdjęć na mikrofilmach, mikrofiszkach (mikrokartach) lub innych mikronośnikach lub na papierze światłoczułym.
(16)Fotoploter laserowy do tworzenia utajonych obrazów „płytek drukowanych” na filmie światłoczułym, zazwyczaj z formatów cyfrowych (używanych następnie w produkcji płytek drukowanych), za pomocą wiązki laserowej. Składa się on z klawiatury, ekranu (lampy katodowej), rastrowego procesora obrazu oraz powielacza obrazów.
(17)Aparaty stosowane do sporządzania klisz lub cylindrów drukarskich metodą fotograficzną. Aparat taki może mieć znaczne rozmiary i może się w istotny sposób różnić od aparatów fotograficznych innych, wyżej wymienionych typów. Do grupy tej należą:
(i) Aparaty reprodukcyjne pionowe i poziome, aparaty trójbarwne itp.
(ii) Aparaty do fotografowania składów uprzednio złożonych ręcznie lub maszynowo.
(iii) Aparaty do wybierania barw podstawowych na ilustracjach (fotografie, przezrocza, itp.), składające się zasadniczo z urządzenia optycznego i kalkulatora elektronicznego, przeznaczone do wykonywania metodą fotograficzną negatywów filtrowanych lub skorygowanych, które są następnie używane do przygotowania klisz drukarskich.
(iv)Fotoploter laserowy do tworzenia utajonych obrazów na filmie światłoczułym, zazwyczaj z formatów cyfrowych (np. przezroczystości barwy, które są stosowane do reprodukcji cyfrowych prac artystycznych z odcieniem ciągłym), za pomocą wiązki laserowej. W celu powielenia obrazu wybierane są najpierw barwy zasadnicze (niebieski, purpurowy i żółty), po czym każdy kolor jest osobno przekształcany na dane rastrowe przez maszynę automatycznego przetwarzania danych lub rastrowy procesor obrazu. Rastrowy procesor obrazu może być wbudowany w fotoploter.
Aparaty do sporządzania klisz lub cylindrów drukarskich metodą fotokopiowania lub termokopiowania nie są objęte niniejszą pozycją i zalicza się je do pozycji 8443. Aparaty do powiększania lub pomniejszania metodą fotograficzną zalicza się do pozycji 9008.
Ta grupa obejmuje lampy błyskowe (flesze) i żarówki błyskowe stosowane w fotografii zawodowej lub amatorskiej, w laboratoriach fotograficznych lub do heliograwiury.
Urządzenia te wytwarzają bardzo jasne światło w bardzo krótkim czasie (tzw. błysk), co odróżnia jest od urządzeń oświetleniowych stosowanych w fotografii zaliczanych do pozycji 9405.
Błysk światła można uzyskiwać za pomocą urządzeń zapalanych elektrycznie lub mechanicznie lub za pomocą lamp wyładowczych (zobacz Noty wyjaśniające do pozycji 8539).
Objęte są:
(1)Żarówki błyskowe oddzielne.
W żarówkach błyskowych światło jest wytwarzane w wyniku reakcji chemicznej inicjowanej prądem elektrycznym. Żarówka błyskowa służy do jednorazowego użytku. Składa się z bańki otaczającej substancją aktywną oraz urządzenie zapłonowe (żarnik lub elektrody).
Do najbardziej rozpowszechnionych żarówek błyskowych tego typu należą:
(i)Żarówki wypełnione tlenem zawierające drut lub drobno postrzępioną taśmę przykładowo z aluminium, cyrkonu, stopu aluminium i magnezu lub stopu aluminium i cyrkonu.
(ii)Żarówki, w których do każdej z elektrod jest przyczepiona kulka z pasty zawierającej proszek z jednego lub więcej metali (np. z cyrkonu) zmieszany z utleniaczem.
(2)Kostki błyskowe.
Są to urządzenia w kształcie sześcianu mieszczącego cztery żarówki błyskowe oraz cztery odbłyśniki. Każda z żarówek w kostce jest zapalana elektrycznie lub mechanicznie przez uderzenie w ładunek materiału wybuchowego.
(3)Lampy błyskowe na baterie elektryczne.
Lampy takie są wyposażone w baterię elektryczną oraz żarówkę błyskową lub kostkę błyskową z zapłonem elektrycznym wyzwalanym przez synchronizator w migawce aparatu fotograficznego.
Aparaty wyposażone w lampy wyładowcze są bardziej złożone. Niezależnie od tego, czy stanowią jeden zespół, czy mają kilka elementów, zawierają:
(A)Zasilacz sieciowy, bateryjny lub akumulatorowy, działający na zasadzie ładowania i rozładowywania kondensatora, sterowany zwykle przez synchronizator wbudowany w migawkę aparatu fotograficznego (niektóre typy umożliwiają nastawianie intensywności i czasu trwania błysku).
(B)Lampę wyładowczą wraz z jej mocowaniem i odbłyśnikiem.
(C)Lampkę kontrolną.
(D)Gniazdo do podłączania dodatkowych lamp błyskowych.
Zasilacze bez zamocowań lampy i odbłyśników, lecz zawierające, oprócz elementów wyładowczych, urządzenie wyzwalania błysku oraz (ewentualnie) wyposażenie pomocnicze do regulowania intensywności i czasu trwania błysku, zalicza się do niniejszej pozycji jako aparat niekompletny mający zasadnicze cechy charakterystyczne aparatu kompletnego.
Z zastrzeżeniem postanowień uwag 1. i 2. do niniejszego działu (patrz Uwagi ogólne Not wyjaśniających), niniejsza pozycja obejmuje także części i akcesoria artykułów objętych niniejszą pozycją. Należą do nich: korpusy aparatów fotograficznych, mieszki, głowice montażowe z przegubem kulowym, migawki i przysłony, zwalniacze migawki (łącznie ze zwłocznymi), zasobniki na płyty lub filmy, osłony przeciwsłoneczne obiektywów, specjalistyczne statywy lub podstawy do fotografii kryminalnej, do których przymocowany jest aparat (często zaopatrzone są one w lampy wyładowcze i doczepianą tyczkę z podziałką do zmiany wysokości ustawienia aparatu).
***
Niniejsza pozycja nie obejmuje aparatów zawierających przyrząd wyposażony tak, że umożliwia rejestrowanie obrazów metodą fotograficzną, ale zasadniczo przeznaczony do innych celów, np.: teleskop, mikroskop, spektrograf, stroboskop. Jednakże aparat taki zgłoszony do odprawy celnej oddzielnie, nawet jeśli jest specjalizowanym elementem składowym innego przyrządu (teleskopu, mikroskopu, spektrografu, fototeodolitu, stroboskopu itp., nie jest klasyfikowany jako część takiego przyrządu, lecz do niniejszego działu.
Z drugiej strony jednonożne, dwunożne, trójnożne i podobne produkty są jednakże wykluczone (pozycja 9620).
Z niniejszej pozycji wyłącza się także:
(a)Rastry lub podobne płyty poligraficzne (pozycje 3705, 9001, 9002 itd., zależnie od konkretnego przypadku).
(b)Fotokopiarki lub termokopiarki (pozycja 8443).
(c)Aparaty cyfrowe (pozycja 8525).
(d)Cyfrowe tylne ścianki do fotograficznych aparatów cyfrowych (pozycja 8529).
(e)Lampy wyładowcze błyskowe elektryczne (pozycja 8539).
(f)Powiększalniki i pomniejszalniki fotograficzne objęte pozycją 9008.
(g)Aparaturę dyfrakcyjną (pozycja 9012).
(h)Dalmierze fotograficzne (pozycja 9015), światłomierze (pozycja 9027), nawet przeznaczone do montażu w aparacie fotograficznych.
(ij)Aparaty do rentgenografii dyfrakcyjnej (stosowane w połączeniu z aparatem rentgenowskim do badań kryształów), aparaty do radiografii (pozycja 9022).
9007-Kamery i projektory kinematograficzne, nawet zawierające aparaturę do zapisu i odtwarzania dźwięku.
9007 10-Kamery
9007 20-Projektory
-Części i akcesoria:
9007 91- -Do kamer
9007 92- -Do projektorów
Niniejsza pozycja obejmuje:
(A)Kamery filmowe (włączając kamery do mikrokinematografii). Są one w zasadzie podobne do aparatów fotograficznych objętych pozycją 9006, ale mają wyspecjalizowane cechy indywidualne umożliwiające im zrobienie serii zdjęć w krótkich odstępach czasu.
(B)Kamery filmowe do rejestrowania na tym samym filmie zarówno obrazu, jak i dźwięku.
(C)Projektory filmowe, które są stacjonarnymi lub przenośnymi aparatami do projekcji diaskopowej ruchomych obrazów, nawet posiadających ścieżkę dźwiękową na tym samym filmie. Mają one układ optyczny, który składa się zasadniczo ze źródła światła, odbłyśnika, kondensora i obiektywu projekcyjnego. Projektory mają także mechanizm, składający się zazwyczaj z mechanizmu maltańskiego, który przesuwa film przez układ optyczny ruchem przerywanym, zwykle z tą samą prędkością, z jaką film był zarejestrowany, przy czym światło ze swego źródła jest przerywane na czas przechodzenia filmu przez kanał filmowy. Źródłem światła w projektorach filmowych jest zazwyczaj elektryczna lampa łukowa, lecz w niektórych projektorach mogą być używane lampy żarowe. Projektory kinematograficzne mogą być wyposażone w urządzenie do przewijania filmu oraz w wentylator. Niektóre projektory mogą być wyposażone w system chłodzenia wodą.
Pozycja obejmuje specjalne typy projektorów kinematograficznych, na przykład projektory, które wyświetlają powiększenia o różnym stopniu na optycznie płaskiej powierzchni, aby umożliwić badania naukowe fotografowanych zjawisk. „Klatki” mogą być badane pojedynczo lub w sposób ciągły w rozmaitej ilości klatek na sekundę. Z drugiej strony „animowane” przeglądarki, specjalnie zaprojektowane do edycji filmów, są wyłączone (pozycja 9010).
Projektory kinematograficzne mogą być połączone z urządzeniami do zapisu lub odtwarzania dźwięku, przy czym te zostały wyposażone w czytnik, który zawiera fotoelektryczną głowicę dźwiękową oraz analizator obrazu. Ścieżki dźwiękowe większości filmów komercyjnych naniesione są w podwójnym formacie, tj. analogowym i cyfrowym. Ścieżki dźwiękowe w formacie analogowym naniesione są pomiędzy ramkami a perforacjami prowadzącymi, podczas gdy ścieżki dźwiękowe w formacie cyfrowym są naniesione albo na brzegach filmu, na zewnątrz perforacji prowadzących, albo pomiędzy perforacjami prowadzącymi. Niektóre filmy komercyjne mają naniesioną z analogową ścieżkę dźwiękową oraz cyfrowe informacje kodu czasowego tylko na brzegach filmu, podczas gdy cyfrowa ścieżka dźwiękowa nie jest naniesiona na film, ale jest zarejestrowana oddzielnie na dysku optycznym CD-ROM. Gdy film przechodzi przez czytnik, fotoelektryczna głowica dźwiękowa odczytuje analogową ścieżkę dźwiękową, a analizator obrazu odczytuje cyfrową ścieżkę dźwiękową, lub w drugim przypadku - informacje kodu czasowego, w celu zapewnienia synchronizacji dźwięku z dysku CD-ROM z wyświetlanym obrazem ruchomym. Zapis ścieżek dźwiękowych o podwójnym formacie umożliwia odtwarzanie dźwięku w przypadku uszkodzenia jednej ze ścieżek dźwiękowych lub gdy urządzenie odtwarzające dźwięk nie posiada zdolności odczytu podwójnego formatu.
Inne projektory kinematograficzne mogą być wyposażone albo w fotoelektryczną, albo magnetyczną głowicę dźwiękową, zależnie od metody zastosowanej do zapisu ścieżki dźwiękowej - lub w obydwa rodzaje głowic dźwiękowych do ich alternatywnego wykorzystywania.
Niniejsza pozycja obejmuje także kamery filmowe itp., niezależnie od tego, czy są dla przemyłu filmowego, czy do użytku amatorskiego. Niniejsza pozycja obejmuje również specjalnego typu kamery filmowe, np. te przeznaczone do wmontowania na samolotach (aerokinematograficzne); kamery wodoszczelne do kinematografii podwodnej; kamery i projektory do filmów kolorowych, trójwymiarowych (stereoskopowych) lub „panoramicznych”.
Aparaty kinematograficzne przedstawiane bez części optycznych, pozostają w tej pozycji.
Z zastrzeżeniem postanowień uwag 1. i 2. do niniejszego działu (patrz Uwagi ogólne Not wyjaśniających), niniejsza pozycja obejmuje także części i akcesoria towarów objętych niniejszą pozycją. Takie części i akcesoria obejmują: korpusy kamer; statywy i stojaki; głowice montażowe z przegubem kulowym; obudowy dźwiękoszczelne kamer przeznaczone do eliminowania hałasu z silnika (inne niż te wykonane z materiałów tekstylnych; te objęte są pozycją 5911); pojemniki na przenośne projektory kinematograficzne, przeznaczone jednocześnie do wykorzystania jako stojak projektora; urządzenia do czyszczenia filmów (z wyjątkiem tych do aparatów laboratoryjnych; te objęte są pozycją 9010); wielopoziomowe szpule filmowe przeznaczone do jednoczesnego dostarczania filmu do projektora i przewijania filmu z projektora kinematograficznego.
***
Co się tyczy przyrządów i aparatów (np. mikroskopy, stroboskopy) wyposażonych, aby rejestrować film, zobacz odpowiednią część Not wyjaśniających do pozycji 9006.
Z drugiej strony jednonożne, dwunożne, trójnożne i podobne artykuły są jednakże wykluczone (pozycja 9620).
***
Niniejsza pozycja wyłącza także:
(a)Urządzenia podnośnikowe lub podające (np. wózki wysięgnikowe) objęte działem 84.
(b)Mikrofony, głośniki i elektryczne wzmacniacze częstotliwości akustycznej, inne niż te przedstawiane wraz z dowolnym z przyrządów objętych niniejszą pozycją i tworzące jego integralną część (pozycja 8518).
(c)Urządzenia do zapisywania lub odtwarzania dźwięku oraz urządzenia do zapisywania lub odtwarzania dźwięku i obrazu telewizyjnego (pozycja 8519 lub 8521).
(d)Głowice dźwiękowe fotoelektryczne (pozycja 8522).
(e)Kamery telewizyjne (pozycja 8525).
(f)Projektory (rzutniki) wideo (pozycja 8528).
(g)Aparaty i sprzęt do laboratoriów kinematograficznych, np. sklejarka, stoły montażowe itp. (pozycja 9010).
(h)Projektory filmowe - zabawki (pozycja 9503).
9008-Rzutniki obrazów; inne niż kinematograficzne, powiększalniki i pomniejszalniki fotograficzne (inne niż kinematograficzne).
9008 50-Rzutniki obrazów, powiększalniki i pomniejszalniki
9008 90-Części i akcesoria
(A)W przeciwieństwie do aparatów objętych poprzednią pozycją, które przeznaczone są do rzutowania na ekran powiększonych obrazów ruchomych - przyrządy zaliczane do niniejszej pozycji są przeznaczone do rzutowania obrazów nieruchomych. Najbardziej rozpowszechnionym urządzeniem tego typu jest rzutnik (lub diaskop) używany do rzutowania obrazów utrwalonych na nośniku przezroczystym (przezrocze, diapozytyw, slajd). W rzutnikach są stosowane dwa układy soczewek: pierwszy - kondensor -tworzy obraz źródła światła w drugim układzie soczewek, zwanym obiektywem projekcyjnym. Przezrocze umieszczane jest pomiędzy tymi dwoma układami i obiektyw projekcyjny tworzy obraz przezrocza na ekranie. Stosuje się silne źródła światła skupianego przez odbłyśnik. Slajdy można zmieniać ręcznie, półautomatycznie (za pomocą elektromagnesu lub silnika elektrycznego sterowanego przez osobę obsługującą) lub automatycznie (za pomocą układu zegarowego).
Niektóre rzutniki (do przezroczy) mają duże pole przeznaczone dla obiektu rzutowania i służą do rzutowania tekstów pisanych lub drukowanych utrwalonych na przezroczystych nośnikach pozytywowych.
Episkop jest aparatem do rzutowania obrazów nieruchomych, przeznaczonym do rzutowania na ekran powiększonych obrazów jasno oświetlonych obiektów nieprzezroczystych. Ze swego źródła światło jest kierowane na powierzchnię obiektu, a światło odbite od jego powierzchni jest rzutowane poprzez obiektyw na ekran.
Epidiaskop jest aparatem do rzutowania obrazów nieruchomych, którego można używać jako diaskopu lub episkopu.
Niniejsza pozycja obejmuje także diaskopy do slajdów i inne aparaty do rzutowania obrazów nieruchomych, przeznaczone do użytku w szkołach, salach wykładowych itp.; spektroprojektory; przyrządy do rzutowania radiogramów; przyrządy do powiększania mikrofilmów, mikrofiszek (mikrokart) lub czytniki innych mikronośników, nawet jeśli aparaty te umożliwiają dodatkowo fotokopiowanie; oraz aparaty projekcyjne stosowane do sporządzania klisz lub cylindrów drukarskich.
Do niniejszej pozycji zalicza się także aparaty wyposażone w niewielki ekran, na który rzutowany jest powiększony obraz przezrocza (slajdu).
(B)Niniejsza pozycja obejmuje także powiększalniki i pomniejszalniki fotograficzne (inne niż filmowe). Zwykle zawierają one źródło światła, ekran rozpraszający lub kondensor, uchwyt na negatywy, jeden lub więcej obiektywów z urządzeniem ogniskującym (częstokroć automatycznym) do nastawiania ostrości oraz stolika maskownicy do mocowania papieru światłoczułego; części te są zamontowane na regulowanym wsporniku pionowym lub poziomym.
Niniejsza pozycja obejmuje również powiększalniki fotograficzne i pomniejszalniki fotograficzne wykorzystywane w poligrafii do sporządzania klisz lub cylindrów drukarskich.
***
Wymienione wyżej aparaty zalicza się do niniejszej pozycji, nawet jeśli zgłoszone zostały do odprawy celnej bez części optycznych. Takie elementy optyczne, zgłoszone do odprawy celnej oddzielnie, są z niniejszej pozycji wyłączone (pozycje 9001 lub 9002).
Z zastrzeżeniem postanowień uwag 1. i 2. do niniejszego działu (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających), niniejsza pozycja obejmuje także części i akcesoria artykułów zaliczanych do niniejszej pozycji. Do takich części i akcesoriów należą korpusy, podstawy i wsporniki, ramy formatowe, podajniki do mikrofilmów lub mikrofisz.
***
Z niniejszej pozycji wyłącza się także:
(a)Rastry lub podobne płyty poligraficzne (pozycje 3705, 9001, 9002 itd., zależnie od konkretnego przypadku).
(b)Fotokopiarki mikrofilmów, zawierające układ optyczny z małym szklanym ekranem do ustawiania obrazu (pozycja 8443).
(c)Aparatura do rzutowania wzorów układów elektronicznych na światłoczułych materiałach półprzewodnikowych („zestrajanie rzutowanych masek”) (pozycja 8486).
(d)Projektory, ekrany projekcyjne, wyświetlacze lub monitory (pozycja 8528).
(e)Pomniejszalniki i powiększalniki kinematograficzne (na przykład te stosowane do wykonywania na błonie fotograficznej kopii oryginału filmu o innej wielkości) (pozycja 9010).
(f)Mikroskopy optyczne wyposażone w układy do mikroprojekcji (pozycja 9011).
(g)Przeglądarki wyposażone w jedną soczewką powiększającą i służące do badania diapozytywów (pozycja 9013).
(h)Aparaty do fotogrametrycznej korekcji zniekształceń (pozycja 9015).
(ij)Projektory profilowe (pozycja 9031).
(k)Rzutniki mające charakter zabawek (pozycja 9503).
[9009]
9010-Aparatura i wyposażenie do laboratoriów fotograficznych (włączając kinematograficzne), niewymienione ani niewłączone gdzie indziej w niniejszym dziale; negatywoskopy; ekrany projekcyjne.
9010 10-Aparatura i wyposażenie do automatycznego wywoływania filmów fotograficznych (włączając kinematograficzne), lub papieru fotograficznego, w zwojach, lub do automatycznego wykonywania odbitek z wywołanych filmów na zwojach papieru fotograficznego
9010 50-Pozostała aparatura i wyposażenie do laboratoriów fotograficznych (włączając kinematograficzne); negatywoskopy
9010 60-Ekrany projekcyjne
9010 90-Części i akcesoria
(A)Automatyczne maszyny do wywoływania rolek filmu fotograficznego lub do wyświetlania wywołanego filmu na rolki papieru fotograficznego.
(B)Naczynia specjalne do wywoływania filmów. Mogą być wykonane z metalu, tworzyw sztucznych, kamionki itp. Przeważnie są wyposażone w pręty nośne, koszyki do wyjmowania filmów z kąpieli. Niektóre naczynia do wywoływania są także używane do przemywania, utrwalania i płukania filmów.
(C)Kuwety specjalne (z tworzyw sztucznych, stali nierdzewnej, blachy stalowej emaliowanej itp.) wyraźnie przeznaczone do użytku w fotografii, ale z wyjątkiem wyrobów, które mogą służyć również do innych celów (np. uniwersalne, stosowane w szpitalach i laboratoriach).
(D)Zbiorniki do płukania negatywów, włącznie z obrotowymi aparatami do płukania.
(E)Suszarki do odbitek, wybłyszczarki oraz suszarko-wybłyszczarki (jednostronne, dwustronne, obrotowe itp.); urządzenia suszące (ręczne itp.); wyżymarki rolkowe; polerowane płyty ze stali nierdzewnej i płyty chromowane, wyraźnie służące jako wyposażenie tych wyrobów lub oddzielne.
(F)Kopioramy, łącznie z kopioramami podciśnieniowymi (z metalu lub z metalu i drewna) do wykonywania odbitek metodą stykową; urządzenia do wykonywania odbitek (do użytku zawodowego lub amatorskiego itp.); oraz ramki podświetlane niemające urządzenia wywołującego i służące tylko do naświetlania.
(G)Maszyny i urządzenia do cięcia filmów, w rodzaju stosowanych w laboratoriach fotograficznych (w tym filmowych).
(H)Specjalne ramki mocujące, służące do retuszowania negatywów.
(IJ)Praski do montażu na sucho, do użytku fotograficznego.
(K)Maszyny i urządzenia specjalistyczne stosowane w laboratoriach filmowych, takich jak:
(1)Maszyny do wywoływania filmów, nawet automatyczne.
(2)Maszyny do cięcia wzdłużnego (np. do cięcia filmu 35 mm na dwa filmy 16 mm).
(3)Kopiarki oraz powiększalniki i pomniejszalniki filmowe (drukarki optyczne).
(4)Maszyny do efektów optycznych.
(5)Urządzenia do realizacji dźwiękowej, służące do montażu i synchronizacji filmów dźwiękowych.
(6)Urządzenia zapisujące, które odtwarzają na taśmie papierowej „spowolniony” i powiększony obraz ścieżki dźwiękowej filmu, służącej do synchronizacji i dubbingu.
(7)Maszyny do czyszczenia filmów; maszyny do obróbki regeneracyjnej zużytych negatywów przed przekopiowaniem; maszyny kombinowane do czyszczenia i obróbki regeneracyjnej, maszyny do czyszczenia negatywów.
(8)Maszyny do woskowania służące do nakładania cienkiej powłoki wosku na obu krawędziach pokrytej emulsją strony filmu.
(9)Sklejarki (ręczne lub pedałowe).
(10)Zespoły urządzeń do montażu filmowego; mogą być wyposażone w głowicę obrazową i głowicę dźwiękową. Aparaty takie mogą być używane na przykład do synchronizacji obrazów i ścieżki dźwiękowej.
Do niniejszej pozycji zalicza się także zgłoszone oddzielnie do odprawy celnej głowice obrazowe oraz urządzenia wyposażone w głowice dźwiękowe, które są używane wraz z przeglądarkami kadrów na stolikach synchronizacyjnych. Jednakże oddzielnie zgłoszone do odprawy celnej głowice dźwiękowe wyłącza się z niniejszej pozycji (pozycja 8522).
(11)Maszyny do numerowania kopii filmów przez perforację.
(12)Stoły montażowe do filmów, wyposażone w przewijarki szpulowe; przewijarki specjalne do zwijania negatywów (np. po skopiowaniu); urządzenia pomiarowe do filmów i liczniki metrażu, do sprawdzania długości filmów (z pozycji tej wyłącza się mechanizmy liczników oddzielnie zgłoszone do odprawy celnej - patrz pozycja 9029).
(13)Aparaty do wykonywania napisów na filmach.
(14)Przeglądarki filmów do montażu kopii filmów kinematograficznych; przeglądarki te mogą być połączone z urządzeniami do zapisywania lub odtwarzania dźwięku.
(L)Przeglądarki do obrazów nieruchomych, stosowane do badania negatywów fotograficznych w laboratoriach fotograficznych.
(M)Sprzęt specjalistyczny stosowany do powielania (oprócz fotokopiarek objętych pozycją 8443), np. aparaty do wywoływania specjalnie uczulonego papieru w procesie, w którym używa się par amoniaku.
Negatywoskopy są stosowane głównie do oglądania radiogramów i radiofotogramów medycznych. Wyróżnia się wiele różnych typów radioskopów, począwszy od podświetlanych skrzynek montowanych na ścianie do automatycznych przeglądarek z magazynkiem błon.
Ekrany takie stosuje się w kinach, szkołach, salach wykładowych itp. Zalicza się do nich ekrany do prezentacji trójwymiarowych, jak również przenośne, zwijane do pokrowców lub pojemników, do mocowania na trójnogu, stoliku lub zwieszane z sufitu.
Zwykle są one wykonane z tkaniny pokrytej białym, srebrnym lub szklanym granulatem (kuliste mikroziarna) lub z arkuszy z tworzyw sztucznych, przy czym tkaniny te lub arkusze są zazwyczaj perforowane. Jednakże, by zaliczyć je do niniejszej pozycji, ich przeznaczenie musi być wyraźnie rozpoznawalne (np. przez obecność obrębień lub obrzeży, oczek do zawieszania).
Z zastrzeżeniem postanowień uwag 1. i 2. do niniejszego działu (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających), niniejsza pozycja obejmuje także części i akcesoria rozpoznawalne jako służące wyłącznie lub głównie do użytku wraz z urządzeniami lub wyposażeniem zaliczanym do niniejszej pozycji.
***
Z niniejszej pozycji wyłącza się:
(a)Studyjny sprzęt fotograficzny (włączając kinematograficzny), jak sprzęt oświetleniowy, reflektory, reflektory punktowe, wszelkiego rodzaju lampy elektryczne, sprzęt do efektów dźwiękowych, maszty wysięgnikowe mikrofonów, dekoracje itp., które zalicza się do właściwych pozycji.
(b)Rastry lub podobne płyty poligraficzne (pozycje 3705, 9001, 9002 itd., zależnie od konkretnego przypadku).
(c)Wszelkiego typu krajarki do papieru lub tektury (pozycja 8441).
(d)Aparaturę do projekcji lub rysowania wzorów modeli układów elektronicznych na światłoczułych materiałach półprzewodnikowych (pozycja 8486).
(e)Głośniki, mikrofony i wzmacniacze małej częstotliwości, inne niż takie, które prezentowane są wraz z urządzeniem objętym niniejszą pozycją, którego stanowią integralna część (pozycja 8518).
(f)Aparaty fotograficzne do rejestrowania dokumentów na mikrofilmach, mikrofiszkach lub innych mikronośnikach (pozycja 9006).
(g)Ekrany rentgenowskie fluorescencyjne i wzmacniające (pozycja 9022).
(h)Tarcze i suwaki do obliczania czasu naświetlania (pozycja 9017); światłomierze, fotometry, densytometry, mierniki temperatury koloru (pozycja 9027).
(ij)Ręcznie obsługiwane numeratory odbitek (pozycja 9611).
9011-Mikroskopy optyczne, włączając mikroskopy do mikrofotografii, mikrokinematografii lub mikroprojekcji.
9011 10-Mikroskopy stereoskopowe
9011 20-Pozostałe mikroskopy, do mikrofotografii, mikrokinematografii lub mikroprojekcji
9011 80-Pozostałe mikroskopy
9011 90-Części i akcesoria
W odróżnieniu od lup objętych pozycją 9013, mających tylko względnie niewielkie powiększenie jednostopniowe, mikroskopy optyczne, zaliczane do niniejszej pozycji, mają drugi stopień powiększający służący do obserwacji powiększonych już obrazów obiektów.
Mikroskopy optyczne składają się zwykle z:
(I)Układu optycznego składającego się zasadniczo z obiektywu służącego do wytworzenia powiększonego obrazu obserwowanego obiektu oraz z okularu, który służy do dalszego powiększenia tego obrazu. Układ optyczny zwykle zawiera także elementy służące do podświetlania obiektu od dołu (lusterko oświetlane z wewnętrznego źródła światła) oraz zestaw soczewek kondensora, które kierują na obiekt wiązkę światła odbitego od lusterka.
(II)Stolika przedmiotowego, jednego lub dwóch tubusów (w zależności od tego, czy mikroskop jest jednookularowy, czy dwuokularowy) oraz z oprawki obiektywu (zwykle obrotowej).
Całość jest zamontowana na podstawie, do której może być zamocowane ramię lub wspornik oraz różne elementy pomocnicze służące do regulacji.
Niniejsza pozycja obejmuje mikroskopy używane przez amatorów, nauczycieli itp., jak również te, które są stosowane w laboratoriach badawczych; mikroskopy takie zalicza się do niniejszej pozycji niezależnie od tego, czy są zgłaszane do odprawy celnej wraz ze swoimi elementami optycznymi (obiektyw, okular, lusterko itp.), czy nie. Niniejsza pozycja obejmuje mikroskopy uniwersalne, polaryzacyjne, metalograficzne, stereoskopowe, mikroskopy z kontrastem fazowym i interferencyjne, mikroskopy odbiciowe, mikroskopy z przyrządami do rysowania, mikroskopy specjalne zegarmistrzowskie lub do oglądania kamieni zegarków, mikroskopy ze stolikiem grzejnym lub zamrażającym.
Do mikroskopów przeznaczenia specjalnego należą:
(1)Trychinoskopy, typ mikroskopu projekcyjnego stosowanego do badania mięsa wieprzowego przy podejrzeniu trychinozy.
(2)Mikroskopy pomiarowe lub kontrolne, stosowane w niektórych procesach produkcyjnych; mogą być typu konwencjonalnego lub w wykonaniu specjalnym jako przeznaczone do montażu w maszynach. Do takich urządzeń należą: mikroskopy porównawcze (do porównywania wykończenia powierzchni wyrobów precyzyjnych z powierzchnią wzorcową); mikroskopy współrzędnościowe (do lokalizowania położenia części zegarków naręcznych i zegarów); mikroskopy warsztatowe dla ślusarzy narzędziowców lub inne mikroskopy pomiarowe (do kontroli gwintów, profili, frezów modułowych krążkowych lub zarysów narzędzi tnących. itp.); małe przenośne mikroskopy umieszczane bezpośrednio na badanym przedmiocie (do badania twardości metodą Brinella, czcionek drukarek, matryc do druku itp.); mikroskopy centrujące (montowane na wrzecionach obrabiarek w miejsce narzędzia w celu uzyskania prawidłowego ustawienia przed rozpoczęciem obróbki); itp.
Niektóre z wymienionych ostatnio przyrządów (np. te do sprawdzania zarysu obrobionych części) mogą być wyposażone w urządzenia projekcyjne, mające zwykle postać małych kolistych ekranów zamocowanych w górnej części mikroskopu.
(3)Mikroskopy pomiarowe laboratoryjne, np. do pomiarów podziału linii widma na spektrogramach.
