UWAGI OGÓLNE

(A)ZAKRES I STRUKTURA DZIAŁU

Niniejszy dział obejmuje wszystkie maszyny i urządzenia elektryczne, inne niż:

(a)maszyny i urządzenia w rodzaju objętych działem 84., które pozostają w nim klasyfikowane, nawet jeżeli są elektryczne (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających do niniejszego działu)

oraz(b)niektóre towary wyłączone z niniejszej sekcji jako całość (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających do sekcji XVI).

W przeciwieństwie do zasad działu 84., towary objęte niniejszym działem pozostają klasyfikowane do niniejszego działu, nawet jeśli są one z materiałów ceramicznych lub ze szkła, z wyjątkiem szklanych osłon (włączając bańki i rurki), objętych pozycją 7011.

Niniejszy dział obejmuje:

(1)Maszyny i aparaty do wytwarzania, przekształcania lub magazynowania energii elektrycznej, np.: generatory, transformatory itp. (pozycje od 8501 do 8504) oraz ogniwa galwaniczne (pozycja 8506) i akumulatory (pozycja 8507).

(2)Niektóre urządzenia gospodarstwa domowego (pozycja 8509) oraz golarki, maszynki do strzyżenia i urządzenia do usuwania owłosienia (pozycja 8510).

(3)Niektóre maszyny i urządzenia, których działanie zależy od właściwości energii elektrycznej lub zjawisk elektrycznych, takich jak zjawiska elektromagnetyczne, właściwości grzejne itp. (pozycje 8505, od 8511 do 8518, od 8525 do 8531 i 8543).

(4)Przyrządy i urządzenia do rejestrowania lub odtwarzania dźwięku; rejestratory lub odtwarzacze obrazu; części i akcesoria do takich przyrządów i urządzeń (pozycje od 8519 do 8522).

(5)Nośniki do zapisu dźwięku lub podobne zapisujące inne zjawiska (włączając nośniki do zapisu wideofonicznego, ale wyłączając błony fotograficzne lub kinematograficznych objęte działem 37.) (pozycja 8523).

(6)Niektóre artykuły elektryczne, zazwyczaj nieużywane niezależnie, ale przeznaczone do pełnienia określonej roli jako elementy składowe sprzętu elektrycznego, np. kondensatory (pozycja 8532), przełączniki, bezpieczniki, skrzynki przyłączowe itp. (pozycja 8535 lub 8536), lampy (pozycja 8539), lampy elektronowe z termokatodą itp. (pozycja 8540), diody, tranzystory i podobne elementy półprzewodnikowe (pozycja 8541), węgle do urządzeń elektrycznych (pozycja 8545).

(7)Niektóre artykuły i materiały używane w aparatach i sprzęcie elektrycznym ze względu na ich właściwości przewodzące lub izolacyjne, takie jak izolowane przewody elektryczne i ich zestawy (pozycja 8544), izolatory (pozycja 8546), elementy izolacyjne i metalowe rurki kablowe z wewnętrzną warstwą izolacyjną (pozycja 8547).

Oprócz wymienionych powyżej artykułów elektrycznych, niniejszy dział obejmuje również magnesy stałe, włączając te jeszcze nienamagnesowane oraz uchwyty obróbkowe z magnesami stałymi (pozycja 8505).

Należy jednak podkreślić, że niniejszy dział obejmuje jedynie pewne typy urządzeń elektrotermicznych, np. piece itp. (pozycja 8514) oraz urządzenia do ogrzewania pomieszczeń, urządzenia domowe itp. (pozycja 8516).

Ponadto należy zauważyć, że niektóre moduły pamięci elektronicznej (np. SIMMs (Single In-line Memory Modules) oraz moduły DIMMs (Dual In-line Memory Modules)), które nie mogą być traktowane jako produkty objęte pozycją 8523 lub jako wielokomponentowe układy scalone (MCO) objęte pozycją 8542 (patrz uwaga 9 (b) (iv) do niniejszego działu), oraz nie mają innej indywidualnej funkcji, należy klasyfikować przez zastosowanie uwagi 2 do sekcji XVI, co następuje:

(a) moduły nadające się do wykorzystania wyłącznie lub zasadniczo z maszynami do automatycznego przetwarzania danych mają być klasyfikowane do pozycji 8473, jako części tych maszyn,

(b) moduły nadające się do wykorzystania wyłącznie lub zasadniczo z innymi określonymi maszynami lub z wieloma maszynami, objętymi tą samą pozycją, mają być klasyfikowane jako części tych maszyn lub grupy maszyn oraz

Na ogół jednak aparaty ogrzewane elektrycznie objęte są innymi działami (głównie działem 84.), na przykład: generatory pary i kotły wytwarzające przegrzaną parę wodną (pozycja 8402), urządzenia klimatyzacyjne (pozycja 8415), aparaty do prażenia, destylacji lub inne objęte pozycją 8419, kalandry lub inne maszyny do walcowania oraz cylindry do nich (pozycja 8420), inkubatory dla drobiu i wylęgarki (pozycja 8436), stemplownice ogólnego przeznaczenia do znakowania drewna, korka, skóry wyprawionej itp. (pozycja 8479), aparaty medyczne (pozycja 9018).

(B)CZĘŚCI

Odnośnie części ogólnie, zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających do sekcji XVI.

Nieelektryczne części maszyn lub aparatów objętych niniejszym działem klasyfikowane są, jak następuje:

(i)Wiele z nich w rzeczywistości jest artykułami objętymi innymi działami (szczególnie działem 84.), na przykład pompy i wentylatory (pozycja 8413 lub 8414), krany, kurki itp. (pozycja 8481), łożyska kulkowe (pozycja 8482), wały napędowe, przekładnie zębate itp. (pozycja 8483).

(ii)Inne nieelektryczne części, nadające się do stosowania wyłącznie albo głównie w określonym rodzaju elektrycznych maszyn objętych niniejszym działem (lub w wielu maszynach objętych tą samą pozycją), mają być klasyfikowane z tą maszyną (lub tymi maszynami) albo, jeśli to właściwe, do pozycji 8503, 8522, 8529 lub 8538.

(iii)Pozostałe nieelektryczne części objęte są pozycją 8487.

8501-Silniki elektryczne i prądnice (z wyłączeniem zespołów prądotwórczych).

8501 10-Silniki o mocy wyjściowej nieprzekraczającej 37,5 W

8501 20-Silniki uniwersalne prądu stałego i przemiennego, o mocy wyjściowej przekraczającej 37,5 W

-Pozostałe silniki prądu stałego; prądnice prądu stałego:

8501 31- -O mocy wyjściowej nieprzekraczającej 750 W

8501 32- -O mocy wyjściowej przekraczającej 750 W, ale nieprzekracza-jącej 75 kW

8501 33- -O mocy wyjściowej przekraczającej 75 kW, ale nieprzekracza-jącej 375 kW

8501 34- -O mocy wyjściowej przekraczającej 375 kW

8501 40-Pozostałe silniki prądu przemiennego, jednofazowe

-Pozostałe silniki prądu przemiennego, wielofazowe:

8501 51- -O mocy wyjściowej nieprzekraczającej 750 W

8501 52- -O mocy wyjściowej przekraczającej 750 W, ale nieprzekracza-jącej 75 kW

8501 53- -O mocy wyjściowej przekraczającej 75 kW

-Prądnice prądu przemiennego (alternatory):

8501 61- -O mocy wyjściowej nieprzekraczającej 75 kVA

8501 62- -O mocy wyjściowej przekraczającej 75 kVA, ale nieprze-kraczającej 375 kVA

8501 63- -O mocy wyjściowej przekraczającej 375 kVA, ale nieprzekra-czającej 750 kVA

8501 64- -O mocy wyjściowej przekraczającej 750 kVA

(I) SILNIKI ELEKTRYCZNE

Silniki elektryczne są urządzeniami przetwarzającymi energię elektryczną na energię mechaniczną. Grupa ta obejmuje silniki rotacyjne i silniki liniowe.

(A)Silniki rotacyjne wytwarzają energię mechaniczną w postaci ruchu obrotowego. W zależności od tego, czy działają na prąd stały lub przemienny, oraz w zależności od wykorzystania lub przeznaczenia, są one wielu typów i wielkości. Obudowa silnika może być dostosowana do warunków, w jakich będą pracować (np. silniki pyłoszczelne, wodoszczelne lub ognioszczelne; bez sztywnego zawieszenia w przypadku silników z napędem pasowym albo silników narażonych na silne wibracje).

Wiele silników może zawierać wentylatory lub inne urządzenia do chłodzenia ich podczas pracy.

Niniejsza pozycja obejmuje wszystkie typy silników elektrycznych, od silników o małej mocy do napędu różnych przyrządów, zegarów, mechanizmów zegarowych, maszyn do szycia, zabawek itp., aż do silników o dużej mocy do walcarek itp., z wyjątkiem rozruszników do silników spalinowych (pozycja 8511).

Silniki są klasyfikowane w niniejszej pozycji, nawet jeśli są wyposażone w koła pasowe, przekładnie zębate lub skrzynie przekładniowe, albo w wały giętkie do napędu narzędzi ręcznych.

Niniejsza pozycja obejmuje „silniki zaburtowe” do napędu łodzi, w postaci zespołu złożonego z silnika elektrycznego, wału, śruby napędowej i steru.

Silniki synchroniczne do napędu mechanizmów zegarowych są tutaj klasyfikowane, nawet jeśli są wyposażone w przekładnie zębate; natomiast wyłączone są takie silniki synchroniczne zespolone również z mechanizmem zegarowym (pozycja 9109).

(B)Silniki liniowe wytwarzają energię mechaniczną w postaci ruchu liniowego.

Liniowe silniki indukcyjne składają się zasadniczo z jednego lub wielu członów podstawowych złożonych z obwodów magnetycznych, zazwyczaj warstwowych (pakiet blach magnetycznych), na których nawinięto uzwojenia, oraz członu wtórnego, zazwyczaj z miedzianej albo aluminiowej płyty lub kształtki.

Silniki te wytwarzają siłę napędową po doprowadzeniu prądu przemiennego do członu podstawowego, w obecności członu wtórnego. Te dwa człony oddzielone są szczeliną powietrzną, a ruch postępowy wytworzony jest bez kontaktu mechanicznego (jeden z nich jest nieruchomy, a drugi ruchomy).

Cechy charakterystyczne silników liniowych indukcyjnych zmieniają się w zależności od celu, do jakiego zostały zaprojektowane: napędzanie pociągów na poduszce powietrznej [człony podstawowe znajdują się w pojazdach i chodzą okraczając szynę (człon wtórny) przymocowaną do torowiska]; napędzanie urządzeń do transportu materiałów masowych (wtórna płyta zamontowana pod wózkiem na kółkach porusza się nad szeregiem pierwotnych cewek umieszczonych pomiędzy szynami); napędzanie przenośników podwieszonych (wózki wyposażone w człony podstawowe poruszają się pod wtórnym profilem); w pojazdach parkujących na parkingach samochodowych lub w składach (wtórne człony w postaci palet są przemieszczane za pomocą zestawu pierwotnych członów w podłodze); sterowanie np. pompami tłokowymi i zaworami [zadanie to mogą realizować liniowe silniki „wielocewkowe” z wałem (człon wtórny) poruszającym się ruchem posuwisto-zwrotnym wewnątrz pierścieniowego członu podstawowego]; ustalanie położenia w obrabiarkach; itp.

Silników liniowych prądu stałego, pracujących na zasadzie współdziałania elektromagnesów lub elektromagnesów i magnesów trwałych, można używać jako silników prądu przemiennego lub oscylacyjnych (np. w pompach tłokowych, do napędu czółenek tkackich), jako silników krokowych (np. w małych przenośnikach) itp.

Grupa ta obejmuje również:

(1)Siłowniki, zgłaszane oddzielnie, składające się zasadniczo z silnika elektrycznego z przekładnią redukcyjną prędkości i wyposażonego w urządzenie do przenoszenia napędu (np. dźwignia, koło pasowe) przeznaczone do regulacji położenia elementu regulacyjnego w kotle, piecu lub innej instalacji (i ewentualnie wyposażone w awaryjne pokrętło ręczne).

(2)Urządzenia samosynchronizujące, ze stojanem, z trzema uzwojeniami pod kątem 120º i wirnikiem z jednym uzwojeniem połączonym z dwoma pierścieniami ślizgowymi, do stosowania parami (selsyn nadawczy i odbiorczy), np. w telemetrii lub systemach zdalnego sterowania.

(3)Urządzenia uruchamiające zawory, elektryczne, składające się z silnika elektrycznego z przekładnią redukcyjną i wału napędowego oraz wyposażone, w pewnych przypadkach w różne urządzenia (rozrusznik elektryczny, transformator, pokrętło ręczne itp.) do sterowania zamykaniem zaworów.

(II) PRĄDNICE ELEKTRYCZNE

Do działu tego klasyfikuje się maszyny, które wytwarzają energię elektryczną z różnych źródeł energii (mechanicznej, słonecznej itp.), pod warunkiem że nie są one bardziej wyraźnie objęte żadną inną pozycją niniejszej nomenklatury.

Prądnice energii elektrycznej dzieli się na dwie główne grupy: prądnice prądu stałego (DC) (dynama) i prądnice prądu przemiennego (AC) (alternatory). Zazwyczaj obie składają się zasadniczo ze stojana, zamontowanego w obudowie, oraz członu obracającego się (wirnik), zamontowanego wewnątrz stojana na wale napędzanym przez źródło napędu. W prądnicach prądu stałego na wale wirnika jest zamontowany segmentowy komutator. Wytwarzany prąd zbierają szczotki węglowe ocierające się o segmenty komutatora i przekazują go do obwodu zewnętrznego. Prądnice prądu przemiennego w większości przypadków nie mają szczotek, a wytwarzany przez nie prąd jest przekazywany bezpośrednio do obwodu zewnętrznego. W innych prądnicach prądu przemiennego prąd jest zbierany przez pierścienie ślizgowe montowane na wale wirnika i przekazywany za pomocą zespołu szczotek węglowych, które ocierają się o pierścienie ślizgowe.

Zazwyczaj stojan składa się z zespółu elektromagnesów, ale w niektórych prądnicach prądu stałego (prądnice magneto-elektryczne) stosuje się zespół magnesów trwałych. Wirnik zazwyczaj składa się z zespołu cewek z drutu zamontowanego na rdzeniu składającym się z blach żelaznych; zespół ten jest znany jako twornik. W niektórych prądnicach prądu przemiennego częścią obracającą się jest system pól.

Prądnice elektryczne mogą mieć napęd ręczny lub nożny, ale zazwyczaj mają źródło napędu (np. turbiny hydrauliczne, turbiny parowe, silniki wiatrowe, tłokowe silniki parowe, tłokowe silniki spalinowe). Niniejsza pozycja obejmuje jednak wyłącznie prądnice zgłaszane bez źródeł napędu.

Niniejsza pozycja obejmuje również prądnice fotoelektryczne (fotowoltaiczne) składajace się z paneli fotokomórek połączonych z innymi aparatami, np. akumulatorami i elektronicznymi regulatorami (regulator napięcia, przekształtniki itd.) oraz panelami lub modułami wyposażonymi w elementy, nawet proste (na przykład diody do sterowania kierunkiem prądu), które zasilają bezpośrednio, na przykład silnik, elektrolizer.

W tych urządzeniach energia elektryczna jest wytwarzana za pomocą ogniw słonecznych przetwarzających energię słoneczną bezpośrednio na elektryczność (przemiana fotowoltaiczna).

Pozycja ta obejmuje wszystkie prądnice elektryczne, włączając duże prądnice do elektrowni; małe prądnice pomocnicze stosowane do wzbudzania uzwojeń innych prądnic; prądnice o różnych rozmiarach i różnych typach, stosowanych do dostarczenia prądu do różnych celów (np. na statkach, na fermach niepodłączonych do sieci zewnętrznej, w przemyśle chemicznym do elektrolizy oraz w pociągach elektryczno-spalinowych).

Pozycja ta wyłącza również:

(a)Bębny lub rolki z wbudowanym silnikiem elektrycznym, do przenośników taśmowych lub rolkowych (pozycja 8431).

(b)Silniki do wibratorów i wibratorów elektromagnetycznych objętych pozycją 8479 (zobacz Noty wyjaśniające do tej pozycji).

(c)Prądnice elektryczne połączone ze źródłami napędu (pozycja 8502).

(d)Generatory wysokiego napięcia (pozycja 8504).

(e)Ogniwa galwaniczne i baterie galwaniczne (pozycja 8506).

(f)Prądnice (dynama i alternatory) stosowane w połączeniu z silnikami spalinowymi lub do wyposażenia oświetleniowego lub sygnalizacyjnego, w rodzaju stosowanych w jednośladach lub pojazdach silnikowych (odpowiednio pozycja 8511 i pozycja 8512).

(g)Ogniwa słoneczne, nawet połączone w moduły lub złożone w panele, ale niewyposażone w elementy, najbardziej proste, które zasilają bezpośrednio, na przykład silnik, elektrolizer (pozycja 8541).

(h)Pewne aparaty elektryczne, czasami znane jako generatory, które w rzeczywistości nie wytwarzają energii elektrycznej, np. generatory sygnałów (pozycja 8543).

(ij)Generatory objęte działem 90, na przykład generatory rentgenowskie (pozycja 9022); generatory przeznaczone do celów pokazowych i nienadające się do innych zastosowań (pozycja 9023).

CZĘŚCI

Z zastrzeżeniem postanowień ogólnych dotyczących klasyfikacji części (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających do sekcji XVI), części maszyn objętych niniejszą pozycją klasyfikuje się do pozycji 8503.

8504-Transformatory elektryczne, przekształtniki (na przykład prostowniki) oraz wzbudniki.

8504 10-Stateczniki lamp wyładowczych, w tym lamp wyładowczych rurowych

-Transformatory z ciekłym dielektrykiem:

8504 21- -O mocy wyjściowej nieprzekraczającej 650 kVA

8504 22- -O mocy wyjściowej przekraczającej 650 kVA, ale nieprze-kraczającej 10 000 kVA

8504 23- -O mocy wyjściowej przekraczającej 10 000 kVA

-Pozostałe transformatory:

8504 31- -O mocy wyjściowej nieprzekraczającej 1 kVA

8504 32- -O mocy wyjściowej przekraczającej 1 kVA, ale nieprze-kraczającej 16 kVA

8504 33- -O mocy wyjściowej przekraczającej 16 kVA, ale nieprzekraczającej 500 kVA

8504 34- -O mocy wyjściowej przekraczającej 500 kVA

8504 40-Przekształtniki

8504 50-Pozostałe wzbudniki

8504 90-Części

(I) TRANSFORMATORY ELEKTRYCZNE

Transformatory elektryczne są urządzeniami, które za pomocą zjawiska indukcji, nie posiadając żadnych części ruchomych, z wykorzystaniem systemu zadanego lub nastawnego przekształcają jeden prąd przemienny na inny prąd przemienny o innym napięciu, impedancji itp. Zwykle składają się one dwóch lub więcej uzwojeń z izolowanego drutu, nawiniętego w różnych konfiguracjach na warstwowe rdzenie ferromagnetyczne, chociaż w niektórych przypadkach (np. transformatory wielkiej częstotliwości), mogą one nie mieć żadnego rdzenia magnetycznego albo ten rdzeń może być wykonany z aglomerowanego proszku żelaznego, ferrytu itp. Prąd przemienny w jednym uzwojeniu (obwód pierwotny) wzbudza prąd przemienny, zazwyczaj o różnych wartościach, w pozostałych (obwód wtórny). W pewnych przypadkach (autotransformatory) istnieje tylko pojedyncze uzwojenie, którego część jest wspólna dla obwodu pierwotnego i wtórnego. W transformatorach typu płaszczowego transformator otoczony jest płytowym płaszczem żelaznym.