(4)Mikroskopy chirurgiczne do stosowania przez chirurgów przy operowaniu bardzo małych części ciała. Wykorzystywane przez nie źródło światła emituje niezależne strumienie świetlne, dzięki którym uzyskiwany jest trójwymiarowy obraz.
*
* *
Niniejsza pozycja obejmuje również:
(A)Mikroskopy do mikrofotografii i mikroskopy do mikrokinematografii. Oprócz możliwości wzrokowej obserwacji próbki, mikroskopy te umożliwiają również fotografowanie powiększonych obrazów. Mikroskopy te mogą składać się z mikroskopu z wbudowanym na stałe aparatem fotograficznym lub kamerą filmową (zwykle specjalnie zaprojektowanych do tych celów) lub z mikroskopu konwencjonalnego, do którego można tymczasowo zamocować na prostym uchwycie konwencjonalny aparat fotograficzny lub kamerę filmową.
Z niniejszej pozycji wyłącza się prezentowane oddzielnie aparaty fotograficzne do mikrofotografii lub kamery do mikrokinematografii (odpowiednio: pozycje 9006 lub 9007).
(B)Mikroskopy do mikroprojekcji z regulowanym powiększeniem. Służą do rzutowania poziomego lub pionowego obrazów powiększonych przez mikroskop wbudowany w aparat. Zawierają specjalny mikroskop umożliwiający szybką zmianę ogniskowej i używane są w szkolnictwie, do pokazów naukowych i medycznych, w laboratoriach technicznych itp.
Z zastrzeżeniem postanowień uwag 1. i 2. do niniejszego działu (zobacz Uwagi gólne Not wyjaśniających), części i akcesoria możliwe do zidentyfikowania jako będące wyłącznie lub głównie do stosowania wraz z mikroskopami są również tutaj klasyfikowane. Obejmują one:
Stojaki (wsporniki, podstawy itp.), tubusy i obrotowe oprawki obiektywu (nawet z soczewkami); stoliki przedmiotowe (włączając stoliki przedmiotowe grzejne i zamrażające); prowadnice; dodatkowe przyrządy optyczne do rysowania obrazu; dźwignie do regulacji przesłony itp.
*
* *
Niniejsza pozycja także wyłącza:
(a)Szkiełka przedmiotowe i szkiełka nakrywkowe (pozycja 7017).
(b)Dwuokularowe mikroskopy okulistyczne (oftalmoskopowe) (pozycja 9018).
(c)Szkiełka przedmiotowe z utrwalonymi preparatami do badań mikroskopowych (pozycja 9023).
(d)Mikrotomy; refraktometry (pozycja 9027).
(e)Rzutniki zarysów oraz inne aparaty z urządzeniami optycznymi do kontroli części mechanicznych, niebędące mikroskopami ani aparatami do mikroprojekcji, np. komparatory optyczne, ławy pomiarowe itp. (pozycja 9031).
9012-Mikroskopy nieoptyczne; aparatura dyfrakcyjna.
9012 10-Mikroskopy, inne niż mikroskopy optyczne; aparatura dyfrakcyjna
9012 90-Części i akcesoria
Pozycja ta obejmuje:
(A)Mikroskopy elektronowe różniące się od mikroskopów optycznych tym, że zamiast promieni światła wykorzystuje się w nich wiązkę elektronów.
Typowy mikroskop elektronowy to zespół zawierający następujące urządzenia, umieszczone zwykle w jednej obudowie:
(1)Urządzenie emitujące i przyspieszające elektrony (tzw. wyrzutnia elektronowa).
(2)Układ (pełniący w zwykłym mikroskopie rolę układu optycznego) składający się z „soczewek” elektrostatycznych lub elektromagnetycznych (będących odpowiednio, naładowanymi elektrycznie płytkami lub cewkami, przez które płynie prąd), działających jak kondensor, obiektyw i projektor. Zwykle występuje też dodatkowo tzw. „soczewka polowa”, umieszczona między obiektywem a projektorem i służąca do zmiany zakresu powiększenia bez zmieniania zasięgu obserwowanego pola.
(3)Stolik przedmiotowy.
(4)Zespół pompy próżniowej, utrzymujący próżnię w lampie elektronowej; czasami jest to zespół autonomiczny (niezależny) podłączony do tego urządzenia.
(5)Elementy do wzrokowej obserwacji na ekranie fluorescencyjnym i do fotograficznego zapisywania obrazu.
(6)Stanowiska i tablice sterownicze zawierające elementy do sterowania i regulowania wiązki elektronowej.
Niniejsza pozycja obejmuje również mikroskopy elektronowe skaningowe, w których bardzo wąska wiązka elektronów jest kierowana kolejno na różne punkty próbki. Informacje uzyskiwane są poprzez pomiar, przykładowo, elektronów przeniesionych, elektronów emisji wtórnej lub promieni optycznych. Wyniki mogą być następnie wyświetlane na ekranie monitora, który może być wbudowany w taki mikroskop elektronowy.
Mikroskop elektronowy ma wiele zastosowań, zarówno w dziedzinach czysto naukowych (biologiczne lub medyczne badania naukowe, budowa materii itp.), jak i technicznych (analiza spalin, pyłów, włókien tekstylnych, koloidów itp.; badania struktury metali, papieru itp.).
(B) Mikroskopy protonowe, w których zamiast elektronów wykorzystuje się protony, których długość fali jest 40-krotnie mniejsza niż elektronów. W ten sposób uzyskuje się odpowiednio większą zdolność rozdzielczą, a zatem jeszcze większe powiększenia obrazów.
Pod względem budowy i funkcjonowania, mikroskop protonowy nie różni się w znaczny sposób od mikroskopu elektronowego; wyrzutnia elektronów jest zastąpiona wyrzutnią protonów, a jako ich źródło stosowany jest wodór.
(C)Elektronowa aparatura dyfrakcyjna. Przez skierowanie na próbkę wiązki elektronów, mogą one wytworzyć obraz dyfrakcyjny, który można sfotografować (dyfraktogram). Na podstawie średnic, intensywności i ostrości pierścieni na obrazie dyfrakcyjnym można obliczyć wymiary, orientację i uporządkowanie atomowe kryształów badanej próbki.
Aparaty te, stosowane najczęściej do badań nad korozją, smarowaniem, reakcjami katalitycznymi itp., nie różnią się zasadniczo od mikroskopów elektronowych pod względem zasady działania i składają się z tych samych podstawowych elementów (wyrzutnia elektronowa, lampa elektronopromieniowa, cewki elektromagnetyczne, uchwyt próbki itp.). Ponadto należy zaznaczyć, że niektóre mikroskopy elektronowe mogą być wyposażone w komorę dyfrakcyjną i pełnić przez to podwójną funkcję (badanie wzrokowe oraz uzyskiwanie obrazu dyfrakcyjnego).
***
Z zastrzeżeniem postanowień uwag 1. i 2. do niniejszego działu (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających), niniejsza pozycja obejmuje także części i akcesoria nadające się do użycia wyłącznie lub głównie z mikroskopami nieoptycznymi lub aparaturą dyfrakcyjną. Przykładem może być korpus i wchodzące w jego skład komory i stolik przedmiotowy. Z drugiej strony, z niniejszej pozycji wyłącza się pompy próżniowe (pozycja 8414), wyposażenie elektryczne (akumulatory, prostowniki itp.) (dział 85) oraz mierniki elektryczne (woltomierze, miliamperomierze itp.) (pozycja 9030).
9013-Urządzenia ciekłokrystaliczne niestanowiące artykułów uwzględnionych bardziej szczegółowo w innych pozycjach; lasery, inne niż diody laserowe; pozostałe urządzenia i przyrządy optyczne, niewymienione ani niewłączone gdzie indziej w niniejszym dziale.
9013 10-Celowniki teleskopowe do montażu na broni; peryskopy; teleskopy i lunety zaprojektowane jako części maszyn, urządzeń, przyrządów lub aparatury, objętych niniejszym działem lub sekcją XVI
9013 20-Lasery, inne niż diody laserowe
9013 80-Pozostałe urządzenia i przyrządy
9013 90-Części i akcesoria
Zgodnie z uwagą 5. do niniejszego działu, pomiarowe i kontrolne urządzenia, przyrządy i maszyny optyczne wyłącza się z niniejszej pozycji i zalicza się do pozycji 9031. Niemniej jednak, zgodnie z uwagą 4 do niniejszego działu, niektóre refraktory zalicza się do niniejszej pozycji, a nie do pozycji 9005. Należy także dodać, że przyrządy i urządzenia optyczne mogą być objęte nie tylko pozycjami od 9001 do 9012, lecz również innymi pozycjami niniejszego działu (w szczególności pozycja 9015, 9018 lub 9027). Niniejsza pozycja obejmuje:
(1)Wyroby ciekłokrystaliczne zawierające warstwę ciekłokrystaliczną umieszczoną między dwiema warstwami lub płytkami ze szkła lub tworzywa sztucznego, wyposażone lub nie w złącza elektryczne; w postaci sztuki wyrobu lub pocięte na specjalny kształt i niebędące wyrobami wyszczególnionymi w innych pozycjach nomenklatury.
(2)Lasery. Wytwarzają one lub wzmacniają promieniowanie elektromagnetyczne o długości fal w zakresie od 1 nanometra do 1 milimetra (obszary widma od nadfioletu do światła widzialnego i podczerwieni), przez kontrolowaną emisję wymuszoną promieniowania. Po pobudzeniu ośrodka czynnego (np. kryształów, gazów, cieczy, substancji chemicznych) światłem ze źródła elektrycznego lub z innego źródła energii, wiązki światła powstające wewnątrz ośrodka czynnego są wielokrotnie odbijane i wzmacniane w taki sposób, że na jednym z jego końców, który jest częściowo przezroczysty, uzyskuje się emisję spójnej (koherentnej) wiązki światła (widzialnego lub niewidzialnego).
Oprócz ośrodka czynnego, źródła energii (układ pompujący) i optycznej wnęki rezonansowej (reflektor), tzn. podstawowych elementów wchodzących w skład głowicy laserowej (ewentualnie wraz z interferometrami Fabry-Perot, filtrami interferencyjnymi i spektroskopami), lasery zasadniczo zawierają także pewne elementy pomocnicze (np. zasilacz, układ chłodzenia, zespół sterujący oraz w wypadku laserów gazowych, układ zasilania gazem, lub - w wypadku laserów cieczowych - zbiornik wyposażony w pompę roztworów). Niektóre z tych urządzeń pomocniczych mogą być umieszczone w obudowie głowicy laserowej (tzw. laser kompaktowy, o zwartej budowie) lub mogą stanowić oddzielne zespoły połączone z głowicą laserową kablami, itp. (tzw. układ laserowy). W tym drugim wypadku zespoły te zalicza się do niniejszej pozycji, ale, pod warunkiem że zgłoszone są do odprawy celnej razem.
Lasery do niniejszej pozycji klasyfikowane są nie tylko wtedy, gdy są przeznaczone do wbudowania w maszyny lub urządzenia, ale także wtedy, gdy mogą być używane niezależnie, jako lasery kompaktowe lub układy laserowe, do różnych celów, jak np. badania naukowe, na przykład wskaźniki laserowe.
Jednakże, z niniejszej pozycji należy wyłączyć lasery, które zostały przystosowane do funkcji specjalnych dzięki wyposażeniu ich w specjalne urządzenia pomocnicze (np. stoły robocze, uchwyty obrabianych przedmiotów, urządzenia służące do podawania i ustawiania obrabianych przedmiotów, elementy służące do obserwacji i kontroli zaawansowania operacji, itp.) oraz które można z tego względu uznać za maszyny do obróbki, aparaty medyczne, urządzenia kontrolne, pomiarowe, itp. Niniejsza pozycja nie obejmuje także maszyn i urządzeń zawierających laser. W takim zakresie, w jakim ich klasyfikacja nie jest wyszczególniona w nomenklaturze, powinny być zaliczane do maszyn lub urządzeń o podobnych funkcjach. Przykładowo obejmuje:
(i)Obrabiarki do obróbki dowolnych materiałów przez usuwanie materiału promieniem lasera (np. metale, szkło, ceramika lub tworzywa sztuczne) (pozycja 8456).
(ii)Laserowe maszyny i urządzenia do lutowania, lutowania twardego lub spawania, zdolne ciąć materiał lub nie (pozycja 8515).
(iii)Przyrządy do poziomowania (osiowania) rur za pomocą wiązki laserowej (pozycja 9015).
(iv)Aparaty laserowe specjalne do celów medycznych (np. do operacji okulistycznych) (pozycja 9018).
Z zastrzeżeniem postanowień uwag 1. i 2. do niniejszego działu, części i akcesoria do laserów, jak np. rury laserowe, także są zaliczane do niniejszej pozycji. Jednakże nie obejmuje ona elektrycznych lamp błyskowych stosowanych do pompowania, np. lamp ksenonowych, jodowych i rtęciowych (pozycja 8539), diod laserowych (pozycja 8541) i kryształów laserowych (np. rubiny), zwierciadeł i soczewek laserowych (pozycja 9001 lub 9002).
(3)Ręczne szkła powiększające i powiększalniki (np. typu kieszonkowego lub wykorzystywanych w biurach) oraz przyrządy do liczenia nici (takie powiększalniki mogą być wyposażone lub połączone z lampką oświetlającą i pozostają one w niniejszej pozycji, jeżeli lampka wspomaga wykorzystanie powiększalnika); szkła powiększające binokularowe (zazwyczaj na podstawkach), które w przeciwieństwie do mikroskopów stereoskopowych objętych pozycją 9011, wyposażone są w okulary, ale bez obiektywu.
(4)„Wzierniki drzwiowe” do patrzenia przez drzwi oraz podobne wyroby z układem optycznym.
(5)Celowniki teleskopowe do montażu na broni, refrakcyjne lub refleksyjne, zgłoszone do odprawy celnej oddzielnie; urządzenia optyczne nadające się do użycia i montowane na broni lub zgłoszone wraz z bronią palną, do której są przeznaczone do zamontowania, zaliczane są do pozycji obejmującej broń - patrz uwaga 1(d) do działu 93.
(6)Teleskopy i lunety przeznaczone na element składowy przyrządów objętych innymi pozycjami niniejszego działu (np. lunety stanowiące część przyrządu mierniczego) lub maszyn objętych działem XVI.
(7)Fibroskopy do użytku przemysłowego. Fibroskopy z zastosowaniem medycznym (endoskopy) są wyłączone (pozycja 9018).
(8)Stereoskopy, włączając stereoskopy ręczne, do trójwymiarowego oglądania kolorowych diapozytywów, składające się z obudowy z tworzywa sztucznego zawierającej dwie nieruchome soczewki oraz dźwigniowy mechanizm obrotowy (do zmieniania zdjęć, które układa się seriami na wymiennych tarczach obrotowych).
(9)Kalejdoskopy, z wyjątkiem kalejdoskopów o charakterze zabawek (dział 95).
(10)Peryskopy powiększające do łodzi podwodnych lub czołgów; oraz peryskopy niepowiększające (np. do obserwacji z okopów).
(11)Lustra szklane oprawione, obrobione optycznie, które nie nadają się do zamontowania w przyrządach lub aparatach (np. niektóre lusterka wsteczne, lusterka do kontroli kanałów dymowych lub drenów, lustra specjalne wykorzystywane do obserwacji podczas badań w tunelach aerodynamicznych).
Z niniejszej pozycji wyłącza się lusterka wsteczne lub inne, nieobrobione optycznie (wącznie z lusterkami do golenia, nawet powiększającymi) (pozycja 7009 lub 8306).
(12)Optyczne aparaty sygnalizacyjne wykorzystujące wiązkę światła, służące do przesyłania sygnałów świetlnych na duże odległości (na przykład alfabetem Morse'a).
(13)Przeglądarki do przezroczy wyposażone w jedną soczewkę powiększającą i używane do oglądania przezroczy (slajdów).
Z zastrzeżeniem postanowień uwag 1. i 2. do niniejszego działu (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających), niniejsza pozycja obejmuje także części i akcesoria aparatów i urządzeń zaliczanych do niniejszej pozycji.
9014-Kompasy, busole morskie; pozostałe przyrządy i urządzenia nawigacyjne.
9014 10-Kompasy, busole
9014 20-Przyrządy i urządzenia do nawigacji powietrznej i kosmicznej (inne niż kompasy)
9014 80-Pozostałe przyrządy i urządzenia
9014 90-Części i akcesoria
Grupa ta obejmuje wszelkiego rodzaju kompasy i busole, począwszy od typów prostych, używanych przez turystów, rowerzystów itp., po te, specjalizowane do stosowania w górnictwie, nawigacji itp. (włączając kompasy magnetyczne, busole żyroskopowe (żyrokompasy), busole żyromagnetyczne (żyrobusole), kompasy szafkowe, kompasy określania położenia itp.
Grupa ta obejmuje:
(A)Przyrządy do wyznaczania położenia statku, takie jak sekstanty, oktanty, przyrządy azymutowe itp.
(B)Inne specjalne przyrządy do nawigacji morskiej lub rzecznej, na przykład:
(1)Sterniki automatyczne (żyropiloty). Są one złożonymi urządzeniami, które sterują sterem statku na podstawie wskazań żyrokompasu.
(2)Rejestratory kursu. Służą do dokładnego rejestrowania kursu (i wszelkich jego zmian) podczas rejsu statku.
(3)Przechyłomierze; do pomiarów kołysania bocznego statku.
(4)Logi. Wskazują one prędkość statku poprzez pomiar drogi pozornej przebytej w danym czasie. Obecnie przyrządy te są zawsze automatyczne. Jeden typ działa za pomocą śruby lub pędnika (śruba zamontowana jest w strumieniu statku i jest połączona z tarczą z podziałką na pokładzie statku). Inny typ oparty jest na zasadzie różnicy ciśnień, ciśnienie zmienia się w zależności od prędkości strumienia (zazwyczaj zawierają one rurkę Pitota); odległość i prędkość odczytuje się na tarczy z podziałką umieszczonej na pokładzie statku.
Niniejsza pozycja obejmuje również logi zawierające licznik, który rejestruje liczbę przerwań obwodu elektrycznego (tj. liczbę obrotów logu), wskazując w ten sposób odległość pokonaną przez statek.
(5)Sondy ręczne (sondy ręczne lub sondy głębinowe z wciągarką), które wyznaczają głębokość wody oraz rodzaj dna morskiego.
(6)Echosondy. Słyszalne echo, zwrócone przez dno morza, jest wykrywane na pokładzie statku przez bardzo czuły mikrofon i wskazywane na galwanometrze.
(7)Sondy lub detektory ultradźwiękowe, na przykład azdyk (hydrolokator akustyczny), sonar lub temu podobne, wykorzystywane do zwykłych operacji sondowania, do mapowania dna morskiego, do wykrywania łodzi podwodnych, wraków, ławic ryb itp.
(C)Przyrządy specjalne do nawigacji lotniczej, takie jak:
(1)Wysokościomierze. Rodzaj barometru kalibrowanego w jednostkach wysokości, bazujące na tym, że ciśnienie atmosferyczne maleje wraz wysokością.
(2)Prędkościomierze. Te działają poprzez pomiary różnicy ciśnień strumienia zaśmigłowego i wskazują prędkość samolotu względem otaczającego go powietrza.
(3)Wskaźniki prędkości wznoszenia lub nurkowania (wariometry). Wskazują one pionową prędkość wznoszenia lub opadania samolotu za pomocą manometru różnicowego.
(4)Sztuczne horyzonty lub horyzonty żyroskopowe oraz zakrętomierze i chyłomierze poprzeczne (wskaźniki ślizgu). Są one oparte na zasadzie żyroskopu, pierwsze wskazują kąt obrotu samolotu względem osi poprzecznej (pochylenie) lub wzdłużnej (przechylenie), a te drugie, względem osi pionowej.
(5)Machometry. Wskazują one stosunek pomiędzy prędkością powietrza opływającego a lokalną prędkością dźwięku. Stosunek ten wyrażony jest jako „liczba Macha”.
(6)Przyspieszeniomierze. Wyznaczają one maksymalną (nie może być przekraczona) granicę sił bezwładności wytwarzanych przez przyspieszenie powstające podczas ewolucji przy dużych prędkościach.
(7)Autopiloty (piloty automatyczne). Aparat ten tymczasowo zastępuje pilota poprzez kontrolowanie statyki oraz lotu samolotu zgodnie z uprzednio zadanymi ustawieniami (wysokość, kurs itp.). Składa się on przede wszystkim z układów sterowania bezpośredniego lub serwomotorów (zwykle silników hydraulicznych, które zastępują ruchy pilota) oraz automatycznie działających urządzeń (żyroskopy wysokoobrotowe), które koordynują wskazania przyrządów i działanie serwomotorów.
Z zastrzeżeniem postanowień uwag 1 i 2 do niniejszego działu (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających), części i akcesoria aparatów lub urządzeń objętych niniejszą pozycją pozostają klasyfikowane tutaj.
***
Niniejsza pozycja wyłącza się również:
(a)Urządzenia radarowe, urządzenia pomocy radionawigacyjnej, np. odbiorniki globalnego systemu określania położenia (GPS) oraz urządzenia do zdalnego sterowania za pomocą fal radiowych (pozycja 8526).
(b)Pantografy stosowane w nawigacji do wykreślania kursu (pozycja 9017).
(c)Barometry i termometry (włączając termometry odwracalne do badań podwodnych) (pozycja 9025).
(d)Manometry, wskaźniki poziomu cieczy i inne przyrządy objęte pozycją 9026.
(e)Obrotomierze (pozycja 9029).
(f)Amperomierze, woltomierze i inne przyrządy do pomiarów lub kontroli wielkości elektrycznych (pozycja 9030).
(g)Chronometry okrętowe i czasomierze (dział 91).
9015-Przyrządy i urządzenia miernicze (włączając do pomiarów fotogrametrycznych), hydrograficzne, oceanograficzne, hydrologiczne, meteorologiczne lub geofizyczne, z wyłączeniem kompasów i busoli; dalmierze.
9015 10-Dalmierze
9015 20-Teodolity i tachymetry
9015 30-Niwelatory
9015 40-Przyrządy i urządzenia do pomiarów fotogrametrycznych
9015 80-Pozostałe przyrządy i urządzenia
9015 90-Części i akcesoria
Są one zazwyczaj przeznaczone do użytku w terenie, na przykład w kartografii (mapy lądowe lub hydrograficzne); do sporządzania planów; do pomiarów triangulacyjnych; do określania pola powierzchni wycinka lądu; do określenia wysokości powyżej lub poniżej pewnej poziomej płaszczyzny odniesienia; oraz do podobnych pomiarów przy robotach budowlanych (budowanie dróg, zapór, mostów itp.), w górnictwie, w operacjach wojskowych itp.
Grupa ta obejmuje:
(1)Teodolity optyczne lub optyczno-elektroniczne (noniuszowe, z mikroskopami, wiszące, uniwersalne, górnicze itp.), tachymetry optyczne i optyczno-elektroniczne (teodolity z wbudowanym dalmierzem (odległościomierzem)), teodolity z lunetą przekładaną, teodolity żyroskopowe, kompasy-klinometry, klinometry celownicze stosowane w miernictwie lub artylerii itd.
(2)Niwelatory optyczne (alkoholowe, samopoziomujące, lunetowe, kolimatorowe, laserowe itp.), zazwyczaj używane zamontowane na trójnogu.
(3)Alidady (nawet z lunetą), węgielnice zwierciadlane i łaty miernicze (nawet z pryzmatami) oraz pantometry (z lunetą celowniczą lub bez), klinometry (pochyłomierze) (z kolimatorem lub lunetą celowniczą), stosowane do wyznaczania nachylenia i pochyłości, kompasy górnicze, grafometry, heliostaty do pomiarów trygonometrycznych itp.
(4)Stoliki topograficzne, łańcuchy miernicze i inne specjalne przymiary dla miernictwa geodezyjnego (włączając specjalistyczne taśmy miernicze, przyrządy miernicze z wciągarką do szybów kopalnianych itp.), paliki lub tyczki miernicze, nawet z podziałką (z metalu, drewna itp.), łaty niwelacyjne (samoodczytujące, teleskopowe, składane itp.), elektromagnetyczny sprzęt do pomiaru odległości (EDM), odbłyśniki pryzmatyczne i tyczki.
Niniejsza pozycja nie obejmuje:
(a)Odbiorników globalnego systemu określania położenia (GPS) (pozycja 8526).
(b)Przyrządów mierniczych składających się z taśmy stalowej, taśmy wodoodpornej itp., oraz podobnych niewyszczególnionych przyrządów do pomiarów liniowych (pozycja 9017).
(c)Obrotomierzy, liczników przebytej drogi w milach i tym podobnych (pozycja 9029).
(d)Poziomnic (z libellą rurkową itp.), stosowanych w budownictwie lub pracach konstrukcyjnych (np. przez murarzy, cieśli lub mechaników) oraz pionów (pozycja 9031).
Są one stosowane głównie do wykreślania map topograficznych, archeologicznych itp., ale są one także używane do innych celów (np. badania pływów, fal dennych itp.). Mapy itp. są wykreślane z fotografii lub obrazów cyfrowych, wykonanych z dwóch różnych punktów widzenia o znanej odległości od siebie, które muszą następnie zostać „odtworzone” (w celu otrzymania dokładnych informacji dotyczących kształtu, wielkości i współrzędnych obiektów w obrazie lub fotografii).
Zasadniczo aparaty te obejmują:
(1)Aparaty „montażowe”, składające się głównie z projektora (ze źródłem światła), nośnika negatywu, obiektywu i stolika projekcyjnego. Aparat ten umożliwia zmienianie skali, jak również fotograficzne korygowanie negatywów zdjęć lotniczych, które w praktyce mają zniekształcenia perspektywiczne itp., ze względu zróżnicowania terenu.
(2)Aparaty „restytucyjne” (stereokartografy lub fotogoniometry), zwane także stereotopografami, stereoplanigrafami, autokreślarkami, stereokartografami, stereokomparatorami itp. Są to złożone aparaty stosowane do kreślenia stanowiących mapę lub plan szczegółów planigraficznych i warstwic, przy czym operacja ta zazwyczaj wykonywana jest w sposób ciągły i bez ooddzielnych obliczeń.
(3)Koordynatografy, w rodzaju stosowanych w aparatach „restytucyjnych”; mają one mapę, na której ołówek sterowany przez stereotopograf lub stereoplanigraf kreśli jego wskazania.
(4)Systemy do analizy stereograficznej, które składają się z aparatu optyczno-mechanicznego osługiwanego fotogrametrycznie oraz programowanego kalkulatora. Systemy te wykorzystywane są do wzrokowej lub analitycznej interpretacji obrazów fotograficznych lub cyfrowych.
Jednak niniejsza pozycja wyklucza aparaty fotograficzne do pomiarów aerofotogrametrycznych (pozycja 9006) i koordynatografy nieprzeznaczone do zastosowań fotogrametrycznych (pozycja 9017).
Hydrografia jest naukowym opisem i wykreślaniem cieków wodnych, głębokości, poziomów pływów itp. Większość przyrządów wykorzystywanych do takich celów zostało dlatego też objęte poprzednimi akapitami.
(1)Specjalne wodowskazy rejestrujące (limnigrafy), do rejestrowania wahań poziomu wody w jeziorach lub rzekach; składają się one zasadniczo z pływaka i rejestratora.
(2)Koła czarkowe mierników prądu i hydrometryczne koła łopatkowe, do pomiaru prędkości prądu w rzekach, kanałach itp.
(3)Rejestratory spiętrzenia i pływów.
Przyrządy przemysłowe, oparte na tej samej zasadzie pracy, jak przyrządy opisane w punktach (IV) (1) i (2) powyżej (np. wskaźniki poziomu cieczy, przepływomierze itp.), są jednak wykluczone (pozycja 9026).
Należy zauważyć, że grupa ta nie obejmuje termometrów, barometrów, higrometrów i psychrometrów, ani żadnej kombinacji takich przyrządów (pozycja 9025).
Grupa ta jednak obejmuje następujące:
(1)Wskaźniki kierunku wiatru, nawet wyposażone w tarczę z podziałką.
(2)Wiatromierze (anemometry), tj. przyrządy meteorologiczne do pomiaru prędkości wiatru. Jeden typ składa się zamontowanego na osi pionowej wirnika z trzema łopatkami w kształcie miseczek, a wskazania otrzymuje się z licznika. Inny, najbardziej powszechny typ składa się z rodzaju chorągiewki kierunkowej pogody, wyposażony w rurkę, w której ciśnienie wiatru mierzone jest za pomocą manometru różnicowego wyskalowanego w jednostkach prędkości. Grupa ta obejmuje także wiatromierze, w których generator wytwarza napięcie okresowo zmienne, które jest następnie wskazywane na woltomierzu wyskalowanym w jednostkach prędkości wiatru.
Należy zauważyć, że specjalne typy anemometrów, do pomiaru prędkości prądów powietrza w kopalniach, tunelach, kominach, piecach lub innych kanałach powietrznych, składające się zasadniczo ze specjalnego typu wentylatora i tarczy z podziałką, są wykluczone (pozycja 9026).
(3)Ewaporometry (atmometry) (typów Piche'a, bilansu parowania itp.).
(4)Heliografy (rejestratory usłonecznienia typów ze szklaną kulą, z papierem światłoczułym itp.).
(5)Nefoskopy, do wskazywania prędkości i kierunku ruchu chmur.
(6)Przyrządy automatycznie rejestrujące pułap chmur, do wyznaczania wysokości pułapu chmur nad ziemią, poprzez wskazanie wysokości kątowej plamki światła powstającej w miejscu, gdzie silna wiązka światła natrafia na chmurę tak, że wysokość może być obliczona automatycznie metodą triangulacji.
(7)Mierniki widoczności, do pomiaru meteorologicznej widoczności lub zdolności powietrza do przepuszczania światła.
(8)Deszczomierze (pluwiometry) i pluwiografy, do pomiaru opadu deszczu w określonym miejscu. Najprostszy typ składa się z lejka o znanej średnicy, przymocowanego do zbiornika do zbierania deszczu, który następnie jest mierzony na wyskalowanej rurce.
(9)Aktynometry, solarymetry i pirheliometry, do pomiaru natężenia promieniowania słonecznego lub promieniowania całkowitego emitowanego przez niebo.
Należy jednak zauważyć, że pozycja wyklucza proste lub złożone termometry używane do tgo samego celu (pozycja 9025).
(10)Aparaty do sondowania aerologicznego (radiosondy lub radiometeografy) do zwieszania z balonu lub spadochronu. Aparaty takie składają się z przyrządów (termometr, barometr i higrometr) do prac badawczych na dużych wysokościach, połączonych z nadajnikiem bezprzewodowym umożliwiając, aby odczyty przyrządów były automatyczne rejestrowanie na ziemi. Balony i spadochrony prezentowne oddzielnie są wykluczone (dział 88).
(11)Teodolity do rejestrowania kolejnych pozycji balonów do sondowania aerologicznego.
Z niniejszej pozycji wyłączonych jest wiele z przyrządów geofizycznych, jak np.: aparaty do analizy gazu, szlamu lub gleby, fluorymetry fotoelektryczne i fluoroskopy (przyrządy do wykrywania lub identyfikacji licznych substancji za pomocą promieni ultrafioletowych) (pozycja 9027); elektryczne lub elektroniczne przyrządy pomiarowe (np.: przyrządy do pomiaru oporu właściwego, liczniki promieniowania radioaktywnego, przyrządy termoelektryczne) (pozycja 9030), itd.
Do niniejszej pozycji zalicza się:
(1)Sejsmometry i sesjmografy do rejestrowania czasu wystąpienia, czasu trwania oraz intensywności ruchów sejsmicznych w jakimś punkcie na skorupie ziemskiej, oraz sejsmometry i sejsmografy stosowane zarówno do rejestrowania różnych zjawisk występujących podczas trzęsienia ziemi, jak i do poszukiwań ropy naftowej. W przyrządach tych fale sejsmiczne, powstałe w wyniku trzęsienia ziemi bądź odpalenia ładunków wybuchowych, są przetwarzane na impulsy elektryczne.