Niektóre transformatory przeznaczone są do określonych celów, np. transformatory dopasowujące do dopasowania impedancji jednego obwodu do impedancji innego oraz transformatory miernikowe (przekształtniki prądowe lub napięciowe, kombinowane transformatory miernikowe) wykorzystywane do stopniowego obniżania lub podwyższania napięć lub prądów do poziomu podłączonych urządzeń, np. instrumentów pomiarowych, mierników elektrycznych lub przekaźników zabezpieczających.

Pozycja ta obejmuje wszystkie transformatory. Zmieniają się one od stabilizatorów lamp wyładowczych do sterowania natężenia prądu przepływającego przez lampy wyładowcze lub lampy wyładowcze rurowe, małych typów stosowanych w bezprzewodowych aparatach, instrumentach, zabawkach itp., do dużych typów, zanurzonych w zbiornikach olejowych lub wyposażonych w radiatory, wentylatory itp., do chłodzenia. Duże typy używane są w stacjach energetycznych, stacjach do łączenia sieci, stacjach lub podstacjach rozdzielczych. Częstotliwości mogą się zmieniać, począwszy od częstotliwości prądu sieciowego aż do bardzo wysokich częstotliwości radiowych. Pozycja obejmuje układy zrównoważenia (urządzenia równoważące), które zmniejszają interferencję elektromagnetyczną poprzez wyrównanie impedancji w liniach sparowanych.

Maksymalna moc robocza transformatora jest kilowoltoamperową (kVA) mocą wyjściową opartą na ciągłym użyciu przy wtórnym napięciu znamionowym (lub prądzie w amperach, gdy możliwe do zastosowania) oraz przy częstotliwości znamionowej bez przekraczania znamionowych ograniczeń temperaturowych.

Do pozycji tej klasyfikowane są transformatory do elektrycznych urządzeń spawalniczych, przedstawiane oddzielnie bez swoich głowic spawalniczych lub osprzętu spawalniczego. Jednak są one wyłączone (pozycja 8515), gdy są przedstawiane razem ze swoimi głowicami spawalniczymi lub osprzętem spawalniczymi.

Pozycja ta obejmuje również wzbudniki, będące typem transformatora, w którym prąd stały przerywany lub tętniący, płynący w uzwojeniu pierwotnym wzbudza odpowiedni prąd w uzwojeniu wtórnym. Można je używać albo do stopniowego podwyższania napięcia do wyższej wartości lub, w przypadku telefonii do odtwarzania w obwodach wtórnych małego prądu tętniącego, odpowiadającego tętnieniu prądu stałego w obwodzie pierwotnym. Pozycja ta obejmuje wszystkie typy uzwojeń indukcyjnych, inne niż urządzenia zapłonowe do silników spalinowych (pozycja 8511).

(II) PRZEKSZTAŁTNIKI

Urządzenia objęte tą grupą stosowane są do przekształcania energii elektrycznej w celu jej przystosowania do dalszego użytkowania. W ich skład wchodzą elementy przetwarzające (np. lampy elektronowe) różnych typów. W ich skład mogą również wchodzić różnorodne urządzenia pomocnicze (np. transformatory, wzbudniki, rezystory, regulatory wartości zadanej itp.). Ich działanie jest oparte na zasadzie naprzemiennego działania elementów przetwarzających jako przewodników i nieprzewodników.

Fakt, że urządzenia te często zawierają obwody pomocnicze do regulowania napięcia wywołanego prądem, nie wpływa o ich klasyfikację do tej grupy, ani fakt, że czasami są one określane jako regulatory napięciowe lub prądowe.

Grupa ta obejmuje:

(A)Prostowniki przetwarzające prąd przemienny (jedno- lub wielofazowy) na prąd stały, zazwyczaj z jednoczesną zmianą napięcia.

(B)Przekształtniki przetwarzające prąd stały na prąd przemienny.

(C)Przetwornice prądu przemiennego i przetwornice częstotliwości, przetwarzające prąd przemienny (jedno- lub wielofazowy) na prąd o innej częstotliwości lub innym napięciu.

(D)Przetwornice prądu stałego przetwarzające prąd stały na prąd stały o innym napięciu.

Przekształtniki można podzielić na następujące zasadnicze kategorie, w zależności od typu elementu przekształcającego, w jaki są wyposażone:

(1) Przetwornice półprzewodnikowe oparte na jednokierunkowym przewodzeniu pomiędzy pewnymi kryształami; takie przetwornice składają się z półprzewodnika jako elementu przekształcającego oraz różnych innych urządzeń (np. chłodnic, przewodników taśmowych, napędów, regulatorów, obwodów sterujących).

Obejmują one:

(a)Monokrystaliczne prostowniki półprzewodnikowe, w których elementem przetwarzającym jest urządzenie zawierające kryształy krzemu lub germanu (dioda, tyrystor, tranzystor).

(b) Polikrystaliczne prostowniki półprzewodnikowe z krążkiem selenowym.

(2)Przetwornice wyładowcze, takie jak:

(a)Prostowniki rtęciowe, ich element przetwarzający składa się ze szklanej bańki lub metalowego pojemnika posiadającego próżnię i zawierający katodę rtęciową oraz jedną lub więcej anod, przez które płynie prostowany prąd; prostowniki te są wyposażone w urządzenia pomocnicze, np. do zastrzykiwania paliwa, ładowania, chłodzenia i czasami do utrzymywania próżni. Istnieją dwie kategorie przetwornic wyładowczych w zależności od rodzaju mechanizm pompki zastrzykowej, a mianowicie na „ekscitrony” (prostowniki rtęciowe pojedynczoanodowe o wzbudzeniu ciągłym (z anodami ładującymi) i „ignitrony” (prostowniki rtęciowe pojedynczoanodowe) (z zapłonnikami).

(b)Gazotrony z katodami żarowymi; ich element przetwarzający (np. tyratron) jest podobny do tego w prostownikach rtęciowych, z tą różnicą, że zamiast katody rtęciowej zawieraj katodę żarową.

(3)Przetwornice z mechanicznym przetwornikiem działające na zasadzie jednokierunkowego przewodzenia różnych styków, takie jak:

(a)Prostowniki stykowe (np. te wykorzystujące wały krzywkowe) z urządzeniem, w którym metalowe styki rozwierają się i zwierają synchronicznie z częstotliwością prostowanego prądu przemiennego.

(b)Rtęciowe prostowniki turbinowe z wirującym strumieniem rtęci, zsynchronizowanym z częstotliwością prądu przemiennego, uderzającym w stały styk.

(c)Prostowniki wibracyjne z cienką metalową płytką, oscylującą z częstotliwością prądu przemiennego, dotykającą styku umieszczonego w takim miejscu, że odprowadza prąd ze źródła.

(4)Zawory elektrolityczne oparte na zasadzie wyłącznie jednokierunkowego przewodzenia prądu przez kombinacje niektórych produktów, użytych jako elektrody, z niektórymi cieczami, użytymi jako elektrolity.

Przekształtniki można stosować do różnych celów, np. jako:

(1)Przetwornice dostarczające prąd elektryczny do napędu urządzeń stacjonarnych lub elektrycznych pojazdów trakcyjnych (np. lokomotyw).

(2)Przetwornice zasilające, takie jak ładowarki do akumulatorów (które zasadniczo składają się z prostowników z przyłączonym transformatorem i przyrządu sterującego prąd), przetwornice do galwanizacji, elektrolizy, awaryjne zespoły energetyczne, przetwornice do instalacji wytwarzających prąd stały o wysokim napięciu, przetwornice do celów grzewczych lub do zasilania prądem elektromagnesów.

Do pozycji tej klasyfikuje się również przetwornice znane jako generatory wysokiego napięcia (używane zwłaszcza w radioodbiornikach, lampach emisyjnych, lampach mikrofalowych, lampach wytwarzających wiązkę jonów), które przekształcają prąd elektryczny z jednego źródła, zazwyczaj z sieci energetycznej, za pomocą prostowników, transformatorów itp., na prąd stały o wysokim napięciu, potrzebny do zasilania danego urządzenia.

Niniejsza pozycja obejmuje również stabilizowane źródła zasilania (prostownik połączony z regulatorem), np. urządzenia bezprzerwowego zasilania energią elektryczną dla grupy sprzętu elektronicznego.

Jednakże generatory (lub transformatory) wysokiego napięcia, przeznaczone specjalnie do zasilania aparatury radiologicznej, objęte są pozycją 9022. Automatyczne regulatory napięcia klasyfikuje się do pozycji 9032.

(III) WZBUDNIKI

Urządzenia te składają się zasadniczo z pojedynczego uzwojenia z drutu, które wstawiane w obwód prądu przemiennego ogranicza lub uniemożliwia przepływ prądu przemiennego wskutek zjawiska samoindukcji. Istnieją różne typy tych urządzeń, począwszy od małych dławików używanych w obwodach bezprzewodowych, instrumentach itp., aż do dużych uzwojeń, często zatopionych w betonie, używanych w obwodach energetycznych (np. do ograniczania przepływu prądu w razie zwarcia).

Wzbudniki lub induktory, otrzymane w postaci pojedynczych komponentów w procesie drukowania, pozostają klasyfikowane w tej pozycji.

Cewki odchylające do lamp elektronopromieniowych klasyfikuje się do pozycji 8540.

CZĘŚCI

Z zastrzeżeniem postanowień ogólnych dotyczących klasyfikacji części (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających do sekcji XVI), do niniejszej pozycji klasyfikuje się również części towarów objętych niniejszą pozycją. W szczególności prostowniki rtęciowe z metalowym zbiornikiem, z pompą lub bez, są zawsze klasyfikowane jako części.

Jednakże większość elektrycznych części składowych urządzeń objętych niniejszą pozycją, musi znaleźć się w innych pozycjach niniejszego działu, na przykład:

(a)Różne przełączniki objęte pozycją 8536 (na przykład te stosowane z transformatorami wielostykowymi).

(b)Próżniowe lub rtęciowe lampy prostownicze i prostowniki (inne niż typu z pojemnikiem metalowym) oraz tyratrony (pozycja 8540).

(c)Półprzewodnikowe diody, tranzystory i tyrystory (pozycja 8541).

(d)Artykuły objęte pozycją 8542.

8505-Elektromagnesy; magnesy trwałe i artykuły, które mają stać się magnesami trwałymi po namagnesowaniu; elektromagnetyczne lub magnetyczne uchwyty, zaciski i podobne urządzenia przytrzymujące, elektromagnetyczne sprzęgła nierozłączne, sprzęgła rozłączne i hamulce; elektromagnetyczne głowice podnośnikowe.

-Magnesy trwałe i artykuły, które mają stać się magnesami trwałymi po namagnesowaniu:

8505 11- -Metalowe

8505 19- -Pozostałe

8505 20-Elektromagnetyczne sprzęgła nierozłączne, rozłączne i hamulce

8505 90-Pozostałe, włącznie z częściami

Niniejsza pozycja obejmuje elektromagnesy, te urządzenia elektromagnetyczne, które specjalnie wymieniono w tej pozycji, magnesy trwałe i uchwyty robocze z magnesami trwałymi.

(1)Elektromagnesy.

Są one różnorodnych wielkości i kształtów, w zależności od wykorzystania, dla którego są przeznaczone. Zasadniczo składają się z cewki z drutu nawiniętej wokół rdzenia z miękkiego żelaza, który jest elementem jednoczęściowym albo warstwowym. Wskutek przepływu prądu elektrycznego przez cewkę, rdzeń nabiera własności magnetycznych, które można następnie wykorzystać albo do przyciągania, albo odpychania.

(2)Magnesy trwałe i artykuły, które mają stać się magnesami trwałymi po namagnesowaniu.

Magnesy trwałe składają się z elementów z twardej stali, specjalnych stopów lub innych materiałów (np. ferrytu barowego aglomerowanego z tworzywem sztucznym lub kauczukiem syntetycznym), którym nadano trwałe właściwości magnetyczne. Ich kształt zmienia się w zależności od wykorzystania, do którego są przeznaczone. Dla zmniejszenia ich skłonności do rozmagnesowywania się, magnesy w kształcie podkowy dostarcza się często z prętem żelaznym (zworą), zwierającą oba bieguny. Magnesy trwałe klasyfikuje się do tej pozycji, bez względu na ich przeznaczenie, włącznie z małymi magnesami stosowanymi, między innymi, jako zabawki.

Za takie artykuły, które po namagnesowaniu mają stać się magnesami trwałymi, rozpoznaje się artykuły poprzez ich kształt i skład, zazwyczaj sześciany lub tarcze (dyski) z metalu lub spieczonego ferrytu (np. ferrytu barowego).

(3)Elektromagnetyczne lub magnetyczne uchwyty, zaciski, imadła i podobne uchwyty.

Są to głównie urządzenia różnych typów, w których magnesy są wykorzystane do trzymania obrabianych elementów podczas ich obróbki. Grupa ta obejmuje również uchwyty mocujące do maszyn, innych niż obrabiarki (na przykład urządzenia magnetyczne do trzymania płyt drukarskich w maszynach drukarskich).

(4)Elektromagnetyczne sprzęgła nierozłączne i rozłączne.

Mogą być różnorodnych typów. Niektóre typy składają się z nieruchomej cewki otaczającej ruchomy twornik, wciągany w cewkę podczas przepływu prądu i ponownie wyciągany z niej przez sprężynę po wyłączeniu przepływu prądu. Pozycja ta obejmuje również sprzęgła o zmiennej prędkości obrotowej, niektóre działające na zasadzie asynchronicznego silnika elektrycznego.

(5)Hamulce elektromagnetyczne.

Na ogół składają się z klocków, które pod wpływem elektromagnesów działają na obręcz koła lub na szynę. Inne działają na zasadzie indukcji elektromagnetycznej, hamując tarczę z miękkiej stali, osadzoną na hamowanym wale, dzięki prądom wirowym indukowanym w niej przez elektromagnesy. Pozycja ta nie obejmuje jednak hamulców mechanicznych, hydraulicznych lub pneumatycznych, sterowanych urządzeniami elektromagnetycznymi.

(6)Elektromagnetyczne głowice podnośnikowe.

Zasadniczo składają się z elektromagnesu, na ogół okrągłych i używane są zwykle w połączeniu z dźwigami (np. do podnoszenia złomu żelaznego). Niektóre typy są przeznaczone do celów specjalnych (np. na statkach ratowniczych do odzyskiwania obiektów metalowych z wraków).

CZĘŚCI

Z zastrzeżeniem postanowień ogólnych dotyczących klasyfikacji części (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających do sekcji XVI), części towarów objętych tą pozycją są również tutaj klasyfikowane.

***

Niniejsza pozycja nie obejmuje:

(a)Ferrytu magnetycznego ze spoiwem, w postaci proszku lub granulek (pozycja 3824).

(b)Elektromagnesów, magnesów trwałych lub urządzeń magnetycznych objętych niniejszą pozycją, zgłaszanych z maszynami, urządzeniami, zabawkami, grami itp., do których są przeznaczone jako ich części (klasyfikowane wraz z tymi maszynami, urządzeniami itp.).

(c)Nośników do zapisu magnetycznego, takich jak karty z nienamagnesowanego materiału magnetycznego umieszczonego pomiędzy dwoma cienkimi arkuszami z tworzywa sztucznego, które w szczególności są używane do otwierania zamków magnetycznych (pozycja 8523).

(d)Elektromagnesów przeznaczonych do stosowania przez okulistów i chirurgów (pozycja 9018).

8506-Ogniwa i baterie galwaniczne (+).

8506 10-Z ditlenkiem manganu

8506 30-Tlenkowo-rtęciowe

8506 40-Tlenkowo-srebrowe

8506 50-Litowe

8506 60-Powietrzno-cynkowe

8506 80-Pozostałe ogniwa i baterie galwaniczne

8506 90-Części

Urządzenia te wytwarzają energię elektryczną za pomocą reakcji chemicznych.

Ogniwa galwaniczne składają się głównie z pojemnika z alkalicznym lub niealkalicznym elektrolitem (np. wodorotlenek potasu lub sodu, chlorek amonu lub mieszanina chlorku litu, chlorku cynku i wody), w którym są zanurzone dwie elektrody. Anoda jest zazwyczaj wykonana z cynku, magnezu lub z litu, a katoda (elektroda depolaryzująca) jest na przykład z ditlenku manganu (zmieszanego ze sproszkowanym węglem), tlenku rtęci lub tlenku srebra. W litowych ogniwach galwanicznych anoda jest wykonana z litu, a katoda, na przykład z chlorku tionylu, ditlenku siarki, ditlenku manganu lub siarczku żelaza. Stosowany jest elektrolit bezwodny, ze względu na rozpuszczalność i reaktywność litu w roztworach wodnych. W ogniwach galwanicznych powietrzno-cynkowych stosuje się elektrolit alkaliczny lub obojętny. Cynk jest wykorzystany jako anoda, natomiast tlen dyfunduje do ogniwa i jest wykorzystany jako katoda. Każda elektroda ma końcówkę lub inne urządzenie dla podłączania do zewnętrznego obwodu. Zasadniczą cechą charakterystyczną ogniwa galwanicznego jest to, że nie można go łatwo ani skutecznie ponownie naładować.

Ogniwa galwaniczne służą do zasilania prądem elektrycznym różnych urządzeń (zasilanie dzwonków, aparatów telefonicznych, aparatów słuchowych, aparatów fotograficznych, zegarków, kalkulatorów, rozruszników serca, odbiorników radiowych, zabawek, przenośnych lamp i latarek, elektrycznych biczów do poganiania bydła itp.). Ogniwa można grupować w baterie, łącząc je albo szeregowo, albo równolegle, lub kombinacji obu. Ogniwa i baterie galwaniczne klasyfikuje się do tej pozycji, bez względu na ich zamierzone wykorzystanie (np. pozycja ta obejmuje ogniwa wzorcowe do prac laboratoryjnych, wytwarzające stałe i znane napięcie).