(2)Geofizyczne przyrządy magnetyczne lub grawimetryczne, stosowane w poszukiwaniach złóż rud, ropy naftowej itp. Są to przyrządy wysokiej czułości, do których zalicza się wagi magnetyczne, magnetometry, teodolity magnetyczne i grawimetry, wagi torsyjne.
(3)Elektroniczne pochyłomierze magnetyczne (znane również pod nazwą „magnetometrów protonowych, które dokonują pomiaru gradientu pola magnetycznego ziemi.
(4)Obwodowe akustyczne narzędzia skanujące, które tworzą „obraz” odwiertu poprzez dokonanie pomiaru czasu, jaki przebywa sygnał ultradźwiękowy, wysyłany przez obrotowy emitor, zamontowany w głowicy przyrządu.
(5)Aparaty do pomiaru nachylenia odwiertu.
Grupa ta obejmuje wszelkiego typu dalmierze optyczne lub optyczno-mechaniczne, służące do wyznaczania odległości między dalmierzem a danym obiektem. Stosowane są w geodezji, fotografii, kinematografii, w wojsku itp.
Z zastrzeżeniem postanowień uwag 1 i 2 do niniejszego działu (patrz Uwagi ogólne Not wyjaśniających), niniejsza pozycja obejmuje także części i akcesoria towarów objętych niniejszą pozycją. Takie części i akcesoria obejmują strzałki do łańcuchów mierniczych.
Z drugiej strony jednonożne, dwunożne, trójnożne i podobne produkty, nawet jeśli specjalnie zaprojektowane dla narzędzi lub urządzeń objętych tą pozycją, są wykluczone (pozycja 9620).
9016-Wagi o czułości 5 cg lub lepszej, z odważnikami lub bez.
Niniejsza pozycja obejmuje wszelkiego typu wagi, w tym wagi elektroniczne, pod warunkiem że ich czułość wynosi 5 cg lub jest wyższa. Odważniki zgłoszone do odprawy celnej wraz z takimi wagami zalicza się do niniejszej pozycji, lecz zgłoszone oddzielnie, nawet jeśli są wykonane z metali szlachetnych, są wyłączone (pozycja 8423)
Wiele z wag objętych niniejszą pozycją jest przeznaczonych do pomiarów precyzyjnych i są one wykonane z metali nierdzewnych lub stopów lekkich, a ich ostrza nożowe, łożyska i pomosty - z agatu. W celu zabezpieczenia przed wpływem prądów powietrza, kurzem i pyłem, wagi mogą być umieszczane w obudowie ze szkła lub tworzywa sztucznego lub mogą być wbudowane w szafkę składającą się głównie ze szkła i tworzyw sztucznych; obsługuje się je wtedy za pomocą dźwigni lub innych elementów umieszczonych na zewnątrz szafki. Wagi mogą być także wyposażone w urządzenie optyczne (np. lupę), sztuczne oświetlenie ułatwiające odczytywanie wskazań na skali, lub mogą być wyposażone w urządzenia poziomujące (trójnóg, śruby regulacyjne, poziomnicę alkoholową itp.).
W niektórych wagach torsyjnych mierzony ciężar jest równoważony wskutek skręcania drutu.
Niektóre wagi elektroniczne stosowane są do rejestrowania, w próżni lub pod kontrolowanym ciśnieniem, zmian masy substancji poddanej specjalnemu oddziaływaniu (podgrzewanie, chłodzenie, działanie gazu, próżni, światła itp.). Zmiany masy są mierzone przez rejestrowanie wielkości prądu przepływającego przez magnetyczną cewkę równoważącą.
Niniejsza pozycja obejmuje:
(1)Wagi analityczne (np. wagi mikrochemiczne, mikroanalityczne, wagi analityczne aperiodyczne) stosowane głównie w chemicznej analizie ilościowej.
(2)Wagi probiercze, stosowane do oznaczania próby metali szlachetnych.
(3)Wagi do kamieni szlachetnych, wyskalowane w karatach.
(4)Wagi farmaceutyczne, wagi do przędzy, wagi do próbek (stosowane do wyznaczania masy papieru, materiałów włókienniczych itp.).
(5)Wagi hydrostatyczne (lub do wyznaczania gęstości), do sprawdzania gęstości cieczy lub ciał stałych.
Z zastrzeżeniem postanowień uwag 1. i 2. do niniejszego działu (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających), do niniejszej pozycji zalicza się także części i akcesoria (włączając zamontowane lub niezamontowane ostrza nożowe z agatu, łożyska i pomosty) rozpoznawalne jako służące wyłącznie lub głównie do użytku wraz z wagami objętymi niniejszą pozycją (na przykład belki, szalki, szafki, tarcze z podziałką, tłumiki wahań).
Z drugiej strony jednonożne, dwunożne, trójnożne i podobne produkty nawet jeśli specjalnie zaprojektowane dla aparatów objętych tą pozycją, są wykluczone (pozycja 9620).
***
Z niniejszej pozycji wyłącza się wagi o czułości gorszej niż 5 cg (pozycja 8423).
9017-Przyrządy kreślarskie, traserskie lub obliczeniowe (na przykład maszyny kreślące, pantografy, kątomierze, zestawy kreślarskie, suwaki logarytmiczne, tarcze rachunkowe); ręczne przyrządy do pomiaru długości (na przykład łaty miernicze i przymiary taśmowe, mikrometry, suwmiarki), niewymienione ani niewłączone gdzie indziej w niniejszym dziale.
9017 10-Stoły i maszyny kreślarskie, nawet automatyczne
9017 20-Pozostałe przyrządy kreślarskie, traserskie lub do obliczeń rachunkowych
9017 30-Mikrometry, suwmiarki i sprawdziany
9017 80-Pozostałe przyrządy
9017 90-Części i akcesoria
Niniejsza pozycja obejmuje przyrządy kreślarskie, traserskie lub do obliczeń rachunkowych. Obejmuje ona także ręczne przyrządy do pomiaru długości.
Jednakże pozycja ta nie obejmuje:
(a) Skrzynek uciosowych oraz narzędzi stosowanych w grafice (np. dłut, żłobaków, igieł grawerskich) (dział 82).
(b)Rysownic i digitalizatorów (pozycja 8471).
(c)Produkcyjny aparat odwzorowujący, zaprojektowany do produkcji masek i obwodów scalonych do fotomasek powlekanych substancjami (w rodzaju: optycznymi, wiązką elektronów, zogniskowaną wiązką jonów, promieniami X lub wiązką z aparatu laserowego) (pozycja 8486).
(d)Koordynatografów w rodzaju stosowanych w fotogrametrii (pozycja 9015).
Obejmuje:
(A)Przyrządy kreślarskie.
(1)Pantografy do odtwarzania - w postaci zmniejszonej, powiększonej lub w tej samej skali - map, planów, rysunków technicznych, części do obróbki itp. Niniejszą pozycja obejmuje także tego typu przyrządy stosowane w nawigacji do wykreślania kursów.
(2)Maszyny kreślarskie, zazwyczaj oparte na układzie równoległowodów i mające stół rysunkowy lub nie.
Niniejsza pozycja obejmuje również maszyny kreślarskie, które zawierają maszyny do automatycznego przetwarzania danych lub współpracują z takimi maszynami.
(3)Cyrkle kreślarskie, pomiarowe, cyrkle przenośniki, cyrkle podziałowe, cyrkle redukcyjne, sprężynowe, grafiony, przyrządy do kreślenia linii punktowych itp., bez względu na to, czy są umieszczone w futerale (np. zestawy kreślarskie), czy też oddzielnie.
(4)Trójkąty rysunkowe (standardowe, do kreskowania, stolarskie lub do metali), trójkąty nastawne, przykładnice (standardowe lub przegubowe), krzywiki, linie do rysowania (płaskie, o przekroju kwadratowym, do kreskowania (kreskownice), standardowe itp.).
(5)Kątomierze, począwszy od zwykłych, spotykanych w zestawach kreślarskich, aż do kątomierzy złożonych, np. technicznych.
(6)Wzorniki pisma z rodzaju wyraźnie rozpoznawalnego jako specjalistyczne przyrządy kreślarskie. Pozostałe wzorniki zalicza się do odpowiednich pozycji według materiału, z jakiego są wykonane.
(B)Przyrządy traserskie.
(Trasowanie polega na kreśleniu linii konstrukcyjnych itp., na powierzchni części przeznaczonej do obróbki, cięcia itp.).
(1)Cyrkle drążkowe (traserskie, ciesielskie itp.) pełne lub dzielone.
(2)Rysiki i punktaki.
(3)Płyty traserskie stosowane jako płaszczyzna odniesienia do trasowania lub do sprawdzania powierzchni płaskich itp. Liniały miernicze i kątowniki (z żeliwa, kamienia itp.) z powierzchnią ściśle płaską.
(4)Podstawki pryzmowe i krzyżowe do ustawiania przedmiotów obrabianych o kształcie walcowym.
Pozycja nie obejmuje narzędzi grawerskich do pracy ręcznej, posiadających wbudowany silnik (pozycja 8467).
(C)Przyrządy obliczeniowe.
Suwaki logarytmiczne, tarcze, bębny rachunkowe i inne przyrządy do obliczeń oparte na zasadzie suwaka logarytmicznego lub innego przyrządu obliczeniowego, włącznie z np. urządzeniami kieszonkowymi do dodawania i odejmowania, w których cyfry wybiera się zgodnie z daną procedurą za pomocą wskaźnika. Do grupy tej należą także suwaki i tarcze do obliczania czasu naświetlania fotografii, określanego przez odpowiednie ustawienie w zależności od pogody, pory dnia, ustawienia przysłony, rodzaju fotografowanego obiektu i czułości emulsji filmu.
Jednakże pozycja niniejsza nie obejmuje maszyn liczących ani maszyn do księgowania (pozycja 8470).
(D)Ręczne przyrządy do pomiaru długości.
Instrumenty te są w stanie wskazywać długość, tj. wymiary liniowe obiektu, która ma zostać zmierzona, na przykład linii narysowanej lub wyobrażonej sobie na tym obiekcie (prostej lub krzywej). Dlatego też instrumenty te mogą dokonywać pomiaru takich wielkości jak średnice, głębokości, grubości i wysokości, które są oznaczane jako jednostki długości (np. milimetry). Przyrządy te muszą również posiadać charakterystyki (rozmiar, masę itp.), które pozwalają na trzymanie ich w ręku, aby przeprowadzić pomiar.
Z niniejszej pozycji wyłącza się przyrządy specjalnie skonstruowane w taki sposób, że można z nich korzystać tylko po zamontowaniu na stałe na stojaku lub innym wsporniku lub po podłączeniu do maszyny lub innego aparatu za pomocą elastycznych przewodów rurowych, kabli itp., w celu wykonania pomiaru (pozycja 9031).
Do grupy tej należą:
(1)Mikrometry, instrumenty posiadające głowicę mikrometryczną, typu śrubowego lub bezśrubowego (typ bezśrubowy działa przesuwnie i zazwyczaj należą do niego urządzenia elektroniczne). Stosowane są na przykład do pomiaru średnicy wewnętrznej lub zewnętrznej, grubości, skoku gwintu. Wynik pomiaru można odczytywać z samej śruby mikrometrycznej, na tarczy z podziałką lub z wyświetlacza cyfrowego.
(2)Suwmiarki (noniuszowe, z tarczą z podziałką lub elektroniczne) służące, przykładowo, do pomiarów średnicy, głębokości, grubości.
(3)Sprawdziany, mające nastawne urządzenie pomiarowe.
Z niniejszej pozycji wyłącza się sprawdziany bez nastawnego urządzenia pomiarowego, stosowane wyłącznie do sortowania części według wymiarów lub do kontroli kątów, kształtu itp. (na przykład, sprawdziany trzpieniowe, sprawdziany pierścieniowe) (pozycja 9031).
(4)Komparatory (czujniki typu zegarowego) stosowane do kontroli tolerancji wymiarów wewnętrznych lub zewnętrznych (np. podczas rozwiercania lub poprawiania). Składają się z trzpienia pomiarowego, tarczy z podziałką główną i dokładną oraz układu przenoszącego (zębatkowego, zębatego, dźwigniowego, sprężynowego, pneumatycznego, hydraulicznego itp.).
(5)Przymiary prętowe (pełne lub dzielone, proste lub składane) i przymiary taśmowe (np. przymiar kreskowy stalowy zwijany, wstęgowy, bębnowy zwijany) włącznie z przymiarami standardowymi, drążkami pomiarowymi i podobnymi.
Niniejsza pozycja nie obejmuje urządzeń pomiarowych przeznaczonych specjalnie do miernictwa geodezyjnego (łańcuchy miernicze, łaty niwelacyjne, tyczki miernicze itp.) oraz przyrządy miernicze z wciągarką stosowane w szybach kopalnianych (pozycja 9015).
(6)Linijki z podziałką (linijki szkolne itp.), włączając przymiary klinowe do pomiarów średnicy ciał wypukłych oraz pionowe aparaty pomiarowe z ruchomymi wodzikami.
(7)Krzywomierze; małe przyrządy z tarczą lub bez tarczy z podziałką, służące do pomiaru odległości krzywoliniowych na mapach, planach itp.
Z zastrzeżeniem postanowień uwag 1. i 2. do niniejszego działu (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających), do niniejszej pozycji zalicza się także części i akcesoria rozpoznawalne jako nadające się wyłącznie lub głównie do użytku wraz z wyżej opisanymi maszynami, aparatami lub przyrządami, np. szczęki przedłużające do mikrometrów, stojaki do płytek wzorcowych, statywy do mikrometrów, zawiasy lub połączenie do przymiarów składanych.
9019-Urządzenia do mechanoterapii; aparatura do masażu; aparatura do testów psychotechnicznych; aparatura do ozonoterapii, tlenoterapii, aerozoloterapii, sztucznego oddychania lub pozostałe respiratory terapeutyczne.
9019 10-Urządzenia do mechanoterapii; aparatura do masażu; aparatura do testów psychotechnicznych
9019 20-Aparatura do ozonoterapii, tlenoterapii, aerozoloterapii, sztucznego oddychania lub pozostałe respiratory terapeutyczne
Sprzęt ten służy głównie do leczenia schorzeń stawów i mięśni drogą mechanicznego powtarzania różnych ruchów. Należy podkreślić, że terapię taką prowadzi się zwykle pod nadzorem lekarskim; z tego względu aparaty objęte niniejszą pozycją należy odróżniać i nie mylić ze sprzętem do zwykłych ćwiczeń fizycznych lub gimnastyki, który przeznaczony jest do użytku domowego lub w specjalnie wyposażonych pomieszczeniach (pozycja 9506) (np. ekspandery z elastycznymi linkami, różnego rodzaju uchwyty sprężyste do ściskania, maszyny do „wiosłowania”, stacjonarne rowery jednokołowe do treningów lub do rozwijania mięśni nóg).
Ponieważ mechanoterapia odnosi się tylko do leczenia wymagającego ruchu stawu, itp., z tego względu niniejsza pozycja nie obejmuje przyrządów całkowicie nieruchomych (np. schodki, drabinki, poręcze), nawet jeśli służą do rehabilitacji kończyn; artykuły takie zalicza się do ich odpowiednich pozycji. W rozumieniu niniejszej pozycji aparat można uznać za mechaniczny nawet wtedy, gdy zawiera stosunkowo proste elementy mechaniczne, jak sprężyny, koła, krążki linowe itp.
Z zastrzeżeniem powyższych warunków, niniejsza pozycja obejmuje:
(1)Aparaty do ćwiczeń ruchów obrotowych nadgarstka.
(2)Aparaty do rehabilitacji palców dłoni.
(3)Aparaty do ćwiczeń ruchów obrotowych stóp.
Większość z tych trzech typów przyrządów składa się głównie z uchwytów połączonych z dźwigniami, regulowanych przeciwciężarów i urządzeń do trzymania kończyn, zamontowanych na wspólnej podstawie. Są one napędzane ręcznie.
(4)Aparaty do jednoczesnego zginania i rozciągania stawu kolanowego i biodrowego.
(5)Aparaty do ćwiczeń tułowia.
(6)Aparaty do ćwiczeń chodzenia, składające się z zamontowanej na szeregu kół ramy z kulami i uchwytami na ręce.
(7)Aparaty do poprawiania krążenia krwi, wzmacniania mięśnia sercowego i rehabilitacji kończyn dolnych, składające się z pewnego rodzaju bezkołowego roweru zamocowanego na ramie i umożliwiające pacjentowi pedałowanie w pozycji siedzącej lub leżącej.
(8)Aparaty uniwersalne, z napędem silnikowym, które przez użycie wymiennych akcesoriów można stosować do różnych ćwiczeń mechanoterapeutycznych (np. do leczenia schorzeń stawów lub mięśni szyi, ramion, łokci, nadgarstków, palców, stawu biodrowego, kolana, itp.).
Aparaty do masażu części ciała (brzucha, stóp, nóg, pleców, ramion, rąk, twarzy itp.) oddziaływają na ciało zwykle poprzez tarcie, wibracje, itp. Mogą być napędzane ręcznie lub silnikiem, jak również mogą być to konstrukcje typu elektromechanicznego z silnikiem wbudowanym w element roboczy (np. aparat do masażu wibracyjnego). Zwłaszcza te ostatnie aparaty mogą być wyposażone w wymienne końcówki (zwykle gumowe) dostosowane do różnych metod masażu (szczotki, gąbki, tarcze płaskie ząbkowane itp.).
Grupa ta obejmuje proste wałki gumowe lub podobne przyrządy do masażu. Obejmuje również urządzenia do hydromasażu do ogólnego lub częściowego masażu ciała, wykorzystujące działanie wody lub mieszanki wodno-powietrznej pod ciśnieniem. Przykłady takich urządzeń obejmują wanny do kąpieli perełkowej, przedstawiane w komplecie z pompami, turbinami lub pompami powietrznymi, przewodami, urządzeniami sterującymi i wszystkimi akcesoriami; przyrządy do masażu biustu wykorzystujące działanie wody rozdzielanej przez rzędy małych dysz, zamontowanych wewnątrz formy, nakładanej na biust i wprawianej w ruch obrotowy przez strumień wody, doprowadzony elastyczną rurą.
Za aparat do masażu, w rozumieniu niniejszej pozycji, uważa się również materace zapobiegające lub leczące odleżyny przez ciągłą zmianę położenia punktów podparcia ciężaru ciała pacjenta oraz zapewniające jednocześnie powierzchniowe masowanie tkanki narażonej na martwicę.
Aparatura taka jest stosowana przez lekarzy, itp., do określenia czasu reakcji, odruchów, koordynacji ruchów lub innych reakcji fizycznych i psychicznych. Stosowana jest zwłaszcza do badań osób, których zawód wymaga specjalnych zdolności (lotnicy, kierowcy itp.) lub do badań predyspozycji i zdolności dzieci i młodzieży w ramach poradnictwa szkolnego i zawodowego.
Niniejsza pozycja obejmuje aparaty wielorakiego typu (np. aparaty do mierzenia zdolności ruchowych lub zręczności manualnej; fotele obrotowe o regulowanej prędkości obrotowej i z możliwością ich gwałtownego zatrzymywania, służące do badań reakcji pilotów samolotów).
Należy jednak podkreślić, że niniejsza pozycja nie obejmuje tych rodzajów aparatów, które normalnie stosuje się do diagnozowania medycznego wzroku, słuchu, serca itp. (pozycja 9018). Podobnie, wyroby mające charakter zestawów do składania lub budowania i mogące służyć zarówno do zabawy, jak i badania zdolności psychotechnicznych, zalicza się do gier i zabawek (dział 95).
Aparatura ta służy do leczenia schorzeń dróg oddechowych za pomocą ozonu (wzór chemiczny O3), np. przez inhalację.
Aparaty te są stosowane w przypadkach utonięć, porażeń prądem, ostrych zatruć (np. tlenkiem węgla), wątłości noworodków, szoków pooperacyjnych, porażeń paraliżem dziecięcym (zapalenie istoty szarej rdzenia), ostrej astmy, niedorozwoju płuc itp.
Do aparatów tych należą:
(A)Aparaty stosowane zamiast ręcznych metod sztucznego oddychania, np. urządzenia mechaniczne uciskające klatkę piersiową pacjenta lub wykonujące ruch wahadłowy, albo wymuszające inhalację itp.
(B)Właściwe aparaty do tlenoterapii. Służą do inhalacji tlenu lub mieszaniny tlenu i dwutlenku węgla przez maskę lub tlenu wprowadzanego do komory składającej się z namiotu tlenowego wykonanego z przezroczystego tworzywa sztucznego i przymocowanego do łóżka pacjenta.
(C)Aparaty zwane „żelaznymi płucami” i podobne. Zasadniczo zawierają one następujące podstawowe elementy:
(1)Komorę wykonaną z metalu, drewna lub włókna szklanego, w której umieszcza się całego chorego z wyjątkiem jego głowy; lub mniejszą komorę z przezroczystego tworzywa sztucznego, pokrywającą tylko klatkę piersiową.
(2)Niezależny zespół składający się z układu ssania powietrza i dmuchawy awaryjnej, która może być napędzana ręcznie lub silnikiem.
(3)Gruby i szczelny przewód rurowy łączący układ ssący z komorą.
Niektóre z opisanych powyżej aparatów do tlenoterapii (zwłaszcza namioty tlenowe) mogą także służyć do podawania leków w aerozolach. Pacjent wdycha wtedy wraz z tlenem lek w postaci bardzo drobno rozpylonych kropel (zobacz część (VI) poniżej).
Pozycja nie włącza komór hiperbarycznych lub dekompresyjnych (pozycja 9018).
Aparaty te służą do podawania środków leczniczych w leczeniu schorzeń płucnych, skórnych, otorynolaryngologicznych, ginekologicznych itp., przez rozproszenie (nebulizację) w postaci mgły różnych roztworów leczniczych (hormonów, witamin, antybiotyków, preparatów do rozszerzania oskrzeli, olejków eterycznych itp.).
Niektóre z tych aparatów występują jako zespoły niezależne (rozpylacze) przeznaczone do podłączenia do butli z tlenem lub sprężonym powietrzem, lub do mocowania do namiotów tlenowych opisanych powyżej w części (V). Inne mogą występować w postaci wytwornic aerozolu przeznaczonych do gabinetów lekarskich lub szpitali; składają się one z szafki zawierającej zespół sprężarki z silnikiem elektrycznym, przyrządy pomiarowe, właściwą wytwornicę i różne urządzenia do podawania leku w aerozolu (maski lub końcówki dyszowe do nosa, ust, typu ginekologicznego itp.). Pozycja obejmuje ręczne spryskiwacze aerozolowe do rozpylania na zęby lub dziąsła, w których wykorzystywany jest sprężony gaz, znajdujący się w nakręcanym pojemniku; działanie użytej substancji leczniczej oczyszcza usta i leczy choroby, takie jak paradontoza.
Z zastrzeżeniem postanowień uwag 1. i 2. do niniejszego działu (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających), do niniejszej pozycji zalicza się także części i akcesoria aparatów lub urządzeń zaliczanych do niniejszej pozycji. Do takich części i akcesoriów należą namioty i elementy do ich mocowania, do aparatów do tlenoterapii.
9020-Pozostałe aparaty do oddychania oraz maski gazowe, z wyłączeniem masek ochronnych nieposiadających ani części mechanicznych ani wymiennych filtrów.
Niniejsza pozycja obejmuje aparaty do oddychania, w rodzaju stosowanych na przykład przez lotników, nurków, alpinistów lub strażaków. Mogą być autonomiczne (obwód oddechowy zasilany jest z butli z tlenem lub sprężonym powietrzem) lub mogą być połączone przewodem ze sprężarką, z instalacją sprężonego powietrza, zbiornikiem lub (w przypadku aparatów o krótkim zasięgu) z atmosferą zewnętrzną.
Do niniejszej pozycji zalicza się również hełmy dla nurków wymagające mocowania do skafandra nurka przed uszczelnieniem, jak również skafandry chroniące przed promieniowaniem lub przed skażeniem, zawierające aparat do oddychania.
Maski gazowe umożliwiają oddychanie w atmosferze zanieczyszczonej pyłem, trującymi oparami, dymem itp., są stosowane w przemyśle lub podczas wojny (przeciw gazom bojowym).
W aparatach tych powietrze do oddychania jest pobierane bezpośrednio z otoczenia i przechodzi przez urządzenie filtrujące, które pochłania trujące gazy lub zatrzymuje pył. Zasadniczo aparaty te składają się z maski, która zawiera elementy umożliwiające obserwację otoczenia, metalowego korpusu z zaworem wlotowym i wylotowym oraz gniazdem do podłączania filtra lub elastycznej rury połączonej z zespołem filtra noszonym na plecach lub na piersiach. Prosty typ zabezpiecza tylko usta i nos; składa się z osłony mocowanej na paskach elastycznych, zawierającej materiał filtrujący lub pochłaniający (wełna azbestowa, guma gąbczasta, watolina itp., które mogą być impregnowane lub nie), łatwy do wymiany.
Następujące wyroby nie są uznawane jako aparaty do oddychania ani maski gazowe objęte niniejszą pozycją:
(a)Maski służące do ochrony przed kurzem, zapachami itp., niewyposażone w wymienny filtr, lecz zawierające kilka warstw włókniny, nawet z aktywnym węglem lub mające warstwę środkową z włókien sztucznych, oraz maski wykonane z tkanin, stosowane przez chirurgów, pielęgniarki itp., podczas operacji lub opieki nad pacjentem (pozycja 6307).
(b)Maski do ochrony przed pyłem lub cząstkami materiałów składające się z prostej osłony z siatki drucianej bez urządzenia filtrującego, lecz tylko z płatkiem gazy (sekcja XV).
(c)Maski do podawania środków znieczulających (anestezjologiczne) (pozycja 9018).
(d)Maski oddechowe do nurkowania, w rodzaju używanych bez butli tlenowych lub ze sprężonym powietrzem, a także proste rurki do oddychania pod wodą (zazwyczaj zwane fajkami), przeznaczone dla pływaków lub płetwonurków (pozycja 9506).
Z zastrzeżeniem postanowień uwag 1. i 2. do niniejszego działu (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających), do niniejszej pozycji zalicza się także części i akcesoria aparatów lub sprzętu klasyfikowanego do niniejszej pozycji.
9021-Przyrządy ortopedyczne, włącznie z kulami, pasami chirurgicznymi i przepuklinowymi; szyny i pozostałe urządzenia stosowane przy złamaniach; protezy; aparaty słuchowe i inne przyrządy zakładane, noszone lub wszczepiane, mające na celu skorygowanie wady lub kalectwa.
9021 10-Przyrządy ortopedyczne lub stosowane przy złamaniach
-Sztuczne zęby i wyroby protetyki dentystycznej:
9021 21- -Sztuczne zęby
9021 29- -Pozostałe
-Pozostałe protezy:
9021 31- -Sztuczne stawy
9021 39- -Pozostałe
9021 40-Aparaty słuchowe, z wyłączeniem części i akcesoriów
9021 50-Stymulatory mięśnia sercowego, z wyłączeniem części i akcesoriów
9021 90-Pozostałe
Przyrządy ortopedyczne są zdefiniowane w uwadze 6. do niniejszego działu. Są to przyrządy do:
-Zapobiegania lub korygowania deformacji ciała; lub
-Podtrzymywania lub utrzymywania części ciała w następstwie choroby, operacji lub urazu.
Obejmują one:
(1)Przyrządy w chorobach stawu biodrowego (coxalgia itp.).
(2)Szyny do kości ramiennej (aby umożliwić używanie ręki po resekcji), (szyny do naciągania).
(3)Przyrządy do szczęki.
(4)Przyrządy wyciągowe itp., do palców rąk.
(5)Przyrządy do leczenia choroby Potta (prostowanie głowy i kręgosłupa).
(6)Obuwie ortopedyczne i specjalne podpodeszwy przeznaczone do korygowania wad ortopedycznych, pod warunkiem że są one albo (1) wykonane na miarę, albo (2) produkowane masowo, przedstawiane pojedynczo, a nie w parach i zaprojektowane, aby pasowały w równym stopniu do którejkolwiek stopy.
(7)Aparaty ortodontyczne do korygowania deformacji uzębienia (klamry, pierścienie itp.).
(8)Przyrządy ortopedyczne do stóp (przyrządy do stóp końsko-szpotawych, klamry na nogi, z podporą sprężynową stopy lub bez, buty chirurgiczne itp.).
(9)Pasy przepuklinowe (pasy przepuklinowe pachwinowe, podudzi, pępkowe itp.) i przyrządy stosowane w przepuklinach.
(10)Przyrządy do korygowania skoliozy i skrzywień kręgosłupa, jak również wszystkie medyczne lub chirurgiczne gorsety i pasy (włączając pewne pasy podtrzymujące), charakteryzujące się:
(a)Specjalnymi podkładkami, sprężynami itp., regulowanymi w celu dopasowania do pacjenta.
(b)Materiałami, z których są one wykonane (skóra, metal, tworzywa sztuczne itp.).
(c)Obecnością wzmocnionych części, sztywnych elementów z materiałów lub taśm o różnych szerokościach.
Specjalna konstrukcja tych artykułów do określonych celów ortopedycznych odróżnia je od zwykłych gorsetów i pasów, nawet jeśli te ostatnie także służą do podtrzymywania lub utrzymywania.
(11)Szelki ortopedyczne (inne niż zwykłe szelki z dzianiny, materiałów siatkowych lub szydełkowanych itp.).
Grupa ta obejmuje również kule i laski inwalidzkie. (Należy jednak zauważyć, że zwykłe laski, nawet jeśli specjalnie wykonane dla osób niepełnosprawnych, są wyłączone (pozycja 6602)).
Grupa ta obejmuje następnie pomoce do chodzenia, znane jako „balkoniki-chodziki”, które zapewniają podparcie dla użytkowników, gdy je popychają. Zazwyczaj składają się one z ramy z metalowych rurek na trzech lub czterech kółkach (z których niektóre lub wszystkie mogą być obrotowe), uchwytów i ręcznych hamulców. „Balkoniki-chodziki” mogą mieć regulowaną wysokość i być wyposażone w siedzisko pomiędzy uchwytami oraz druciany koszyk do przewożenia rzeczy osobistych. Siedzisko pozwala użytkownikowi na krótki odpoczynek, gdy jest to konieczne.
Niniejsza pozycja nie obejmuje:
(a)Pończoch przeciwżylakowych (pozycja 6115).
(b)Prostych ochraniaczy lub przyrządów przeznaczonych do zmniejszania nacisku na pewne części stopy (pozycja 3926, jeśli są wykonane z tworzyw sztucznych lub pozycja 4014, jeśli są wykonane z gumy komórkowej przymocowanej do gazy przylepcem).
(c)Pasów podtrzymujących lub innych artykułów podtrzymujących, w rodzaju opisanych w uwadze 1 (b) do niniejszego działu, np. pasów ciążowych lub poporodowych (pozycja 6212 lub 6307).
(d)Produkowanego masowo obuwia, którego podpodeszwy zostały po prostu wygięte w łuk, aby zmniejszyć płaskostopie (dział 64).
Grupa ta obejmuje także przyrządy ortopedyczne dla zwierząt, na przykład pasy lub przylepce przepuklinowe; aparaty do unieruchomiania nogi lub stopy; specjalne paski lub rurki zapobiegające szkodliwym nawykom zwierząt (jak gryzienie żłobu powodujące łykanie powietrza) itp.; opaski przeciw wypadaniu lub opadaniu organów (do przytrzymywania organu, odbytnicy, macicy itp.); podpory na rogi itp. Jednak wyłącza ona urządzenia ochronne mające charakter artykułów zwykłego rymarstwa i uprzęży dla zwierząt (np. nagolenniki dla koni) (pozycja 4201).
Przyrządy stosowane przy złamaniach używane są albo do unieruchomienia kontuzjowanych części ciała (do naciągania lub ochrony), albo do nastawiania złamań. Są one także używane w leczeniu przemieszczeń i innych urazów stawów.