Różne rodzaje ogniw obejmują:

(1)Ogniwa mokre, w których elektrolit jest cieczą i może swobodnie przepływać. Zatem ogniwa mokre są wrażliwe na kierunek ustawienia.

(2)Ogniwa suche, w których elektrolit unieruchomiony jest w materiałach absorpcyjnych lub żelach (np. mieszany ze środkiem zagęszczającym, takim jak agar-agar lub mąka, aby utworzyć pastę). Stosowany elektrolit może być cieczą, ale jego przepływ jest utrudniony. Ogniwa suche wykorzystywane są głównie w urządzeniach przenośnych.

(3)Ogniwa suche, albo zapasowe ogniwa lub baterie, do których przed użyciem należy dodać wodę albo cały elektrolit lub część, albo w których elektrolit musi zostać podgrzany, aby być przewodzącym jonowo.

(4)Ogniwa stężeniowe, w których stężenia elektrolitu w każdej elektrodzie są różnego stopnia.

Niektóre ogniwa (np. ogniwa mokre i niektóre ogniwa suche) są zwykle zgłaszane bez elektrolitu, ale pozostają tutaj klasyfikowane.

Ogniwa pierwotne i baterie mogą być produkowane w różnych kształtach i rozmiarach. Powszechne są ogniwa i baterie posiadające kształt cylindra lub krążka.

Niniejsza pozycja nie obejmuje ogniw i baterii przeznaczonych do ponownego ładowania, ponieważ klasyfikowane są one do pozycji 8507 jako akumulatory elektryczne.

CZĘŚCI

Z zastrzeżeniem postanowień ogólnych dotyczących klasyfikacji części (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających do sekcji XVI), niniejsza pozycja obejmuje części do ogniw lub baterii galwanicznych, włączając pojemniki.

***

Niniejsza pozycja nie obejmuje:

(a)Terminali (pozycja 8536).

(b)Ogniw słonecznych (pozycja 8541).

(c)Elektrod węglowych (pozycja 8545).

(d)Zużytych ogniw galwanicznych i zużytych baterii galwanicznych oraz ich złomu i ich odpadów (pozycja 8548).

(e)Termopar (np. pozycje 8503, 8548, 9033).



Noty wyjaśniające do podpozycji

Podpozycje 8506 10, 8506 30 i 8506 40

Klasyfikacja do tych podpozycji jest uzależniona od składu katody (elektrody depolaryzującej). Jednak ogniwa galwaniczne z katodą z tlenku manganu i anodą z litu klasyfikuje się do podpozycji 8506 50 jako litowe ogniwa galwaniczne (zobacz Noty wyjaśniające do tej podpozycji dalej).

Podpozycja 8506 50

Klasyfikacja do tej podpozycji jest uzależniona od składu anody.

8507-Akumulatory elektryczne, włącznie z separatorami, nawet prostokątnymi (włączając kwadratowe).

8507 10-Kwasowo-ołowiowe, w rodzaju stosowanych do uruchamiania silników tłokowych

8507 20-Pozostałe akumulatory kwasowo-ołowiowe

8507 30-Niklowo-kadmowe

8507 40-Niklowo-żelazowe

8507 50-Niklowo-metalowo-wodorkowe

8507 60-Litowo-jonowe

8507 80-Pozostałe akumulatory

8507 90-Części

Akumulatory elektryczne (baterie akumulatorowe lub baterie wtórne) charakteryzują się tym, że proces elektrochemiczny jest w nich odwracalny, tak że akumulator może być ponowne naładowany. Stosowane są one do magazynowania elektryczności i dostarczania jej w razie potrzeby. Przepływ prądu stałego przez akumulator powoduje pewne zmiany chemiczne (ładowanie); z kolei po podłączeniu zacisków akumulatora do obwodu zewnętrznego te zmiany chemiczne odwracają się, w wyniku czego w obwodzie zewnętrznym powstaje prąd stały (rozładowanie). Ten cykl działania ładowanie i rozładowywanie, może być powtarzany przez okres żywotności akumulatora.

Akumulatory składają się zasadniczo z naczynia na elektrolit, w którym zanurzone są dwie elektrody wyposażone w zaciski do przyłączania do obwodu zewnętrznego. Akumulatory mogą być o ogniwach typu mokrego lub suchego. Połączoną w ten sposób pewną liczbę cel nazywa się baterią. Pewna liczba akumulatorów może również być połączona w jednej dużej obudowie.

Główne typy akumulatorów to:

(1)Akumulatory kwasowo-ołowiowe, w których elektrolitem jest kwas siarkowy, a elektrodami ołowiane płyty lub ołowiane siatki z materiałem aktywnym.

(2)Akumulatory zasadowe, w których elektrolitem jest zazwyczaj wodorotlenek potasu lub litu, lub chlorek tionylu, a elektrodami są, na przykład:

(i)Elektrody dodatnie z niklu lub związków niklu i elektrody ujemne z żelaza, kadmu lub wodorku metalu;

(ii)Elektrody dodatnie z tlenku kobaltu z domieszką litu i elektrody ujemne z mieszanki grafitowej;

(iii)Elektrody dodatnie z węgla i elektrody ujemne z litu metalicznego lub stopów litu;

(iv)Elektrody dodatnie z tlenku srebra i elektrody ujemne z cynku.

Elektrody mogą mieć postać zwykłych płyt, siatek, prętów itp. albo siatek lub rur, pokrytych lub wypełnionych specjalną pastą z materiału aktywnego. Naczynia akumulatorów ołowiowo-kwasowych są zwykle wykonane ze szkła lub, w przypadku akumulatorów samochodowych, wytłoczone z tworzywa sztucznego, ebonitu lub z materiału zespolonego. W dużych nieprzenośnych akumulatorach stosuje się wyłożone powłoką szklaną lub ołowiem skrzynie z tworzywa sztucznego lub z drewna, natomiast naczynia dla akumulatorów zasadowych są zazwyczaj ze stali lub tworzyw sztucznych. Akumulatory zasadowe mogą posiadać specyficzny rozmiar i kształt, tak zaprojektowany, aby pasować do urządzenia, dla którego stanowią one źródło elektryczności. Mogą być w wodoodpornych pojemnikach. Wiele akumulatorów zasadowych może posiadać wygląd zewnętrzny ogniw pierwotnych lub baterii objętych pozycją 8506.

Akumulatory używane są jako źródła prądu do wielu celów, np. w pojazdach silnikowych, wózkach golfowych, wózkach widłowych, elektronarzędziach ręcznych, telefonach komórkowych, przenośnych maszynach do automatycznego przetwarzania danych, przenośnych lampach.

Niektóre akumulatory kwasowo-ołowiowe są wyposażone w gęstościomierz mierzący gęstość elektrolitu i wskazujący w ten sposób przybliżony stopień naładowania akumulatora.

Akumulatory elektryczne pozostają klasyfikowane tutaj, nawet jeżeli przedstawiane są bez elektrolitu.

Akumulatory składające się z jednego lub więcej ogniw i obwodu elektrycznego do wzajemnego połączenia ogniw między sobą, określane często jako „pakiety akumulatorowe”, objęte są niniejszą pozycją, nawet gdy zawierają one dowolne pomocnicze komponenty, które wspierają funkcję gromadzenia i dostarczania energii przez akumulator lub zabezpieczają go przed uszkodzeniem, takie jak: złącza elektryczne, urządzenia kontrolujące temperaturę (np. termistory), urządzenia zabezpieczeniowe obwodu oraz obudowy ochronne. Są one klasyfikowane do niniejszej pozycji, nawet jeśli są one przeznaczone do stosowania z określonym urządzeniem.

CZĘŚCI

Z zastrzeżeniem postanowień ogólnych dotyczących klasyfikacji części (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających do sekcji XVI), pozycja ta obejmuje również części akumulatorów, np.: pojemniki i pokrywy; płyty i siatki ołowiane, nawet powleczone pastą; separatory z dowolnego materiału (z wyjątkiem gumy lub materiału włókienniczego), włączając te w postaci płaskich płyt zaledwie pociętych na prostokąty (włączając kwadraty), spełniające bardzo ściśle wymagania techniczne (porowatość, wymiary itd.), a tym samym gotowe do użycia.

Pozycja nie obejmuje:

(a)Terminali (pozycja 8536).

(b)Zużytych akumulatorów elektrycznych i ich złomu (pozycja 8548).

8509-Elektromechaniczny sprzęt gospodarstwa domowego z własnym silnikiem elektrycznym, inne niż odkurzacze objęte pozycją 8508.

8509 40-Młynki i miksery spożywcze; sokowirówki

8509 80-Pozostałe urządzenia gospodarstwa domowego

8509 90-Części

Pozycja ta obejmuje liczny sprzęt gospodarstwa domowego z wbudowanym silnikiem elektrycznym. Stosowane w tej pozycji określenie „sprzęt gospodarstwa domowego”, oznacza urządzenia używane zwykle w gospodarstwach domowych. Urządzenia te są możliwe do zidentyfikowania według typu, na podstawie jednej lub kilku cech charakterystycznych takich, jak: całkowite wymiary, konstrukcja, wydajność, objętość. Kryterium, jakim należy kierować się przy ocenie tych cech charakterystycznych, jest takie, że przedmiotowym urządzeniom nie wolno pracować na poziomie przekraczającym wymagania gospodarstwa domowego.

Z uwzględnieniem wyłączeń i w odpowiednich przypadkach, ograniczeń masy podanych w uwadze 4. do niniejszego działu, pozycja ta obejmuje aparaty, które spełniają powyższe kryteria. Pozycja ta nie obejmuje urządzeń napędzanych oddzielnym silnikiem elektrycznym (nawet za pomocą giętkiego wału, pasów napędowych lub innych urządzeń przenoszących napęd) ani urządzeń, które pomimo swojego podobieństwa konstrukcyjnego i funkcjonalnego, są wyraźnie przeznaczone wyłącznie do wykorzystania w przemyśle (np. w przemyśle spożywczym, do czyszczenia kominów, czyszczenia maszyn lub sprzątania dróg); są one na ogół klasyfikowane do pozycji 8210 lub do działu 84.

Urządzenia objęte tą pozycją dzieli się na dwie grupy (zobacz uwagę 4 do działu):

(A)Ograniczona klasa artykułów jest klasyfikowana do tej pozycji, bez względu na ich masę.

Grupa ta składa się jedynie z następujących urządzeń:

(1)Froterek do podłóg (nawet z przystawką do pastowania oraz nawet z elementami grzejnymi do topienia wosku).

(2)Młynków i mikserów do żywności, np. maszynki do mielenia mięsa, ryb, warzyw lub owoców; młynki uniwersalne (do kawy, ryżu, jęczmienia, łuszczenia grochu itp.); miksery do koktajli mlecznych; miksery do lodów; miksery do sorbetów; zagniatarki do ciasta; ubijaczki do majonezu; pozostałe podobne młynki i miksery (włączając te, które za pomocą wymienialnych części mogą być również wykorzystywane do cięcia lub innych czynności).

(3)Sokowirówek do owoców lub warzyw.

(B)Nieograniczona klasa artykułów jest klasyfikowana do tej pozycji, pod warunkiem że ich masa wynosi 20 kg lub mniej.

Grupa ta obejmuje, między innymi:

(1)Sprzęt do mycia, skrobania lub szorowania podłóg oraz sprzęt do zbierania brudnej wody lub mydlin po myciu.

(2)Sprzęt do pastowania podłóg przed froterowaniem, który jest zazwyczaj wyposażony w elementy grzejne do topienia wosku.

(3)Kuchenne młynki do odpadów, które mocuje się do zlewozmywaków kuchennych i używa do mielenia odpadów kuchennych.

(4)Sprzęt do obierania, krojenia, cięcia itp. ziemniaków lub innych warzyw.

(5)Sprzęt do krojenia na plastry wszelkiego rodzaju (np. do mięsa, kiełbasy, bekonu, sera, chleba, owoców lub warzyw).

(6)Ostrzarki i oczyszczarki noży.

(7)Elektryczne szczoteczki do zębów.

(8)Nawilżacze i osuszacze powietrza.

WYPOSAŻENIE PRZEDSTAWIANE Z URZĄDZENIAMI
OBJĘTYMI NINIEJSZĄ POZYCJĄ

Wiele wymienionych powyżej urządzeń może być przedstawiane z częściami wymienialnymi lub urządzeniami pomocniczymi, dzięki którym można je stosować do wielu celów. Na przykład miksery do żywności, które można używać do krojenia, mielenia, ubijania, siekania itp.; sprzęt do krojenia w plastry z urządzeniami do osełkowania i ostrzenia; sprzęt do szorowania podłóg z zestawem szczotek do froterowania; sprzęt do szorowania podłóg z podajnikiem mydła i urządzeniem ssącym do usuwania brudnej wody lub mydlin. Urządzenia takie klasyfikowane są tutaj, razem z częściami i akcesoriami z nim przedstawianymi,, pod warunkiem że są one w rodzaju i w ilości powszechnie używanych z tym urządzeniem. Masa dodatkowych części wymienialnych lub dodatkowych urządzeń odłączalnych ma być ignorowana podczas określania, czy urządzenie jest objęte tą pozycją, pod warunkami punktu (B) powyżej.

W celu ułatwienia użytkowania, urządzenia objęte niniejszą pozycją mogą być montowane na kółkach tocznych, kółkach samonastawnych lub na podobnych urządzeniach.

CZĘŚCI

Z zastrzeżeniem postanowień ogólnych dotyczących klasyfikacji części (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających do sekcji XVI), części urządzeń objętych tą pozycją są również tutaj klasyfikowane.

***

Niniejsza pozycja nie obejmuje:

(a)Wentylatorów lub wyciągów wentylacyjnych, lub regeneracyjnych zawierających z wentylator, nawet z filtrami (pozycja 8414).

(b)Chłodziarek (pozycja 8418).

(c)Maglownic prasujących lub innych prasowalnic (pozycja 8420 lub 8451).

(d)Suszarek odśrodkowych do odzieży (pozycja 8421) i pralek domowych (pozycja 8450).

(e)Zmywarek do naczyń (pozycja 8422).

(f)Kosiarek do trawy (pozycja 8433).

(g)Maślnic mleczarskich (pozycja 8434).

(h)Sokowirówek do owoców lub warzyw, rozdrabniaczy i mikserów, lub tym podobnych, do użytku przemysłowego lub handlowego, w rodzaju używanych w restauracjach lub podobnych placówkach (odpowiednio pozycja 8435 lub 8438).

(ij)Maszyn do szycia (pozycja 8452).

(k)Urządzeń do usuwania owłosienia (pozycja 8510).

(l)Elektrotermicznych urządzeń domowych (pozycja 8516).

(m)Urządzeń do masażu (pozycja 9019).

8511-Elektryczne urządzenia zapłonowe lub rozrusznikowe, w rodzaju stosowanych w silnikach wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym lub samoczynnym (na przykład iskrowniki, prądnice iskrownikowe, cewki zapłonowe, świece zapłonowe, świece żarowe, silniki rozruszników); prądnice (na przykład prądu stałego lub przemiennego) oraz wyłączniki współpracujące z takimi silnikami.

8511 10-Świece zapłonowe

8511 20-Iskrowniki; prądnice iskrownikowe; magnetyczne koła zamachowe

8511 30-Rozdzielacze; cewki zapłonowe

8511 40-Silniki rozruszników oraz rozruszniki pełniące rolę prądnic

8511 50-Pozostałe prądnice

8511 80-Pozostałe urządzenia i przyrządy

8511 90-Części

Niniejsza pozycja obejmuje elektryczny sprzęt rozruchowy lub zapłonowy oraz osprzęt do silników spalinowych dowolnego rodzaju (tłokowych lub innych typów), bez względu na to, czy są one stosowane w samochodach, samolotach, łodziach lub podobnych albo do silników stacjonarnych. Obejmuje ona również prądnice i wyłączniki automatyczne stosowane w połączeniu z takimi silnikami spalinowymi.

Pozycja ta obejmuje:

(A)Świece zapłonowe.

W ich skład wchodzi centralna, izolowana elektroda oraz ostrze (lub ostrza) przymocowane do obudowy. Podstawa obudowy jest częściowo gwintowana do wkręcania w głowicę cylindra, a w górnej części elektrody znajduje się końcówka do jej podłączania do źródła prądu. Po doprowadzeniu prądu o wysokim napięciu do centralnej elektrody następuje przeskok iskry pomiędzy tą elektrodą a ostrzem lub ostrzami, powodujący zapłon mieszaniny wybuchowej w cylindrze.

(B)Iskrowniki (włączając iskrowniki prądnicowe).

Urządzenia te służą do wytwarzania niezbędnego prądu o wysokim napięciu dla świec zapłonowych silników spalinowych; stosuje się je głównie w samochodach wyścigowych, traktorach, samolotach, łodziach motorowych lub silnikach motocyklowych. Dzieli się je na następujące główne typy:

(1)Iskrowniki z wirującym twornikiem. W skład tych urządzeń wchodzi pewna postać prądnicy prądu przemiennego, w której twornik, w postaci niskonapięciowego uzwojenia pierwotnego, wiruje pomiędzy biegunami magnesu trwałego; to uzwojenie pierwotne jest podłączone do przerywacza i kondensatora, a gwałtowne włączanie i wyłączanie dopływu prądu do tego uzwojenia wzbudza bardzo wysokie napięcie w uzwojeniu wtórnym; całość jest zwykle wbudowana w jedną obudowę, na której szczycie znajduje się ramię przerywacza do rozdzielania napięcia do świec zapłonowych w kolejności.

(2)Iskrowniki o tworniku nieruchomym. Dzielą się na dwa typy; w obu uzwojenie twornika, przerywacz i kondensator są nieruchome; ale w jednym z tych typów magnesy wirują, natomiast w drugim magnesy są również nieruchome, a wykonane z miękkiego żelaza induktory wirują pomiędzy uzwojeniem prądnicy a uzwojeniem twornika.

(3)Prądnicowe iskrowniki. W skład tych urządzeń wchodzi iskrownik i prądnica prądu stałego połączone w jeden zespół; zazwyczaj są one stosowane w motocyklach.

(C)Magnetyczne koła zamachowe.

Składają się one z urządzenia magnetycznego osadzonego na kole zamachowym w celu wytworzenia prądu elektrycznego niskiego napięcia do celów zapłonowych.

(D)Rozdzielacze.

Urządzenia te rozdzielają kolejno prąd zapłonowy do świec zapłonowych i zawierają również przerywacz zamykający i rozwierający obwód uzwojenia pierwotnego cewki zapłonowej; obie funkcje są zsynchronizowane z ruchami tłoków w cylindrach za pomocą mechanizmu krzywkowego napędzanego przez silnik.

(E)Cewki zapłonowe.