Niektóre z tych artykułów są przeznaczone do przymocowania na pacjencie (np. druciane, cynkowe lub drewniane kołyski do trzymania kończyn, szyny do opaski gipsowej, przyrządy stosowane przy złamaniach żeber itp.); inne przeznaczone są do przymocowania do łóżka, stołu lub innej podpory (ochronne wyścielone kołyski, wyciągi do unieruchamiania złamań wykonane z rurek, stosowane zamiast szyn lub kołysek itp.). Jednak, gdy te drugie przyrządy tworzą nierozdzielną część łóżka, stołu lub innej podpory, są one wykluczone z tej pozycji.
Z zastrzeżeniem postanowień uwagi 1 (f) do niniejszego działu, niniejsza pozycja obejmuje także płytki, gwoździe itp., które są wstawione chirurgicznie wewnątrz ciała człowieka, aby trzymać razem dwie części złamanej kości lub do podobnych metod leczenia złamań.
Są one całkowicie lub częściowo zastępujące wadliwe części ciała i zwykle przypominające je wyglądem. Obejmują one:
(A)Protetykę oczną:
(1)Sztuczne oczy. Zwykle są one wykonane z tworzywa sztucznego lub ze szkła, do których dodano małe ilości tlenków metali, w celu uzyskania imitacji cech i kolorystyki różnych części ludzkiego oka (twardówki, tęczówki, źrenicy). Mogą być one typu jedno- lub dwuściennego.
(2)Soczewki wewnątrzgałkowe.
Sztuczne oczy do manekinów, futer itp. są wyłączone (zazwyczaj klasyfikowane do pozycji 3926 lub 7018); sztuczne oczy możliwe do zidentyfikowania jako części lalek lub zabawek-zwierząt obejmuje pozycja 9503 lub pozycja 7018, jeśli są wykonane ze szkła.
(B)Sztuczne zęby i inne urządzenia dentystyczne, na przykład:
(1)Zęby sztuczne lite, zwykle wykonane z porcelany lub tworzywa sztucznego (w szczególności z polimerów akrylowych). Mogą to być zęby „diatoryczne”, mające niewielką liczbę otworów, w które wnika materiał mocujący (zazwyczaj zęby trzonowe) lub mogą być wyposażone w dwa metalowe kółki do mocowania (zazwyczaj siekacze i kły), albo z rowkiem do nasunięcia na metalowy występ przymocowany do płytki dentystycznej (także zwykle siekacze i kły).
(2)Zęby sztuczne wydrążone, również wykonane z porcelany lub tworzywa sztucznego i o zewnętrznym kształcie zębów (siekacze, kły lub trzonowce).
Ze względu na metodę mocowania są one nazywane „zębami sztyftowymi” (umieszczanymi na małym metalowym kołku lub trzpieniu wmontowanym w przygotowanym korzeniu) lub „koronkami” (mocowanymi za pomocą żywicy syntetycznej na ukształtowany wcześniej kikut zęba).
(3)Protezy dentystyczne, pełne lub częściowe, zawierające płytę z wulkanizowanej gumy, tworzywa sztucznego lub metalu, do której mocuje się sztuczne zęby.
(4)Inne artykuły, takie jak prefabrykowane koronki metalowe (ze złota, stali nierdzewnej itp.) używane do ochrony prawdziwych zębów; szyny zębowe odlewane z cyny, do wyważenia i zwiększania trwałości protez dentystycznych; szyny ze stali nierdzewnej do wzmacniania protez płyt z gumy wulkanizowanej; różne inne akcesoria dentystyczne, wyraźnie możliwe do zidentyfikowania jako takie, do wykonywania metalowych koronek lub protez dentystycznych (gniazda, pierścienie, sztyfty, haczyki, oczka itp.).
Należy zauważyć, że cementy dentystyczne i inne materiały na wypełnienia dentystyczne obejmuje pozycja 3006; preparaty znane jako „woski dentystyczne” lub „pasty wyciskowe”, pakowane w zestawy w opakowaniach do sprzedaży detalicznej lub w kształcie płytek, podkówek, pałeczek lub w podobnych kształtach oraz inne preparaty stosowane w stomatologii, na bazie gipsu (gips prażony lub siarczan wapnia), obejmuje pozycja 3407.
(C)Inne sztuczne części ciała, np. ramiona, przedramiona, dłonie, nogi, stopy, nosy, sztuczne stawy (np. biodrowe, kolanowe) oraz rurki z materiałów syntetycznych do zastąpienia naczyń krwionośnych oraz zastawek serca.
Niniejsza pozycja wyłącza kawałki kości lub skóry do przeszczepów w sterylnych pojemnikach (pozycja 3001) oraz cementy do rekonstrukcji kości (pozycja 3006).
Są to zazwyczaj urządzenia elektryczne z obwodem zawierającym jeden lub więcej mikrofonów (ze wzmacniaczem lub bez), odbiornik i baterię. Odbiornik może być noszony w uchu lub za nim lub może być zaprojektowana do trzymania w ręku przy uchu.
Grupa ta jest ograniczona do przyrządów do przezwyciężenia głuchoty; zatem wyłącza ona artykuły takie jak słuchawki, wzmacniacze i temu podobne używane w salach konferencyjnych lub przez telefonistki, aby polepszyć głośność mowy.
Grupa ta obejmuje:
(1)Aparaty wspomagające mowę dla osób, które utraciły możność posługiwania się strunami głosowymi na skutek urazu lub operacji chirurgicznej. Składają się one zasadniczo z elektronicznego generatora impulsów. Po przyłożeniu do szyi, na przykład generują one drgania w jamach gardła, które są modulowane przez użytkownika w celu wyemitowania słyszalną mowę.
(2)Stymulatory wadliwego mięśnia sercowego. W przybliżeniu mają one wielkość i masę zegarka kieszonkowego i są wszczepiane pod skórę na klatce piersiowej pacjenta. Zawierają one baterię elektryczną i są połączone z sercem elektrodami, które doprowadzają impulsy niezbędne do jego działania. Inne typy stymulatorów są stosowane do pobudzenia innych organów ciała (na przykład płuc, odbytnicy lub pęcherza moczowego).
(3)Aparaty elektroniczne dla niewidomych. Składają się zasadniczo z ultradźwiękowego nadajnika-odbiornika zasilanego baterią elektryczną. Zmiany częstotliwości wynikające z czasu potrzebnego na przebycie przez wiązkę fal ultradźwiękowych drogi do przeszkody i być odbitą z powrotem, umożliwia użytkownikowi przez odpowiednie urządzenie (np. słuchawkę w uchu), wykryć przeszkodę i ocenić jej odległość.
(4)Aparaty wszczepiane do organizmu, stosowane do podtrzymywania lub zastępowania funkcji chemicznych pewnych organów (np. wydzielania insuliny).
Z zastrzeżeniem postanowień uwag 1. i 2. do niniejszego działu (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających), części i akcesoria aparatów lub przyrządów objętych niniejszą pozycją pozostają tutaj klasyfikowane.
9022-Aparatura wykorzystująca promieniowanie rentgenowskie lub promieniowanie alfa, beta lub gamma, nawet do zastosowań medycznych, chirurgicznych, stomatologicznych lub weterynaryjnych, włącznie z aparaturą do radiografii lub radioterapii, lampami rentgenowskimi oraz pozostałymi generatorami promieni rentgena, generatorami wysokiego napięcia, pulpitami i panelami sterowniczymi, ekranami, stołami, fotelami i temu podobnymi, do badań lub leczenia.
-Aparatura wykorzystująca promieniowanie rentgenowskie, nawet do zastosowań medycznych, chirurgicznych, stomatologicznych lub weterynaryjnych, włącznie z aparaturą do radiografii lub radioterapii:
9022 12- -Aparatura do tomografii komputerowej
9022 13- -Pozostała, do zastosowań w stomatologii
9022 14- -Pozostała, do zastosowań medycznych, chirurgicznych lub weterynaryjnych
9022 19- -Do innych zastosowań
-Aparatura wykorzystująca promieniowanie alfa, beta lub gamma, nawet do zastosowań medycznych, chirurgicznych, stomatologicznych lub weterynaryjnych, włącznie z aparaturą do radiografii i radioterapii:
9022 21- -Do zastosowań medycznych, chirurgicznych, stomatolog-gicznych lub weterynaryjnych
9022 29- -Do innych zastosowań
9022 30-Lampy rentgenowskie
9022 90-Pozostałe, włącznie z częściami i akcesoriami
Podstawowym elementem takiego aparatu jest zespół składający się z lampy lub lamp wytwarzających promieniowanie rentgenowskie. Zespół ten, zazwyczaj wiszący lub zamontowany na cokole lub innym wsporniku z mechanizmem ustawiania kierunku lub podnoszącym, zasilany jest prądem elektrycznym o odpowiednich napięciach ze specjalnej instalacji składającej się z zespołu transformatorów, prostowników, itp. Pod innymi względami, budowa aparatów rentgenowskich różni się w zależności od ich przeznaczenia, na przykład:
(A)Aparaty rentgenowskie stosowane w diagnostyce. Ich działanie opiera się na fakcie, że promienie rentgenowskie mogą przenikać przez ciała, które nie przepuszczają zwykłego światła, oraz na tym, że pochłanianie promieni rentgenowskich jest tym większe, im większa jest gęstość ciała, przez które przechodzą. Należą do nich:
(1)Rentgenoskopy (fluoroskopy). Są to aparaty do prześwietleń, w których promienie rentgenowskie, przechodzące przez badany organ ciała, są rzutowane na ekran, a zmienna gęstość optyczna cieni na obrazie odzwierciedla stan tego organu.
(2)Aparaty do zdjęć rentgenowskich (radiografii). Po przejściu przez badany organ ciała promienie rentgenowskie padają na płytę lub błonę fotograficzną i zapisują na niej jego obraz. W radioskopii i radiografii mogą być stosowane takie same aparaty.
(3)Aparaty rentgenowskie z wbudowanym specjalnym aparatem fotograficznym. Służą do fotografowania obrazu, który jest wyświetlany na ekranie zamontowanym w samym aparacie fotograficznym. Zalicza się je do niniejszej pozycji, pod warunkiem że aparat rentgenowski i specjalny aparat fotograficzny są zgłaszane do odprawy celnej jednocześnie, nawet jeśli są zapakowane osobno w celu ułatwienia ich transportu. Jednakże takie aparaty fotograficzne zgłoszone do odprawy celnej oddzielnie, klasyfikowane są do pozycji 9006.
(B)Aparaty do radioterapii. W leczeniu wielu chorób, jak np. niektórych schorzeń skóry i guzów, wykorzystuje się siłę przenikania promieni rentgenowskich i ich niszczący wpływ na niektóre tkanki żywe. W zależności od głębokości penetracji ciała przez promienie rentgena, rozróżnia się leczenie „powierzchniowe” lub „głębokie”.
(C)Aparaty rentgenowskie do zastosowań przemysłowych. Aparatura rentgenowska znalazła szerokie zastosowanie w wielu dziedzinach przemysłu, np. w metalurgii (do lokalizowania pęcherzy lub do kontroli jednorodności stopów), w przemyśle maszynowym (do kontroli prawidłowości spoin), w przemyśle elektrotechnicznym (do kontroli kabli energetycznych lub lamp ze szkła matowego), w przemyśle gumowym do sprawdzania reakcji wewnętrznych warstw opon (np. rozciągania się kordu), w różnych dziedzinach przemysłu - do sprawdzania lub pomiarów grubości materiałów. Aparaty rentgenowskie do tych różnorodnych zastosowań ogólnie są zbliżone do opisanych wyżej stosowanych w diagnostyce medycznej, z wyjątkiem tego, że mogą zawierać dodatkowe wyposażenie pomocnicze do określonych zastosowań.
Niniejsza pozycja obejmuje także:
(1)Aparaty rentgenowskie specjalne (dyfraktometry i spektrometry rentgenowskie) do badań struktury krystalicznej, jak również do analiz składu chemicznego minerałów. Przechodząc przez kryształ, promienie rentgenowskie ulegają dyfrakcji (ugięciu) i padają na błonę fotograficzną lub na licznik elektroniczny.
(2)Aparaty do radioskopowego sprawdzania banknotów lub dokumentów.
Promieniowanie alfa, beta lub gamma jest emitowane przez substancję radioaktywną w wyniku samorzutnych przemian jej atomów. Substancję promieniotwórczą umieszcza się w pojemniku wykonanym zazwyczaj ze stali pokrytej warstwą ołowiu (tzw. bomba), skonstruowanym tak, by promieniowanie mogło wydostawać się tylko w jednym kierunku. Promieniowanie gamma może mieć podobny obszar zastosowań jak promieniowanie rentgenowskie.
Zależnie od rodzaju wykorzystywanego promieniowania oraz przeznaczenia, można wyróżnić następujące typy tych aparatów:
(1)Aparaty do radioterapii, w których źródłem promieniowania radioaktywnego jest ładunek radu, radiokobaltu lub innego izotopu promieniotwórczego.
(2)Aparaty do badań radiologicznych, stosowane głównie w przemyśle do defektoskopii (badań nieniszczących) części maszyn itp.
(3)Aparaty z przyrządami pomiarowymi, jak np. grubościomierze z emiterem promieniowania gamma lub alfa, służące do mierzenia grubości materiałów (blach, okładzin, osłon itp.), aparaty do kontroli zawartości opakowań zawierających najrozmaitsze produkty (farmaceutyki, żywność, naboje do karabinków sportowych, perfumy itp.), lub anemometry jonizacyjne. W aparatach tych wymagane dane uzyskuje się zasadniczo na podstawie pomiaru stopnia zmian promieniowania, któremu poddawany jest badany element.
(4)Alarmy pożarowe, w których wykrywacz dymu zawiera substancję promieniotwórczą.
Niniejsza pozycja nie obejmuje przyrządów i aparatów nie przeznaczonych do tego, by zawierały izotopowe źródło promieniowania i które służą tylko do mierzenia lub wykrywania promieniowania, nawet jeśli takie przyrządy lub aparaty są wyskalowane w dowolnych wielkościach (pozycja 9030).
Do grupy tej zalicza się:
(A)Lampy rentgenowskie. W których energia elektryczna jest przekształcana w promienie rentgena.
Cechy konstrukcyjne takich lamp są zróżnicowane w zależności od przeznaczenia lampy. Podstawowymi elementami składowymi lampy rentgenowskiej są: katoda emitująca elektrony oraz elektroda bombardowana elektronami (anty‑katoda lub anoda), powodującymi emitowanie przez nią promieniowania rentgenowskiego. W pewnych przypadkach lampa rentgenowska może mieć także elektrody pośrednie, które służą do przyspieszania strumienia elektronów. Są one montowane w rurze lub pojemniku, zwykle ze szkła, z odpowiednimi stykami elektrycznymi. Rury z elektrodami często umieszcza się w izolowanym elektrycznie i wypełnionym olejem, metalowym pojemniku. Czasem rury są napełniane gazem, lecz przeważnie utrzymywana jest w nich wysoka próżnia.
Niniejsza pozycja nie obejmuje szklanych baniek do lamp rentgenowskich (pozycja 7011).
(B)Inne aparaty wytwarzające promieniowanie rentgenowskie, jak np. aparaty zawierające betatron (akcelerator indukcyjny), który silnie przyspiesza strumień elektronów i w ten sposób wytwarza promieniowanie rentgenowskie o dużej przenikliwości. Betatrony i inne akceleratory elektronów nie dostosowane do wytwarzania promieniowania rentgenowskiego, lub betatrony niezawierające aparatu rentgenowskiego, nie są zaliczane do niniejszej pozycji (pozycja 8543).
(C)Ekrany rentgenowskie. Ekrany radioskopowe mają powierzchnię fluorescencyjną, na którą padają promienie rentgenowskie. Warstwę aktywną stanowi zwykle cyjanoplatynian baru, siarczek kadmowy lub wolframian kadmowy. Najczęściej ekrany pokryte są także warstwą szkła ołowiowego. Niektóre ekrany, zwane wzmacniającymi, wyświetlają obraz emitując światło aktyniczne, które zwiększa skuteczność fotograficzną obrazu utworzonego przez promieniowanie rentgenowskie.
(D)Generatory wysokiego napięcia. Zawierają transformator i lampy prostownicze zamontowane wewnątrz obudowy ekranującej; mają także odłączalne styki wysokonapięciowe służące do podłączania lampy rentgenowskiej. Należy podkreślić, że niniejsza pozycja ograniczona jest do tych generatorów, które są specjalnie skonstruowane do zasilania aparatów rentgenowskich.
(E)Pulpity i panele sterownicze. Zawierają urządzenie służące do sterowania czasem naświetlania i napięciem, a często mają także dozymetr (dawkomierz). Należy podkreślić, że niniejsza pozycja jest ograniczona tylko do takich pulpitów i paneli sterowniczych, które są specjalnie skonstruowane do stosowania z aparatami rentgenowskimi.
(F)Stoły, fotele i temu podobne, do badań lub leczenia radiologicznego, bez względu na to, czy tworzą całość z aparatem rentgenowskimi, czy oddzielny wyrób. Zalicza się je do niniejszej pozycji, pod warunkiem że takie stoły, fotele itp. są przeznaczone wyłącznie lub głównie do użytku z aparatami rentgenowskimi, nawet jeśli zostały zgłoszone do odprawy celnej oddzielnie. Z niniejszej pozycji wyłącza się stoły, fotele itp. nieprzeznaczone specjalnie do celów radiologicznych (pozycja 9402).
***
Niniejsza pozycja obejmuje również odgromniki (ochronniki przepięciowe), których działanie opiera się na wykorzystaniu promieniotwórczości.
Z zastrzeżeniem postanowień uwag 1. i 2. do niniejszego działu (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających), do niniejszej pozycji zalicza się także części i akcesoria, które można uznać za przeznaczone wyłącznie lub głównie do aparatów rentgenowskich itp. Takie części i akcesoria obejmują:
(1)Aplikatory, zwykle wykładane ołowiem, mocowane do wylotu lampy rentgenowskiej lub „bomby” promieniotwórczej; czasami zwane „lokalizatorami” (naświetlania).
(2)Elektryczne żarowe urządzenia centrujące, stosowane zwłaszcza w radioterapii do sprawdzania lokalizacji naświetlanej strefy przez wycelowanie i bezpośrednią obserwację oświetlonego obszaru skóry. Podobnie jak aplikatory, urządzenia te mocuje się zazwyczaj do wylotu lampy rentgenowskiej lub „bomby” promieniotwórczej.
(3)Obudowy ochronne ze szkła ołowiowego lub z innego materiału na bazie soli nieprzepuszczających promieniowania rentgenowskiego. Obudowy te umieszcza się wokół lamp rentgenowskich dla zapewnienia ochrony operatora przed szkodliwym promieniowaniem.
(4)Ekrany lub osłony pokrywane ołowiem lub ze szkła ołowiowego umieszczane między operatorem a lampą rentgenowską.
Niniejsza pozycja nie obejmuje jednak sprzętu ochronnego przeznaczonego do noszenia przez operatora, jak fartuchy lub rękawice z gumy wypełnionej ołowiem (pozycja 4015) lub okulary ochronne ze szkła ołowiowego (pozycja 9004).
***
Z niniejszej pozycji wyłącza się także:
(a)Igły radowe oraz rurki, igły i inne elementy zawierające inne materiały promieniotwórcze (dział 28).
(b)Płyty, błony i filmy fotograficzne (dział 37).
(c)Kenotrony oraz inne lampy prostownicze, stosowane w zasilaczach aparatów rentgenowskich (pozycja 8540).
(d)Aparaty do oglądania radiofotogramów (włącznie z rzutnikami obrazów) (pozycja 9008 lub 9010) oraz aparatów do wywoływania radiogramów i radiofotogramów (pozycja 9010).
(e)Aparaty do promieniolecznictwa, w których wykorzystuje się promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone (pozycja 9018).
(f)Przyrządy do mierzenia lub wykrywania promieniowania alfa, beta, gamma lub rentgenowskiego - jeśli nie są wbudowane w aparat radiologiczny, zalicza się je do pozycji 9030.
°°°
Podpozycja ta obejmuje urządzenia do tomografii komputerowej całego ciała pacjenta. Są to systemy diagnostyki radiologicznej służące do badań całego ciała pacjenta techniką radiografii warstwowej (tomografii), wspomaganą elektronicznie. Obszary ciała są kolejno skanowane w poszczególnych warstwach za pomocą wiązki promieniowania rentgenowskiego. Zmieniające się tłumienie promieni rentgenowskich w ciele jest mierzone przez setki czujników rozmieszczonych obwodowo wokół tunelu, w którym znajduje się stół z pacjentem.
Maszyna do automatycznego przetwarzania danych, stanowiąca integralną część tego systemu, przekształca dane z czujników na obraz, który wyświetlany jest na monitorze. Obrazy tomograficzne są zazwyczaj fotografowane za pomocą specjalnego aparatu wchodzącego w skład systemu, a jeśli trzeba, mogą być zapamiętywane metodą elektromagnetyczną.
9023-Przyrządy, aparatura i modele, przeznaczone do celów pokazowych (na przykład do nauczania lub na wystawach), nienadające się do innych zastosowań.
Niniejsza pozycja obejmuje szeroki zakres przyrządów, aparatów i modeli przeznaczonych wyłącznie do celów pokazowych (np. w szkołach, salach wykładowych, na wystawach) i nienadających się do innych celów.
Z powyższym zastrzeżeniem, niniejsza pozycja obejmuje:
(1)Maszyny lub urządzenia do pokazów, jak np. maszyna Wimshurst'a (do doświadczeń z elektrycznością), maszyna Atwood'a (do prezentacji prawa grawitacji), półkule magdeburskie (do prezentacji oddziaływań ciśnienia atmosferycznego), pierścień Gravesande'a (do prezentacji zjawiska rozszerzalności cieplnej), tarcza Newtona (do prezentacji barw widma światła białego).
(2)Modele anatomiczne człowieka lub zwierząt (nawet przegubowe lub wyposażone w oświetlenie elektryczne); modele przestrzenne ciał, kryształów, itp. Modele tego typu są zazwyczaj wykonane z tworzywa sztucznego lub materiałów na bazie gipsu.
(3)Manekiny szkoleniowe, stanowiące naturalnej wielkości nadmuchiwane modele ciała ludzkiego, wyposażone w atrapę dróg oddechowych o cechach podobnych do ludzkich, stosowane do nauki sztucznego oddychania metodą „usta-usta”.
(4)Modele w postaci przekrojów poprzecznych statków, lokomotyw, silników spalinowych, itp., ukazujące budowę wewnętrzną lub sposób działania ważnej części; tablice ilustrujące plastycznie np. układ odbiornika radiowego (do szkolenia radiotelegrafistów) lub obieg w układzie olejowym smarowania silnika itp., nawet jeśli są wyposażone w elektryczny układ oświetlający.
(5)Gabloty, szafki i tablice wystawowe, itp., pokazujące próbki materiałów (materiałów włókienniczych, drewna itp.) lub ilustrujące różne fazy produkcji lub przetwarzania produktu (do celów szkoleniowych w szkołach zawodowych lub uczelniach technicznych).
(6)Modele itp. do szklenia artyleryjskiego prowadzonego w salach wykładowych.
(7)Preparaty utrwalone przeznaczone do badań pod mikroskopem.
(8)Makiety miast, pomników, domów, itp. (z gipsu, tektury, drewna itp.).
(9)Modele pokazowe w małej skali (samolotów, statków, maszyn itp.) zazwyczaj wykonane z metalu lub drewna (np. do celów reklamowych itp.). Jednakże modele nadające się wyłącznie do celów dekoracyjnych zalicza się do ich odnośnych pozycji.
(10)Mapy plastyczne (okręgów, miast, łańcuchów górskich itp.), plany plastyczne miast, plastyczne globusy kuli ziemskiej lub ciał niebieskich, nawet drukowane.
(11)Symulatory czołgów, stosowane do szkolenia (w tym do zaawansowanego szkolenia ćwiczebnego) czołgistów. Składają się one przede wszystkim z:
-kabiny kierującego, zamontowanej na ruchomej platformie,
-systemu obrazującego, zawierającego makietę terenu i kamerę telewizyjną zamontowaną na poruszającej się suwnicy,
-pulpitu instruktora,
-komputera,
-hydraulicznego zespołu napędowego, oraz
-szafki zasilania elektrycznego.
Z zastrzeżeniem postanowień uwag 1. i 2. do niniejszego działu (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających), niniejsza pozycja obejmuje części i akcesoria aparatów lub urządzeń, klasyfikowanych do niniejszej pozycji.
***
Z niniejszej pozycji wyłącza się także:
(a)Drukowane plany, schematy, ilustracje itp., nawet jeśli są przeznaczone do celów szkoleniowych, reklamowych itp. (dział 49).
(b)Naziemne szkoleniowe symulatory lotu (trenażery) objęte pozycją 8805.
(c)Wyroby przeznaczone zarówno do celów rekreacyjnych, jak i pokazowych (np. pewne zestawy modelowe części mechanicznych; zabawki mechaniczne lub elektryczne w postaci lokomotyw, kotłów, dźwigów, samolotów itp.) (dział 95).
(d)Automaty itp., objęte pozycją 9618.
(e)Przedmioty kolekcjonerskie objęte pozycją 9705.
(f)Antyki (np. plastyczne plany i globusy) o wieku przekraczającym 100 lat (pozycja 9706).
9024-Maszyny oraz urządzenia do testowania twardości, wytrzymałości, ściśliwości, elastyczności lub podobnych mechanicznych własności materiałów (na przykład metali, drewna, materiałów włókienniczych, papieru lub tworzyw sztucznych).
9024 10-Maszyny i urządzenia do testowania metali
9024 80-Pozostałe maszyny i urządzenia
9024 90-Części i akcesoria
Niniejsza pozycja obejmuje szeroki zakres maszyn i aparatów do badania twardości, sprężystości, wytrzymałości na rozciąganie, ściśliwości i innych własności mechanicznych różnych materiałów (np. metali, drewna, betonu, przędzy włókienniczej i materiału, papieru lub tektury, gumy, tworzyw sztucznych, skóry wyprawionej). W związku z tym pozycja ta nie obejmuje:
(a)Przyrządów i urządzeń do badania struktury mikroskopowej materiałów (np. mikroskopów metalograficznych i innych, objętych pozycja 9011 lub 9012), do analizy fizycznej lub chemicznej materiałów ani do pomiaru takich własności, jak porowatość, rozszerzalność cieplna itp. (pozycja 9027).
(b)Przyrządów i urządzeń przeznaczonych tylko do zwykłych pomiarów lub kontroli szerokości, grubości itp. (np. obrobionych części, drutu, wyrobów metalowych) (pozycja 9017 lub 9031).
(c)Przyrządów do wykrywania skaz, szczelin, pęknięć lub innych wad w materiałach (pozycja 9031).
Maszyny i aparaty objęte niniejszą pozycją są powszechnie stosowane w laboratoriach przemysłowych lub naukowo-badawczych zajmujących się badaniem wytworzonych produktów (zwykle próbek starannie wybranych lub próbek znormalizowanych). Mogą one być również wykorzystywane w procesach produkcyjnych, podczas prac konstrukcyjnych i robót budowlanych (w warsztatach, na placu budowy itp.) lub do kontroli wyrobów dostarczanych do magazynu itp.
Niniejsza pozycja obejmuje zarówno duże maszyny o napędzie mechanicznym, elektrycznym lub hydraulicznym, mogące osiągać znaczną masę (wielu ton) jak i małe, przenośne przyrządy, nawet kieszonkowe. Stosowane są również maszyny uniwersalne (np. do badań metali - tzw. uniwersalne maszyny wytrzymałościowe) do prób twardości, rozciągania, zginania, itp., za pomocą oddzielnych elementów wyposażenia. Zazwyczaj maszyny te działają na zasadzie włączenia i wyłączenia, lecz niektóre mogą działać automatycznie lub półautomatycznie (np. do prób dużych liczb części na linii montażowej).
Wyniki prób odczytuje się bezpośrednio (czasem za pomocą prostego urządzenia optycznego, jak szkło powiększające lub nawet wbudowany mikroskop lub rzutnik zarysu) lub przez podobne badanie mikroskopowe próbki (np. obserwacja odcisków kuli na metalu). Niektóre maszyny mogą być dodatkowo wyposażone w urządzenia do zapisywania naprężeń, odkształceń itp. badanej próbki.
Grupa ta obejmuje maszyny i aparaty do następujących prób:
(A)Próby rozciągania próbek do badań, prętów, drutów, lin, sprężyn itp. Próby rozciągania służą do wyznaczania sprężystości, naprężeń niszczących i wielu innych istotnych własności metalu. Wyróżnia się wiele typów maszyn do prób rozciągania (np. pionowe lub poziome, z obciążaniem hydraulicznym lub za pomocą przekładni ślimakowej); jednakże zasadniczo, każda z takich maszyn zawiera szczęki lub zaciski do trzymania próbki podczas próby.
(B)Próby twardości próbek do badań, prętów, obrobionych części, itp., polegające na określeniu twardości w sensie odporności badanego metalu na wgniatanie (wciskanie wgłębnika). Wyróżnia się następujące próby twardości:
(1)Próba twardości metodą wciskania stalowej kulki (ze stali hartowanej lub z węglików metali) lub próba twardości według Brinella. Odcisk uzyskuje się przez stopniowe przykładanie ciągłego nacisku (bez udarów lub powtarzanych uderzeń) do kulki stalowej, za pomocą dźwigni, sprężyny lub tłoka; średnicę odcisku kulki mierzy się mikroskopem.
(2)Próba twardości metodą wciskania wgłębnika diamentowego. Próbę tę można wykonywać metodą Rockwella (głębokość odcisku stożka diamentowego mierzy się komparatorem ze skalą) lub metodą Vickersa (mikroskopowy pomiar pola powierzchni odcisku diamentowej piramidki). Stosuje się też inne odmiany prób twardości (Monotron, Shore'a, Knoopa itd.), jak również istnieją przyrządy do badania metali miękkich za pomocą stalowych wgłębników (np. metodą Rockwella). Powyższe trzy próby można wykonywać za pomocą tej samej maszyny.
(3)Próba twardości metodą pomiaru wysokości odbicia, którą wykonuje się skleroskopami lub sklerografami. Mały młoteczek (zwykle zakończony diamentową piramidką) upuszczany jest z określonej wysokości na powierzchnię badanej próbki. Im twardszy jest metal, tym większy będzie odskok młoteczka.
(4)Próba twardości metodą wahadła (duroskopowa), polegająca na obserwacji wahań wahadła ustawionego na badanej próbce. Wahadło składa się z korpusu żeliwnego w kształcie odwróconej litery „U” z zamontowaną w jego środku stalową kulką.
(C)Próby zginania.
(1)Próby udarowe wykonywane na prętach (z karbem lub bez). Badaną próbkę umieszcza się na dwóch podporach i poddaje powtarzającym się uderzeniom bijaka aż do jej pęknięcia, a następnie wyznacza się wytrzymałość graniczną.
(2)Próby przez ściskanie (głównie pręty), próby zginania (sprężyny).
(D)Próby tłoczności stosowane przeważnie do badania blach metalowych. Tłocznik, zwykle zakończony kulką stalową, jest stopniowo wgniatany w blachę aż do momentu jej przebicia; nacisk i ugięcie mierzy się od chwili zetknięcia się tłocznika z próbką.
(E)Próby składania (blach, prętów, drutów), próby ściskania oraz próby ścinania (głównie żeliwa).
(F)Próby zmęczeniowe. Badane próbki są poddawane nie tylko prostym naprężeniom, jak opisano powyżej, lecz także naprężeniom złożonym i zmiennym. Próby te wykonuje się maszynami do zginania obrotowego (próbki wirują z dużą prędkością obrotową) maszynami do skręcania naprzemiennego (w których kierunek skręcania jest naprzemiennie odwracany) lub elektromagnetycznymi maszynami do prób zmęczeniowych itp.