Składają się ze specjalnie zmodyfikowanych cewek indukcyjnych, umieszczone zazwyczaj w cylindrycznym pojemniku. Dzięki połączeniu uzwojenia pierwotnego za pośrednictwem przerywacza z akumulatorem, w uzwojeniu wtórnym powstaje prąd o wysokim napięciu, który następnie doprowadza się za pośrednictwem rozdzielacza do świec zapłonowych.

W niektórych systemach zapłonu podwójna cewka zapłonu iskrowego połączona jest bezpośrednio z dwiema świecami zapłonowymi i wytwarza ona iskrę zapłonową jednocześnie w każdej świecy, przy czym iskra z jednej świecy inicjuje suw roboczy swojego cylindra oraz iskrę z drugiej świecy, która nie ma żadnego wpływu na swój cylinder, ponieważ powstaje w czasie suwu wydechowego. Systemy takie nie wymagają rozdzielacza, ponieważ cewka zapłonowa połączona jest bezpośrednio ze świecami zapłonowymi. W takich systemach cewki są zasilane za pośrednictwem elektronicznego (półprzewodnikowego) modułu cewkowego.

(F)Silniki rozruchowe.

Są to małe silniki elektryczne, zazwyczaj na prąd stały z uzwojeniami typu szeregowego. Są one wyposażone w małe koło zębate przemieszczające się na śrubowym wale w górę i w dół, albo w jakieś inne urządzenie mechaniczne do chwilowego sprzęgania ich z silnikiem, który ma być uruchomiony.

(G)Prądnice (prądnice prądu stałego i prądnice prądu przemiennego).

Są to urządzenia napędzane silnikiem, służące do ładowania akumulatorów i zasilania prądem sprzętu oświetleniowego, sygnalizacyjnego, ogrzewczego oraz innego sprzętu elektrycznego pojazdów silnikowych, samolotów itp. Prądnice prądu przemiennego (alternatory) stosuje się wraz z prostownikiem prądu.

(H)Rozruchowe cewki zapłonowe.

Są to małe cewki indukcyjne stosowane głównie w samolotach w przypadku, gdy prędkości obrotowe silnika podczas rozruchu są za niskie do funkcjonowania iskrowników silnika.

(IJ)Świece żarowe.

Są one podobne do świec zapłonowych, ale zamiast elektrody i ostrzy wytwarzających iskrę posiadają mały opornik, ogrzewający się podczas przepływu prądu. Są one używane do podgrzewania powietrza w cylindrach silników z zapłonem samoczynnym przed i podczas rozruchu.

(K)Cewki indukcyjne grzejne.

Są one przeznaczone do montowania we wlotach powietrza silników z zapłonem samoczynnym do celów rozruchu.

(L)Wyłączniki samoczynne prądnic prądu stałego.

Zabezpieczają one prądnicę przed staniem się napędem jako silnik, kosztem akumulatora, kiedy silnik jest nieruchomy lub pracuje na niskich obrotach.

Wyłączniki w pojedynczej obudowie z regulatorem napięcia lub regulatorem natężenia są również tu klasyfikowane. Oprócz zabezpieczenia akumulatora i prądnicy prądu stałego, urządzenia te zapewniają stały przepływ prądu ładowania lub ograniczają natężenie tego prądu.

CZĘŚCI

Z zastrzeżeniem postanowień ogólnych dotyczących klasyfikacji części (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających do sekcji XVI), części towarów objętych niniejszą pozycją są tutaj klasyfikowane.

***

Niniejsza pozycja wyklucza:

(a)Rozruszniki silników stosowanych na lotniskach, dworcach autobusowych itp., do rozruchu silników wewnętrznego spalania i zasadniczo składające się z transformatora i prostownika (pozycja 8504).

(b)Akumulatory elektryczne (pozycja 8507).

(c)Prądnice prądu stałego stosowane w rowerach wyłącznie do celów oświetleniowych (pozycja 8512).

8512-Elektryczny sprzęt oświetleniowy lub sygnalizacyjny (z wyłączeniem artykułów objętych pozycją 8539), elektryczne wycieraczki szyb, urządzenia zapobiegające zamarzaniu i zaparowaniu szyb, w rodzaju stosowanych w rowerach i w pojazdach silnikowych.

8512 10-Sprzęt oświetleniowy lub sygnalizacji wzrokowej, w rodzaju stosowanych w rowerach

8512 20-Pozostały sprzęt oświetleniowy lub sygnalizacji wzrokowej

8512 30-Sprzęt sygnalizacji dźwiękowej

8512 40-Wycieraczki szyb, urządzenia zapobiegające zamarzaniu lub zaparowaniu szyb

8512 90-Części

Pozycja ta obejmuje elektryczne urządzenia i sprzęt wyspecjalizowany do stosowania w rowerach lub pojazdach silnikowych do celów oświetlania lub sygnalizacji. Nie obejmuje ona jednak suchych baterii (pozycja 8506), akumulatorów elektrycznych (pozycja 8507) ani prądnic prądu stałego i iskrowników prądu stałego objętych pozycją 8511. Niniejsza pozycja obejmuje również elektryczne wycieraczki do szyb, odszraniacze i odmgławiacze do pojazdów silnikowych.

Pozycja ta obejmuje, między innymi:

(1)Prądnice prądu stałego do wytwarzania prądu elektrycznego za pomocą kółka ciernego toczącego się po jednej z opon lub obręczy kół roweru lub w pewnych rzadkich przypadkach, motocykla.

(2)Uchwyty do baterii wyposażone w wyłącznik, końcówki, styki itp. do sprzętu oświetleniowego; lampy zasilane z baterii przeznaczone do montowania w rowerach.

(3)Światła wszystkich typów, włączając światła wyposażone w urządzenia ściemniające lub światła mijania; światła dające światło rozproszone; światła przeciwmgłowe; światła punktowe; szperacze takiego typu, jakiego używa się w samochodach policyjnych (włączając takie, które po podłączeniu długiego kabla można stosować jako lampy ręczne albo można umieszczać na drodze).

(4)Światła pozycyjne; światła tylne; światła postojowe; światła do oświetlenia tablicy rejestracyjnej.

(5)Światła hamulcowe, kierunkowskazy, światła cofania i podobne.

(6)Zespoły niektórych wspomnianych powyżej świateł umieszczone w jednej obudowie.

(7)Światła do oświetlenia wnętrza, takie jak światła sufitowe, światła boczne, światła do oświetlenia stopni, światła do oświetlenia ram drzwi oraz światła do oświetlenia deski rozdzielczej.

(8)Sygnały świetlne o wyprzedzaniu, sygnalizujące automatycznie kierowcy (czasami za pomocą fotokomórki) obecność pojazdu wyprzedzającego.

(9)Pozostałe elektryczne urządzenia sygnalizacji wizualnej, np. świecące trójkąty do pojazdów z przyczepami; podświetlane wskaźniki (typu obrotowej kopuły lub „rury świetlnej”) do taksówek, pojazdów policyjnych, wozów strażackich itp.

(10)Urządzenia parkingowe sterowane czujnikami zewnętrznymi, sygnalizujące kierowcy światłem lub w inny sposób dotknięcie krawężnika lub innego obiektu.

(11)Alarmy antywłamaniowe, które emitują sygnały świetlne lub dźwiękowe, aby ostrzec o próbach włamania do pojazdu.

(12)Klaksony, syreny i inne elektryczne akustyczne urządzenia sygnalizujące.

(13)Urządzenia elektryczne, które emitują sygnały dźwiękowe w celu ostrzeżenia kierowcy o bliskości pojazdów lub innych obiektów za pojazdem, podczas cofania. Urządzenia te składają się zazwyczaj z czujników ultradźwiękowych, elektronicznej jednostki sterującej, brzęczyka lub sygnalizatora dźwiękowego oraz łączącego okablowania.

(14)Urządzenie elektryczne, w rodzaju stosowane w pojazdach silnikowych w celu ostrzegania kierowcy sygnałem wizualnym lub dźwiękowym, że urządzenie wykrywające prędkość poruszania się pojazdów, takie jak szybkościomierz radarowy lub szybkościomierz laserowy, pracuje w pobliżu.

(15)Wycieraczki do szyb, w tym bliźniacze wycieraczki do szyb, napędzane silnikiem elektrycznym.

(16)Odszraniacze i odmgławiacze; w ich skład wchodzi montowany w ramie drut oporowy do mocowania do szyby.

CZĘŚCI

Z zastrzeżeniem postanowień ogólnych dotyczących klasyfikacji części (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających do sekcji XVI), niniejsza części do urządzeń objętych tą pozycją są również klasyfikowane tutaj.

***

Niniejsza pozycja wyłącza również:

(a)Soczewki szklane (pozycja 7014).

(b)Maszyny lub urządzenia klimatyzacyjne (pozycja 8415).

(c)Elektryczne zestawy do wzmacniania dźwięku, składające się z mikrofonu, wzmacniacza małej częstotliwości i głośnika, używane do przekazywania kierowcy pojazdu holującego ostrzeżeń akustycznych lub innych dźwięków występujących na drodze za jego przyczepą (pozycja 8518).

(d)Tablice, panele i inne podstawy, wyposażone w dwa lub więcej urządzeń objętych pozycją 8536 (np. zespół przełączników do montażu na kolumnie kierownicy) (pozycja 8537).

(e)Lampy elektryczne, włączając nierozbieralne wkłady reflektorów, objęte pozycją 8539.

(f)Izolowane przewody i kable elektryczne, nawet pocięte na wymiar lub wyposażone w złączki, lub wykonane w zestawach (np. zestawy przewodów zapłonowych) (pozycja 8544).

(g)Nieelektryczne samochodowe urządzenia grzejne, które działają również jako odszraniacze lub odmgławiacze (pozycja 7322 lub 8708).

8513-Przenośne lampy elektryczne przystosowane do zasilania z własnego źródła energii (na przykład suchych baterii, akumulatorów, prądnic), inne niż sprzęt oświetleniowy objęty pozycją 8512.

8513 10-Lampy

8513 90-Części

Niniejsza pozycja obejmuje przenośne lampy elektryczne przewidziane do funkcjonowania za pomocą własnego źródła energii elektrycznej (np. ogniwa suchego, akumulatora lub prądnicy).

Składają się one z dwóch elementów (to znaczy z właściwej lampy i źródła energii elektrycznej), zazwyczaj zamontowanych i bezpośrednio połączonych ze sobą, często we wspólnej obudowie. Jednakże w niektórych typach elementy te są oddzielne i połączone przewodami łączącymi.

Określenie „lampy przenośne” dotyczy tylko takich lamp (tj. zarówno lampa, jak i jej źródło energii elektrycznej), które są przeznaczone do użytku do noszenia w ręku lub na sobie, lub są przeznaczone do przyczepienia do przenośnego przedmiotu lub obiektu. Posiadają one zwykle uchwyt lub urządzenie do zamocowania i mogą być rozpoznane przez swój specjalny kształt i swoją małą masę. Określenie to wyklucza zatem sprzęt do oświetleniowy do pojazdów silnikowych lub rowerów (pozycja 8512) oraz lampy, które są podłączane do instalacji stałej (pozycja 9405).

Lampy objęte niniejszą pozycją włączają:

(1)Latarki kieszonkowe. Niektóre z nich („lampy prądnicowe”) są zasilane z prądnicy napędzanej ręcznie za pomocą dźwigni napinanej sprężyną.

(2)Pozostałe lampy ręczne (włączając z regulowanym ogniskowaniem strumienia). Niektóre lampy ręczne są wyposażone w proste urządzenia do ich czasowego zawieszania na ścianie itp., natomiast inne są skonstruowane w taki sposób, że można je stawiać na ziemi.

(3)Lampy, latarki lub latarki błyskowe w kształcie piór, często zaopatrzone w zacisk, służący do przymocowania lampy do kieszeni użytkownika, kiedy nie jest używana.

(4)Lampy do sygnalizacji alfabetem Morse'a.

(5)Górnicze lampy bezpieczeństwa; źródło światła umieszcza się zwykle na kasku górniczym, natomiast źródło energii elektrycznej (akumulator) zawiesza się zazwyczaj na pasku.

(6)Lampy diagnostyczne do zastosowań ogólnych, mocowane do opaski na głowie (która zwykle składa się z wygiętego paska metalu). Lampy tego typu klasyfikuje się do tej pozycji tylko wtedy, jeśli posiadają swoje własne źródło prądu (na przykład z baterii suchej w kieszeni użytkownika). Lampy objęte tą pozycją używane są przez lekarzy, zegarmistrzów, jubilerów itp. Specjalistyczne medyczne lampy diagnostyczne (np. do badania gardła lub uszu) są wyłączone (pozycja 9018).

(7)Latarki ozdobne w postaci pistoletów, szminek itp. Artykuły złożone z lampy lub latarki oraz pióra wiecznego, wkrętaka, breloczka na klucze itp. pozostają klasyfikowane do tej pozycji jedynie, jeśli zasadniczą funkcją całości jest zapewnienie oświetlenia.

(8)Lampy do czytania wyposażone w zacisk lub podobne zamocowanie do książki lub czasopisma.

CZĘŚCI

Z zastrzeżeniem postanowień ogólnych dotyczących klasyfikacji części (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających do sekcji XVI), części do lamp objętych tą pozycją są również klasyfikowane tutaj.

***

Niniejsza pozycja wyłącza:

(a)Fotograficzne urządzenia błyskowe (pozycja 9006).

(b)Wskaźniki laserowe zawierające diodę laserową (pozycja 9013).

8514-Elektryczne piece przemysłowe lub laboratoryjne (włączając działające na zasadzie indukcji lub strat dielektrycznych); inne urządzenia przemysłowe lub laboratoryjne, do obróbki cieplnej materiałów, działające na zasadzie indukcji lub strat dielektrycznych.

8514 10-Piece oporowe

8514 20-Piece działające na zasadzie indukcji lub strat dielektrycznych

8514 30-Pozostałe piece

8514 40-Pozostałe urządzenia do obróbki cieplnej materiałów, działające na zasadzie indukcji lub strat dielektrycznych

8514 90-Części

Pozycja ta obejmuje liczne przemysłowe lub laboratoryjne maszyny, aparaty i urządzenia typu elektrotermicznego, w których energię cieplną uzyskuje się z energii elektrycznej (np. dzięki powstawaniu ciepła w wyniku przepływu prądu w przewodniku; z łuku elektrycznego). Pozycja obejmuje piece działające na zasadzie indukcji lub strat dielektrycznych oraz inne urządzenia przemysłowe lub laboratoryjne do obróbki cieplnej materiałów, działające na zasadzie indukcji lub strat dielektrycznych. Pozycja wyłącza urządzenia elektrotermiczne w rodzaju stosowanych w gospodarstwie domowym (pozycja 8516).

(I) ELEKTRYCZNE PIECE PRZEMYSŁOWE LUB LABORATORYJNE
(WŁĄCZAJĄC DZIAŁAJĄCE NA ZASADZIE
INDUKCJI LUB STRAT DIELEKTRYCZNYCH)

Elektryczne piece zasadniczo składają się z bardziej lub mniej zamkniętej przestrzeni lub zbiornika, wewnątrz których otrzymuje się stosunkowo wysoką temperaturę. Są one wykorzystywane do wielu celów (topienia, wyżarzania, odpuszczania, emaliowania, spawania, obróbki cieplnej spawów itp.). Głównymi typami tych pieców są piece retortowe, dzwonowe, korytowe, tyglowe, tunelowe itp. Niektóre z tych pieców mogą posiadać specjalne urządzenia do przechylania lub być zaopatrzone w wewnętrzny zbiornik do obróbki metali w specjalnym gazie, w celu zabezpieczenia przed utlenianiem.

Piece objęte tą grupą włączają, między innymi:

(A)Piece oporowe, w których ciepło powstaje wskutek przepływu prądu przez rezystory grzejne. Te elementy grzewcze (rezystory) przekazują ciepło do wsadu lub ładunku poprzez promieniowanie i konwekcję.

(B)Piece oporowe do ogrzewania prętów metalowych lub materiałów granulowanych, gdzie materiał, który ma być podgrzewany, służy jako rezystor. Piece te składają się ze zbiornika, w którym prąd przepływa w samym materiale; oporność elektryczna materiału produkuje potrzebne ciepło.

(C)Oporowe piece wannowe, składające się z wanny wyposażonej w elektrody. Podczas pracy, w wannie znajduje się stopiony metal, stopione sole lub specjalny olej, utrzymywane w wymaganej temperaturze dzięki przepływowi prądu elektrycznego z elektrod poprzez ciecz; obiekt jest ogrzewany przez zanurzenie go w kąpieli.

(D)Piece elektrolityczne do wytopu lub rafinacji metali. Są one także piecami oporowymi wannowymi, wyposażonymi w elektrody, zanurzone w kąpieli ze stopionego elektrolitu. Kąpiel zawiera składnik noszący metal z rudy rozpuszczonej w stopionej soli. Dysocjacja elektrolityczna, która jest wywołana przepływem prądu elektrycznego z elektrod przez elektrolit, skutkuje zbieraniem się czystego stopionego metalu na katodzie, natomiast gaz wydzielany jest na anodzie.

(E)Piece indukcyjne małej częstotliwości. Prąd przemienny małej częstotliwości, płynący w uzwojeniu pierwotnym, jest magnetycznie sprzężony za pomocą miękkiego rdzenia żelaznego z wsadem, który ma być ogrzany. W wyniku tego we wsadzie powstaje ogrzewający go prąd; w niektórych piecach tego typu stopiony wsad krąży z głównego tygla przez pionową wężownicę, w której prąd płynący w uzwojeniu pierwotnym wzbudza prądy wywołujące ogrzewanie.

(F)Piece indukcyjne wielkiej częstotliwości. Płynący w uzwojeniu pierwotnym prąd przemienny dużej częstotliwości (często częstotliwości radiowej) wzbudza prądy wirowe we wsadzie, który ma być ogrzany; w piecach tego typu nie ma żelaznego rdzenia.

(G)Piece dielektryczne. Wsad, który nie może być przewodnikiem elektrycznym, umieszcza się pomiędzy dwiema płytami metalowymi połączonymi ze źródłem prądu przemiennego. W rezultacie cały układ działa jak kondensator, a histereza dielektryczna wsadu powoduje wydzielanie się w nim ciepła. Ta grupa obejmuje przemysłowe piece mikrofalowe, w których produkty są dielektrycznie nagrzewane przez fale elektromagnetyczne. Przez straty dielektryczne, energia fal jest kumulowana w masie produktu, co zapewnia bardzo jednolite nagrzewanie. Te piece są używane do suszenia, rozmrażania, formowania tworzyw sztucznych, wypalania ceramiki itp.

(H)Piece łukowe, w których ciepło powstaje w łuku elektrycznym rozpiętym pomiędzy elektrodami albo pomiędzy elektrodą a ogrzewanym wsadem. Piece te stosuje się do wytwarzania surówki żelaza, różnych stopów ferrytowych, węglika wapnia, do redukcji rudy żelaza, wiązania azotu z powietrza itd. Niektórych niskotemperaturowych pieców łukowych używa się również do destylowania materiałów o stosunkowo niskiej temperaturze wrzenia (np. cynku lub fosforu); jeżeli jednak piece te są wyposażone w skraplacze do zbierania destylatu, to całość jest wyłączona (pozycja 8419).

(IJ)Piece promiennikowe ogrzewane za pomocą wielu lamp podczerwonych lub płyt radiacyjnych.

Niektóre piece wykorzystują więcej niż jedną metodę nagrzewania (np. indukcja lub rezystancja wielkiej lub małej częstotliwości do topienia i nagrzewania metali itp.; nagrzewnice promiennikowe wielkiej częstotliwości do wypalania na biskwit; promiennikowe, rezystancyjne i dielektryczne (mikrofalowe) piece do nagrzewania przedmiotów).

Piece opisane w niniejszej pozycji obejmują, między innymi:

(1)Piece do pieczenia chleba, słodkich ciast oraz do wytwarzania herbatników.

(2)Piece stomatologiczne.

(3)Piece krematoryjne.

(4)Piece do spalania śmieci i odpadków.

(5)Piece do odprężania lub odpuszczania szkła.

Niniejsza pozycja wyłącza elektrycznie ogrzewane urządzenia do suszenia, sterylizacji lub podobnych operacji (pozycja 8419).

(II) inne urządzenia przemysłowe lub laboratoryjne do

obróbki cieplnej materiałów, działające na zasadzie indukcji lub strat dielektrycznych

Pozycja ta obejmuje również elektryczne, indukcyjne lub dielektryczne urządzenia grzejne (na przykład urządzenia mikrofalowe), nawet jeśli nie w postaci pieca. Urządzenia te (stosowane głównie do obróbki cieplnej małych artykułów) składają się zasadniczo z urządzenia elektrycznego do wytwarzania oscylacji o dużej częstotliwości, zamontowane razem z odpowiednimi płytami lub uzwojeniami, często o specjalnej konstrukcji, dostosowanej do obrabianych przez nie artykułów.

Należą do nich, między innymi:

(1)Urządzenia z cewkami indukcyjnymi do indukcyjnego ogrzewania przedmiotów wykonanych z materiałów, które są dobrymi przewodnikami elektryczności, za pomocą energii prądu elektrycznego o małej, średniej lub dużej częstotliwości (np. maszyny stosowane do powierzchniowego hartowania wałów korbowych, cylindrów, kół zębatych ze wstawianymi zębami lub innych części metalowych; maszyny do wytapiania, spiekania, wyżarzania, odpuszczania lub wstępnego ogrzewania części metalowych).

(2)Urządzenia z elektrodami służącymi jako kondensatory (np. w postaci płyt, prętów) do dielektrycznego (pojemnościowego) ogrzewania przedmiotów wykonanych z materiałów, które nie są przewodnikami elektryczności lub są złymi przewodnikami elektryczności, za pomocą prądu elektrycznego o wielkiej częstotliwości (np. urządzenia do suszenia drewna, urządzenia do wstępnego ogrzewania termoutwardzalnych materiałów do formowania w postaci tabletek lub proszków itp.).

Niektóre specjalne typy tych urządzeń są przeznaczone do stopniowej obróbki cieplnej prętów przesuwanych przez uzwojenie lub do powtarzalnej obróbki szeregu artykułów.

Przetwornice obrotowe i generatory wielkiej częstotliwości, gdy są przedstawiane razem z urządzeniami do obróbki cieplnej, również są klasyfikowane do tej pozycji. Gdy przedstawiane oddzielnie, objęte są w zależności od przypadku pozycją 8502 lub 8543.

Jednakże urządzenia do obróbki indukcyjnej, używane do lutowania lub twardego lutowania metali oraz urządzenia do obróbki cieplnej na zasadzie strat dielektrycznych, używane do zgrzewania tworzyw sztucznych lub innych materiałów (np. dielektryczne urządzenia prasujące do spawania i dielektryczne urządzenia do spawania liniowego) objęte są pozycją 8515. Prasy zawierające urządzenia grzejne są również wyłączone (dział 84).

***

Niniejsza pozycja obejmuje również piece i inne urządzenia specjalnie skonstruowane do separacji procesami metalurgii ogniowej napromieniowanych paliw jądrowych, urządzenia do obróbki odpadów radioaktywnych (np. do wypalania gliny lub szkła zawierających radioaktywne odpady lub do spalania grafitu lub filtrów radioaktywnych) lub urządzenia do spiekania, lub do obróbki cieplnej materiałów rozszczepialnych odzyskanych z recyklingu. Jednakże urządzenia do rozdzielania izotopów klasyfikuje się do pozycji 8401.

CZĘŚCI

***

Jednak niniejsza pozycja również wyłącza:

(a)Cegły, bloki i podobne towary ogniotrwałe lub ceramiczne do budowy lub wykładania pieców elektrycznych (dział 69).

(b)Elektryczne piece do produkcji płytek półprzewodnikowych lub płaskich wyświetlaczy panelowych (pozycja 8486)

(c)Elektryczne rezystory grzejne (pozycje 8516 lub 8545, w zależności od przypadku).

(d)Elektrody grafitowe lub z innego rodzaju węgla, z metalem lub bez (pozycja 8545).

8515-Elektryczne (włącznie z elektrycznie ogrzewanymi gazem), maszyny i aparatura do lutowania miękkiego, lutowania twardego lub spawania, metodą laserową lub inną wiązką światła lub fotonów, ultradźwiękami, wiązką elektronów, impulsów magnetycznych lub łuku plazmowego, nawet nadające się do cięcia; elektryczne maszyny i aparatura do natryskiwania na gorąco metali lub cermetali.

-Maszyny i aparatura do lutowania miękkiego lub twardego:

8515 11- -Lutownice, w tym pistoletowe

8515 19- -Pozostałe

-Maszyny i aparatura do oporowego zgrzewania metali:

8515 21- -Całkowicie lub częściowo automatyczne

8515 29- -Pozostałe

-Maszyny i aparatura do spawania metali łukiem elektrycznym (włączając łuk plazmowy):

8515 31- -Całkowicie lub częściowo automatyczne

8515 39- -Pozostałe

8515 80-Pozostałe maszyny i aparatura

8515 90-Części

(I) MASZYNY I APARATURA DO LUTOWANIA
MIĘKKIEGO, TWARDEGO LUB SPAWANIA

Grupa ta obejmuje niektóre maszyny i aparaturę do lutowania miękkiego, twardego lub spawania, nawet przenośne lub przytwierdzone. Są one również klasyfikowane tutaj, gdy nadają się do cięcia.

Operacje spawania mogą być wykonane ręcznie albo być całkowicie lub częściowo automatyczne.

Obejmują one:

(A)Maszyny i aparatura do lutowania miękkiego lub twardego.

Ciepło jest zwykle wytwarzane przez indukcję lub przewodność, wykorzystując źródła prądu elektrycznego.

Lutowanie twarde i miękkie są operacjami, w których części metalowe są łączone za pomocą spoiwa metalowego o niższej temperaturze topnienia, które zwilża metal lub metale macierzyste. Metal macierzysty (metale macierzyste) nie topi się (nie topią się), przez co nie bierze (nie biorą) udziału w tworzeniu złącza. Spoiwo rozprowadzane jest zazwyczaj pomiędzy powierzchniami połączenia poprzez przyciąganie kapilarne. Lutowanie twarde można odróżnić od lutowania miękkiego temperaturą topnienia użytych spoiw. Przy lutowaniu twardym jest to zazwyczaj powyżej 450ºC, podczas gdy przy lutowaniu miękkim temperatura topnienia jest osiągana przy niższej temperaturze.

Do tej grupy należą wyłącznie maszyny i aparatura, które z powodu ich specjalnego wyposażenia (na przykład układ podający drut do lutowania), są możliwe do zidentyfikowania jako przeznaczone wyłącznie lub głównie do lutowania twardego lub miękkiego. Inne urządzenia należy uważać za piece lub urządzenia do obróbki cieplnej w rozumieniu pozycji 8514.

Pozycja ta obejmuje również lutownice ręczne i pistoletowe, ogrzewane elektrycznie.

(B)Maszyny i aparatura do oporowego zgrzewania metali.

Ciepło wymagane do tworzenia połączeń spawanych wytwarzane jest przez rezystancję przepływu prądu elektrycznego poprzez części, które mają być połączone (ciepło Joule’a). Podczas spawania części te są utrzymywane razem pod ciśnieniem, a topniki lub spoiwa nie są używane.

W zależności od rodzaju zgrzewanych wyrobów istnieje wiele różnych typów tych urządzeń. Należą do nich, np. urządzenia do zgrzewania doczołowego lub doczołowego iskrowego; urządzenia do zgrzewania punktowego, zawierające pistolety zgrzewające z oddzielnym lub wbudowanym źródłem zasilania; urządzenia do zgrzewania wielopunktowego oraz ich wyposażenie; urządzenia do zgrzewania garbowego; urządzenia do zgrzewania liniowego; urządzenia do spawania oporowego prądami wielkiej częstotliwości.

(C)Maszyny i aparatura do spawania metali łukiem elektrycznym lub łukiem plazmowym, nawet nadające się do cięcia.

(1)Spawanie łukiem elektrycznym.

Źródłem ciepła jest łuk elektryczny powstający pomiędzy dwiema elektrodami albo pomiędzy jedną taką elektrodą a obrabianym obiektem.

Istnieje wiele urządzeń tego typu, np. urządzenie do ręcznego spawania łukowego za pomocą elektrod otulonych; do spawania w osłonie gazu; do spawania lub przecinania elektrodami topliwymi lub nie topliwymi albo do spawania łukiem osłoniętym (spawanie łukowe elektrodą topliwą w atmosferze gazu obojętnego (MIG-Metal Inert Gas); do spawania łukiem elektrycznym w atmosferze gazu czynnego (MAG-Metal Active GAS); do spawania łukowego elektrodą wolframową w atmosferze gazu obojętnego (TIG-Tungsten Inert Gas); do spawania łukiem krytym (SA), do spawania żużlowego i do spawania elektrogazowego itp.

(2)Spawanie łukiem plazmowym.

Źródłem ciepła jest zogniskowany łuk, który dzięki jonizacji i dysocjacji przekształca gaz pomocniczy w stan plazmy (strumień plazmy). Gazem pomocniczym mogą być gazy obojętne (argon, hel), gazy wieloatomowe (azot, wodór) lub mieszaniny tych gazów.

(D)Maszyny i aparatura do indukcyjnego zgrzewania metali.

Źródłem ciepła jest prąd elektryczny przepływający przez jedną lub kilka cewek indukcyjnych.

(E)Maszyny i aparatura do spawania wiązką elektronów, nawet nadające się do cięcia.

Ciepło powstaje w spawanym lub przecinanym elemencie (elementach) w wyniku uderzania elektronów, biegnących w postaci zogniskowanej, wytwarzanej w próżni wiązki.

(F)Maszyny i aparatura do próżniowego zgrzewania dyfuzyjnego.

Ciepło wytwarza się zazwyczaj indukcyjnie, ale można je również wytwarzać za pomocą wiązki elektronów lub oporowo.

Aparatura ta zazwyczaj składa się komory próżniowej, pompy próżniowej, środków wywierających nacisk oraz urządzenia grzejnego.

(G)Maszyny i aparatura do spawania wiązką fotonów, nawet nadające się do cięcia.

Spawanie wiązką fotonów można podzielić na:

(1)Spawanie laserowe.

Ciepło pochodzi ze źródła promieniowania, w zasadzie spójnego i monochromatycznego, które może być skupione w wiązkę o wysokim natężeniu. Ciepło to powstaje w wyniku uderzenia tej wiązki w spawaną część.

(2)Spawanie promieniami świetlnymi.

Ciepło powstaje w wyniku uderzenia niespójnej, skupionej wiązki świetlnej.

(H)Maszyny i aparatura do zgrzewania materiałów termoplastycznych.

(1)Zgrzewanie gazem ogrzewanym elektrycznie (zgrzewanie strumieniem gorącego gazu).

Łączone powierzchnie ogrzewa się elektrycznie ogrzanym gazem (zazwyczaj powietrzem) i łączy pod naciskiem, z dodatkami lub bez.

(2)Zgrzewanie elementami ogrzewanymi elektrycznie (zgrzewanie elementami grzejnymi).

Łączone powierzchnie ogrzewa się elektrycznie nagrzewanymi elementami i łączy pod naciskiem, z dodatkami lub bez.

(3)Spawanie dielektryczne (prądami wielkiej częstotliwości).

Łączone powierzchnie z materiału termoplastycznego (np. polimery akrylowe, polietylen, polichlorek winylu, poliamid (np. nylon)), o odpowiednio wysokich stratach dielektrycznych, ogrzewa się w zmiennym polu wielkiej częstotliwości, a następnie łączy pod naciskiem. Mogą być użyte dodatki.

(IJ)Maszyny i aparatura do spawania ultradźwiękowego.

Łączone części są utrzymywane razem i poddane wibracjom ultradźwiękowym. Proces ten umożliwia łączenie metali lub stopów, których nie można spawać zwykłymi technikami oraz spawanie folii metalowych, części z dwóch lub więcej różnych metali albo folii z tworzyw sztucznych.

***

Elektryczne maszyny do lutowania miękkiego, spawania lub lutowania twardego są zwykle zasilane prądem stałym o niskim napięciu z generatora prądu stałego, albo prądem przemiennym o niskim napięciu z transformatora obniżającego napięcie. Transformator itp., jest zwykle wbudowany w maszynę, ale w pewnych przypadkach (np. w niektórych ruchomych maszynach), głowica spawalnicza lub osprzęt spawalniczy są podłączone do transformatora itp., kablem elektrycznym. Nawet w tym drugim przypadku niniejsza pozycja obejmuje całą aparaturę, pod warunkiem że transformator itp., przedstawiany jest ze swoją dołączoną głowicą spawalniczą lub osprzętem spawalniczym; przedstawiany oddzielnie transformator lub generator, klasyfikuje się do ich własnej, odpowiedniej pozycji (pozycja 8502 lub 8504).

Niniejsza pozycja obejmuje również roboty przemysłowe specjalnie skonstruowane do spawania.

Niniejsza pozycja również wyłącza:

(a)Maszyny pakujące, wyposażone w urządzenia do spawania elektrycznego (pozycja 8422).

(b)Prasy do zgrzewania (pozycja 8451).

(c)Maszyny przeznaczone wyłącznie do cięcia (zazwyczaj pozycja 8456).

(d)Zgrzewarki tarciowe (pozycja 8468).

(e)Maszyny i aparatura do lutowania miękkiego, twardego lub spawania w rodzaju wyłącznie lub zasadniczo używanej do montażu półprzewodników (pozycja 8486).

(II) ELEKTRYCZNE MASZYNY I APARATURA DO NATRYSKIWANIA

NA GORĄCO METALI LUB CERMETALI

Są to elektrołukowe urządzenia, które topią metale lub cermetale z równoczesnym ich napylaniem za pomocą sprężonego powietrza.

Niniejsza pozycja nie obejmuje oddzielnie przedstawianych pistoletów natryskowych do metalu objętych pozycją 8424.

CZĘŚCI

Obejmują one, między innymi, głowice i kleszcze lutownicze, uchwyty do elektrod i kontaktowe elektrody metalowe (na przykład styki kłowe, krążkowe i szczękowe), jak również końcówki palników spawalniczych i komplety dysz do ręcznych aparatów do spawania za pomocą wodoru atomowego.

Następujące są jednak wyłączone z niniejszej pozycji:

(a)Elektrody topliwe wykonane z metalu nieszlachetnego lub z węglików metali (klasyfikowanych według materiału składowego lub do pozycji 8311, w zależności od przypadku).

(b)Elektrody grafitowe lub inne węglowe, z metalem lub bez (pozycja 8545).

8516-Podgrzewacze do wody, natychmiastowe lub zbiornikowe oraz grzałki nurnikowe, elektryczne; aparatura do ogrzewania gleby i pomieszczeń, elektryczna; przyrządy fryzjerskie (na przykład suszarki do włosów, termoloki, lokówki) oraz suszarki do rąk, elektrotermiczne; żelazka do prasowania, elektryczne; urządzenia elektrotermiczne, w rodzaju stosowanych do użytku domowego; elektryczne rezystory grzejne, inne niż te objęte pozycją 8545.

8516 10-Podgrzewacze wody, natychmiastowe lub zbiornikowe, oraz grzałki nurnikowe, elektryczne

-Elektryczne aparaty do ogrzewania pomieszczeń i elektryczne aparaty do ogrzewania gleby:

8516 21- -Grzejniki akumulacyjne

8516 29- -Pozostałe

-Przyrządy fryzjerskie lub suszarki do rąk, elektrotermiczne:

8516 31- -Suszarki do włosów

8516 32- -Pozostałe przyrządy fryzjerskie

8516 33- -Suszarki do rąk

8516 40-Żelazka do prasowania, elektryczne

8516 50-Kuchenki mikrofalowe

8516 60-Pozostałe piece; kuchenki, płyty kuchenne, kuchenki do gotowania; grilla i ruszty

-Pozostałe urządzenia elektrotermiczne:

8516 71- -Urządzenia do zaparzenia kawy lub herbaty

8516 72- -Opiekacze do grzanek

8516 79- -Pozostałe

8516 80-Elektryczne rezystory grzejne

8516 90-Części

(A) ELEKTRYCZNE Podgrzewacze do wody natychmiastowe lub zbiornikowe oraz grzałki nurnikowe

Grupa ta obejmuje:

(1)Piecyki łazienkowe, w których woda jest ogrzewana podczas przepływu przez nie.

(2)Zbiornikowe podgrzewacze wody (nawet typu ciśnieniowego), tj. zbiorniki w izolacji ciepłochronnej z nurnikowymi elementami grzejnymi. W podgrzewaczach tych woda ogrzewana jest stopniowo.

(3)Piecyki dwuukładowe, w których wodę ogrzewa się elektrycznie lub przez podłączenie do instalacji gorącej wody ogrzewanej paliwem; często są one wyposażone w sterowanie termostatem, które włącza zasilanie elektryczne tylko w przypadku, gdy środki alternatywne są niewystarczające.

(4)Elektrodowe kotły grzejne, w których prąd przemienny płynie przez wodę pomiędzy dwiema elektrodami.

(5)Grzałki nurnikowe, o różnych kształtach i postaciach, w zależności od ich zastosowań, zazwyczaj używane są w zbiornikach, kadziach itp., do ogrzewania płynów, substancji półpłynnych (innych niż stałe) lub gazów. Są one również przeznaczone do używania w dzbankach, garnkach, kubkach, filiżankach, wannach, zlewkach itp., wyposażone zazwyczaj w izolowany cieplnie uchwyt i haczyk do zawieszenia grzałki w naczyniu.