Próby wykonywane za pomocą maszyn i aparatów tej grupy obejmują głównie:
(1)Próby rozciągliwości i próby wytrzymałości na rozerwanie, próby sprężystości lub wytrzymałości na rozciąganie przy odkształceniu i podobne (oraz ich kombinacje). Badanym materiałem mogą być włókna surowe lub przędza, sznury lub liny, zwykłe tkaniny, taśmy, pasy itp.
Próby te wykonuje się za pomocą różnego rodzaju dynamometrów, nazywanych odpowiednio do zasady ich działania (np. wahadła lub dźwignie wahadłowe, dynamometry) lub odpowiednio do materiału najczęściej badanego za ich pomocą (np. dynamometry do przędzy zwykłej, do przędzy nitkowanej lub powroźniczej, do włókien szklanych, do pasm przędzy, do tkanin); próby te mogą być również wykonywane za pomocą tensometrów. Niektóre dynamometry wyposażone są w urządzenie z kulą do prób perforacji tkanin.
(2)Próby wykrywania zmian wymiarów próbek tkanin. Polegają one na pomiarze wydłużenia lub skurczu próbki tkaniny rozciągniętej w stanie suchym i mokrym.
(3)Próby odporności na zużycie eksploatacyjne. Wykonywane są na wyrobach włókienniczych narażonych na ścieranie (prześcieradła, ubrania, obrusy itp.) i czasami na samej przędzy.
Próby te są wykonywane za pomocą ścieralnościomierzy, próbników odporności na ścieranie, itp. Pas tkaniny jest napinany z odpowiednią siłą i stopniowo poddawany ścieraniu za pomocą odpowiedniego przyrządu (tarcza ścierna, obracający się walec z metalowymi wieńcami, koło do pilśniowania itp.) Odporność na zużycie ścierne mierzona jest przez określenie liczby obrotów przyrządu ściernego powodujących rozerwanie tkaniny.
Niniejsza pozycja nie obejmuje przyrządów stosowanych do kontroli materiałów włókienniczych (np. przyrządów do badania jednorodności przędzy, mierników odkształceń do wyznaczania napięcia przędzy na snowarkach, cewiarkach, itp.; torsjometrów (skrętomierzy) i torsjografów do pomiaru skrętu przędzy (pozycja 9031)).
Próby te dotyczą głównie wytrzymałości na rozciąganie (pomiar rozciągliwości, obciążenia niszczącego itp.) i wytrzymałości na perforację. Wykonuje się je za pomocą dynamometrów podobnych pod względem głównych cech konstrukcyjnych do tych, których używa się do tekstyliów.
Do grupy tej należą aparaty do badania wytrzymałości na rozrywanie, podatności na zginanie (np. papieru), mierniki sprężystości, mierniki odskoku, ścieralnościomierze, plastometry (np. do gumy lub tworzyw sztucznych).
Większość z tych materiałów (np. drewno, beton, twarde tworzywa sztuczne) poddaje się próbom na rozciąganie, zginanie, ściskanie, próbom twardości, ścinania, ścieralności itp., za pomocą maszyn i aparatów o podobnej zasadzie działania jak te, których używa się do badania metali (za pomocą odcisku kuli, udaru itp.).
Niniejsza pozycja obejmuje też liczne przyrządy, zwykle małych rozmiarów, przeznaczone do wyznaczania wytrzymałości na rozciąganie, zginanie, ściskanie itp., próbek odlewanych w formach piaskowych. Obejmuje także przyrządy przeznaczone do wyznaczania twardości powierzchniowej wykończonych form odlewniczych lub rdzeni odlewniczych.
Z zastrzeżeniem postanowień uwag 1. i 2. do niniejszego działu (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających), niniejsza pozycja obejmuje części i akcesoria maszyn, aparatów i przyrządów, klasyfikowanych do niniejszej pozycji.
9025-Hydrometry oraz podobne przyrządy pływające; termometry, pirometry, barometry, higrometry, psychrometry, zapisujące lub nie, oraz dowolna kombinacja tych przyrządów.
-Termometry i pirometry, niepołączone z innymi przyrządami:
9025 11- -Cieczowe, z bezpośrednim odczytem
9025 19- -Pozostałe
9025 80-Pozostałe przyrządy
9025 90-Części i akcesoria
Przyrządy te służą do wyznaczania ciężaru właściwego ciał stałych lub cieczy, zwykle przez bezpośredni odczyt na trzonku z podziałką, lub do wyznaczania pewnej dowolnej wielkości pokrewnej, zależnej od ciężaru właściwego (np. stężenie napojów alkoholowych). Odczytaną wartość można niekiedy przeliczyć za pomocą tabeli na inne jednostki.
Przyrządy te są zazwyczaj wykonane ze szkła (choć niektóre mogą być z metalu, np. nowe srebro, srebro itp.) i są obciążone na jednym końcu rtęcią lub drobnym śrutem ołowianym. Zasadniczo, masa tych ciężarków jest stała, lecz przyrządy do wyznaczania gęstości cieczy o różnych ciężarach właściwych są niekiedy skonstruowane tak, że istnieje możliwość zmiany ciężarków lub ich dodawanie. Niektóre z tych przyrządów (jak np. areometry do pomiaru gęstości elektrolitu w akumulatorach lub innych kwasów) są umieszczone w szklanej rurce zasysającej. Występują także wersje wyposażone dodatkowo w termometr.
Większość tych przyrządów ma nazwy odpowiednie do ich zastosowania, jak np.: alkoholomierze; cukromierze (aerometr Brixa stosowany w browarnictwie i cukrownictwie); solomierze (areometr solankowy); laktodensymetry lub laktomierze, kwasomierze (do wyznaczania gęstości elektrolitu akumulatorowego lub innych kwasów); areometry do moczu; itp. Przyrządy te nazywane też bywają według nazwiska wynalazcy: (np. Baumé, Brix, Balling, Bates, Gay-Lussac, Richter, Tralle, Sikes, Stoppani itd.). Do ciał stałych stosowany jest gęstościomierz Nicholsona.
Niniejsza pozycja nie obejmuje:
(a)Przyrządów do wyznaczania ciężaru właściwego innymi metodami, jak np. piknometrów (pozycja 7017), wag do wyznaczania gęstości i wag hydrostatycznych (pozycja 9016).
(b)Niektórych przyrządów analitycznych niebędących przyrządami pływającymi, jak na przykład butyrometry (do wyznaczania zawartości tłuszczu w maśle), przyrządy do badania zawartości mocznika; przyrządy takie klasyfikuje się do pozycji 7017.
Do grupy tej należą:
(1)Termometry szklane z rurką szklaną wypełnioną cieczą. Należą do nich termometry domowe (pokojowe, zewnętrzne itp.), termometry pływające (kąpielowe itp.), termometry lekarskie, termometry techniczne (przemysłowe) (do kotłów, palenisk, autoklaw itp.), termometry laboratoryjne (stosowane w kalorymetrii itp.), specjalne termometry meteorologiczne (np. do pomiarów promieniowania Słońca lub ziemi), termometry stosowane w hydrografii (np. termometry odwracalne stosowane do sondowania morza na dużych głębokościach). Niniejsza pozycja obejmuje również termometry szklane, zwane minimalno-maksymalnymi, gdyż przeznaczone są do wskazywania najwyższej i najniższej temperatury, jaką zarejestrowały.
(2)Termometry metaliczne (zwłaszcza bimetaliczne, zawierające dwa zgrzane do siebie paski metali o różnych współczynnikach rozszerzalności cieplnej). Stosowane są głównie w meteorologii, w układach klimatyzacji lub do innych celów przemysłowych lub naukowych; tego typu są też zwykle termometry wskazujące temperaturę wody w chłodnicy w pojazdach silnikowych.
(3)Termometry dylatacyjne lub manometryczne, z elementami metalowymi. W termometrach takich, ciśnienie czynnika rozszerzalnego (ciecze, pary, gazy) w rurce Bourdona lub podobnym urządzeniu do pomiaru ciśnienia powoduje jej odkształcenie, w wyniku którego poruszana jest wskazówka na tarczy z podziałką. Większość z termometrów tego typu jest stosowana do celów technicznych.
(4)Termometry ciekłokrystaliczne. Zawierają ciekłe kryształy, które zmieniają swoje własności fizyczne (np. barwę) ze zmianą temperatury.
(5)Termometry elektryczne i pirometry, takie jak:
(i)Termometry i pirometry oporowe, które działają na zasadzie zmian oporności elektrycznej metalu (np. platyny) lub półprzewodnika.
(ii)Termometry i pirometry termoelektryczne, których działanie opiera się na zjawisku powstawania proporcjonalnej do temperatury siły elektromotorycznej na skutek podgrzewania spoiny dwóch różnych przewodników elektrycznych (tzw. termoelement). Na termoelementy najczęściej stosuje się następujące kombinacje metali i stopów: platyna z rod-platyna; miedź z miedź-nikiel; żelazo z miedź-nikiel; nikiel-chrom z nikiel-aluminium.
(iii)Pirometry radiacyjne (włączając optyczne), jak np.:
(a)Pirometry, w których mierzone promieniowanie termiczne jest skupiane za pomocą zwierciadła wklęsłego na, przykładowo, spoinie termoelektrycznej umieszczonej w ognisku zwierciadła.
(b)Pirometry zanikowe, w których temperatura jest mierzona przez zmianę jasności żarnika żarówki za pomocą nastawnego rezystora, aż do uzyskania zgodności jasności żarnika i obrazu źródła promieniowania.
Termometry elektryczne i pirometry niekiedy mają dodatkowo układ regulacji automatycznej, sterujący działaniem paleniska, pieca, kadzi fermentacyjnych, itp. Takie kombinowane urządzenia klasyfikuje się do pozycji 9032.
(6)Pirometry optyczne z kostką fotometryczną (Lummera-Brodhuna). Znajduje się w nich pryzmat zapewniający pole widzenia, którego środkowa część jest podświetlana żarówką wzorcową, a otaczająca ją część jest oświetlana światłem emitowanym przez gorące ciało. Pomiar polega na obracaniu okrągłą tarczą szklaną pokrytą emulsją o zmiennej gęstości optycznej, co powoduje zmianę, w polu widzenia, jaskrawości światła emitowanego przez gorące ciało. Miarą temperatury jest kąt, o jaki należy obrócić tę tarczę, by uzyskać jednakową jaskrawość w obu częściach pola widzenia.
(7)Pirometry optyczne typu zanikowego. W których doprowadza się do zrównania natężenia światła odbitego od powierzchni paleniska z natężeniem światła żarówki wzorcowej przez nakładanie szeregu szkieł zadymionych lub przez obracanie tarczy klinowej z podziałką, wykonanej ze szkła pochłaniającego.
(8)Lunety pirometryczne oparte na pomiarze kąta skręcenia płaszczyzny polaryzacji światła. Składają się z dwóch pryzmatów Nikola, między którymi umieszczony jest wykalibrowany kryształ kwarcu; temperaturę można obliczyć na podstawie kąta, o jaki należy obrócić jeden z pryzmatów w celu uzyskania określonego zabarwienia.
(9)Pirometry o zasadzie działania opartej na zjawisku skurczu substancji stałych (np. gliny). Składają się one z wahliwej dźwigni, której jedno ramię porusza się przed tarczą z podziałką, a drugie połączone jest z prętem, służącym do oszacowania temperatury.
Niniejsza pozycja obejmuje także termometry „kontaktowe” (stykowe), które wskazują temperaturę, ale prócz tego mają urządzenie pomocnicze, które może uruchamiać elektryczną lampkę sygnalizacyjną, alarm, przekaźnik lub przełącznik.
Do niniejszej pozycji zalicza się również termometry metaliczne lub termometry manometryczne parowe, zwane niekiedy „pirometrami”, pozwalające mierzyć temperatury maksymalnie do 500 lub 600C.
Niniejsza pozycja obejmuje również termometry piszące, tzw. termografy. Składają się one z termometru połączonego z rejestratorem bębnowym zmian temperatury. Bębny są obracane przez mechaniczny lub elektryczny układ zegarowy lub przez silnik synchroniczny.
Niniejsza pozycja nie obejmuje „piroskopów” - przyrządów typu sprawdzianu - stosowanych do pomiarów skurczu gliny, itp.; próbkę pobiera się z pieca ceramicznego podczas wypalania, w celu wyznaczenia przebiegu wypalania (pozycje 9017 lub 9031).
Są to przyrządy służące do pomiaru ciśnienia atmosferycznego; podobne przyrządy (manometry) do pomiaru ciśnienia cieczy lub gazów nie są zaliczane do niniejszej pozycji (pozycja 9026).
Wyróżnia się dwa powszechnie stosowane typy barometrów: rtęciowy i aneroidalny.
Zwykły barometr rtęciowy składa się ze szklanej rurki wypełnionej rtęcią, ze szczelnie zamkniętym górnym końcem. Drugi koniec rurki może być zanurzony w naczyniu z rtęcią lub wygięty tak, by tworzyć lewar (ciśnienie atmosferyczne oddziałuje wtedy w otwartej gałęzi rurki). W obu tych wypadkach wysokość słupa rtęci w rurce jest miarą ciśnienia atmosferycznego. Ciśnienie odczytuje się na skali z podziałką lub na tarczy ze wskazówką. Do barometrów rtęciowych zalicza się barometr Fortina (z regulowanym naczyniem), barometr lewarowy (z regulowaną skalą), barometr morski (montowany na zawieszeniu kardanowym).
W barometrze aneroidowym ciśnienie atmosferyczne działa na jedną (lub więcej) puszkę opróżnioną z powietrza i odpowiednio pofałdowaną (w celu uzyskania elastyczności), lub na cienkościenną, łukowo wygiętą rurkę metalową. Odkształcenia puszek lub rurki są wzmacniane i przekazywane na wskazówkę pokazującą na skali wielkość ciśnienia atmosferycznego, lub są przetwarzane na sygnał elektryczny.
Niniejsza pozycja obejmuje także:
(1)Wysokościomierze barometryczne wskazujące nie tylko ciśnienie atmosferyczne; należy jednak podkreślić, że niniejsza pozycja nie obejmuje wysokościomierzy (zwłaszcza lotniczych), które wskazują tylko wysokość (pozycja 9014).
(2)Sympiezometry, w których rtęć jest zastąpiona cieczą (np. olejem), sprężającą gaz zawarty w rurce.
Barografy są przyrządami do pomiaru ciśnienia atmosferycznego i jego zapisu, na zasadzie podobnej jak rejestrowana jest temperatura w termografach (zobacz część (B) powyżej).
Są one używane do określenia wilgotności powietrza lub innych gazów. Wyróżnia się następujące ich typy:
(1)Higrometry chemiczne, działające na zasadzie absorpcji wilgoci przez substancje chemiczne, które są następnie poddawane ważeniu.
(2)Higrometry kondensacyjne, w których stosuje się metodę „punktu rosy” (tzn. obniżanie temperatury do tej, przy której rozpoczyna się skraplanie pary wodnej).
(3)Higrometry włosowe, których działanie oparte jest na zmianach długości jednego lub więcej włosów lub taśm z tworzywa sztucznego, ze zmianą wilgotności. Włosy lub taśmy z tworzywa sztucznego są napięte na ramce, obciążone przeciwciężarem i zawinięte na krążku, do którego półosi zamocowana jest wskazówka przesuwająca się przed tarczą z podziałką. W niektórych przypadkach ruch ten jest przetwarzany na sygnał elektryczny.
(4)Higrometry ze szklaną rurką pierścieniową częściowo wypełnioną rtęcią i zamkniętą na jednym końcu przeponą półprzepuszczalną dla pary wodnej zawartej w powietrzu atmosferycznym. Ciśnienie cząstkowe pary wodnej działa na rtęć i powoduje przemieszczenie rurki wokół wałka połączonego ze wskazówką na tarczy z podziałką. W niektórych przypadkach przemieszczenie rurki jest przetwarzane na sygnał elektryczny.
(5)Higrometry z taśmami metalowymi zwinięte według linii śrubowej i pokryte substancją reagującą na poziom wilgotności. Reakcja higroskopowa powoduje zmianę długości taśm metalowych, a ich przemieszczenie jest przekazywane na przymocowaną do końca tych taśm półoś ze wskazówką poruszającą się przed tarczą z podziałką. W niektórych przypadkach ruch ten jest przetwarzany na sygnał elektryczny.
(6)Higrometry elektryczne. Działanie higrometrów elektrycznych zwykle opiera się na zmianach przewodności specjalnych soli o własnościach absorpcyjnych (np. chlorek litu) lub na zmianach pojemności elementu elektrycznego ze zmianą wilgotności względnej. (Przyrządy te mogą być niekiedy wyskalowane tak, by wskazywać temperaturę punktu rosy).
Higrometry dekoracyjne, składające się zasadniczo z jednego lub więcej obiektów bardziej lub mniej ozdobnych (chatki, wieże itp.) lub z figurek pokazujących się lub chowających zależnie od spodziewanej pogody, także zalicza się do niniejszej pozycji. Z drugiej strony, niniejsza pozycja nie obejmuje papieru impregnowanego substancjami chemicznymi, których barwa zmienia się zgodnie z wilgotnością powietrza atmosferycznego (pozycja 3822).
Higrografy, które także są objęte niniejszą pozycją, są podobne do higrometrów włosowych, ale rejestrują zmiany wilgotności względnej w podobny sposób, w jaki termografy rejestrują temperaturę (patrz punkt (B) powyżej).
Niniejsza pozycja nie obejmuje instrumentów, które określają wilgotność ciała stałego (pozycja 9027).
Psychrometr jest szczególną odmianą higrometru. Psychrometry służą do wyznaczania wilgotności względnej na podstawie różnicy temperatur wskazywanych przez: (a) termometr suchy, mierzący temperaturę powietrza; oraz (b) termometr mokry, którego zbiorniczek jest cały czas zwilżany przez materiał nasączony wodą, pochłaniającą z termometru ciepło parowania.
W psychrometrach elektrycznych, w miejsce termometrów nieelektrycznych jak w zwykłych psychrometrach, stosuje się zazwyczaj termometry oporowe lub półprzewodnikowe.
***
Higrometry i psychrometry znalazły wiele zastosowań, np. w meteorologii (w obserwatoriach, w mieszkaniach itp.), w laboratoriach, w chłodniach, w sztucznych wylęgarniach, w instalacjach klimatyzacyjnych (zwłaszcza w fabrykach włókienniczych).
Niniejsza pozycja obejmuje też kombinacje wyżej opisanych przyrządów (np. areometrów, termometrów, barometrów, higrometrów, psychrometrów), z wyjątkiem tych przypadków, kiedy przez dodanie jednego lub więcej urządzeń całość nabiera cech przyrządu lub urządzenia objętego pozycją bardziej specyficzną (np. przyrządu meteorologicznego zaliczanego do pozycji 9015). W szczególności, do niniejszej pozycji zalicza się następujące przyrządy kombinowane:
(1)Termo-higrografy i baro-termo-higrografy; aktynometry (przyrządy składające się z dwóch specjalnych termometrów).
(2)Pagoskopy, tzn. przyrządy ostrzegające przed mrozem i stosowane z tego względu zwłaszcza w ogrodnictwie. One także w istocie są połączeniem dwóch termometrów.
Z drugiej strony, z niniejszej pozycji wyłącza się radiosondy do sondowania atmosfery (patrz Noty wyjaśniające do pozycji 9015).
Z zastrzeżeniem postanowień uwag 1. i 2. do niniejszego działu (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających), niniejsza pozycja obejmuje części i akcesoria przyrządów lub urządzeń, klasyfikowanych do niniejszej pozycji (np. tarcze z podziałką, wskazówki, futerały, skale z podziałką).
9026-Przyrządy i aparatura do pomiaru lub kontroli przepływu, poziomu, ciśnienia lub innych parametrów cieczy lub gazów (na przykład przepływomierze, poziomowskazy, manometry, ciśnieniomierze, liczniki energii cieplnej), z wyłączeniem przyrządów i aparatury, objętych pozycją 9014, 9015, 9028 lub 9032.
9026 10-Do pomiaru lub kontroli przepływu lub poziomu cieczy
9026 20-Do pomiaru lub kontroli ciśnienia
9026 80-Pozostałe przyrządy lub aparatura
9026 90-Części i akcesoria
Z wyjątkiem przyrządów i aparatów objętych w sposób bardziej specyficzny innymi pozycjami niniejszej nomenklatury, takich jak:
(a)Zawory redukcyjne i zawory sterowane termostatycznie (pozycja 8481);
(b)Anemometry (wiatromierze) oraz limnimetry hydrologiczne (pozycja 9015);
(c)Termometry, pirometry, barometry, higrometry i psychrometry (pozycja 9025);
(d)Przyrządy i aparaty do analiz fizycznych, chemicznych itp. (pozycja 9027),
niniejsza pozycja obejmuje przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli natężenia przepływu, poziomu, ciśnienia, energii kinetycznej lub innych parametrów cieczy lub gazów.
Przyrządy lub aparaty objęte niniejszą pozycją mogą być wyposażone w urządzenie zapisujące, sygnalizujące, do optycznego odczytu skali lub przetworniki z wyjściem elektrycznym, pneumatycznym lub hydraulicznym.
Aparaty kontrolne lub pomiarowe zwykle zawierają element czuły na zmiany wielkości mierzonej (np. rurki Bourdona, membrany, mieszki, elementy półprzewodnikowe, itp.), ruchomą wskazówkę lub wskaźnik. W niektórych z tych urządzeń zmiany mierzonej wielkości są przetwarzane na sygnały elektryczne.
Kombinacje objętych niniejszą pozycją przyrządów lub aparatów pomiarowych lub kontrolnych z kurkami, zaworami, itp., klasyfikuje się zgodnie z Notami wyjaśniającymi do pozycji 8481.
(A)Przepływomierze. Służą do wskazywania natężenia przepływu (objętości lub masy na jednostkę czasu). Stosuje się je do pomiarów przepływu zarówno przez kanały otwarte (rzeki, kanały wodne, itp.), jak i przewody (rurociągi itp.).
W niektórych przepływomierzach wykorzystuje się zasadę pracy liczników do cieczy objętych pozycją 9028 (typu turbinowego, tłokowego itp.), lecz większość z nich działa na zasadzie pomiaru różnicy ciśnień. Zalicza się do nich:
(1)Przepływomierze wykorzystujące różnicę ciśnień (ze stałym otworem), zawierające zasadniczo:
(i)Urządzenie podstawowe (np. rurka Pitota lub Venturiego, kryza prosta, kryza segmentowa, dysza profilowana) do wytworzenia różnicy ciśnień.
(ii)Przyrząd do pomiaru ciśnienia różnicowego (pływakowy, przeponowy, manometr różnicowy, manometr z pierścieniowym bębnem uchylnym, przetwornik itp.).
(2)Przepływomierze o zmiennym otwarciu (zmiennym otworze). Zwykle składają się z wyskalowanej rury stożkowej zawierającej ciężki pływak, który jest niesiony z prądem aż do osiągnięcia położenia równowagi przepływu między pływakiem a ścianką rury. W przypadku cieczy pod dużym ciśnieniem stosuje się albo przepływomierze magnetyczne (położenie żelaznego pływaka w niemagnetycznej rurze jest wskazywane przez magnes zewnętrzny), albo przepływomierze zaworowe (kryza o zmiennym przekroju zamontowana wewnątrz rury równolegle połączonej z małym przepływomierzem).
(3)Przepływomierze, w których wykorzystuje się pola magnetyczne, ultradźwięki lub ciepło.
Niniejsza pozycja nie obejmuje:
(a)Hydrometrycznych kół łopatkowych do pomiaru natężenia przepływu w rzekach, kanałach itp.; jako przyrządy hydrologiczne zalicza się je do pozycji 9015.
(b)Aparatów, które wskazują tylko całkowitą ilość cieczy dostarczonej w jednostce czasu; jako liczniki zasilania zalicza się je do pozycji 9028.
(B)Anemometry specjalnego typu, stosowane do rejestrowania natężenia przepływu prądów powietrza w kopalniach, tunelach, kominach, piecach i ogólnie w przewodach rurowych. Anemometry takie składają się przeważnie z wentylatora łopatkowego i tarczy z podziałką. W niektórych z tych urządzeń mierzone wartości są przetwarzane na sygnały elektryczne.
Poziomowskazy (wskaźniki poziomu) do cieczy i wskaźniki napełnienia zbiorników pomiarowych gazu.
Rozróżnia się następujące typy poziomowskazów do cieczy:
(1)Pływakowe. O bezpośrednim odczycie na wyskalowanym pręcie zamontowanym na pływaku, lub przenoszące ruch pływaka za pomocą linki i bębna na wskazówkę tarczy z podziałką, albo przetwarzające ruch pływaka na sygnał elektryczny.
(2)Pneumatyczne i hydrostatyczne. Stosowane do pomiaru poziomu w zbiornikach ciśnieniowych za pomocą manometru różnicowego.
(3)Z oświetleniem dwubarwnym stosowane do kotłów. Ich działanie jest oparte na różnicy współczynników załamania wody i pary. Składają się one z zespołu lamp, kolorowych ekranów oraz układu optycznego i wskaźnika poziomu, który wskazuje w różnych barwach odpowiednie wysokości poziomu wody i pary.
(4)Elektryczne, których działanie opiera się na przykład na zmianie oporności, pojemności, fal ultradźwiękowych itp.
Niniejsza pozycja obejmuje nie tylko poziomowskazy do zbiorników zamkniętych, lecz także poziomowskazy przeznaczone do zbiorników i kanałów otwartych (zbiorniki hydroelektrowni, kanały irygacyjne itp.).
W celu określenia stopnia napełnienia zbiornika pomiarowego gazu (gazometru) mierzy się poziom „dzwonu” bezpośrednio lub za pomocą tarczy ze wskazówką połączoną z dzwonem linką i bębnem.
Niniejsza pozycja nie obejmuje przyrządów do pomiaru poziomu materiałów stałych (pozycja 9022 lub 9031, w zależności od przypadku).
Ciśnieniomierze (np. manometry) są przyrządami służącymi do mierzenia ciśnienia cieczy lub gazów. Różnią się one od barometrów tym, że barometry mierzą ciśnienie atmosferyczne a ciśnieniomierze mierzą ciśnienie cieczy lub gazu w przestrzeni zamkniętej. Ich główne typy to:
(1)Manometry cieczowe (rtęciowe, wodne lub z innymi cieczami, jak również dwucieczowe - z dwiema cieczami wzajemnie niemieszającymi się). Ciecz znajduje się w szklanej lub metalowej rurce. Manometry cieczowe mogą być jednoramienne, otwarte (rurka w kształcie litery U), z pochyłą rurką lub wielorurkowe lub w postaci wahliwego pierścienia uchylnego.
(2)Manometry prężne. Podobnie jak w barometrach aneroidowych, mogą mieć przeponę, puszkę, rurkę Bourdona, spiralną rurkę metalową lub jakiś inny element, który pod wpływem ciśnienia bezpośrednio porusza wskazówkę lub powoduje zmianę sygnału elektrycznego.
(3)Manometry tłokowe. W których ciśnienie działa bezpośrednio lub przez przeponę na tłok równoważony obciążnikiem lub siłą reakcji sprężyny.
(4)Manometry elektryczne, których działanie oparte jest na zmianie wielkości elektrycznej (np. oporności, pojemności) lub wykorzystaniu ultradźwięków.
Próżniomierze (wakuometry) służące do pomiaru bardzo niskich ciśnień, włączając próżniomierze jonizacyjne z próżniowymi lampami elektronowymi z termokatodą (triodami). W próżniomierzach jony dodatnie, powstające na skutek zderzeń elektronów z cząsteczkami resztek gazu, są przyciągane do katody. Z niniejszej pozycji wyłącza się próżniowe lampy elektronowe z termokatodą (triody), jeśli zgłoszone są do odprawy celnej oddzielnie (pozycja 8540).
Niniejsza pozycja obejmuje również manometry minimalno-maksymalne. Manometry różnicowe stosuje się do pomiarów różnicy ciśnień; rozróżnia się dwucieczowe, pływakowe, z pierścieniowym bębnem uchylnym, przeponowe, puszkowe, kulowe (bez cieczy), itp.
Liczniki energii cieplnej mierzą ilość ciepła zużytego (np. w instalacji ogrzewania gorącą wodą). Składają się zasadniczo z licznika podawanej cieczy, dwóch termometrów umieszczonych na wlocie i na wylocie przewodu oraz z mechanizmu liczącego i sumującego. Grupa ta obejmuje także liczniki energii cieplnej typu termoelektrycznego (z termoparami).
Małe liczniki energii cieplnej, montowane na grzejnikach w budynkach lub mieszkaniach w celu uzyskania danych do podziału kosztów ogrzewania centralnego. Przypominają termometry i zawierają ciecz parującą na skutek ogrzewania.
Z zastrzeżeniem postanowień uwag 1. i 2. do niniejszego działu (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających), niniejsza pozycja obejmuje prezentowane oddzielnie części i akcesoria aparatów lub urządzeń klasyfikowanych do niniejszej pozycji. Jako przykład można podać oddzielne urządzenia zapisujące do rejestracji graficznej (włączając takie, w których są zapisywane wskazania dostarczane przez kilka przyrządów pomiarowych lub kontrolnych), nawet jeśli są wyposażone w urządzenia sygnalizacyjne, wybierania wstępnego lub regulacyjne.
9027-Przyrządy i aparatura do analizy fizycznej lub chemicznej (na przykład polarymetry, refraktometry, spektrometry, aparatura do analizy gazu lub dymu); przyrządy i aparatura do pomiaru lub kontroli lepkości, porowatości, rozszerzalności, napięcia powierzchniowego lub tym podobne; przyrządy i aparatura do mierzenia lub kontroli ilości ciepła, światła lub dźwięku (włącznie ze światłomierzami); mikrotomy.
9027 10-Aparatura do analizy gazu lub dymu
9027 20-Chromatografy i przyrządy do elektroforezy
9027 30-Spektrometry, spektrofotometry oraz spektrografy wykorzystu-jące promieniowanie optyczne (ultrafioletowe, widzialne, podczerwone)
9027 50-Pozostałe przyrządy i aparatura wykorzystujące promieniowanie optyczne (ultrafioletowe, widzialne, podczerwone)
9027 80-Pozostałe przyrządy i aparatura
9027 90-Mikrotomy; części i akcesoria
Do niniejszej pozycji należą:
(1)Polarymetry. Przyrządy do mierzenia kąta skręcenia płaszczyzny polaryzacji promienia światła po przejściu przez substancję optycznie czynną. Zasadniczymi częściami polarymetru są: źródło światła, urządzenie optyczne zawierające polaryzator i analizator, uchwyt do mocowania analizowanej substancji oraz okular do obserwacji i skala pomiarowa.
Polarymetry elektroniczne, poza tymi podstawowymi elementami optycznymi konwencjonalnego polarymetru są wyposażane w komórki fotoelektryczne.
(2)Polarymetry półcieniowe służą do analizy światła spolaryzowanego liniowo lub eliptycznie.
(3)Sacharymetry. Są to specjalne polarymetry przeznaczone do wyznaczania stężenia w roztworze cukru.
(4)Refraktometry. Są to przyrządy do wyznaczania współczynnika załamania światła w cieczach lub ciałach stałych (jeden z najważniejszych wskaźników do oceny czystości substancji). Składają się zasadniczo z układu pryzmatów, okularu do obserwacji i okularu do odczytów, oraz z układu regulacji temperatury (ze względu na to, że temperatura w znacznym stopniu wpływa na wielkość współczynnika załamania). Refraktometry znalazły szerokie zastosowanie szczególnie w przemyśle spożywczym (do testowania oleju, masła i innych substancji zawierających tłuszcze, do analizy dżemów, soków owocowych itp.), w przemyśle szklanym, w rafineriach ropy naftowej i w biologii (do mierzenia zawartości białek w osoczu krwi, wydalinach itp.).
Większość refraktometrów jest zamontowana na podstawie lub stojaku inne są typu ręcznego, a jeszcze inne są przeznaczone do mocowania na ściankach kadzi produkcyjnych.