Mają one wzmocnioną osłonę ochronną o dużej wytrzymałości na naprężenia mechaniczne i na przesączające się płyny, substancje półstałe (inne niż stałe) i gazy. Proszek (zazwyczaj tlenek magnezu), o dobrych właściwościach dielektrycznych i termicznych, utrzymuje rezystor drutowy (rezystancja) na miejscu wewnątrz osłonki i izoluje go elektrycznie.

Zespoły złożone z grzałek nurnikowych na trwałe wbudowanych w zbiornik, kadź lub inne naczynie, klasyfikuje się do pozycji 8419, chyba że są one przeznaczone tylko do ogrzewania wody lub do celów domowych, w którym to przypadku pozostają w niniejszej pozycji. Podgrzewacze wody na baterie słoneczne są również klasyfikowane do pozycji 8419.

(6)Elektryczne urządzenia do wytwarzania gorącej wody.

Elektryczne kotły centralnego ogrzewania klasyfikuje się do pozycji 8403.

(B) ELEKTRYCZNA aparatura do ogrzewania pomieszczeń
i do ogrzewania gleby

Grupa ta obejmuje:

(1)Elektryczne grzejniki akumulacyjne, w których elektryczne elementy podgrzewają materiał stały (np. cegły) lub płyn, a te akumulują wytworzone ciepło i następnie oddają je, w razie potrzeby, do otaczającej atmosfery.

(2)Piecyki elektryczne (termowentylatory i piecyki promiennikowe), włączając typu przenośnego z parabolicznymi odbłyśnikami, a czasem z wbudowanymi wentylatorami. Wiele z tych piecyków wyposażone jest w kolorowe lampki i urządzenia migające, aby imitować palenie się węgla lub drewna.

(3)Grzejniki elektryczne. Są to urządzenia, w których elementy elektryczne podgrzewają ciecz (np. olej) krążącą w grzejniku, a ten wypromieniowuje ciepło do otaczającej atmosfery.

(4)Grzejniki konwekcyjne. Rozprowadzają one powietrze prądami konwekcyjnymi, czasem wspomaganymi wentylatorem.

(5)Płyty grzejne do wbudowania w sufit lub w ściany, włączając panele wytwarzające promieniowanie podczerwone do ogrzewania miejsc publicznych, ulic itp.

(6)Urządzenia grzejne do samochodów, wagonów kolejowych, samolotów itp., inne niż odszraniacze i odmgławiacze.

(7)Urządzenia do ogrzewania dróg w celu zapobiegania gołoledzi oraz urządzenia do ogrzewania gleby, używane zwłaszcza w celu przyspieszania wzrostu roślin, elementy których są zazwyczaj zakopywane w ziemi.

(8)Urządzenia do ogrzewania silników do umieszczenia pod silnikiem samochodowym dla ułatwienia rozruchu.

Elektryczne kotły centralnego ogrzewania klasyfikuje się do pozycji 8403.

(C) ELEKTROTERMICZNE PRZYRZĄDY FRYZJERSKIE
oraz suszarki do rąk

Obejmują one:

(1)Suszarki do włosów, włączając suszarki hełmowe oraz te z pistoletowym uchwytem i wbudowanym wentylatorem.

(2)Termoloki i elektryczne urządzenia do trwałej ondulacji.

(3)Lokówki.

(4)Suszarki do rąk.

(D) ELEKTRYCZNE ŻELAZKA DO PRASOWANIA

Grupa ta obejmuje żelazka do prasowania wszystkich typów, nawet do użytku domowego lub dla zakładów krawieckich, krawców itp., włączając żelazka bezprzewodowe. Bezprzewodowe żelazka do prasowania składają się z właściwego żelazka zawierającego element grzejny oraz podstawki, którą można podłączać do sieci elektrycznej. Żelazko jest podłączone do prądu, tylko wtedy, gdy umieszczone jest na tej podstawce. Grupa obejmuje również elektryczne żelazka parowe, nawet gdy zawierają zbiornik na wodę lub są przeznaczone do podłączenia do przewodu z parą.

(E) POZOSTAŁE urządzenia elektrotermiczne, w rodzaju stosowanych do użytku domowego

Grupa ta obejmuje wszystkie urządzenia i sprzęt elektrotermiczny, pod warunkiem że są one zwykle używane w gospodarstwie domowym. Niektóre z nich zostały wymienione w poprzednich częściach tych Not wyjaśniających (np. piecyki elektryczne, piecyki łazienkowe, suszarki do włosów, żelazka do prasowania itp.). Pozostałe obejmują:

(1)Kuchenki mikrofalowe.

(2)Pozostałe piece i kuchnie, płyty kuchenne, kuchenki do gotowania, grille i ruszty (np. typu konwekcyjnego, typu rezystancyjnego, urządzenia na promieniowanie podczerwone, urządzenia indukcyjne wielkiej częstotliwości i połączone urządzenia gazowo-elektryczne).

(3)Urządzenia do zaparzania kawy lub herbaty (włączając ekspresy do kawy).

(4)Opiekacze (tostery) do grzanek, włączając piecyki-opiekacze, które zasadniczo są przeznaczone do opiekania chleba, ale mogą również piec małe artykuły, takie jak ziemniaki.

(5)Kociołki, rondle, szybkowary; garnki z podwójnymi ściankami do grzania mleka, zupy lub podobnych.

(6)Urządzenia do wypiekania placków typu naleśnikowego.

(7)Gofrownice.

(8)Podgrzewacze do talerzy i do dań.

(9)Patelnie, rondle i garnki do smażenia frytek (frytkownice).

(10)Urządzenia do palenia kawy.

(11)Podgrzewacze do butelek.

(12)Urządzenia do wyrobu jogurtu i serów.

(13)Sterylizatory do przygotowania przetworów.

(14)Urządzenia do prażenia kukurydzy.

(15)Suszarki do twarzy i podobne.

(16)Sauny do twarzy, zawierające maskę na twarz, w której woda jest zmieniana w parę, żeby leczyć skórę twarzy.

(17)Suszarki do ręczników i podgrzewane wieszaki do ręczników.

(18)Ogrzewacze łóżek.

(19)Podgrzewacze do perfum lub podgrzewacze zapachowe oraz podgrzewacze do rozprzestrzeniania środków owadobójczych.

(20)Niemechaniczne kotły do prania.

Grupa ta wyłącza:

(a)Elektrycznie ogrzewane pledy, wkładki do łóżek, mufki na nogi lub podobne; elektrycznie ogrzewaną odzież, obuwie lub nauszniki lub inne elektrycznie ogrzewane artykuły noszone albo używane przez ludzi (klasyfikowane do swoich właściwych pozycji, patrz uwaga 1 do niniejszego działu).

(b)Bębnowe maszyny prasujące (pozycja 8420) i urządzenia do prasowania odzieży lub prasowalnice parowe (pozycja 8451).

(c)Kawiarniane ekspresy do kawy, termosy do herbaty lub mleka, patelnie i rondle używane, na przykład w punktach sprzedaży frytek oraz inne urządzenia termoelektryczne, które nie są zwykle używane w gospodarstwach domowych (pozycja 8419 itp.).

(d)Przemysłowe mikrofalowe piece i urządzenia (na przykład kuchenki mikrofalowe w rodzaju przeznaczonych do stosowania w restauracjach) (pozycja 8514).

(e)Meble (np. bieliźniarki i wózki kelnerskie), wyposażone w elementy grzejne (dział 94).

(f)Zapalniczki do papierosów, zapalniczki do gazu i podobne (pozycja 9613).

(F) elektryczne REZYSTORY grzejne

Z wyjątkiem tych z węgla (pozycja 8545), wszystkie elektryczne rezystory grzejne są klasyfikowane tutaj, bez względu na klasyfikację urządzenia lub sprzętu, w którym będą stosowane.

Stanowią one sztabki, pręty, płyty itp. lub odcinki drutu (zazwyczaj w zwojach), ze specjalnego materiału, który silnie się rozgrzewa podczas przepływu przez niego prądu. Używany jest różny materiał (specjalne stopy, mieszaniny oparte na węgliku krzemu itp.). Mogą być otrzymywane w postaci pojedynczych elementów, techniką drukowania.

Rezystory drutowe są zazwyczaj montowane na podstawce izolacyjnej (np. z ceramiki, steatytu, miki lub tworzyw sztucznych) lub na miękkim rdzeniu izolacyjnym (np. z włókien szklanych lub azbestu). Jeżeli nie jest zamontowany, tego rodzaju drut jest klasyfikowany tutaj wyłącznie wtedy, gdy jest pocięty na odcinki i zwinięty lub inaczej uformowany w kształt, identyfikujący go jako rezystancyjny element grzejny. To samo stosuje się do sztabek, prętów i płyt, które, aby być zaklasyfikowane tutaj, muszą być pocięte na odcinki lub mieć rozmiar gotowy do użycia.

Rezystory pozostają klasyfikowane tutaj, nawet jeśli są wyspecjalizowane dla określonego urządzenia lub aparatu, lecz jeśli połączone z częściami innymi niż prosta izolowana podstawka i połączenia elektryczne, są one klasyfikowane jako części tych urządzeń lub aparatów (np. płytki podstawkowe do żelazek do prasowania i płytki do kuchni elektrycznych).

Niniejsza pozycja wyłącza również odszraniacze i odmgławiacze. Składają się one z drutu rezystancyjnego zamontowanego w ramce do przymocowania do szyby pojazdu (pozycja 8512).

CZĘŚCI

Z zastrzeżeniem postanowień ogólnych dotyczących klasyfikacji części (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających do sekcji XVI), części towarów objętych tą pozycją są również klasyfikowane tutaj.

8517-Aparaty telefoniczne, włączając telefony do sieci komórkowych lub do innych sieci bezprzewodowych; pozostała aparatura do transmisji lub odbioru głosu, obrazów lub innych danych, włączając aparaturę do komunikacji w sieci przewodowej lub bezprzewodowej (takiej jak lokalna lub rozległa sieć komputerowa), inna niż aparatura nadawcza i odbiorcza objęta pozycją 8443, 8525, 8527 lub 8528 (+).

-Aparaty telefoniczne, włączając telefony do sieci komórkowych lub do innych sieci bezprzewodowych:

8517 11- -Przewodowe aparaty telefoniczne ze słuchawką bezprzewodową

8517 12- -Telefony do sieci komórkowych lub do innych sieci bezprzewodowych

8517 18- -Pozostałe

-Pozostała aparatura do transmisji lub odbioru głosu, obrazów lub innych danych, włączając aparaturę do komunikacji w sieci przewodowej lub bezprzewodowej (takiej jak lokalna lub rozległa sieć komputerowa):

8517 61- -Stacje bazowe

8517 62- -Maszyny do odbioru, konwersji i transmisji lub regeneracji głosu, obrazów lub innych danych, włączając aparaty przełączające i routingowe

8517 69-Pozostałe

8517 70-Części

Pozycja ta obejmuje aparaturę do transmisji lub odbioru mowy, lub innych dźwięków, obrazów lub innych danych pomiędzy dwoma punktami poprzez zmiany prądu elektrycznego lub fali optycznej przepływającej w sieci przewodowej albo fal elektromagnetycznych w sieci bezprzewodowej. Sygnał może być analogowy lub cyfrowy. Sieci, które mogą być wzajemnie połączone, obejmują telefonię, telegrafię, radiotelefonię, radiotelegrafię, lokalne i rozległe sieci komputerowe.

(I) APARATY TELEFONICZNE, WŁĄCZAJĄC TELEFONY DO SIECI KOMÓRKOWYCH LUB DO INNYCH SIECI BEZPRZEWODOWYCH

Grupa ta obejmuje:

(A)Przewodowe aparaty telefoniczne.

Przewodowe aparaty telefoniczne są urządzeniami do komunikacji, które przetwarzają głos na sygnały w celu transmisji do innego urządzenia. Po otrzymaniu sygnału, przewodowy aparat telefoniczny przetwarza ten sygnał z powrotem na głos. Składają się one z następujących elementów:

(1)Nadajnika (mikrofonu), który przekształca fale dźwiękowe na prąd modulowany.

(2)Odbiornika (słuchawki nagłownej lub dousznej), który ponownie przekształca prąd modulowany na fale dźwiękowe. W większości przypadków nadajnik i odbiornik są zawarte w pojedynczej wyprasce, znanej jako słuchawka. W innych przypadkach nadajnik i odbiornik są słuchawką nagłowną połączoną z mikrofonem, przeznaczone do noszenia na głowie użytkownika.

(3)Układu przeciwdogłosowego (antylokalnego), który zabezpiecza dźwięk wprowadzony do nadajnika przed odtworzeniem go w odbiorniku tej samej słuchawki.

(4)Dzwonka, który daje ostrzeżenie o nadchodzącym połączeniu. Mogą być to dzwonki tonowe, które wytwarzają swój dźwięk elektronicznie lub dzwonki mechaniczne, takie jak dzwonek elektryczny lub brzęczyk. Niektóre aparaty telefoniczne zawierają światełka lub lampki, które działają w połączeniu z dzwonkiem, w celu dostarczenia sygnału optycznego, wskazującego nadchodzące połączenie.

(5)Łącznika lub przełącznika haczykowego, który przerywa lub pozwala na przepływ prądu z sieci. Zazwyczaj jest on obsługiwany przez podniesienie lub odłożenie słuchawki na widełki.

(6)Urządzenia wybierającego numer (selektora numeru), który umożliwia dzwoniącemu otrzymanie połączenia. Selektor może być w postaci przycisków lub klawiatury (tonowe), albo typu bębnowego lub obrotowego (impulsowe).

Mikrofony i odbiorniki (nawet połączone jako słuchawki) oraz głośniki, gdy przedstawiane oddzielnie, klasyfikowane są do pozycji 8518, podczas gdy dzwonki elektryczne i brzęczyki klasyfikowane są do pozycji 8531.

Aparaty telefoniczne mogą zawierać lub być wyposażone w: pamięć do przechowywania i wywoływania numerów telefonicznych; wyświetlacz optyczny do pokazywania wybieranego numeru oraz numeru, z którego jest realizowane połączenie, czasu i daty oraz długości trwania połączenia; dodatkowy głośnik i mikrofon, aby umożliwić komunikację bez użycia słuchawki telefonicznej; urządzenia do automatycznego odpowiadania na przychodzące połączenia, przekazywania nagranych wiadomości, nagrywania przychodzących wiadomości i odtwarzania na żądanie zarejestrowanych wiadomości; urządzenia do utrzymywania połączenia na linii w trakcie porozumiewania się z inną osobą na innym telefonie. Aparaty telefoniczne zawierające te urządzenia mogą również posiadać klawisze lub przyciski, które umożliwiają ich działanie, włącznie z przełącznikami, które umożliwiają obsługę telefonu bez podnoszenia słuchawki telefonicznej z widełek. Wiele z tych urządzeń do swojego działania wykorzystuje mikroprocesor lub cyfrowe układy scalone.

Pozycja obejmuje wszystkie rodzaje aparatów telefonicznych, włączając:

(i)Bezprzewodowe aparaty telefoniczne, które obejmują zasilaną baterią słuchawkę telefoniczną nadajnik-odbiornik o częstotliwości radiowej, zawierającą selektor numeru, przełącznik i stacjonarną stację bazową o częstotliwości radiowej, która jest połączona z siecią telefoniczną przewodem (inne bezprzewodowe aparaty telefoniczne mogą nie posiadać słuchawki telefonicznej, ale zawierać słuchawkę nagłowną połączoną z mikrofonem, która jest podłączona do zasilanego baterią przenośnego złożonego nadajnika-odbiornika o częstotliwości radiowej, selektora numeru i przełącznika).

(ii)Aparaty telefoniczne, które składają się z połączonego selektora numeru i urządzenia przełączającego (które jest połączone przewodem z siecią telefoniczną) oraz słuchawki nagłownej połączonej z mikrofonem, przedstawiane razem.

(B)Telefony dla sieci komórkowych lub dla innych sieci bezprzewodowych.

Grupa te obejmuje aparaty telefoniczne do użytku w dowolnej sieci bezprzewodowej. Telefony takie odbierają i emitują fale radiowe, które są odbierane i retransmitowane, np. poprzez stacje bazowe lub satelity.

Obejmą one, między innymi:

(1)Telefony komórkowe lub przenośne.

(2)Telefony satelitarne.

(II) POZOSTAŁA APARATURA DO TRANSMISJI LUB ODBIORU GŁOSU, OBRAZÓW LUB INNYCH DANYCH, WŁĄCZAJĄC APARATURĘ DO KOMUNIKACJI W SIECI PRZEWODOWEJ LUB BEZPRZEWODOWEJ

(TAKIEJ JAK LOKALNA I ROZLEGŁA SIEĆ KOMPUTEROWA)

(A)Stacje bazowe.

Najbardziej powszechnym typem stacji bazowych są te dla sieci komórkowych, które odbierają i przesyłają fale radiowe do telefonów komórkowych i z telefonów komórkowych lub do innych sieci przewodowych, lub bezprzewodowych. Każda stacja obejmuje obszar geograficzny (komórkę). Jeżeli użytkownik podczas telefonowania przemieszcza się z jednej komórki do innej, połączenie jest automatycznie przekazywane z jednej komórki do innej, bez przerywania.

(B)Systemy domofonowe.

Systemy te składają się zazwyczaj ze słuchawki telefonicznej i klawiatury lub głośnika, mikrofonu i klawiszy. Systemy te są zazwyczaj montowane przy wejściach do budynków zamieszkałych przez wielu lokatorów. Dzięki tym systemom, odwiedzający mogą dzwonić do wybranych lokatorów, przez naciśnięcie odpowiednich klawiszy i rozmawiać z nimi

(C)Wideofony.

Wideofony do budynków, które są zespołem składającym się głównie z aparatu telefonicznego do telefonii przewodowej, kamery telewizyjnej i odbiornika telewizyjnego (do transmisji przewodowej).

(D)Aparaty do łączności telegraficznej, inne niż telekopiarki objęte pozycją 8443.

Aparaty te przeznaczone są ono zasadniczo do przekształcania znaków pisma, grafiki, obrazów lub innych danych na odpowiednie impulsy elektryczne, do przesyłania tych impulsów, a po stronie odbierającej - do odbierania tych impulsów i przekształcania ich albo w umowne symbole lub znaki, przedstawiające znaki pisma, grafikę, obrazy lub inne dane, albo w same znaki pisma, grafikę, obrazy lub inne dane.

Przykładami są:

(1)Aparaty do przesyłania komunikatów, takie jak nadajniki tarczowe lub klawiszowe oraz nadajniki automatyczne (np. dalekopisy lub nadajniki dalekopisowe).