(5)Spektrometry. Są stosowane do mierzenia długości fal w widmie emisyjnym i absorpcyjnym. Zasadniczo w ich skład wchodzi kolimator z regulowaną szczeliną (przez którą przechodzi wiązka analizowanego światła), jeden lub więcej nastawnych pryzmatów, luneta i stolik. Niektóre spektrometry (szczególnie stosowane w zakresie podczerwieni lub ultrafioletu) są wyposażone w pryzmaty lub siatki dyfrakcyjne.
Grupa ta obejmuje: spektroskopy do obserwacji widm; spektrografy do rejestrowania widma na płycie fotograficznej lub filmie (spektrogramy); monochromatory - przyrządy do wyodrębnienia określonej linii widma liniowego lub określonego pasma widma ciągłego.
Niniejsza pozycja nie obejmuje jednakże spektroheliografów i spektrohelioskopów stosowanych do obserwacji Słońca (pozycja 9005); projektorów do widm, służących do badania powiększonych obrazów spektrogramów rzutowanych na ekran (pozycja 9008); mikroskopów mikrometrycznych i spektrokomparatorów wyposażonych w mikroskop (do badań porównawczych spektrogramów przez obserwację optyczną) (pozycja 9011) oraz analizatorów widma służących do mierzenia lub kontroli wielkości elektrycznych (pozycja 9030).
(6)Spektrografy masowe i podobne aparaty do analizowania składu izotopowego itp., materiałów. Jednakże z niniejszej pozycji wyłącza się kalutrony do separacji izotopów (pozycja 8401).
(7)Kolorymetry. Nazwa ta jest używana w odniesieniu do dwóch różnych kategorii przyrządów. Kolorymetry jednej z tych kategorii są stosowane do wyznaczania barwy substancji (cieczy lub ciała stałego) przez porównanie tej barwy z barwą uzyskaną z trzech barw podstawowych (czerwonej, zielonej i niebieskiej), zmieszanych w różnych i możliwych do zmierzenia proporcjach. Kolorymetry drugiej z tych kategorii są stosowane w analizach chemicznych lub biochemicznych do wyznaczania stężenia substancji w roztworze przez porównanie barwy tej substancji (lub barwy tej substancji po jej reakcji z jakimś odczynnikiem) z barwą płytek wzorcowych lub roztworu wzorcowego. W jednym z typów kolorymetrów tej drugiej kategorii roztwór badany i roztwór wzorcowy umieszcza się w dwóch szklanych rurkach, które obserwuje się przez dwa pryzmaty i okular. Niektóre z tych przyrządów są wyposażone w komórki fotoelektryczne. W innych przyrządach tego typu stosuje się taśmę papierową pokrytą substancją chemiczną, zmieniającą swoją barwę w wyniku reakcji z gazem. W przyrządach tych do pomiaru barwy przed i po reakcji z gazem służą dwie komórki fotoelektryczne.
Do grupy tej należą także inne aparaty do badań optycznych, jak nefelometry i turbidymetry (do wyznaczania stopnia zmętnienia roztworów), absorpcjometry (przyrządy do badania rozpuszczalności gazu w cieczy), fluorymetry (do pomiarów fluorescencji, szeroko stosowane w badaniach zawartości witamin, alkaloidów itp.), mierniki stopnia białości i mierniki nieprzezroczystości (zwłaszcza do badania masy papierniczej, papieru, itp.).
(8)Analizatory gazu lub dymu, stosowane do analizy gazów palnych lub produktów spalania (spalin) w piecach koksowniczych, wytwornicach gazu, wielkich piecach, itp., zwłaszcza do wyznaczania stężenia ditlenku i tlenku węgla, tlenu, wodoru, azotu lub węglowodorów. Elektryczne analizatory gazu lub dymu służą głównie do wyznaczania i mierzenia stężenia ditlenku węgla, tlenku węgla i wodoru, tlenu, wodoru, ditlenku siarki, amoniaku.
Niektóre z tych przyrządów lub aparatów umożliwiają wyznaczenie metodą wolumetryczną (analizy objętościowej) gazów pochłoniętych przez odpowiednią substancję chemiczną, lub spalonych. Należą do nich:
(i)Aparaty Orsata, składające się głównie z naczynia poziomującego, jednej lub kilku pipet pochłaniających i biurety miarowej.
(ii)Aparaty płomieniowe lub wybuchowe, dodatkowo wyposażone w rurkę płomieniową lub wybuchową (kapilara platynowa, rurka z drucikiem z platyny lub palladu, z indukcyjnym zapłonem iskrowym itp.).
Mogą także występować kombinacje różnych typów tych przyrządów lub aparatów.
Inne modele pracują na zasadzie pomiaru gęstości, kondensacji frakcjonowanej i destylacji (krakowanie), lub w oparciu o:
(i)Przewodnictwo cieplne gazu.
(ii)Wpływ cieplny gazów palnych na elektrodę (np. tlenek węgla i wodór w spalinach).
(iii)Selektywną absorpcję promieniowania ultrafioletowego, widzialnego, podczerwonego lub mikrofalowego przez badany gaz.
(iv)Zróżnicowanie przenikalności magnetycznej gazów.
(v)Reakcje chemiluminescencyjne badanego gazu z odpowiednimi gazami pomocniczymi.
(vi) Jonizację węglowodorów w płomieniu wodorowym.
(vii)Różnice w przewodności odpowiedniego odczynnika ciekłego, przed i po reakcji z badanym gazem.
(viii)Reakcje elektrochemiczne w ogniwach z substancjami stałymi (zwłaszcza tlenku cyrkonowego do analizy tlenu) lub elektrolitami ciekłymi.
Należy podkreślić, że niniejsza pozycja obejmuje analizatory gazu i dymu do zastosowań przemysłowych (tzn. podłączonych bezpośrednio do pieców, wytwornic gazu itp.). Jednakże aparaty składające się tylko ze szkła laboratoryjnego zalicza się do pozycji 7017.
(9)Elektryczne detektory dymu, stosowane w paleniskach, piecach itp., na przykład takie, w których wiązka światła (lub promieni podczerwonych) jest kierowana na komórkę fotoelektryczną. Zależnie od gęstości dymu, wiązka przechodząca przezeń i padająca na komórkę fotoelektryczną daje odpowiedni sygnał prądowy, sterujący wskaźnikiem lub układem rejestrującym, albo w niektórych wypadkach zaworem regulacyjnym. Aparaty takie mogą być wyposażone w urządzenia alarmowe.
Elektryczne detektory dymu wyposażone jedynie w obwód alarmowy objęte są pozycją 8531.
(10)Metanomierze i inne detektory (np. ditlenku węgla). Zalicza się do nich aparaty przenośne do wykrywania gazu w kopalniach lub tunelach, do wykrywania przecieków w sieci zasilającej, itp.
(11)Aparaty do badania zapylenia gazów. Ich działanie polega na przepuszczaniu danej ilości gazu przez krążek filtrujący i ważeniu filtru przed i po próbie. Do aparatów tej kategorii należą tyndalometry stosowane do pomiarów zapylenia powietrza oraz badania masek przeciwpyłowych, filtrów, itp. Składają się one z komory pyłowej pokrytej szkłem opakowym czarnym, źródła światła i głowicy fotometrycznej z układem pomiarowym na pryzmatach oraz kołowej skali z podziałką do mierzenia kąta obrotu.
(12)Mierniki zawartości tlenu rozpuszczonego w cieczach. Pomiar wykonywany jest za pomocą komórki polarometrycznej lub reakcji z talem z rozpuszczonym tlenem (pomiar zmian przewodności elektrolitycznej).
(13)Analizatory polarograficzne do określania składników cieczy, np. śladów metali rozpuszczonych w wodzie, przez pomiar i określenia zależności między prądem i opornością elektrod zanurzonych w badanym roztworze.
(14)Analizatory działające w oparciu o metodę mokrą do wyznaczania składników nieorganicznych i organicznych cieczy, np. śladów metali, fosforanów, azotanów, chlorków lub do określania parametrów całkowitych, jak np. „chemiczne zapotrzebowanie tlenu” (COD), czy „całkowity węgiel organiczny” (TOC). Analizator składa się z urządzenia do przygotowania próbki, zespołu analizującego wraz z, przykładowo, elektrodami jonoselektywnymi, fotometrów lub polarografów oraz - w wypadku analizatorów automatycznych - z układu sterującego.
(15)Lepkościomierze i podobne, stosowane do wyznaczania lepkości (tzn. tarcia wewnętrznego cieczy).
Zasada pracy lepkościomierzy może się opierać na:
(i)Zjawisku kapilarnym, tzn. pomiarze czasu wymaganego do przepłynięcia cieczy przez kapilarę pod określonym stałym ciśnieniem (np. lepkościomierze Ostwalda, Englera itp.).
(ii)Pomiarze skutków tarcia między ciałem stałym a cieczą.
lub (iii)pomiarze czasu opadania kulki w badanej cieczy.
(16)Polaryskopy. Służą do pomiaru naprężeń wewnętrznych w szkle (np. wynikających z hartowania, odprężania, spajania, itp., mogącego powodować łatwe pękanie szkła). Zasadniczo składają się z komory zawierającej lampę elektryczną, z układu rozpraszania światła, polaryzatora i lunety polaryzującej. Naprężenia w szkle ujawniają się w postaci jasnych opalizacji.
(17)Dylatometry. Do pomiaru rozszerzania się lub kurczenia pod wpływem zmian temperatury próbek ze stali, stopów metali, koksu itp. Większość z tych przyrządów jest typu rejestrującego (zapis mechaniczny na wykresie lub rejestracja fotograficzna).
(18)Aparaty do określania porowatości lub przepuszczalności (wody, powietrza lub innych gazów, itp.), znane też jako porozymetry lub permeametry (nie mylić z permeametrami, które służą do wyznaczania przenikalności magnetycznej materiałów). Stosowane są w badaniach papieru, materiałów włókienniczych, tkanin, tworzyw sztucznych, skóry, piasku itp.
(19)Przyrządy do mierzenia napięcia powierzchniowego lub międzyfazowego cieczy (np. wagi torsyjne). Napięcie powierzchniowe lub międzyfazowe cieczy wyznacza się zazwyczaj na podstawie wielkości jednego z następujących parametrów: masy kropli badanej cieczy spadającej z danej rurki kapilarnej (lub znanej objętości wielu kropli) (tzw. metoda ważenia kropli), wysokości swobodnego słupa cieczy wessanej siłami kapilarnymi do rurki kapilarnej o znanej średnicy wewnętrznej (metoda kapilarna); siły potrzebnej do oderwania pierścienia od powierzchni cieczy.
(20)Aparaty do pomiaru ciśnienia osmotycznego (osmometry), tzn. ciśnienia, które występuje, gdy dwie mieszalne ciecze zostaną rozdzielone przeponą, która jest częściowo, ale w niejednakowym stopniu, przepuszczalna dla tych obu cieczy.
(21)Aparaty do badania olejów mineralnych i ich pochodnych (np. smoły, bitumu, asfaltu). Są to aparaty do wyznaczania temperatury zapłonu, temperatury krzepnięcia, płynięcia, kroplenia, itp., olejów mineralnych; temperatury topnienia parafiny; zawartości wody, zanieczyszczeń, siarki; konsystencji smarów i smoły, temperatury mętnienia, sublimacji itp.
(22)Pehametry (pH-metry) i mierniki potencjału redoks (rH-metry). Pehametry stosuje się do pomiaru wykładnika jonów wodorowych (pH) wyrażającego kwasowość lub alkaliczność roztworu lub mieszaniny (jako wzorzec stosuje się czystą wodę). Mierniki potencjału redoks (rH) stosuje się do pomiaru utleniającej lub redukującej zdolności roztworu. Działanie tych przyrządów może się opierać na wielu różnych zasadach; najczęściej jest stosowany układ elektrometryczny, w którym za pomocą elektrod mierzy się różnicę potencjałów proporcjonalną do pH lub rH badanego roztworu. Oprócz dokonywania pomiarów, przyrządy te mogą również służyć do automatycznej regulacji.
(23)Przyrządy do analizy elektroforetycznej, których działanie jest oparte na zjawisku zmiany stężenia na skutek przepływu prądu stałego przez badany roztwór. Naładowane elektrycznie cząsteczki migrują z różnymi prędkościami, zależnie od własności substancji.
Przyrządy te zwykle zawierają urządzenie fotometryczne składające się z komórki fotoelektrycznej i miliamperomierza wyskalowanego bezpośrednio w jednostkach gęstości optycznej. Stosowane są do analiz różnych roztworów (protein, aminokwasów itp.), do badania takich substancji, jak osocze, hormony, enzymy, wirusy itp. oraz do badań nad zjawiskiem polimeryzacji.
(24)Chromatografy (gazowe, cieczowe, do chromatografii jonowymiennej lub cienkowarstwowej) stosowane do określania składników gazów lub cieczy. Badany gaz lub ciecz są wprowadzane przez kolumny lub cienkie warstwy adsorbentu, a następnie mierzone za pomocą detektora. Właściwości analizowanego gazu lub cieczy określa się na podstawie czasu potrzebnego do przejścia składników przez kolumny lub cienkie warstwy adsorbentu, a ilości składników określa wielkości sygnału wyjściowego detektora.
(25)Elektroniczne przyrządy do miareczkowania wody, soli srebra, halogenków itp elektrodami pomiarowymi.
(26)Instrumenty analityczne - czasami nazywane „miernikiem wilgotności ciał stałych” -oparte o dielektryczną stałą, przewodnictwo elektryczne, wchłanianie energii elektromagnetycznej lub promieniowania podczerwonego substancji.
(27)Konduktometry do wyznaczania przewodności elektrolitycznej lub stężenia soli, kwasów lub zasad rozpuszczonych w cieczy.
(28)Densytometry i mikrodensytometry z komórką fotoelektryczną, stosowane do pomiarów gęstości zdjęć spektrograficznych oraz do analizy wszelkich zjawisk zarejestrowanych na emulsji fotograficznej.
(29)Fotometry. Przyrządy do mierzenia natężenia światła. Źródło światła mierzonego i źródło światła wzorcowego ustawia się tak, by oświetlały daną powierzchnię z jednakową intensywnością. Do porównywania widm światła stosuje się przyrządy zwane spektrofotometrami.
Fotometry są szeroko stosowane w różnych procesach i analizach optycznych (np. do wyznaczania stężenia, stopnia połysku lub przezroczystości ciał stałych; stopnia zaczernienia płyt i filmów fotograficznych (densytometry); zabarwienia substancji stałych przezroczystych lub nieprzezroczystych).
Niektóre fotometry, stosowane w fotografii i kinematografii, znane są pod nazwą światłomierzy i służą do wyznaczania czasu naświetlania lub wielkości przysłony.
(30)Luksomierze (stosowane do pomiaru natężenia źródła światła w luksach).
(31)Kalorymetry. Służą do pomiaru ilości ciepła pochłoniętego lub oddanego przez ciało stałe, ciecz lub gaz. Dzielą się na następujące podstawowe kategorie:
(A)Kalorymetry lodowe (Bunsena), których działanie opiera się na pomiarze zmian objętości w wyniku topnienia lodu. Składają się z otoczonej lodem probówki zanurzonej w zbiorniku z wodą oraz z wywzorcowanej kapilary zawierającej rtęć.
(B)Kalorymetry nieizotermiczne (Berthelota), których działanie opiera się na zasadzie pomiaru ilości ciepła przekazanego. Składają się zasadniczo z naczynia kalorymetrycznego wypełnionego wodą i umieszczonego wewnątrz zbiornika także zawierającego wodę; wyposażone są w mieszadła i termometry. Na tej samej zasadzie opiera się działanie dwóch typów kalorymetrów:
(i)Kalorymetry do wyznaczania ciepła właściwego gazów lub paliw ciekłych. W urządzeniach tych wytwarzany jest obieg wody przez komorę, w której następuje spalanie pewnej ilości gazu lub paliwa ciekłego. Mierzona jest różnica temperatury początkowej i temperatury końcowej wody.
(ii)Bomby kalorymetryczne, stosowane do wyznaczania ciepła spalania materiałów. Bomba kalorymetryczna składa się zasadniczo ze stalowego zbiornika (bomby) zawierającego znaną ilość badanej cieczy lub ciała stałego oraz tlen pod ciśnieniem. Za pomocą odpowiedniego urządzenia dokonuje się zapłonu i spalenia próbki w atmosferze tlenu, a ilość wydzielonego ciepła jest określana przez umieszczenie bomby kalorymetrycznej w kalorymetrze wodnym.
Niniejsza pozycja obejmuje również kalorymetry przemysłowe, które montowane są na wytwornicach do produkcji gazu o określonej wartości opałowej. Jednakże kalorymetry podłączone do regulatora w celu utrzymania odpowiedniej wartości opałowej mieszaniny gazów wyłącza się z niniejszej pozycji (zasadniczo zalicza się je do pozycji 9032).
(32)Krioskopy i ebuliometry, inne niż mające charakter szkła laboratoryjnego (pozycja 7017).
(33) Przyrządy i aparatura stosowane w laboratoriach klinicznych do testów diagnostycznych in vitro.
***
Niniejsza pozycja obejmuje także mikrotomy, przyrządy stosowane w badaniach mikroskopowych do cięcia badanych substancji na bardzo cienkie warstwy o znanej grubości. Wyróżnia się wiele różnych typów mikrotomów, jak np.: ręczne (rodzaj prostej brzytwy), mikrotomy rotacyjne, mikrotomy saneczkowe (w płaszczyźnie poziomej lub pochylonej).
Z zastrzeżeniem postanowień uwag 1. i 2. do niniejszego działu (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających), niniejsza pozycja obejmuje części i akcesoria, które można uznać za przeznaczone wyłącznie lub głównie do wyżej wymienionych przyrządów lub aparatów.
***
Niniejsza pozycja nie obejmuje również:
(a)Sprzętu laboratoryjnego z materiałów ogniotrwałych (retort, donic, tygli, parowniczek, łódek do spalań itp.) (pozycja 6903) oraz podobnych wyrobów z innych materiałów ceramicznych (pozycja 6909).
(b)Szklanych wyrobów laboratoryjnych (pozycja 7017) (patrz wyjaśnienie poniżej).
(c)Mikroskopów (pozycja 9011 lub 9012).
(d)Wag wysokiej dokładności (pozycja 9016).
(e)Aparatów rentgenowskich, itp. (pozycja 9022).
(f)Przyrządów i aparatów przeznaczonych do celów pokazowych, objętych pozycją 9023.
(g)Maszyn i aparatów do przeprowadzania badań mechanicznych własności pewnych materiałów (pozycja 9024).
(h)Areometrów, termometrów, higrometrów i podobnych przyrządów objętych pozycją 9025, nawet do stosowania w laboratoriach.
(ij)Aparatów objętych pozycją 9026.
***
W tych wypadkach o sposobie klasyfikacji decydują następujące względy:
(1)Jeśli dany wyrób ma zasadniczy charakter wyrobów szklanych (nawet z podziałką, kalibrowany lub wywzorcowany, oraz nawet z własnymi korkami, złączami, itp., z gumy, itp.) nie zalicza się go do niniejszej pozycji, nawet jeśli jest zwyczajowo znany jako określony przyrząd lub aparat.
(2)Na ogół przyrządy tracą zasadniczy charakter wyrobów szklanych, jeśli składają się częściowo ze szkła, ale głównie z innych materiałów, lub jeśli składają się z części szklanych wbudowanych lub przymocowanych na stałe w korpusach, podstawach, obudowach itp.
(3)Kombinacja części szklanych z przyrządami pomiarowymi (np. manometrami, termometrami) może w praktyce stwarzać podstawy do uznania takiego przyrządu jako należącego do niniejszej pozycji.
Stosownie do powyższego, pozycja 7017 obejmuje następujące przyrządy mające postać prostych, wzorcowanych lub kalibrowanych wyrobów szklanych:
Butyrometry, tłuszczomierze do mleka i podobne przyrządy do badania produktów mleczarskich; albuminomierze (mierniki zawartości białka), mierniki zawartości mocznika; eudiometry, biurety gazowe; azotomierze, aparaty Kippa, Kiejdahla lub podobne; wapniomierze; krioskopy i ebuliometry do wyznaczania masy cząsteczkowej, itp.
***
Niniejsza pozycji nie obejmuje również maszyn i aparatów (nawet elektrycznych) objętych sekcją XVI, nawet jeśli ich mały sygnał wyjściowy, małe wymiary i ogólna budowa wyraźnie wskazują na to, że są przeznaczone do użytku laboratoryjnego (np. do przygotowywania i obróbki próbek). Z tego względu niniejsza pozycja nie obejmuje pieców, autoklawów, pieców lub szafek suszarniczych lub do nawilżania parą; eksykatorów; kruszarek i mieszarek; wirówek; aparatów destylacyjnych, pras; filtrów i pras filtracyjnych, mieszadeł; itp.
Podobnie aparaty i przyrządy grzejne (palniki Bunsena, wanienki z ogrzewaniem parowym, itp.), narzędzia, meble laboratoryjne (np. stoły laboratoryjne, stoliki pod mikroskopy, wyciągi spalin itp.) oraz szczotki klasyfikuje się do właściwych pozycji (sekcja XV, dział 94 lub 96).
9028-Gazomierze, liczniki do cieczy lub energii elektrycznej, do pomiaru zużycia lub produkcji, włącznie z licznikami wzorcowymi do nich.
9028 10-Gazomierze
9028 20-Liczniki do cieczy
9028 30-Liczniki energii elektrycznej
9028 90-Części i akcesoria
Liczniki te są zwykle wyposażone w urządzenia napędzane z prędkością proporcjonalną do natężenia przepływu płynu lub do mierzonej wielkości elektrycznej. Częstokroć są instalowane w obwodzie obejściowym przewodu głównego lub bocznikującym sieć zasilającą lub są podłączone do przekładnika w taki sposób, że przepływa przez nie tylko część strumienia; są przy tym tak wykalibrowane, by wskazywać całkowitą ilość przepływającą przez rurę lub sieć zasilającą.
Liczniki gazu, cieczy lub energii elektrycznej są zaliczane do niniejszej pozycji nawet wówczas, gdy są wyposażone w urządzenie rejestrujące z mechanizmem zegarowym lub w proste urządzenie mechaniczne lub elektryczne do uruchamiania urządzeń sterujących, sygnalizujących itp.
Liczniki te służą do pomiaru ilości płynu, w jednostkach objętości, przepływającego przez rurę. Do niniejszej pozycji nie zalicza się przepływomierzy, gdyż mierzą one natężenie przepływu (pozycja 9026).
Niniejsza pozycja obejmuje liczniki zużycia stosowane w gospodarstwach domowych, liczniki ilości produkcji lub ilości dostarczonej oraz liczniki wzorcowe (do sprawdzania dokładności zwykłych liczników). Dodatkowo, niniejsza pozycja obejmuje też liczniki specjalne, jak np. liczniki maksymalne, samoinkasujące, rozliczeniowe itp.
Objęte niniejszą pozycją liczniki składają się zasadniczo z urządzenia pomiarowego (turbina, tłok, przepona itp.), mechanizmu do regulacji dopływu płynu (zazwyczaj zawory suwakowe), przekładni (ślimakowa, krzywkowa, zębata lub inny układ) oraz z rejestratora lub wskaźnika (wskazówkowy lub bębnowy) lub obu.
(A)Gazomierze
(1)Liczniki typu mokrego.
Urządzenie pomiarowe składa się zazwyczaj z bębna (lub koła) podzielonego na komory, który obraca się w cylindrycznej obudowie wypełnionej cieczą (wodą, olejem itp.) nieco więcej niż do połowy. Bęben jest obracany przez gaz, który po wejściu do licznika wypełnia zanurzone komory, a siła wyporu powoduje, że przemieszczają się one ponad poziom cieczy. Liczba obrotów bębna jest wskazywana przez liczydło mechaniczne.
Inny typ licznika (nutacyjny dzwonowy) składa się z dzwonu, w którym gaz przepływa przez kolejne komory; dzwon wykonuje ruch nutacyjny (wahadłowe zmiany kąta pochylenia osi obrotu) względem nachylonej osi, poruszając ramię korbowe połączone z osią napędową liczydła mechanicznego.
(2)Liczniki typu suchego.
Istnieje kilka typów tych liczników. Urządzenie pomiarowe może składać się z tłoków, przepon lub z wirnika, napędzanych ciśnieniem gazu i połączonych z mechanizmem liczydła. Typowy licznik składa się ze zbiornika podzielonego stałą przegrodą na dwie komory. Każda z nich jest przedzielona przeponą; te cztery komory są kolejno napełniane i opróżniane z gazu. Przemienny ruch przepon wprawia w ruch mechanizm liczydła.
(B)Liczniki cieczy (do wody zimnej i gorącej, oleju mineralnego, alkoholu, piwa, wina, mleka, itp.), ale oprócz pomp do cieczy (nawet jeśli są wyposażone w urządzenia pomiarowe), które objęte są pozycją 8413.
Do tych liczników należą:
(1)Liczniki z wirnikiem napędzanym.
Liczniki te zwane są także licznikami „niejawnymi”, gdyż objętość cieczy jest określana na podstawie prędkości jej przepływu. Urządzenie pomiarowe składa się z koła łopatkowego lub wirnika, który obraca się z prędkością proporcjonalną do prędkości przepływu cieczy i napędza mechanizm liczydła.
(2)Liczniki membranowe.
Są one podobne do gazomierzy typu suchego, opisanych powyżej. Żeliwny cylinder przedzielony jest na dwie komory elastyczną membraną, która rozciąga się lub kurczy, gdy komory są na przemian wypełniane lub opróżniane. Ten ruch uruchamia mechanizm liczydła.
(3)Liczniki tłokowe.
Liczniki te składają się zwykle z jednego lub kilku tłoków wykonujących w cylindrach ruch posuwisto-zwrotny. Podobnie jak w silnikach parowych, układ zaworów suwakowych kieruje ciecz naprzemiennie nad i pod tłoki i otwiera lub zamyka kurki bezdławikowe. Ruch tłoków jest przekazywany przez przekładnię na mechanizm liczydła.
(4)Liczniki dyskowo-tłokowe.
W licznikach tych tłok jest zastąpiony tarczą obracającą się w kulistej komorze i dzielącą ją na dwa równe przedziały, które są naprzemiennie napełniane i opróżniane. Ruch tarczy jest przenoszony na mechanizm liczydła.
(5)Liczniki obrotowo-tłokowe.
Jeden typ tych liczników składa się z cylindrycznej komory roboczej z promieniową przegrodą częściowo wystającą w poprzek komory. Urządzeniem pomiarowym jest tłok walcowy, którego ściana jest dzielona i która jest dopasowana do przegrody. Napełnianie i opróżnianie komór przekazuje ruch wahadłowy (obrotowo-zwrotny) do cylindra, a ten ruch jest przekazywany do mechanizmu licznika.
W innego typu licznikach nie ma żadnej przegrody w komorze roboczej, a rzeczywisty ruch obrotowy jest otrzymywany z eliptycznego tłoka. W niektórych przypadkach licznik składa się z kołyszącego się stożka w dzielonej komorze kulistej.
Liczniki, o których mowa w punkcie (2) i (5), znane są jako typ wyporowy.
Liczniki te mierzą ilość zużytego prądu elektrycznego (w amperogodzinach lub wielokrotnościach tych jednostek) (liczniki amperogodzinowe) lub ilość zużytej energii elektrycznej (w watogodzinach lub wielokrotności tych jednostek) (liczniki energii). Jeśli napięcie prądu jest stałe, liczniki amperogodzinowe mogą być wywzorcowane w watogodzinach (lub ich wielokrotności). Rozróżnia się liczniki przeznaczone do obwodów prądu stałego i zmiennego.
Niniejsza pozycja nie obejmuje takich aparatów jak woltomierze, amperomierze, watomierze itp., które są przeznaczone do pomiaru wielkości elektrycznych, a nie do rejestrowania sumarycznych wielkości zużycia prądu lub energii elektrycznej (pozycja 9030).
Niniejsza pozycja obejmuje następujące główne typy liczników elektrycznych:
(A) Liczniki obrotowe.
Liczniki te składają się zasadniczo z jednej lub wielu cewek indukcyjnych (prądowych i napięciowych), elementu obrotowego (twornika), którego prędkość obrotowa jest proporcjonalna do ilości zużywanej energii elektrycznej; mechanizmu zliczającego i wskaźnika wskazówkowego lub bębnowego (lub ich kombinacji).
Tego typu liczniki są zwykle wyposażane w hamulec wiroprądowy - metalową tarczę hamującą, w której są generowane prądy wirowe, gdy obraca się między biegunami jednego lub więcej magnesów stałych.
(B)Liczniki statyczne.
Składają się one zasadniczo z nieruchomych podzespołów elektronicznych, jak powielacze, kwantyfikatory wyposażone w urządzenia wskazujące. Wytwarzają one prąd elektryczny lub stanowią rezystancję o wielkości wprost proporcjonalnej do ilości zużywanej energii elektrycznej. Urządzenie wskazujące może być mechaniczne (wyposażone we wskaźnik wskazówkowy lub bębnowy) lub elektroniczne.
Do liczników takich należą:
(1)Liczniki samoinkasujące.
(2)Liczniki wielotaryfowe (obliczające opłatę za energię elektryczną dostarczaną po dwóch lub więcej różnych stawkach).
(3)Liczniki maksymalne (wskazujące maksymalną wielkość średniego obciążenia w danym okresie).
(4)Liczniki nadmiarowe (wskazujące wielkość zużycia powyżej określonego poziomu szczytowego).
(5)Liczniki szczytowe (ponadryczałtowe) (podobne do nadmiarowych, ale wskazujące dodatkowo całkowite zużycie energii).
(6)Liczniki impulsujące (wyposażone w nadajnik impulsów).
(7)Liczniki energii biernej.
(8)Liczniki demonstracyjne.
(9)Liczniki prądu stałego (liczniki woltogodzin (Vh), amperogodzin (Ah), watogodzin (Wh)).
(10)Liczniki z wejściem impulsowym do podłączania do liczników impulsujących, wyposażone w urządzenie rejestrujące zużycie i urządzenie sumujące lub maksymalne (wskazujące lub rejestrujące) lub urządzenie szczytowe itp.
(11)Liczniki wzorcowe do kontrolowania i wzorcowania innych liczników.
Z zastrzeżeniem postanowień uwag 1. i 2. do niniejszego działu (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających), niniejsza pozycja obejmuje oddzielnie prezentowane części i akcesoria do liczników, klasyfikowanych do niniejszej pozycji.
9029-Obrotomierze, liczniki produkcji, taksometry, drogomierze (liczniki kilometrów), krokomierze i tym podobne; szybkościomierze i tachometry, inne niż te objęte pozycją 9014 lub 9015; stroboskopy.
9029 10-Obrotomierze, liczniki produkcji, taksometry, drogomierze, krokomierze i tym podobne
9029 20-Szybkościomierze i tachometry; stroboskopy
9029 90-Części i akcesoria
Niniejsza pozycja obejmuje:
(A)Liczniki wskazujące sumaryczną liczbę jednostek dowolnego rodzaju (obrotów, sztuk, jednostek długości, itp.) lub należną do zapłacenia kwotę. Jednakże niniejsza pozycja nie obejmuje urządzeń sumujących w rodzaju objętych pozycją 8473, liczników gazu, cieczy lub prądu elektrycznego objętych pozycją 9028 oraz krzywomierzy i planimetrów objętych pozycją 9017 lub 9031.
(B)Aparaty wskazujące prędkość obrotową (kątową) lub prędkość postępową (tachometry i prędkościomierze), inne niż objęte pozycją 9014 lub 9015.
(C)Wszelkiego rodzaju stroboskopy.
Takie przyrządy i aparaty klasyfikuje się do niniejszej pozycji, nawet jeśli zawierają urządzenie rejestrujące (zapisujące) z mechanizmem zegarowym oraz nawet jeśli są wyposażone w proste urządzenie mechaniczne lub elektryczne do uruchamiania urządzeń sterujących, sygnalizujących itp.
(1)Liczniki obrotów (obrotomierz).
Przyrządy te zliczają liczbę obrotów części mechanicznej (np. wału maszyny). Składają się głównie z osi napędowej połączonej przekładnią ze wskaźnikiem wskazówkowym lub bębnowym. Zwykle mają też urządzenie do zerowania (kasowania) wskazań licznika. Liczniki te mogą być sprzężone z obracającą się częścią bezpośrednio (w niektórych przypadkach część sama napędza przekładnię) lub przez układ zdalny. Na oś napędową może być przenoszony ruch obrotowy, przemienny lub impulsowy obracającej się części (np. kodery).
Należy jednak podkreślić, że niniejsza pozycja nie obejmuje motaków mianowych, torsjometrów i podobnych aparatów kontrolnych lub pomiarowych zawierających liczniki obrotów (pozycja 9031).
(2)Liczniki produkcji.
Liczniki te mają budowę zbliżoną do liczników obrotów. Stosowane są zwłaszcza do pomiarów długości (np. w przędzarkach lub skręcarkach); do liczenia ruchów maszyny (wag automatycznych, pomp, przerzutów czółenka w krośnie itp.); lub do liczenia sztuk wyrobów (np. arkuszy drukarskich schodzących z maszyny rotacyjnej, wyrobów transportowanych na taśmie przenośnika, banknotów itp.). W praktyce urządzenia stosowane do tego celu są zwykle licznikami obrotów, które przystosowano do tego, by wskazywały długość lub liczbę sztuk w zależności od liczby obrotów osi.
Elektroniczne liczniki produkcji. Sztuki wyrobów mogą być liczone na podstawie uzyskiwanych z fotokomórki sygnałów przerwania padającej na nią wiązki promieni. Urządzenie rejestruje liczbę sztuk wyrobów, które przeszły przez wiązkę.
Do grupy tej należą także liczniki wielokrotne (np. stosowane do kontroli wydajności kilku operatorów pracujących na tej samej maszynie).
Grupa ta obejmuje również liczniki elektromagnetyczne stosowane w automatycznych centralach telefonicznych jako liczniki rozmów abonentów; zwykle zawierają elektromagnes, który przesuwa mechanizm rejestrujący (liczydło z bębnami cyfrowymi) o jedną pozycję na każdy impuls prądu elektrycznego przechodzącego przez uzwojenie.
(3)Liczniki czasu pracy maszyn, silników itp.
Praktycznie są to liczniki obrotów wyskalowane w jednostkach czasu pracy.
(4)Liczniki osób wchodzących.
Są to liczniki napędzane turnikietami lub innymi urządzeniami umieszczonymi w wejściach do muzeów, parków, obiektów sportowych itp., gdzie służą do rejestrowania liczby wchodzących osób (odwiedzających, kibiców).
(5)Liczniki bilardowe.
Są to liczniki mechaniczne (bębnowe lub podobne), zwykle obsługiwane ręcznie i służące do liczenia punktów.
Niniejsza pozycja nie obejmuje liczników z mechanizmem zegarowym do wskazywania czasu gry lub kwoty należnej w zależności od czasu (pozycja 9106). Markery bilardowe typu kulowego lub suwakowego zalicza się do pozycji 9504.
(6)Przyrządy lub aparaty do pomiarów krótkich odstępów czasu przez zliczanie, które nie są objęte działem 91 ze względu na to, że nie mają mechanizmu zegarowego (ani synchronicznego). Niniejsza pozycja obejmuje również elektroniczne liczniki impulsowe (np. liczniki pasażerów w autobusach, pociągach itp.).
(7)Taksometry.
Taksometry zwykle zawierają mechanizm zegarowy. Wskazują wysokość opłaty w zależności od czasu jazdy oraz długości przebytej w tym czasie drogi.
(8)Drogomierze (liczniki kilometrów).
Są to liczniki obrotów do pojazdów, zazwyczaj wyskalowane w jednostkach długości (kilometry, mile itp.). Najczęściej występują w kombinacji z prędkościomierzami.
(9)Krokomierze.
Są to przyrządy w kształcie zegarka, służące do przybliżonego pomiaru przebytej odległości. Zawierają wahadło, które przy każdym kroku obraca zespołem kółek zębatych o jedną jednostkę. Przebytą odległość określa się na podstawie liczby kroków i długości kroku.
(10)Liczniki ręczne.
Liczniki te zliczają na ogół nie więcej niż cztery wielkości liczbowe odpowiadające stałym kategoriom zdarzeń. Użytkownik naciska przycisk odpowiadający kategorii zdarzenia.
Przyrządy te różnią się tym od liczników obrotów i liczników produkcji opisanych wyżej w części (A), że wskazują mierzoną wielkość na jednostkę czasu (np. liczbę obrotów na minutę, mile na godzinę, kilometry na godzinę, metry na minutę). Najczęściej są instalowane w pojazdach (samochodach, motocyklach, rowerach, lokomotywach itp.) lub w maszynach (silnikach, turbinach, maszynach papierniczych, drukarskich, włókienniczych itp.).
Objęte niniejszą pozycją prędkościomierze i tachometry działają zazwyczaj według jednej z następujących zasad:
(1) Układ chronometryczny.
Mechanizm pomiarowy jest połączony z mechanizmem zegarowym. Nieraz pomiar czasu jest realizowany za pomocą oddzielnego chronografu; w tym wypadku oba przyrządy klasyfikuje się do ich właściwych pozycji.
(2)Układ odśrodkowy.
Przytrzymywane sprężyną ramiona regulatora obracają się na pionowej osi napędowej. Para ciężarków na ramionach regulatora jest odrzucana na zewnątrz pod wpływem siły odśrodkowej i powoduje przemieszczanie się ramion regulatora proporcjonalnie do prędkości obrotowej. Ruch ten jest przekazywany do wskaźnika przyrządu.
(3)Układ wibracyjny.
Typ ten jest stosowany do maszyn szybkoobrotowych, jak turbiny parowe, pompy, sprężarki, silniki elektryczne itp. Drgania korpusu lub łożysk maszyny powodują mechaniczny rezonans odpowiednich wykalibrowanych języczków, z częstotliwością odpowiadającą prędkości obrotowej maszyny.
(4)Układ magnetyczny (indukcyjny).
Układ magnesów stałych wiruje wraz z osią napędową i generuje prądy wirowe w tarczy miedzianej lub aluminiowej umieszczonej w tym polu magnetycznym. Prądy te są proporcjonalne do prędkości obrotowej magnesów stałych. W ten sposób tarcza jest „ciągnięta” za wirującym polem magnetycznych, a jej przemieszczenie kątowe jest ograniczane przez sprężynę oporową. Przemieszczenie tarczy jest przenoszone na wskazówkę pokazującą prędkość obrotową.
(5)Układ elektryczny.
Układy takie są wyposażone w fotokomórkę lub generator impulsów zmontowany w maszynie.
Objęte niniejszą pozycją prędkościomierze i tachometry mogą być przenośne lub stacjonarne, proste lub wielofunkcyjne (np. maksymalne lub minimalne), różnicowe (wskazujące procentową różnicę między dwiema prędkościami); mogą łączone z licznikiem sumującym, czasomierzem lub graficznym urządzeniem rejestrującym itp. Niniejsza pozycja obejmuje także niektóre przyrządy służące do jednoczesnej rejestracji prędkości, drogi, czasu jazdy i postojów, itp.
Stroboskopy umożliwiają uzyskanie obrazu będącej w ruchu maszyny w taki sposób, jakby poruszała się bardzo powoli lub była nieruchoma. Mogą też służyć do mierzenia prędkości obrotowej lub prędkości w ruchu posuwisto-zwrotnym, noszą wtedy nazwę tachometrów stroboskopowych. Stroboskopy działają na zasadzie ukazania pozornego braku ruchu obserwowanego mechanizmu lub ruchu o zmniejszonej prędkości, przez wytworzenie krótkotrwałych obrazów w stałych odstępach czasu. Można to uzyskać przez stałe oświetlenie mechanizmu i obserwowanie go przez przyrząd optyczny (tarczę z jedną lub wieloma szczelinami lub okienkami), który przerywa obraz na linii widzenia, lub przez umieszczenie mechanizmu w ciemności i oświetlanie go bardzo krótkimi okresowymi błyskami światła. Prędkość obserwowanego mechanizmu w ruchu obrotowym lub posuwisto-zwrotnym można wyznaczyć przez odpowiednie dobranie prędkości obrotowej tarczy lub częstotliwości błysków tak, aby uzyskać pozorny obraz braku ruchu.
Stroboskopy działające na zasadzie oświetlenia stałego składają się zasadniczo z napędzanego mechanizmu zegarowego z tarczą z jednym lub wieloma okienkami, regulatora prędkości obrotowej, okularu i bębna z podziałką (zwykle wyskalowanego w obrotach na minutę).
Stroboskopy działające na zasadzie oświetlenia okresowego wyróżniają się głównie tym, że mają urządzenie wytwarzające błyski światła. Najprostsze stroboskopy tego typu składają się ze zwykłej lampy, silnika elektrycznego z regulatorem prędkości, służącym do regulowania częstotliwości błysków, oraz z tarczy z podziałką. Błyski światła mogą też być wytwarzane przez lampę wyładowczą. Stroboskopy z lampą wyładowczą mają bardziej złożoną budowę i mogą być używane do wykonywania fotografii lub zdjęć filmowych; niekiedy są montowane na wózkach z kółkami samonastawnymi lub na rolkach. Wyzwalaniem błysków światła wymaganego do obserwacji ruchu mechanizmu może sterować także sam mechanizm. Synchronizację uzyskuje się za pomocą przerywacza typu sprężynowego, fotokomórki, przekaźnika elektromagnetycznego itp.
Aparaty fotograficzne i kamery filmowe zalicza się do ich właściwych pozycji, z wyjątkiem przypadków, gdy są na stałe wbudowane w stroboskop.
Stroboskopy są stosowane zwłaszcza do obserwacji lub pomiarów prędkości silników, przekładni, maszyn włókienniczych (takich części, jak wrzeciona, przewijaki, zgrzeblarki, czółenka), maszyn papierniczych, drukarskich lub obrabiarek. Znalazły również zastosowanie w medycynie do obserwacji drgań strun głosowych.
Z zastrzeżeniem postanowień uwag 1. i 2. do niniejszego działu (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających), niniejsza pozycja obejmuje oddzielnie prezentowane części i akcesoria aparatów i przyrządów, klasyfikowanych do niniejszej pozycji.
9030-Oscyloskopy, analizatory widma oraz inne przyrządy i aparatura do pomiaru lub kontroli wielkości elektrycznych, z wyłączeniem mierników objętych pozycją 9028; przyrządy i aparatura do pomiaru lub wykrywania promieniowania alfa, beta, gamma, rentgena, promieni kosmicznych lub innych promieni jonizujących.
9030 10-Przyrządy i aparaty do pomiaru lub wykrywania promieniowania jonizującego
9030 20-Oscyloskopy i oscylografy
-Pozostałe przyrządy i aparatura do pomiaru lub kontroli napięcia, prądu, rezystancji lub mocy:
9030 31- -Mierniki uniwersalne bez urządzenia rejestrującego
9030 32- -Mierniki uniwersalne z urządzeniem rejestrującym
9030 33- -Pozostałe, bez urządzenia rejestrującego
9030 39- -Pozostałe, z urządzeniem rejestrującym
9030 40-Pozostałe przyrządy i aparatura, specjalnie zaprojektowane dla telekomunikacji (na przykład mierniki przesłuchu, mierniki wzmocnienia, mierniki współczynnika zniekształceń, mierniki poziomu szumów)
-Pozostałe przyrządy i aparatura:
9030 82- -Do pomiaru lub kontroli płytek lub urządzeń półprzewodnikowych
9030 84- -Pozostałe, z urządzeniem rejestrującym
9030 89- -Pozostałe
9030 90-Części i akcesoria
Te przyrządy i aparaty są stosowane w badaniach naukowych, w przemyśle (w metalurgii, przy poszukiwaniach ropy naftowej, itp.) oraz w biologii i medycynie (w badaniach ze wskaźnikami radioizotopowymi). Zalicza się do nich:
(1)Detektory zawierające komorę jonizacyjną. Między dwiema elektrodami umieszczonymi w komorze jonizacyjnej występuje różnica potencjałów. Jony, powstające na skutek promieniowania jonizującego przedostającego się do komory, są przyciągane do elektrod, a powstające w ten sposób zmiany potencjału mogą być wzmocnione i zmierzone.
(2)Liczniki Geigera-Müllera. Między elektrodami licznika utrzymywana jest wysoka różnica potencjałów; jony powstające wskutek promieniowania jonizującego są silnie przyspieszane i same powodują dalszą jonizację gazu zawartego w rurce. Powstają w ten sposób impulsy, które mogą być zliczane.
Detektory z komorą jonizacyjną oraz liczniki Geigera-Müllera, objęte niniejszą pozycją, składają się z kilku podzespołów, jak komora lub licznik, wzmacniacz, generator napięcia zasilającego komorę lub licznik, oraz układ zliczający lub przyrząd wskazujący. Wszystkie te podzespoły są zwykle zamknięte we wspólnej obudowie. Czasem umieszczone są w niej wszystkie podzespoły oprócz komory jonizacyjnej lub licznika. Aparaty takie (do których działania wymagane jest przyłączenie komory jonizacyjnej lub licznika) także zalicza się do niniejszej pozycji (jako w zasadzie kompletny przyrząd). Jeśli poszczególne podzespoły są zgłaszane do odprawy celnej oddzielnie, klasyfikuje się je zgodnie z postanowieniami ogólnych uwag wyjaśniających do niniejszego działu.
Niektóre komory jonizacyjne, stosowane do pomiaru całkowitej ilości promieniowania w długich okresach czasu (np. 24 godziny), nie wymagają stosowania dodatkowych wzmacniaczy, itp., lecz są wyposażone w bardzo czuły wskaźnik, który można obserwować pod mikroskopem, a który pokazuje sumaryczną ilość promieniowania, które przeszło przez komorę. Komory takie (częstokroć przypominające wyglądem pióro wieczne) stanowią kompletny przyrząd pomiarowy i klasyfikowane są do niniejszej pozycji.
Pozycja niniejsza obejmuje również liczniki scyntylacyjne. Zawierają one urządzenie (fotopowielacz), które składa się zasadniczo z komórki fotoelektrycznej i powielacza elektronowego. Działanie liczników scyntylacyjnych opiera się na tym, że promieniowanie może być wykrywane lub mierzone na podstawie wzbudzanej przez promieniowanie fluorescencji pewnych kryształów (siarczek cynku, jodek sodu aktywowany talem, antracen, tworzywo sztuczne impregnowane czterofenylobutadienem itp.). Takie kryształy umieszcza się między źródłem promieniowania a jedną z elektrod licznika.
Do grupy tej należą:
(1)Dawkomierze i podobne aparaty stosowane w radiologii do pomiaru i kontroli natężenia i przenikliwości promieni rentgena.
(2)Aparaty do pomiaru promieniowania kosmicznego lub podobnego.
(3)Detektory neutronów oraz przyrządy do mierzenia lub wykrywania typu „termostos”, zawierające lampy detekcyjne neutronów (borowe, z trifluorkiem boru lub typu wodorowego, albo z rozszczepialnymi elementami radioaktywnymi).
(4)Przyrządy do wykrywania lub pomiaru promieniowania, zawierające scyntylator ciekły lub stały.
Niniejsza pozycja nie obejmuje:
(a)Aparatów zawierających licznik scyntylacyjny, z którego dane są przetwarzane na sygnały analogowe w celu postawienia diagnozy medycznej (np. tzw. kamery gamma, skanery scyntylacyjne) (pozycja 9018).
(b)Aparatów pomiarowych lub kontrolnych o konstrukcji przewidzianej do zastosowania w nich źródła promieniotwórczego (w szczególności sztucznych izotopów), służące np. do pomiarów grubości materiałów (blach, powłok itp.), do kontroli zawartości opakowań, do pomiarów prądów powietrza o małej prędkości (anemometry jonizacyjne) itp. (pozycja 9022).
Oscyloskopy i oscylografy stosuje się odpowiednio, do obserwowania i rejestrowania szybkich zmian wielkości elektrycznych (napięcia, natężenia prądu itp.). Przyrządy te można podzielić na trzy podstawowe kategorie:
(a)Oscylografy pętlicowe, w których cewka, składająca się zwykle z pętli naprężonego drutu z przymocowanymi zwierciadłami, porusza się w polu magnetycznym elektromagnesu. Badane zjawisko okresowe można obserwować bezpośrednio na matówce lub rejestrować na taśmie fotograficznej.
(b)Oscylografy elektromagnetyczne lub rysikowe, z cewką oddziaływującą na pasek ze stali miękkiej magnetycznie, umieszczony w stałym polu magnetycznym. Do paska przymocowany jest lekki, zaostrzony na końcu pręcik, który zapisuje przebieg zjawiska (np. przez skrobanie na powleczonej taśmie z octanu celulozy).
(c)Oscyloskopy i oscylografy katodowe; działanie ich opiera się na rejestrowaniu odchyleń wiązki promieni katodowych powodowanych przez siły elektrostatyczne lub elektromagnetyczne. Przyrządy te, w postaci jednego zespołu lub osobnych podzespołów, składają się zasadniczo z lampy elektronopromieniowej, zasilaczy, transformatorów, wzmacniaczy, układu odchylania oraz urządzeń pomocniczych, a niekiedy z przełącznika elektronicznego. Oscyloskopy z pamięcią, stosowane do badania szybko przebiegających zjawisk przejściowych, są wyposażone w lampę z pamięcią obrazu lub w lampę ze skojarzoną z nią pamięcią cyfrową. W pierwszym przypadku obraz sygnału jest wychwytywany i zatrzymywany na ekranie. W drugim - sygnał jest zapisywany w pamięci, skąd może być potem odczytany i wyświetlony na ekranie.
***
Analizatory widma są przyrządami służącymi do identyfikacji różnych częstotliwości składowych (harmonicznych) wejściowego sygnału elektrycznego. Głównie są stosowane do analizy wielkości elektrycznych. Mogą być również używane do analizy promieniowania jonizującego, fal dźwiękowych i innych wielkości nieelektrycznych, po podłączeniu do detektora promieniowania lub innego urządzenia wykrywającego wielkości nieelektryczne i przetwarzające je na sygnały elektryczne.
***
Niniejszą pozycją są objęte także rejestratory przebiegów zjawisk przejściowych (nieustalonych), będące aparatami do wychwytywania sygnałów i rejestrowania ich w celu późniejszego odtworzenia i przesłania w odpowiedniej formie do urządzenia wyświetlającego (np. monitora obrazowego). Do niniejszej pozycji zalicza się także „analizatory logiczne”-aparaty stosowane do badania obwodów elektrycznych składających się w większości z elementów półprzewodnikowych.
***
Przyrządy i aparaty do pomiary lub kontroli wielkości nieelektrycznych mogą być typu wskazującego lub rejestrującego.
Zależnie od trybu działania można je podzielić na szereg grup, takie jak:
(1)Przyrządy magnetoelektryczne, w których mierzony prąd płynie przez cewkę mogącą swobodnie poruszać się w polu magnetycznym magnesu stałego. Wskazówka przymocowana jest do cewki ruchomej.
(2)Przyrządy elektromagnetyczne, w których wskazówka jest wychylana na skutek oddziaływania cewki cylindrycznej na rdzeń ze stali miękkiej magnetycznie, do którego przymocowana jest oś wskazówki.
(3)Przyrządy elektrodynamiczne, w których mierzony prąd przepływa przez cewkę stałą i cewkę ruchomą, która - razem z przymocowaną do niej wskazówką - porusza się w polu magnetycznym cewki stałej.
(4)Przyrządy indukcyjne z zamontowaną na osi wskazówki płaską tarczą lub cylindrem, mogącym się obracać w szczelinie powietrznej elektromagnesu zawierającego jedną lub więcej cewek.
(5)Przyrządy termoelektryczne, w których mierzony prąd jest przepuszczany przez element nagrzewający gorący koniec termopary, a jej siła elektromotoryczna jest miarą wielkości mierzonego prądu.
(6)Przyrządy elektroniczne opierające się na technice półprzewodnikowej i zawierające analogowe urządzenie wskazujące lub wyświetlacz cyfrowy.
Prócz wyżej wymienionych typów przyrządów i aparatów, które ogólnie dokonują pomiaru bezpośredniego, niniejsza pozycja obejmuje również te przyrządy, które dostarczają danych pomiarowych, na podstawie których można obliczyć szukaną wielkość (metoda porównawcza, mostkowa). Do takiej grupy przyrządów należą, w szczególności, mostki pomiarowe oraz potencjometry. Zwykle są montowane w pudełkach lub obudowach zawierających jeden lub więcej galwanometrów, oporniki i kondensatory wzorcowe, cewki (indukcyjne) wzorcowe, ogniwa wzorcowe, transformatory, przemienniki, przełączniki itp. Mostki pomiarowe mają zwykle nazwę pochodzącą od nazwiska ich wynalazcy (Wheatstone, Thomson, Anderson, Maxwell, Sauty, Schering, Kohlrausch, Wien itp.) lub od układu grupowania jednostek porównawczych (mostek dekadowy, podwójny, mostek typu T, itp.) lub też od szczególnego przeznaczenia mostka (mostek impedancyjny, oporowy, pojemnościowy, uniwersalny itp.).
Jednakże niniejsza pozycja nie obejmuje oddzielnie zgłoszonych do odprawy celnej transformatorów, oporników wzorcowych, kondensatorów wzorcowych, cewek indukcyjnych wzorcowych, ogniw wzorcowych itp. (dział 85); dotyczy to także słuchawek (nagłownych) (stosowanych w niektórych mostkach zamiast wizualnego wskaźnika zrównoważenia mostka).
***
Główne rodzaje pomiarów elektrycznych to:
(I)Pomiary natężenia prądu elektrycznego wykonywane galwanometrami lub amperomierzami.
(II)Pomiary napięcia wykonywane woltomierzami, kompensatorami, elektrometrami itp. Elektrometry są woltomierzami typu elektrostatycznego, stosowanymi do pomiarów bardzo wysokich napięć. Różnią się one od zwykłego woltomierza tym, że są wyposażone w kule lub płytki mocowane na kolumnach izolacyjnych.
(III)Pomiary rezystancji i przewodności wykonywane omomierzami lub mostkami pomiarowymi.
(IV)Pomiary mocy wykonywane watomierzami.
(V)Pomiary kapacytancji i indukcyjności wykonywane za pomocą mostków pomiarowych. Wielkości te wyraża się, odpowiednio, w Faradach i Henrach.
(VI)Pomiary częstotliwości wykonywane miernikami częstotliwości wyskalowanymi w Hz (cykle na sekundę).
(VII)Pomiary długości fal i częstotliwości radiowych wykonywane falomierzami lub przyrządami działającymi na zasadzie linii pomiarowych ze szczeliną lub falowodów ze szczeliną.
(VIII)Pomiary kąta fazowego i współczynnika mocy wykonywane fazomierzami wskazującymi bezpośrednio wartość współczynnika mocy (cos ).
(IX)Pomiary stosunku dwóch wielkości wykonywane logometrami (miernikami ilorazowymi).
(X)Pomiary pola magnetycznego i strumienia magnetycznego wykonywane galwanometrami lub strumieniomierzami (fluksometrami).
(XI)Pomiary elektrycznych lub magnetycznych własności materiałów wykonywane histerezometrami, permeametrami i podobnymi przyrządami.
(XII)Pomiary kontrolne synchronizacji wykonywane synchroskopami, przyrządami wskazującymi zależność fazową i różnice częstotliwości między dwoma zjawiskami okresowymi. Przyrządy takie można rozpoznać po tym, że na ich podziałkach znajdują się oznaczenia „szybko” i „wolno” (wraz z odpowiednimi strzałkami).
(XIII)Pomiary i zapisy szybkich zmian wielkości elektrycznych wykonywane za pomocą opisanych wyżej oscyloskopów lub oscylografów.
***
Niektóre z tych elektrycznych przyrządów pomiarowych mogą być stosowane do różnych pomiarów. Przykładowo, przyrządy elektryczne lub elektroniczne, zwane miernikami uniwersalnymi (multimetrami), mogą służyć do pomiaru napięcia i natężenia prądu stałego i zmiennego, oporności oraz pojemności.
Niniejsza pozycja obejmuje również szeroki zakres przyrządów elektrycznych i elektronicznych stosowanych w radiokomunikacji i telekomunikacji. Oprócz wymienionych już woltomierzy, kompensatorów, mostków pomiarowych, amperomierzy, watomierzy, fazomierzy i mierników częstotliwości, należą do nich:
(i)Mostki i mierniki impedancji, służące do wyznaczania impedancji (oporu zespolonego) obwodu, a także do pomiaru kapacytancji (reaktancji pojemnościowej) i indukcyjności (reaktancji indukcyjnej).
(ii)Mostki do pomiaru indukcyjności i podobne przyrządy, służące do pomiaru indukcyjności obwodów na zasadzie mostka Wheatstone’a.
(iii)Neperomierze i decybelometry. Stosowane są do pomiarów tłumienności w długich obwodach telefonicznych. Przyrządy i aparaty do pomiarów akustycznych objęte są pozycją 9027.
(iv)Wskaźniki zaniku sygnału. W przeciwieństwie do neperomierzy (które mierzą metodą kompensacji) dają bezpośrednie wskazanie zaniku sygnału.
(v)Mierniki przesłuchu (diafonometry) stosowne do różnych pomiarów w obwodach telefonicznych.
(vi)Wskaźniki poziomu transmisji.
(vii)Mierniki poziomu szumów stosowane do pomiarów w liniach wielkiej częstotliwości.
(viii)Przyrządy do pomiaru współczynnika wzmocnienia (kerdometry), służące do pomiaru wzmocnienia wzmacniaków w telefonicznych liniach dalekosiężnych.
(ix)Przyrządy do pomiarów zakłóceń, np. szumów napięcia w telefonicznych liniach dalekosiężnych lub zakłóceń powodowanych przez sąsiadujące linie wysokiego napięcia.
(x)Psofometry, służące określania poziomu szumu w linii, tzn. siły elektromotorycznej źródła prądu, która powoduje takie same zakłócenia, jak napięcia indukowane w obwodzie telefonicznym.
(xi)Mierniki wartości szczytowych do rejestrowania krótkotrwałych napięć szczytowych, jakie występują przykładowo w układach przesyłowych (np. w kablach telefonicznych dalekosiężnych, przekaźnikach radiowych, łączach krótkofalowych).
(xii)Mierniki echa stosowane do ustalenia równoważnika toru przez bezpośredni odczyt echa wyrażony w neperach lub decybelach.
(xiii)Mierniki współczynnika odkształcenia, służące do pomiarów współczynnika zawartości harmonicznych w złożonych układach przesyłowych.
Niektóre z powyższych przyrządów, szczególnie te, które stosowane są do pomiarów elektroakustycznych, są wywzorcowane w neperach lub decybelach.
Niniejsza pozycja obejmuje również inne przyrządy i aparaty, które wykonują pomiary o charakterze opisanym w tej pozycji, w tym przyrządy pomiarowe i probiercze do lamp, w szczególności do lamp radiowych. Niektóre z nich umożliwiają uzyskanie na ekranie oscyloskopu charakterystyki badanej lampy.
CZĘŚCI I AKCESORIA
Z zastrzeżeniem postanowień uwag 1. i 2. do niniejszego działu (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających), niniejsza pozycja obejmuje oddzielnie zgłoszone do odprawy celnej części i akcesoria przyrządów i aparatów zaliczanych do niniejszej pozycji. Jako ich przykłady można podać: elektroniczne urządzenia koincydencyjne do liczników Geigera-Müllera lub liczników proporcjonalnych promieniowania jonizującego; scyntylatory monolityczne w formie kryształów lub elementów z tworzyw sztucznych, w oprawie lub w powłoce metalowej, przeznaczone wyłączne do zamontowania w detektorach; lampy detekcyjne neutronów wykorzystujące bor, trifluorek boru, wodór lub rozszczepialne elementy radioaktywne.
Noty wyjaśniające do podpozycji
Podpozycja 9030 82
Podpozycja ta obejmuje również przyrządy i aparaturę do pomiaru lub kontroli układów scalonych.
9031-Przyrządy, urządzenia i maszyny kontrolne lub pomiarowe, niewymienione ani niewłączone gdzie indziej w niniejszym dziale; projektory profilowe.
9031 10-Maszyny do wyważania części mechanicznych
9031 20-Stanowiska badawcze
-Pozostałe przyrządy i urządzenia, optyczne:
9031 41- -Do sprawdzania płytek lub urządzeń półprzewodnikowych, lub do sprawdzania fotomasek lub siatek stosowanych do produkcji urządzeń półprzewodnikowych
9031 49- -Pozostałe
9031 80-Pozostałe przyrządy, urządzenia i maszyny
9031 90-Części i akcesoria
Oprócz projektorów profilowych niniejsza pozycja obejmuje przyrządy, aparaty i urządzenia kontrolno-pomiarowe, nawet optyczne. Należy podkreślić, że grupa ta nie obejmuje żadnych przyrządów, aparatów, urządzeń itp., które objęte są pozycjami od 9001 do 9012 lub od 9015 do 9030; w szczególności do niniejszej pozycji nie zalicza się:
(a)Przyrządów astronomicznych objętych pozycją 9005.
(b)Mikroskopów (pozycja 9011 lub 9012).
(c)Przyrządów i aparatów geodezyjnych, mierniczych itp. objętych pozycją 9015.
(d)Ręcznych przyrządów do pomiarów długości (pozycja 9017).
(e)Narzędzi i przyrządów lekarskich, chirurgicznych itp., objętych pozycją 9018.
(f)Maszyn oraz aparatów do badania własności mechanicznych materiałów (pozycja 9024).
(g)Przepływomierzy itp., objętych pozycją 9026.
(h)Przyrządów i aparatów do pomiaru lub kontroli wielkości elektrycznych oraz przyrządów i aparatów do pomiaru lub wykrywania promieniowania jonizującego, objętych pozycją 9030.
(ij)Przyrządów i aparatury do automatycznej regulacji lub kontroli (pozycja 9032).
Należą do nich:
(1)Maszyny do wyważania części mechanicznych (wyważarki dynamiczne, statyczne lub wyposażone w elektroniczne urządzenia do wyważania), np.: tworników, wirników, wałów korbowych, korbowodów, wałów napędowych, kół, kół zamachowych.
W wyważarkach dynamicznych części obracają się na dwóch podporach łożyskowych lub między kłami, a wielkość niewyważenia jest mierzona mechanicznie (przez wykreślanie wykresu na płytce rejestrującej, na zasadzie wagi sprężynowej, itp.).
Maszyny do wyważania statycznego działają na zasadzie pomiaru pochylenia w równowadze statycznej, a niewyważenie statyczne jest mierzone na skali lub tarczy z podziałką. Różnią się od maszyn do wyważania dynamicznego tym, że wyważana część nie obraca się.
Niewyważenie kompensuje się za pomocą przeciwciężarów lub przez zdejmowanie materiału.
W maszynach wyposażonych w elektroniczne urządzenia do wyważania - drgania, powodowane niewyważeniem, są wykrywane przez specjalny czujnik, którego sygnały są następnie wzmacniane.
Niniejsza pozycja obejmuje także wyważarki wyposażone w maszyny do obróbki mechanicznej (np. wiertarki), służące wyłącznie do usuwania niewyważenia.
(2)Stanowiska badawcze do badań silników spalinowych i elektrycznych, prądnic, pomp, prędkościomierzy lub tachometrów, itp., składające się z podstawy i przyrządu pomiarowego lub przyrządu do wzorcowania.
(3)Urządzenia laboratoryjne do badania paliw, a szczególnie do pomiarów liczby oktanowej benzyny lub liczby cetanowej oleju napędowego (metodą laboratoryjną). Urządzenia takie zazwyczaj składają się z silnika spalinowego wewnętrznego spalania, prądnicy prądu stałego, generatora zapłonowego, rezystorów grzejnych, przyrządów pomiarowych (termometry, manometry, woltomierze, amperomierze itp.).