(2)Aparaty do odbioru komunikatów (np. odbiorniki dalekopisowe). W niektórych przypadkach aparaty odbiorcze i nadawcze połączone są w jeden odbiornik-nadajnik.

(3)Aparaty do telegraficznego przesyłania obrazów. Pomocnicze wyposażenie fotograficzne używane z tymi aparatami (np. sprzęt do wywoływania filmów) objęte jest działem 90.

(E)Telefoniczne lub telegraficzne urządzenia łączące.

(1)Automatyczne łącznice i centrale telefoniczne.

Istnieje wiele rodzajów takich urządzeń. Podstawową cechą systemu przełączającego jest umożliwienie, w odpowiedzi na zakodowane sygnały, automatycznego połączenia pomiędzy użytkownikami. Automatyczne łącznice i centrale telefoniczne mogą działać za pomocą przełączania obwodów, przełączania wiadomości lub przełączania pakietów, które do łączenia użytkowników środkami elektronicznymi wykorzystują mikroprocesory. Wiele automatycznych łącznic i central telefonicznych zawiera konwertery analogowo-cyfrowe i cyfrowo-analogowe, urządzenia do kompresji i dekompresji danych (koder-dekoder) (kodek), modemy, multipleksery, urządzenia do automatycznego przetwarzania danych i inne urządzenia, umożliwiające jednoczesną transmisję w sieci zarówno sygnałów analogowych, jak i cyfrowych, co umożliwia zintegrowaną transmisję mowy, innych dźwięków, znaków pisma, grafiki, obrazów lub innych danych.

Niektóre rodzaje automatycznych łącznic i central telefonicznych składają się zasadniczo z selektorów numerów, które wybierają połączenie odpowiadające impulsom odbieranym z aparatów dzwoniących i ustanawiają połączenia. Działają one automatycznie, albo bezpośrednio poprzez impulsy z aparatu dzwoniącego, albo poprzez urządzenia pomocnicze, takie jak urządzenia przekierowujące.

Różne typy selektorów numerów (selektory wstępne, pośredniczące, końcowe), a tam, gdzie się je wykorzystuje – urządzenia przekierowujące, często połączone są w szeregi i grupy tego samego typu na jednej podstawie montażowej, wbudowanej następnie w centralę telefoniczną na metalowej szynie. Szczególnie w instalacjach o mniejszych rozmiarach mogą one być zamontowane na pojedynczej szynie, aby utworzyć samodzielną automatyczną centralę telefoniczną.

Automatyczne łącznice i centrale telefoniczne mogą również być wyposażone w takie funkcje jak: skrócony czas wybierania, oczekiwanie na połączenie, przekazywanie połączeń, połączenia wielostronne, pocztę głosową itp. Dostęp do tych funkcji odbywa się z aparatu telefonicznego użytkownika poprzez sieć telefoniczną.

Są używane one w sieci publicznej lub w sieciach prywatnych, które wykorzystują prywatną centralkę abonencką (PBX), połączoną z publiczna siecią telefoniczną. Automatyczne łącznice i centrale telefoniczne mogą być również wyposażone w konsole podobne do aparatów telefonicznych, gdy niezbędna jest interwencja lub usługa operatora.

(2)Nieautomatyczne łącznice i centrale.

Składają się one z ramy, na której zamontowane są różne urządzenia przełączające, obsługiwane ręcznie. Wymagają one ręcznego połączenia przez operatora każdego odebranego przez łącznicę lub centralę telefoniczną połączenia. Posiadają one sygnalizatory: „połączenie” lub „linia wolna”, mające wskazywać, że połączenie trwa lub, że zostało zakończone; aparaty telefoniczne dla operatora (czasem specjalnie zamontowane); przełączniki (zamontowane elementy kontaktu telefonicznego lub gniazda i wtyki połączone z przewodem); oraz przełączniki klawiszowe, połączone elektrycznie z wtykami i przewodami, aby umożliwić operatorowi odpowiedzieć dzwoniącemu, nadzorować przebieg połączenia i informować o jego zakończeniu.

(F)Aparatura nadawcza i odbiorcza do radiotelefonii i do radiotelegrafii.

Grupa ta obejmuje:

(1)Nieruchomą aparaturę do radiotelefonii i do radiotelegrafii (nadajniki, odbiorniki i nadajniki-odbiorniki). Niektóre typy tych urządzeń, używane głównie w dużych obiektach, obejmują specjalne urządzenia, takie jak urządzenia zapewniające tajność (np. przekształtniki widma), urządzenia multipleksowe (używane do wysyłania więcej niż dwóch wiadomości jednocześnie) oraz niektóre urządzenia, określane „odbiornikami zbiorczymi”, wykorzystujące technikę wielokrotnego odbioru w celu przezwyciężania zaniku sygnału.

(2)Nadajniki radiowe i odbiorniki radiowe do tłumaczeń symultanicznych podczas wielojęzycznych konferencji.

(3)Nadajniki automatyczne oraz specjalne odbiorniki sygnałów SOS ze statków, samolotów itd.

(4)Nadajniki, odbiorniki lub urządzenia nadawczo-odbiorcze sygnałów telemetrycznych.

(5)Aparatura radiotelefoniczna, włączając odbiorniki radiotelefoniczne do pojazdów silnikowych, statków, samolotów, pociągów itd.

(6)Odbiorniki przenośne, zazwyczaj zasilane bateriami, na przykład odbiorniki przenośne dla wezwań, alarmów lub przywołań.

(G)Pozostała aparatura do komunikacji.

Grupa ta obejmuje aparaturę pozwalającą na połączenia z przewodową lub bezprzewodową siecią komunikacyjną lub transmisję, albo odbiór mowy lub innych dźwięków, obrazów lub innych danych w obrębie takiej sieci.

Sieci komunikacyjne obejmują, między innymi, systemy przewodowe na prąd nośny, cyfrowe systemy przewodowe oraz ich kombinacje. Mogą być one konfigurowane, na przykład jako publiczne komutowane sieci telefoniczne, lokalne sieci komputerowe (LAN), miejskie sieci komputerowe (MAN) oraz rozległe sieci komputerowe (WAN), o architekturze prywatnej lub otwartej.

Grupa ta obejmuje:

(1)Sieciowe karty interfejsowe (np. karty interfejsowe do sieci Ethernet).

(2)Modemy (połączone modulatory-demodulatory).

(3)Routery, mosty, huby (koncentratory), repeatery (urządzenia wzmacniające i regenerujące przesyłany sygnał) oraz złącza międzykanałowe.

(4)Multipleksery i odpowiednie urządzenia przewodowe (np. nadajniki, odbiorniki lub przetworniki elektrooptyczne).

(5)Kodeki (urządzenia do kompresji-dekompresji danych), które mogą wysyłać i odbierać informacje cyfrowe.

(6)Przetworniki impulsowo tonowe, które przekształcają wybierane sygnały impulsowe na sygnały tonowe.

CZĘŚCI

Z zastrzeżeniem postanowień ogólnych dotyczących klasyfikacji części (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających do sekcji XVI), części aparatów objętych tą pozycją są również tutaj klasyfikowane.

***

Pozycja także wyłącza:

(a)Telekopiarki (telefaksy) (pozycja 8443).

(b)Maszyny dziurkujące, nawet elektryczne, używane do dziurkowania taśm papierowych, gotowych do wykorzystania w aparaturze telegraficznej (pozycja 8472).

(c)Cewki indukcyjne do umieszczenia w obwodach linii telefonicznej lub telegraficznej (pozycja 8504).

(d)Ogniwa, baterie i akumulatory (pozycja 8506 lub 8507).

(e)Telefoniczne aparaty zgłoszeniowo-informacyjne przeznaczone do pracy z aparatem telefonicznym, ale nietworzące integralnej części aparatu (pozycja 8519).

(f)Aparatura do transmisji lub odbioru sygnałów radiowych lub telewizyjnych (pozycja 8525, 8527 lub 8528).

(g)Dzwonki elektryczne lub sygnalizatory (np. sygnalizatory świetlne uruchamiane tarczą wybierakową telefonu) (pozycja 8531).

(h)Urządzenia przekaźnikowe i przełączające, takie jak selektory do automatycznych central telefonicznych, objęte pozycją 8536.

(ij)Izolowane druty, kable itd., elektryczne, jak również przewody z włókien optycznych złożone z indywidualnie osłoniętych włókien, nawet wyposażone w złączki, włączając przewody z wtykami do łącznic (pozycja 8544).

(k)Satelity telekomunikacyjne (pozycja 8802).

(I)Rejestratory oraz liczniki połączeń telefonicznych (dział 90).

(m)Nadajniki i odbiorniki na prąd nośny i inny, które tworzą stanowiących pojedyncze urządzenie z analogowymi lub cyfrowymi instrumentami lub aparatami telemetrycznymi, albo które stanowią wraz z tymi ostatnimi, zespół funkcjonalny w rozumieniu uwagi 3. do działu 90. (dział 90).

(n)Kalkulografy (zegary kontrolne) (pozycja 9106).

(o)Statywy jednonożne, dwunożne, trójnożne i podobne artykuły (pozycja 9620).



Noty wyjaśniające do podpozycji

Podpozycja 8517 62

Podpozycja ta obejmuje bezprzewodowe słuchawki lub bazy, gdy przedstawiane są oddzielnie.

8518-Mikrofony i ich stojaki; głośniki, nawet zamontowane w swoich obudowach; słuchawki nagłowne i douszne, nawet połączone z mikrofonem oraz zestawy składające się z mikrofonu i jednego lub więcej głośników; wzmacniacze częstotliwości akustycznych, elektryczne; zestawy wzmacniające dźwięk, elektryczne.

8518 10-Mikrofony i ich stojaki

-Głośniki, nawet zamontowane w swoich obudowach:

8518 21- -Głośniki zamontowane w obudowach, pojedyncze

8518 22- -Zestawy głośnikowe zamontowane w tej samej obudowie

8518 29- -Pozostałe

8518 30-Słuchawki nagłowne i douszne, nawet połączone z mikrofonem oraz zestawy składające się z mikrofonu i jednego lub więcej głośników

8518 40-Wzmacniacze częstotliwości akustycznych, elektryczne

8518 50-Zestawy wzmacniające dźwięk, elektryczne

8518 90-Części

Niniejsza pozycja obejmuje mikrofony, głośniki, słuchawki nagłowne, słuchawki douszne i elektryczne wzmacniacze częstotliwości akustycznych wszystkich rodzajów, przedstawiane samodzielnie, bez względu na konkretny cel, do jakiego takie aparaty mogą być przeznaczone (np. telefoniczne mikrofony, słuchawki nagłowne i douszne oraz głośniki do odbiorników radiowych).

Niniejsza pozycja obejmuje również elektryczne zestawy wzmacniające dźwięk.

(A) MIKROFONY I ICH STOJAKI

Mikrofony przekształcają drgania akustyczne na odpowiednie zmiany i oscylacje prądu elektrycznego, co umożliwia ich przesyłanie, nadawanie na falach radiowych lub rejestrowanie. W zależności od ich zasady pracy, obejmują one:

(1)Mikrofony węglowe. Zależą one od zmian elektrycznej rezystancji granulek węgla, wywołanych różnicami ciśnień, działających na nie, kiedy membrana jest przemieszczana przez fale akustyczne. Granulki węglowe (lub proszek) umieszczone są w pojemniku pomiędzy dwiema elektrodami, z których jedna stanowi membranę lub jest do niej przymocowana.

(2)Mikrofony piezoelektryczne, w których ciśnienie akustyczne fal dźwiękowych, przenoszone za pomocą membrany, wywołuje naprężenia w wyciętym w specjalny sposób kawałku kryształu (np. kwarcu lub kryształu górskiego), powodując w ten sposób wytwarzanie ładunków elektrycznych na krysztale. Tego typu element jest często wykorzystywany w mikrofonie „kontaktowym”, który stosowany jest w przetworniku akustycznych instrumentów muzycznych, takich jak gitary, pianina, instrumenty orkiestrowe dęte blaszane i strunowe itp.

(3)Mikrofony magnetoelektryczne lub magnetyczne (znane również jako mikrofony dynamiczne), w których drgania akustyczne działają na umieszczoną w polu magnetycznym cewkę lub wstążkę aluminiową, w ten sposób wytwarzając przez indukcję impulsy elektryczne.

(4)Mikrofony pojemnościowe lub elektrostatyczne (kondensatorowe), zawierające dwie płytki (lub elektrody), jedną nieruchomą (płytka tylna) i jedną mogącą drgać (membrana), ze szparą powietrzną między nimi. Fale dźwiękowe wywołują różnice pojemności pomiędzy tymi dwoma płytkami.

(5)Mikrofony cieplne, zawierające ogrzewany drut rezystancyjny, którego temperatura, a tym samym rezystancja, zmienia się pod wpływem fal akustycznych.

Pozycja ta obejmuje także bezprzewodowe zestawy mikrofonów, z których każdy składa się z jednego lub więcej mikrofonów bezprzewodowych oraz bezprzewodowego odbiornika. Mikrofon bezprzewodowy przekazuje sygnał reprezentujący odebrane fale dźwiękowe poprzez układ elektryczny radionadawczy i antenę wewnętrzną lub zewnętrzną. Odbiornik ma jedną lub więcej anten do odbioru transmitowanych fal radiowych i wewnętrzny układ elektryczny, aby przekształcić fale radiowe na elektroniczny sygnał dźwiękowy oraz może mieć jeden lub więcej regulatorów głośności i gniazdek wyjścia.

Mikrofony mają wiele różnych zastosowań (np. w sprzęcie nagłaśniającym; telefonii; w nagrywaniu dźwięku; w wykrywaczach samolotów lub łodzi podwodnych; w podziemnych urządzeniach podsłuchowych; do osłuchiwania bicia serca).

Prąd elektryczny wychodzący z mikrofonów jest zazwyczaj w postaci sygnału analogowego, jednak niektóre mikrofony zawierają konwerter analogowo-cyfrowy, gdzie wyjście jest w postaci sygnału cyfrowego. Czasem czułość mikrofonów jest zwiększana przez dodanie wzmacniaczy (zwykle określanych jako przedwzmacniacze lub wzmacniacze wstępne). Kondensatory są niekiedy wyposażone w korekcję tonu. Niektóre mikrofony do swojej pracy wymagają zasilania elektrycznego. To zasilanie może być doprowadzane z pulpitu mikserskiego lub z urządzenia do nagrywania dźwięku, lub może być w postaci oddzielnego zasilacza sieciowego. Zasilacze sieciowe przedstawiane oddzielnie nie są klasyfikowane do niniejszej pozycji (zazwyczaj pozycja 8504). Mikrofony są również czasem wyposażone w urządzenia koncentrujące fale dźwiękowe i mogą posiadać, jak w przypadku mikrofonów do instalacji nagłaśniających, specjalne stojaki do umieszczenia na stole, biurku itd. lub na podłodze, lub do zawieszania. Takie stojaki lub urządzenia objęte są niniejszą pozycją, nawet jeśli przedstawiane oddzielnie, pod warunkiem że są w rodzaju specjalnie przeznaczonych do stosowania z mikrofonami lub mocowania do mikrofonów.

(B) GŁOŚNIKI, NAWET ZAMONTOWANE W SWOICH OBUDOWACH

Funkcja głośników jest odwrotna do funkcji mikrofonów: odtwarzają one dźwięk poprzez przekształcenie elektrycznych zmian lub oscylacji ze wzmacniacza na drgania mechaniczne, które są przekazywane w eter. Obejmują one następujące typy:

(1)Głośniki elektromagnetyczne lub magnetoelektryczne. W głośniku elektromagnetycznym zworę lub kotwiczkę z miękkiego żelaza umieszcza się w polu magnesu trwałego, w zasięgu oddziaływania cewek, w których płynie prąd elektryczny. Pole zmienia się zgodnie z tym prądem, a przymocowana do zwory lub kotwiczki membrana wytwarza w powietrzu odpowiednie drgania. Głośniki magnetoelektryczne składają się zasadniczo z cewki, która umieszczona jest w polu magnesu trwałego lub elektromagnesu, a która jest pobudzana zmieniającym się prądem elektrycznym. Cewka jest sztywno połączona z membraną.

(2)Głośniki piezoelektryczne, oparte na zasadzie, że niektóre naturalne lub sztuczne kryształy poddawane są odkształceniu mechanicznemu, kiedy przyłożony jest do nich prąd elektryczny. Takie głośniki zwykle są znane jako „głośniki piezoelektryczne”.

(3)Głośniki elektrostatyczne (znane również jako głośniki typu kondensatorowego). Zależą one od oddziaływania elektrostatycznego pomiędzy dwoma płytkami (lub elektrodami), z których jedna służy jako membrana.

Transformatory dopasowujące i wzmacniacze są czasami zmontowane razem z głośnikami. Zazwyczaj elektryczny sygnał wejściowy otrzymany przez głośnik jest w postaci analogowej, jednak w niektórych przypadkach sygnał wejściowy jest w formacie cyfrowym. Takie głośniki zawierają konwerter cyfrowo-analogowy oraz wzmacniacze, z których w eter przekazywane są drgania mechaniczne.

Głośniki mogą być zamontowane w ramie, podstawie montażowej lub w różnego typu skrzynkach (często skonstruowanych akustycznie), lub nawet w artykułach meblowych. Pozostają one klasyfikowane w niniejszej pozycji, pod warunkiem że główną funkcją całości jest działanie jako głośnik. Przedstawiane oddzielnie ramy, podstawy montażowe, skrzynki itp., również objęte są niniejszą pozycją, pod warunkiem że są one możliwe do zidentyfikowania jako głównie przeznaczone do zamontowania głośników; artykuły meblowe objęte działem 94. przeznaczone na głośnik, dodatkowo do swojej zwykłej funkcji, pozostają klasyfikowane do działu 94.

Pozycja ta obejmuje głośniki przeznaczone do podłączenia do maszyny do automatycznego przetwarzania danych, gdy są one przedstawiane oddzielnie.

Z drugiej strony, statywy jednonożne, dwunożne, trójnożne i inne podobne artykuły są wyłączone (pozycja 9620).

(C) słuchawki nagłowne i douszne, nawet połączone z mikrofonem oraz zestawy składające się z mikrofonu i jednego lub więcej głośników

Słuchawki nagłowne i douszne są elektroakustycznymi odbiornikami używanymi do wytwarzania sygnałów dźwiękowych o małym natężeniu. Podobnie jak opisane powyżej głośniki, przetwarzają one efekt elektryczny na efekty akustyczne; w obu przypadkach stosuje się te same środki, a jedyną różnicą są moce.