(4) Aparaty do badania i regulowania silników pojazdów, służące do sprawdzania wszystkich elementów układu zapłonowego (cewek, świec zapłonowych, kondensatorów, akumulatorów itp.), do regulowania ustawienia gaźnika (za pomocą analizatora spalin) lub do pomiaru stopnia sprężania w cylindrach silnika.
(5) Planimetry do mierzenia pola powierzchni płaskich (np. na planach, wykresach, skórach wyprawionych lub surowych itp.). Wodzikiem z urządzeniem pomiarowym obrysowuje się kontur mierzonego obszaru.
Integratory, analizatory harmoniczne i inne przyrządy bazujące na zasadzie działania planimetrów mogące dokonywać pomiarów innych wielkości (np. objętości, momentów bezwładności).
(6)Aparaty do mierzenia obrysu głowy, używane przez kapeluszników, działające na zasadzie perforowania arkusza papieru.
(7)Komparatory z czujnikiem zegarowym, urządzenia mikrometryczne, czujniki elektroniczne, optyczno‑elektroniczne i pneumatyczne, nawet automatyczne, jak również wszystkie wykorzystujące takie czujniki urządzenia i przyrządy do pomiaru długości, kątów i innych wielkości geometrycznych. Niniejsza pozycja obejmuje również komparatory rejestrujące i komparatory wyposażone w urządzenie mechaniczne doprowadzające produkowane seryjnie części do komparatora i odrzucające sztuki wadliwe (tzw. braki).
Niniejsza pozycja nie obejmuje jednakże komparatorów z czujnikiem zegarowym, które przeznaczone są do użytku ręcznego, opisanych w podpunkcie (4) punktu (D) w uwagach wyjaśniających do pozycji 9017 (zobacz też wyłączenie (d) powyżej).
(8)Sprawdziany kolumnowe do kontroli precyzyjnych trójkątów rysunkowych (ekierek), do kontroli wysokości lub do innych operacji kontrolnych w procesie produkcji.
(9)Liniały sinusowe i kątownice nastawne ze stolikiem, służące do sprawdzania kątów.
(10)Poziomnice pęcherzykowe, stosowane w wielu zawodach, w tym nastawne poziomnice mikrometryczne (z wbudowanym mikrometrem), poziomnice ramowe (metalowa rama z dwiema poziomnicami) stosowane w konstrukcji maszyn, oraz poziomnice cieczowe działające na zasadzie naczyń połączonych.
Należy podkreślić, że niniejsza pozycja nie obejmuje poziomnic specjalnych przeznaczonych do miernictwa geodezyjnego (pozycja 9015).
(11)Klinometry (wskazówkowe, optyczne z siatką nitek, przymiary z pochyłomierzem, kątomierze z pochyłomierzem) do sprawdzania poziomu w stosunku do płaszczyzny poziomej lub do pomiaru pochylenia powierzchni.
Jednakże przyrządy, także zwane klinometrami i stosowane w miernictwie geodezyjnym do pomiarów wysokości terenu, nie są objęte niniejszą pozycją (pozycja 9015).
(12)Piony.
(13)Sferometry do pomiaru krzywizny powierzchni kulistych (soczewek, zwierciadeł, szkieł okularowych, itp.). Składają się zasadniczo z podstawy z trzema kołkami (w wierzchołkach trójkąta równobocznego), przymiaru dzielonego i śruby mikrometrycznej z końcówką pomiarową. Sferometry pewnych typów (używane przez optyków do pomiaru soczewek) mogą być wyposażone w tarczę z podziałką bezpośrednio wskazującą wielkość krzywizny.
(14)Wzorce kontrolne.
(15)Sprzęt do pomiarów wielowymiarowych, w tym maszyny do pomiarów współrzędnościowych stosowane do kontroli wymiarowej, ręcznej lub automatycznej, różnych podzespołów i części maszyn.
(16)Aparaty do centrowania szkieł okularowych, stosowane przez optyków do wyznaczania i oznaczania osi i środka soczewek.
(17)Stanowiska mikrometryczne, oparte na zasadzie pomiaru mikrometrycznego, wyposażone w konik stały (ze wskaźnikiem stykowym) oraz nastawny wrzeciennik ze śrubą mikrometryczną.
(18)Aparaty do pomiarów lub wykrywania drgań, wydłużeń, uderzeń lub wstrząsów, stosowane do maszyn, mostów, tam itp.
(19)Aparaty do sprawdzania materiałów włókienniczych, jak np. motarki miarowe, pozwalające uzyskać wyznaczoną długość przędzy lub taśmy przędzy (wyposażone w regulator naciągu, licznik i dzwonek, lub nie); torsjometry i torsjografy do wyznaczania stopnia skręcenia przędzy; tensjometry do pomiaru naciągu przędzy w maszynach włókienniczych (snowarki, cewiarki, przędzalnie itp.); przyrządy do sprawdzania regularności przędzy przez nawijanie na bęben lub płytę, zwykle zawierające urządzenie do sprawdzania odstępów między zwojami.
(20)Aparaty do kontroli gładkości powierzchni oraz maszyny do pomiaru stanu powierzchni.
W aparatach tych, typu mechanicznego lub pneumatycznego, pomiary są wykonywane za pomocą czujnika kontaktowego lub dyszy pneumatycznej.
W aparatach typu elektrycznego przetwornik z końcówką szafirową lub diamentową przesuwa się po wszystkich nierównościach badanej powierzchni i przetwarza wszystkie jej nierównomierności na elektryczne sygnały napięcia. Pionowe ruchy końcówki są bezpośrednio przetwarzane na sygnały elektryczne za pomocą kryształu piezoelektrycznego lub - pośrednio - przez zmianę pojemności lub indukcyjności obwodu. Sygnały elektryczne są wzmacniane i mierzone. Stan badanej powierzchni ocenia się przez porównanie wyników jej pomiaru z odczytami z pomiaru wzorca wybranej klasy gładkości (mała płytka metalowa będąca na wyposażeniu aparatu).
(21)Aparaty do kontroli kół zębatych, wykorzystujące np. układy dźwigniowe (wzmacniające), służące do kontroli kształtu zarysu zębów, średnicy podziałowej, luki międzyzębnej i styku tocznego, itp. (w kołach zębatych walcowych i stożkowych), kąta dopełniającego, kąta pochylenia linii zęba (w kołach zębatych śrubowych i ślimakowych).
(22)Przyrządy do pomiaru skurczu gliny itp. próbek pobieranych z pieca do wypalania ceramiki podczas wypalania, w celu wyznaczenia przebiegu wypalania (piroskopy). Przyrządy te są częstokroć podobne do macek metrologicznych, ale są wyskalowane w dowolnych jednostkach.
(23)Przyrządy do pomiarów powierzchni nierównomiernych (takich jak skórki i skóry surowe) metodą fotoelektryczną (różnice natężeń prądu fotokomórki wskazują, w jakim stopniu równomiernie oświetlona szklana płyta jest pokryta przez nieprzezroczystą powierzchnię badaną).
(24)Przyrządy do pomiaru średnicy przędzy metodą fotoelektryczną, jak to opisano powyżej w punkcie (23).
(25)Przyrządy do ciągłego pomiaru i kontroli grubości arkuszy blachy lub taśmy w walcowniach itp.
(26)Grubościomierze ultradźwiękowe, umożliwiające określenie grubości materiału przez pomiary wykonywane zaledwie z jednej jego strony.
(27)Aparaty do wykrywania skaz, szczelin, pęknięć i innych wad w materiałach (w prętach, rurach, kształtownikach; częściach obrobionych, jak np. śruby, igły itp.) przez obserwację obrazów na ekranie lampy elektronopromieniowej powstających na skutek różnic we właściwościach magnetycznych, lub przez odczyt zmian przenikalności magnetycznej wskazywany bezpośrednio na skali z podziałką, lub za pomocą fal ultradźwiękowych. Do tej ostatniej grupy należą aparaty ultradźwiękowe do kontroli złącz spawanych lub lutowanych, których działanie opiera się na zjawisku polegającym na tym, że wszelkie nieciągłości w ośrodku, przez który przechodzą fale ultradźwiękowe, powodują odchylenia i odbicia wiązki. Wady w badanym materiale można ujawnić i ocenić metodą pomiaru tłumienia wiązki fal lub metodą pomiaru echa fali odbitej. Obserwację można przeprowadzać na ekranie lampy elektronopromieniowej.
(28)Przyrządy specjalne do kontroli zegarków i ich części. Do przyrządów takich należą:
(i)Przyrządy do sprawdzania sprężyn włosowych.
(ii)Mierniki amplitudy do sprawdzania amplitudy wahań balansu za pomocą fotokomórki, na którą pada wiązka światła, przerywana wskutek ruchu balansu.
(iii) Oscylometry do badania kompletnych mechanizmów zegarków, które umieszcza się na mikrofonie, a każde „tyknięcie” zegarka generuje impuls napięciowy, który po wzmocnieniu jest doprowadzany do elektrod rejestrujących. Jedna z nich jest wyposażona w ostrze do perforowania taśmy papierowej.
(iv)Przyrządy do kontroli końcowej zegarka. Działają na tej samej zasadzie co oscylometry (rejestrowanie tyknięć zegarka umieszczonego na mikrofonie), lecz mogą być także wyposażone w oscyloskop katodowy.
(29)Specjalne przyrządy elektryczne do pomiaru naprężeń i odkształceń. Mogą dokonywać na przykład:
(i)Pomiaru zmian rezystancji drutu pod wpływem naprężeń (tensometr elektrooporowy). Jednakże rezystory tensometryczne, znane jako „czujniki tensometryczne”, zalicza się do pozycji 8533.
(ii)Pomiaru zmian pojemności między specjalnie skonstruowanymi elektrodami.
(iii)pomiaru napięć wytwarzanych na skutek ściskania kryształu kwarcu lub innych kryształów mających podobne właściwości.
Do grupy tej należą dynamometry, stosowane do pomiaru siły nacisku lub siły pociągowej (w prasach hydraulicznych, walcarkach, maszynach do badania wytrzymałości materiałów itp.), a także do pomiarów przy próbach obciążenia (samolotów). Zwykle składają się one z metalowego korpusu (cylinder, pierścień itp.), na który jest przenoszone obciążenie; aparatu pomiarowego wyskalowanego w jednostkach ciężaru, rejestrującego odkształcenia metalowego korpusu.
Jednakże niniejsza pozycja nie obejmuje dynamometrów przeznaczonych do badań mechanicznych własności materiałów (pozycja 9024).
(30)Ogniwa obciążnikowe (czujniki siły) zamieniające przyłożoną siłę (włączając masę) na proporcjonalną do niej zmianę napięcia. Zmiana napięcia jest zwykle mierzona przyrządem pomiarowym, sterującym, ważącym itp. i wyrażana jest w odpowiednich jednostkach.
(31)Chronografy i chronoskopy elektryczne do pomiarów czasu zwarcia styku elektrycznego. Zawierają kondensator ładowany przez opornik o dużej rezystancji przez okres zwarcia styku; pomiar wykonywany jest woltomierzem lampowym wywzorcowanym w jednostkach czasu.
Niniejsza pozycja obejmuje aparaty i przyrządy kontrolno-pomiarowe typu optycznego, takie jak:
(1)Komparatory optyczne do sprawdzania wymiarów wyprodukowanej części w stosunku do wzorca; ruch końcówki pomiarowej jest wzmacniany przez układ optyczny (na zasadzie lusterka obrotowego).
(2)Ławy komparatorowe do sprawdzania wydłużeń, długości, powierzchni, itp. Zawierają stół z ramą, przesuwny suport i dwa zamontowane mikroskopy mikrometryczne.
(3)Ławy pomiarowe przeznaczone do dużych części, sprawdzianów gwintowych, frezów modułowych krążkowych, wałków pociągowych do tokarek, poprzecznic, itp. Zawierają ramę i stół, mikroskop obserwacyjny, dwa mikroskopy mikrometryczne oraz aparat projekcyjny.
(4)Interferometry do kontroli płaskości powierzchni oparte na zjawisku interferencji światła. Składają się ze wzorcowej płytki płasko-równoległej oraz obiektywów z siatką mikrometryczną do pomiaru prążków interferencyjnych. Niniejsza pozycja nie obejmuje jednak wzorcowych płytek płasko-równoległych (pozycja 9001) i interferometrów do pomiarów współczynników załamania (pozycja 9027).
(5)Przyrządy optyczne do badania płaskości powierzchni, składające się z układu pryzmatu i obiektywu.
(6)Aparaty wyposażone w szybki czujnik różniczkujący i przeziernik optyczny do rejestracji fotograficznej profili i stanu powierzchni.
(7)Lunety do kontroli prostoliniowości, stosowane do sprawdzania błędów ustawienia prowadnic obrabiarek oraz do pomiarów konstrukcji metalowych. Działają na zasadzie kolimacji lub autokolimacji i zawierają lunetę oraz kolimator lub zwierciadło.
(8)Liniały optyczne do pomiarów odchyłek od płaskości; zawierają wklęsły liniał z pryzmatem i soczewką na obu końcach oraz mikrometr okularowy z końcówką pomiarową.
(9)Czytniki mikrometryczne do kontroli przemieszczeń stołów obrabiarek; składają się z urządzenia mikrometrycznego do odczytywania ustawienia na oddzielnych skalach.
(10)Goniometry optyczne do kontroli kątów zaostrzenia zębów lub ostrzy (kąt natarcia) podczas ostrzenia, zawierające albo urządzenie optyczne z soczewkami i zwierciadłami oraz tarczą z podziałką do odczytywania kąta natarcia, albo układ żaluzjowy, tworzący zwierciadło, oraz nastawny okular.
(11)Przyrządy do pomiaru ogniskowej soczewek okularów.
Wyżej wymienione aparaty i przyrządy zalicza się do niniejszej pozycji, nawet jeśli są przystosowane do zamontowania w maszynie.
Należy jednak zauważyć, że pozycja 8466 obejmuje wyposażenia do ustawiania obrabianych przedmiotów lub narzędzi na obrabiarkach lub maszynach do cięcia strumieniem wody, włączając wyposażenie „optyczne” (np. „optyczne” głowice podziałowe i „optyczne” stoły obrotowe), zawierające urządzenia optyczne, aby pomóc w odczycie skal, przeprowadzania regulacji itp.
Projektory profilowe stosuje się do kontroli kształtu i wymiarów różnych przedmiotów (elementy wycięte na kształt, kółka zębate i zębniki małych mechanizmów, śruby, gwintowniki, noże grzebieniowe do gwintów, itp.) lub do badania powierzchni. W większości z tych projektorów światło lampy jest skupiane przez kondensor w celu wytworzenia wiązki, która jest dalej kierowana na próbkę umieszczoną na stoliku przedmiotowym. Po wielokrotnym odbiciu wiązka wytwarza obraz zarysu próbki, który jest rzutowany przez układ pryzmatów na ekran, zazwyczaj wbudowany w projektor. Niektóre z projektorów są wyposażone w stolik pośredni, na którym umieszcza się wzorzec części.
Z zastrzeżeniem postanowień uwag 1. i 2. do niniejszego działu (patrz Uwagi ogólne Not wyjaśniających), niniejsza pozycja obejmuje części i akcesoria rozpoznawalne jako nadające się wyłącznie lub głównie do użytku wraz z wyżej opisanymi maszynami, aparatami lub przyrządami, np.: ramiona planimetrów, stojaki i stoliki kontrolne do komparatorów.
°°°
Niniejsza podpozycja obejmuje nie tylko przyrządy i aparaty bezpośrednio wspomagające ludzki wzrok, ale także inne przyrządy i aparaty, których działanie opiera się na wykorzystaniu elementów i metod optycznych.
9032-Przyrządy i aparatura, do automatycznej regulacji lub kontroli.
9032 10-Termostaty
9032 20-Manostaty
-Pozostałe przyrządy i aparatura:
9032 81- -Hydrauliczne lub pneumatyczne
9032 89- -Pozostałe
9032 90-Części i akcesoria
Zgodnie z uwagą 7 do niniejszego działu, niniejsza pozycja obejmuje:
(A)Przyrządy i aparaty do automatycznej regulacji przepływu, poziomu, ciśnienia lub innych parametrów cieczy lub gazów, lub do automatycznej regulacji temperatury, których działanie może się opierać, lub nie, na zjawisku elektrycznym zmieniającym się odpowiednio do zmian regulowanego parametru, i skonstruowane tak, by zapewniać sprowadzanie i utrzymywanie wymaganych wartości regulowanego parametru oraz stabilizowanie przy obecności wielkości zakłócających, przez ciągły lub okresowy pomiar wartości rzeczywistej parametru.
(B)Regulatory automatyczne wielkości elektrycznych oraz przyrządy i aparaty do automatycznej regulacji wielkości nieelektrycznych, których działanie opiera się na zjawisku elektrycznym zmieniającym się odpowiednio do zmian regulowanej wielkości, i skonstruowane tak, by zapewniać sprowadzanie i utrzymywanie wymaganych wartości wielkości regulowanej oraz stabilizowanie przy obecności wielkości zakłócających, przez ciągły lub okresowy pomiar jej rzeczywistej wartości.
Aparaty do automatycznej regulacji parametrów cieczy lub gazów oraz aparaty do automatycznej regulacji temperatury tworzące część kompletnego układu regulacji automatycznej i składające się zasadniczo z następujących urządzeń:
(A)Urządzenie pomiarowe do mierzenia wartości parametru, który ma być regulowany (ciśnienie w zbiorniku, temperatura w pomieszczeniu itp.). W niektórych przypadkach, zamiast urządzenia pomiarowego może być stosowany nieskomplikowany element czuły na zmiany regulowanego parametru (np. pręt metalowy lub bimetalowy, komora lub mieszek zawierający ciecz rozszerzalną, pływak itp.).
(B)Urządzenie kontrolne, które porównuje wartość zmierzoną z wartością wymaganą i uruchamia odpowiednie działanie urządzenia opisanego w punkcie (C) poniżej.
(C)Urządzenie włączające, wyłączające lub sterujące.
W rozumieniu uwagi 7 (a) do niniejszego działu aparaty do automatycznej regulacji parametrów cieczy lub gazów lub do automatycznej regulacji temperatury składają się z tych trzech urządzeń tworzących jedną całość lub jednostkę funkcjonalną w rozumieniu uwagi 3. do niniejszego działu.
Niektóre przyrządy i aparaty nie zawierają urządzenia porównującego wielkość zmierzoną z wielkością zadaną. Są one uruchamiane bezpośrednio przełącznikiem, np. w chwili osiągnięcia wartości zadanej.
Przyrządy i aparaty do automatycznej regulacji przepływu, poziomu, ciśnienia lub innych parametrów cieczy lub gazów lub do automatycznej regulacji temperatury są podłączane do urządzenia wykonawczego (pompa, sprężarka, zawór, palnik pieca, itp.), do urządzenia przywracającego zadaną wartość parametru (np. poziom cieczy w zbiorniku lub temperatura mierzona w pomieszczeniu) lub do urządzenia, które - np. w układach zabezpieczających - wyłącza sterowaną maszynę lub aparat. Urządzenie takie, przeważnie zdalnie sterowane mechanicznie, hydraulicznie, pneumatycznie lub elektrycznie, należy klasyfikować do jego odpowiedniej pozycji (pompa lub sprężarka: pozycje 8413 lub 8414; zawór: pozycja 8481, itp.). Jeśli aparat do automatycznej regulacji stanowi całość z urządzeniem wykonawczym, to taki zespół należy klasyfikować zgodnie z regułą interpretacyjną 1. lub regułą interpretacyjną 3 (b) (zobacz cześć (III) Uwag ogólnych Not wyjaśniających do sekcji XVI oraz uwaga wyjaśniająca do pozycji 8481).
Do grupy tej należą:
(A)Regulatory ciśnienia, zwane także manostatami. Składają się zasadniczo z urządzenia czułego na ciśnienie, urządzenia kontrolnego porównującego (np. za pomocą nastawnej sprężyny) ciśnienie regulowane z ciśnieniem zadanym, oraz ze styku elektrycznego lub małego zaworu sterującego obwodem serwomechanizmu.
Aparat taki może służyć, np. do sterowania napędzaną silnikiem pompą lub sprężarką, która zasila zbiornik ciśnieniowy, albo do sterowania nastawnikami pneumatycznymi zaworu; może też być stosowany wraz z zaworem do regulacji natężenia przepływu, ciśnienia, itp. cieczy lub gazu.
Opisane tu regulatory ciśnienia należy odróżniać od zaworów redukcyjnych objętych pozycją 8481 (niekiedy zwanych „regulatorami ciśnienia”).
(B)Regulatory poziomu do automatycznej regulacji poziomu cieczy.
W regulatorze typu pływakowego, pływak działa na przeponę, element magnetyczny lub inne urządzenie, które uruchamia przełącznik elektryczny włączający lub wyłączający pompę, otwierający lub zamykający zawór, itp.
W układzie typu elektrodowego ciecz jest galwanicznie połączona z ziemią i tworzy część obwodu elektrycznego. Jeden biegun elektrody także jest uziemiony. Gdy elektroda zetknie się z powierzchnią cieczy, następuje zamknięcie obwodu elektrycznego i włączenie przekaźnika.
(C)Regulatory wilgotności, zwane niekiedy humidostatami, służą do automatycznej regulacji wilgotności w nawilżaczach szafkowych, piecach, warsztatach, magazynach itp.
Działanie tych aparatów jest oparte na zmianach długości wiązki włosów lub innego elementu reagującego na zmiany wilgotności; zazwyczaj uruchamiają one urządzenie sygnalizacyjne lub urządzenie, które może zmienić poziom wilgotności (zawór zasilania parą, nawilżacz lub odwilżacz, wentylator itp.).
(D)Termostaty są stosowane do automatycznej regulacji temperatury. Główne elementy termostatu to:
(1)Element czuły na zmiany temperatury, którego działanie może się opierać na:
(a)Zmianie kształtu paska bimetalu (prostego, w kształcie litery „U” lub spiralnego, itp.).
(b)Zmianie ciśnienia pary cieczy.
(c)Rozszerzaniu się cieczy lub metalowego pręta.
(d)Zmianie sygnału z rezystora lub termoelementu.
W termostatach bimetalicznych pasek bimetalu jest zamontowany wewnątrz rurki nurnikowej lub w obudowie. W termostatach z prętem metalowym pręt jest wbudowany w rurkę nurnikową. W termostatach typu cieczowego lub parowego elementem reagującym na zmiany temperatury może być mieszek zawierający ciecz lub układ składający się z membrany, kapilary oraz zbiorniczek lub kolanko.
(2)Bęben, tarczę lub inne urządzenie do nastawiania wymaganej temperatury.
(3)Urządzenie wyzwalające lub sterujące, które przeważnie składa się w zależności od typu układu przekazania sygnału (mechaniczny, hydrauliczny, elektryczny) - z zespołu dźwigni, sprężyn, itp., zaworu lub przełącznika elektrycznego. Urządzenie to uruchamia sygnalizator lub inne urządzenie (zwykle zdalne), jak np. zawór wlotowy pary lub gorącej wody, palnik kotła, klimatyzator, wentylator itp., które reguluje temperaturę.
Termostaty stosuje się zwłaszcza do regulacji temperatury w domach lub innych budynkach, w piecach, kuchenkach, kotłach, podgrzewaczach wody, instalacjach chłodniczych, kominach lub kanałach spalinowych, komorach nawilżających oraz w innych urządzeniach laboratoryjnych i przemysłowych.
(E)Regulatory temperatury służą do utrzymywania zadanych temperatur w elektrycznych urządzeniach grzewczych (kuchenki, opiekacze, perkolatory itp.) i składają się zasadniczo z paska bimetalicznego, który, odkształcając się pod wpływem ciepła z rezystora bocznikowego w obwodzie zasilania elektrycznego, uruchamia wyłącznik powodujący przerwanie zasilania. Czas trwania okresów włączenia i wyłączenia (a w konsekwencji także temperatura elementów grzejnych) ustawia się ręcznie na tarczy z podziałką; jedno z ustawień umożliwia wyłączenie z pracy zespołu bimetalicznego i włączenie ciągłego zasilania elementów grzejnych, np. w początkowej fazie nagrzewania.
Niniejsza pozycja nie obejmuje:
(a)„Termostatycznych” parników, szafek itp., w których temperatura jest utrzymywana na stałym poziomie za pomocą termostatu i które klasyfikuje się do ich odpowiednich pozycji.
(b)Zaworów sterowanych termostatycznie (pozycja 8481).
(F)Regulatory ciągu powietrza w piecach, stosowane np. w układach centralnego ogrzewania lub w instalacjach klimatyzacyjnych, służące do automatycznego sterowania wlotem powietrza w funkcji temperatury, ciśnienia itp.
Regulatory automatyczne, objęte niniejszą pozycją, są przeznaczone do użycia w kompletnych układach regulacji automatycznej, które są tak skonstruowane, by zapewniać sprowadzanie i utrzymywanie wymaganych wartości regulowanej wielkości elektrycznej lub nieelektrycznej oraz jej stabilizowanie przy obecności sygnałów zakłócających, przez ciągły lub okresowy pomiar jej rzeczywistej wartości. Składają się zasadniczo z następujących urządzeń:
(A)Urządzenie pomiarowe (czujnik, przetwornik, sonda oporowa, termoelement itp.), które mierzy rzeczywistą wartość wielkości regulowanej i przetwarza ją na proporcjonalny sygnał elektryczny.
(B)Elektryczne urządzenie kontrolne, które porównuje wartość zmierzoną z wartością wymaganą i daje odpowiedni sygnał (najczęściej w formie zmodulowanego prądu).
(C)Urządzenie włączające, wyłączające lub sterujące (zwykle są to styki, przełączniki, wyłączniki automatyczne, nawrotniki, przekaźniki), które dostarcza prąd do elementu wykonawczego, odpowiednio do sygnału otrzymywanego z urządzenia kontrolnego.
W rozumieniu uwagi 7 (b) do niniejszego działu, regulator automatyczny składa się z urządzeń opisanych powyżej w punktach (A), (B) i (C), zmontowanych w jedną całość lub tworzących jednostkę funkcjonalną w rozumieniu uwagi 3. do niniejszego działu.
Jeżeli urządzenia te nie odpowiadają powyższym definicjom, należy je klasyfikować w następujący sposób:
(1)Elektrycznie urządzenia pomiarowe zasadniczo są objęte pozycją 9025, 9026 lub 9030.
(2)Elektryczne urządzenia kontrolne należy zaliczać do niniejszej pozycji jako niekompletny przyrząd lub aparat do regulacji automatycznej.
(3)Urządzenia włączające, wyłączające lub sterujące klasyfikuje się z reguły do pozycji 8536 (przełączniki, przekaźniki itp.).
Regulatory automatyczne są podłączane do elektrycznego, pneumatycznego lub hydraulicznego urządzenia wykonawczego, które sprowadza wielkość regulowaną do wartości wymaganej. Urządzeniem wykonawczym może być np. uchwyt ustawiający wielkość szczeliny między elektrodami elektrycznego pieca łukowego, napędzany silnikiem zawór sterujący wlotem wody lub pary w kotle, palenisko, ścierak itp.
Urządzenia wykonawcze należy klasyfikować do ich właściwych pozycji (pompy nastawne: pozycja 8425, zawory z napędem mechanicznym i zawory elektromagnetyczne: pozycja 8481, nastawniki elektromagnetyczne: pozycja 8505 itp.). Jeśli regulator automatyczny stanowi całość z urządzeniem wykonawczym, taki zespół należy klasyfikować zgodnie z regułą interpretacyjną 1. lub regułą interpretacyjną 3 (b) (zobacz cześć (III) ogólnych uwag wyjaśniających do sekcji XVI oraz uwaga wyjaśniająca do pozycji 8481).
Regulatory elektroniczne działają na zasadzie wyłącznie elektrycznej, a nie elektromechanicznej. Cechuje je to, że zbudowane są z elementów półprzewodnikowych (tranzystory) lub układów scalonych.
Regulatory te są stosowane nie tylko do regulacji wielkości elektrycznych, jak napięcie, natężenie prądu, częstotliwość i moc prądu, ale także innych wielkości - jak prędkość obrotowa, moment obrotowy, siłą pociągowa, poziom cieczy, ciśnienie, natężenie przepływu lub temperatura.
Niniejsza pozycja nie obejmuje:
(a)Wyłączników umieszczonych we wspólnej obudowie z regulatorem napięcia lub prądu, przeznaczonych do stosowania w instalacjach tłokowych silników spalinowych wewnętrznego spalania (pozycja 8511).
(b)„Sterowników programowanych” objętych pozycją 8537.
Z zastrzeżeniem postanowień uwag 1. i 2. do niniejszego działu (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających), niniejsza pozycja obejmuje części i akcesoria aparatów lub urządzeń, klasyfikowanych do niniejszej pozycji.
9033-Części i akcesoria (niewymienione ani niewłączone gdzie indziej w niniejszym dziale), maszyn, urządzeń, przyrządów lub aparatury, objętych działem 90.
Niniejsza pozycja obejmuje wszystkie części i akcesoria maszyn, urządzeń, przyrządów lub aparatury z niniejszego działu, inne niż:
(1)Wymienione w uwadze 1. do niniejszego działu, np.:
(a)Elementy optyczne ze szkła, nieobrobione optycznie (dział 70).
(b)Artykuły stosowane w maszynach, urządzeniach, przyrządach lub aparatach z gumy wulkanizowanej, z wyjątkiem ebonitu (np. uszczelki gumowe, podkładki i podobne) (pozycja 4016), ze skóry wyprawionej lub skóry wtórnej łączonej z tworzywem sztucznym (np. przepony skórzane do gazomierzy) (pozycja 4205), lub z materiałów włókienniczych (pozycja 5911).
(c)Części ogólnego użytku, zdefiniowane w uwadze 2. do sekcji XV, wykonane z metali nieszlachetnych (sekcja XV) lub podobne wyroby z tworzyw sztucznych (dział 39).
(2)Objęte uwagą 2 (a) do niniejszego działu, które same w sobie stanowią maszyny, przyrządy lub aparaty objęte jakąkolwiek pozycją z działu 90 lub działu 84, 85 lub 91 (inną niż pozycja 8487, 8548 lub 9033 dotyczące wyrobów niewymienionych). Artykuły tego typu, zgłoszone do odprawy celnej oddzielnie, muszą być klasyfikowane do swoich właściwych pozycji. Przykładami takich towarów mogą być:
(a)Pompy próżniowe (pozycja 8414), kurki lub zawory (pozycja 8481), przekładnie zębate (pozycja 8483).
(b)Silniki elektryczne (pozycja 8501), transformatory (pozycja 8504), magnesy stałe i elektromagnesy (pozycja 8505), ogniwa galwaniczne (pozycja 8506), elektryczne wzmacniacze częstotliwości akustycznych (pozycja 8518), kondensatory objęte pozycją 8532, rezystory (pozycja 8533), przekaźniki (pozycja 8536), lampy elektronowe (pozycja 8540), komórki fotoelektryczne objęte pozycją 8541, wzmacniacze wielkiej częstotliwości lub częstotliwości pośredniej (pozycja 8543).
(c)Elementy optyczne objęte pozycją 9001 lub 9002.
(d)Aparaty fotograficzne (pozycja 9006), termometry i higrometry (pozycja 9025).
(e)Mechanizmy zegarkowe lub zegarowe (pozycja 9108 lub 9109).
(3)Rozpoznawalne jako nadające się do zastosowania wyłącznie lub głównie wraz z określonego rodzaju maszyną, urządzeniem, przyrządem lub aparatem, lub jakąś liczbą maszyn, urządzeń, przyrządów lub aparatów objętych tą samą pozycją niniejszego działu; zgodnie z uwagą 2 (b) do niniejszego działu, klasyfikuje się je do tej samej pozycji, co odnośne maszyny, urządzenia, przyrządy lub aparaty.
__________