Pozycja ta obejmuje słuchawki nagłowne i słuchawki douszne dla telefonii i telegrafii, nawet połączone z mikrofonem; słuchawki składające się ze specjalnego mikrofonu krtaniowego oraz trwale zamocowanych słuchawek dousznych (używane, na przykład w lotnictwie); słuchawki do telefonii przewodowej, które są połączone z zestawami mikrofon/głośnik dla telefonii, a które są zazwyczaj używane przez operatorów telefonicznych; słuchawki nagłowne i douszne do podłączania do odbiorników radiowych lub telewizyjnych, do urządzeń do odtwarzania dźwięku lub do maszyn do automatycznego przetwarzania danych.

Pozycja ta obejmuje także zestawy składające się z mikrofonu i jednego lub większej ilości głośników, które mogą być zmontowane razem. Słuchawki nagłowne i douszne mogą być włączone w zestaw do prywatnego słuchania. Zestawy te przeznaczone są do włączenia lub do połączenia z centralnym systemem regulacji, który zawiera wzmacniacz. Urządzenia te mogą być używane przez uczestników spotkań lub konferencji.

Pozycja ta obejmuje również aparaturę do nasłuchu prenatalnego, która zazwyczaj składa się z mikrofonu, słuchawki nagłownej, głośnika, stożka nasłuchowego, dwupozycyjnej regulacji wzmocnienia oraz komory na baterie. Aparatura ta umożliwia usłyszenie dźwięków płodu, jak również bicia serca matki. Aparatura ta nie obejmuje urządzenia do nagrywania dźwięku. Aparatura ta jest przeznaczona do użytku niemedycznego.

Jednak aparatura elektro-diagnostyczna typu przeznaczonego do użytku przez profesjonalistów w medycynie, chirurgii lub weterynarii jest klasyfikowana do pozycji 9018.

(D) elektryczne wzmaczniacze częstotliwości akustycznych

Elektryczne wzmacniacze częstotliwości akustycznych są używane do wzmacniania sygnałów elektrycznych o częstotliwościach z zakresu ucha ludzkiego. Znaczna większość oparta jest na tranzystorach lub układach scalonych, ale pewna część nadal jest oparta na lampach elektronowych z termokatodą. Zazwyczaj są one zasilane wbudowanymi w nie zasilaczami, które mogą być podłączane do sieci elektrycznej lub, szczególnie w przypadku wzmacniaczy przenośnych, z elektrycznych akumulatorów lub baterii.

Sygnały wejściowe do wzmacniaczy częstotliwości akustycznych mogą być otrzymywane z mikrofonu, laserowego czytnika dysków optycznych, wkładki adapterowej, głowicy taśmy magnetycznej, radiowego urządzenia zasilającego, głowicy filmowej ścieżki dźwiękowej lub niektórych innych źródeł elektrycznych sygnałów częstotliwości akustycznych. Ogólnie mówiąc, wyjście jest zaopatrzone w głośnik, ale nie zawsze tak jest (wzmacniacze wstępne mogą zasilać następny wzmacniacz lub być wbudowane we wzmacniaczu).

Wzmacniacze częstotliwości akustycznych mogą zawierać regulator poziomu głośności dla zmieniania wzmocnienia wzmacniacza, a także powszechnie zawierać regulatory (tony niskie, tony wysokie itp.) do zmieniania ich reakcji częstotliwości.

Niniejsza pozycja obejmuje wzmacniacze częstotliwości akustycznych stosowane jako wzmacniaki w telefonii lub jako wzmacniacze pomiarowe.

Wzmacniacze wielkiej lub pośredniej częstotliwości klasyfikowane są do pozycji 8543, jako urządzenia elektryczne posiadające indywidualną funkcję. Miksery i korektory akustyczne (obwody wyrównawcze) również klasyfikowane są do pozycji 8543.

(E) elektrycznE ZESTAWY wzmacniającE dźwięk

Niniejsza pozycja obejmuje również zestawy wzmacniające złożone z mikrofonów, wzmacniaczy częstotliwości akustycznych i głośników. Ten rodzaj urządzeń jest szeroko stosowany do rozrywek publicznych, w systemach nagłaśniania, pojazdach reklamowych, pojazdach policyjnych lub w niektórych instrumentach muzycznych itp. Podobne systemy są również stosowane w dużych ciężarówkach (zwłaszcza tych z przyczepami), do umożliwienia kierowcy nasłuchu nieregularnych hałasów lub sygnałów dźwiękowych, dobiegających z tyłu pojazdu, których inaczej nie jest w stanie usłyszeć ze względu na hałas pracującego silnika.

CZĘŚCI

***

Niniejsza pozycja wyłącza również:

(a)Hełmy lotnicze z wbudowanymi słuchawkami nagłownymi, z mikrofonem lub bez (pozycja 6506).

(b)Aparaty telefoniczne (pozycja 8517).

(c)Aparaty słuchowe objęte pozycją 9021.

8519-Aparatura do rejestrowania lub odtwarzania dźwięku (+).

8519 20-Aparatura uruchamiana monetami, banknotami, kartami bankowymi, żetonami lub innymi środkami płatniczymi

8519 30- -Gramofony bez wzmacniacza

8519 50- -Telefoniczne aparaty zgłoszeniowo-informacyjne

-Pozostała aparatura:

8519 81- -Wykorzystująca nośniki magnetyczne, optyczne lub półprzewodnikowe

8519 89- -Pozostałe

Pozycja ta obejmuje aparaturę do rejestrowania dźwięku, aparaturę do odtwarzania dźwięku oraz aparaturę, która jest zdolna zarówno do rejestrowania, jak i odtwarzania dźwięku. Dźwięk jest zazwyczaj rejestrowany na wewnętrznym urządzeniu pamięciowym lub nośniku albo odtwarzany z wewnętrznego urządzenia pamięciowego lub nośnika (np. taśma magnetyczna, nośnik optyczny, nośnik półprzewodnikowy lub inny nośnik objęty pozycją 8523).

Aparatura do rejestrowania dźwięku modyfikuje nośnik tak, że aparatura do odtwarzania dźwięku może później odtwarzać oryginalną falę dźwiękową (mowa, muzyka itd.). Obejmuje to rejestrowanie oparte na odbiorze fali dźwiękowej lub za pomocą innych metod, np. za pomocą zapisu plików danych dźwiękowych, pobranych ze strony internetowej lub płyty kompaktowej przez maszynę do automatycznego przetwarzania danych do pamięci wewnętrznej (np. pamięci flash) cyfrowego urządzenia audio (np. odtwarzacza MP3). Urządzenia, które zapisują dźwięk jako kod cyfrowy zazwyczaj nie są zdolne do odtwarzania dźwięku, chyba że zawierają one środki do przekształcenia nagrania z kodu cyfrowego na sygnał analogowy.

(I) APARATURA URUCHAMIANA MONETAMI, BANKNOTAMI, KARTAMI BANKOWYMI, ŻETONAMI LUB INNYMI ŚRODKAMI PŁATNICZYMI

Aparaty te, uruchamiane monetami, banknotami, kartami bankowymi, żetonami lub innymi środkami płatniczymi, pozwalają wybrać i odtworzyć nagrania dźwiękowe w wybranej kolejności lub losowo. Powszechnie określa się je jako „szafy grające”.

(II) GRAMOFONY BEZ WZMACNIACZA

Urządzenia te obracają płyty mechanicznie lub elektrycznie. Mogą one zawierać głowicę dźwiękową lub nie, ale nie obejmują ani urządzenia akustycznego, ani elektrycznych środków wzmacniających dźwięk (patrz „gramofony ze wzmacniaczem” poniżej). Mogą być one wyposażone w automatyczne urządzenie pozwalające na kolejne odtworzenie szeregu płyt.

(III) TELEFONICZNE APARATY ZGŁOSZENIOWO-INFORMACYJNE

Aparaty te przeznaczone są do pracy w połączeniu z aparatem telefonicznym (ale nie tworzą integralnej części tego aparatu). Przekazują one wcześniej zarejestrowaną wiadomość i mogą posiadać zdolność nagrywania przychodzących wiadomości, pozostawionych przez dzwoniącego.

(IV) POZOSTAŁA APARATURA WYKORZYSTUJĄCA NOŚNIKI
MAGNETYCZNE, OPTYCZNE LUB PÓŁPRZEWODNIKOWE

Aparatura objęta tą grupą może być przenośna. Może być ona wyposażona także w urządzenia akustyczne (głośniki, słuchawki douszne, słuchawki nagłowne) i wzmacniacz lub przeznaczona do przyłączenia do urządzeń akustycznych i wzmacniacza.

(A)Aparaty wykorzystujące nośniki magnetyczne

Grupa ta obejmuje aparaty, które wykorzystują taśmy lub inne nośniki magnetyczne. Dźwięk rejestrowany jest poprzez zmianę właściwości magnetycznych nośnika. Dźwięk jest odtwarzany przez przechodzenie nośnika przed magnetyczną głowicą dźwiękową. Przykładami tego typu urządzeń są odtwarzacze kasetowe, magnetofony i magnetofony kasetowe.

(B)Aparaty wykorzystujące nośniki optyczne

Grupa ta obejmuje aparaty, które wykorzystują nośniki optyczne. Dźwięk jest rejestrowany jako cyfrowy kod na powierzchni nagrywanego nośnika, przekształcany ze wzmacnianych prądów o zmiennym natężeniu (sygnał analogowy). Dźwięk do odczytania takiego nośnika jest odtwarzany z wykorzystaniem lasera. Przykłady włączają odtwarzacze płyt kompaktowych i odtwarzacze MiniDisc. Ten rodzaj obejmuje również aparaty, które wykorzystują nośniki łączące technologie magnetyczne i optyczne. Przykład takiego aparatu wykorzystuje dyski magnetyczno-optyczne, na powierzchniach których zmienna zdolność odbijania tworzona jest z wykorzystaniem technologii magnetycznej, ale odczyt jest z wykorzystaniem wiązki optycznej (np. laser).

(C)Aparaty wykorzystujące nośniki półprzewodnikowe

Grupa ta obejmuje aparaty, które wykorzystują nośniki półprzewodnikowe (np. trwałe pamięci półprzewodnikowe). Dźwięk jest rejestrowany jako cyfrowy kod na powierzchni nośnika, przekształcany ze wzmacnianych prądów o zmiennym natężeniu (sygnał analogowy). Dźwięk odtwarzany jest przez odczytywanie takiego nośnika. Nośniki półprzewodnikowe mogą być na stałe zainstalowane w tych aparatach lub mogą być w postaci wymiennego nośnika trwałej pamięci półprzewodnikowej. Przykłady obejmują odtwarzacze audio z pamięcią flash (np. niektóre odtwarzacze MP3), które są przenośnymi urządzeniami zasilanymi bateriami, składającymi się zasadniczo z obudowy zawierającej pamięć flash (wewnętrzną lub wymienną), mikroprocesor, system elektroniczny obejmujący wzmacniacz częstotliwości akustycznej, wyświetlacz LCD oraz przyciski sterujące. Mikroprocesor został zaprogramowany, aby używać formaty pliku MP3 lub podobne. Aparat może być podłączony do maszyny do automatycznego przetwarzania danych w celu pobrania plików MP3 lub podobnych.

(D)Aparaty wykorzystujące dowolną kombinację nośników magnetycznych, optycznych lub półprzewodnikowych

Aparaty te zawierają urządzenia, które są zdolne do rejestrowania lub odtwarzania przez użycie dowolnych dwóch lub wszystkich nośników magnetycznych, optycznych lub półprzewodnikowych.

(V) POZOSTAŁA APARATURA DO REJESTROWANIA
LUB ODTWARZANIA DŹWIĘKU

Grupa ta obejmuje:

(1)Gramofony ze wzmacniaczem. Urządzenia te wytwarzają dźwięk z płyt (rowkowanych krążków) przez wzmacniacze elektryczne oraz głośniki, a drgania mechaniczne zostają przetworzone w drgania elektryczne przez głowice dźwiękowe (wkładki adapterowe). Mogą być one wyposażone w automatyczne urządzenie pozwalające na kolejne odtworzenie szeregu płyt.

(2)Kinematograficzna aparatura do rejestrowania dźwięku, która rejestruje dźwięk za pomocą metod fotoelektrycznych. Dźwięk może być fotoelektrycznie zapisany na taśmie filmowej jako pasmo albo (a) o zmiennej powierzchni, albo (b) o zmiennej gęstości.

Kinematograficzna aparatura do rejestrowania dźwięku zawiera, oprócz głowicy zapisującej dźwięk, kasetę na taśmę filmową, elektryczny silnikowy mechanizm napędowy do synchronizacji prędkości taśmy filmowej z prędkością pracującej z nią kamery kinematograficznej oraz mechanizm przesuwu taśmy filmowej.

(3)Kinematograficzne odtwarzacze dźwięku. Są one wyposażone w czytnik, który zawiera fotoelektryczną głowicę dźwiękową oraz urządzenie o sprzężeniu ładunkowym.

(4)Urządzenia do przegrywania, dla kinematografii, używane, na przykład do fotoelektrycznego lub cyfrowego przegrywania ścieżek dźwiękowych zarejestrowanych innymi środkami, np. magnetycznie, optycznie lub elektronicznie.

***

CZĘŚCI I AKCESORIA

Z zastrzeżeniem postanowień ogólnych dotyczących klasyfikacji części (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających do sekcji XVI), części i akcesoria aparatury objętej tą pozycją klasyfikowane są do pozycji 8522.

***

Pozycja wyłącza:

(a)Prasy lub wtryskarki do kopiowania nagranych dysków optycznych z tworzyw sztucznych (pozycja 8477).

(b)Telefoniczne aparaty zgłoszeniowo-informacyjne tworzące integralną część aparatu telefonicznego (pozycja 8517).

(c)Przedstawiane oddzielnie mikrofony, głośniki, elektryczne wzmacniacze częstotliwości akustycznych oraz elektryczne zestawy wzmacniające dźwięk (pozycja 8518).

(d)Aparaty do zapisu lub odtwarzania obrazu i dźwięku, objęte pozycją 8521.

(e)Aparatura do zapisu lub odtwarzania dźwięku połączona w tej samej obudowie z aparaturą odbiorczą do radiofonii (pozycja 8527).

(f)Aparatura do zapisu lub odtwarzania dźwięku połączona z odbiornikami telewizyjnymi (pozycja 8528).

(g)Kamery i projektory kinematograficzne połączone z aparaturą do zapisu lub odtwarzania dźwięku (pozycja 9007).

°°°

Noty wyjaśniające do podpozycji

Podpozycja 8519 81

Podpozycja ta obejmuje aparaturę wykorzystującą jeden lub więcej następujących nośników: magnetyczny, optyczny lub półprzewodnikowy.

8521-Aparaty do zapisu lub odtwarzania obrazu i dźwięku, nawet z wbudowanym urządzeniem do odbioru sygnałów wizyjnych i dźwiękowych (tunerem wideo).

8521 10-Stosujące taśmy magnetyczne

8521 90-Pozostałe

(A) APARATY REJESTRUJĄCE ORAZ POŁĄCZONE APARATY
REJESTRUJĄCE I ODTWARZAJĄCE

Są to takie aparaty, które po podłączeniu do kamery telewizyjnej lub odbiornika telewizyjnego nagrywają na nośniku impulsy elektryczne (sygnały analogowe) lub sygnały analogowe przekształcone w cyfrowy kod (lub ich kombinację), które odpowiadają obrazom i dźwiękom rejestrowanym przez kamerę telewizyjną lub odbieranym przez odbiornik telewizyjny. Zazwyczaj obrazy i dźwięki rejestrowane są na tym samym nośniku. Metoda zapisu może być za pomocą środków magnetycznych lub optycznych, a zapisywanym nośnikiem są zwykle taśmy lub dyski.

Pozycja ta obejmuje również aparaty, które zapisują, zazwyczaj na dysku magnetycznym, cyfrowy kod reprezentujący obrazy wideo i dźwięk, poprzez przekazanie cyfrowego kodu z maszyny do automatycznego przetwarzania danych (np. cyfrowe rejestratory wideo).

Podczas zapisu magnetycznego na taśmie obrazy i dźwięk zapisywane są na różnych ścieżkach taśmy, podczas gdy w zapisie magnetycznym na dysku, obrazy i dźwięk zapisywane są jako wzory lub punkty magnetyczne na spiralnych ścieżkach na powierzchni dysku.

Podczas zapisu optycznego, dane cyfrowe reprezentujące obrazy i dźwięk są kodowane na dysku przez laser.

Aparaty do rejestrowania wideo, które otrzymują sygnały z odbiornika telewizyjnego, zawierają także tuner, który umożliwia selekcję pożądanego sygnału (lub kanału) z pasma częstotliwości sygnałów, wysyłanych przez telewizyjną stację nadawczą.

Jeżeli stosowany do odtwarzania, aparat przekształca nagranie w sygnały wideo. Sygnały te przekazywane są albo do stacji nadawczej, albo do odbiornika telewizyjnego.

(B) APARATY ODTWARZAJĄCE

Aparaty te przeznaczone są wyłącznie do odtwarzania obrazów i dźwięku bezpośrednio w odbiorniku telewizyjnym. Stosowane w tych urządzeniach nośniki są wcześniej zarejestrowane mechanicznie, magnetycznie lub optycznie na specjalnych urządzeniach zapisujących. Przykładami urządzeń tego typu są:

(1)Aparaty wykorzystujące dyski, w których dane obrazowe i dane dźwiękowe są zapamiętywane na dysku różnymi metodami i odtwarzane przez laserowy system odczytu optycznego, czujnik pojemnościowy, czujnik ciśnieniowy lub głowicę magnetyczną. Z zastrzeżeniem uwagi 3. do sekcji XVI aparaty, które są zdolne do odtwarzania zarówno nagrań wideo, jak i audio, mają być klasyfikowane do niniejszej pozycji.

(2)Aparaty, które dekodują i przekształcają na sygnał wideo dane obrazowe zarejestrowane na filmie światłoczułym (dźwięk rejestrowany procesem magnetyczną na tej samym filmie).

CZĘŚCI I AKCESORIA

Z zastrzeżeniem postanowień ogólnych dotyczących klasyfikacji części (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających do sekcji XVI), części i akcesoria aparatów objętych niniejszą pozycją klasyfikuje się do pozycji 8522.

***

Niniejsza pozycja wyłącza:

(a)Zapisane nośniki objęte pozycją 8523.

(b)Kamery wideo (pozycja 8525).

(c)Aparaty odbiorcze dla telewizji (nawet zawierającą odbiorniki radiowe lub aparaturę do zapisu lub odtwarzania dźwięku lub obrazu) oraz monitory wideo i rzutniki wideo (pozycja 8528).

8522-Części i akcesoria nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie z aparaturą objętą pozycjami 8519 lub 8521.

8522 10-Wkładki gramofonowe

8522 90-Pozostałe

Z zastrzeżeniem postanowień ogólnych dotyczących klasyfikacji części (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających do sekcji XVI), niniejsza pozycja obejmuje części i akcesoria nadające się do użytku wyłącznie lub głównie z aparatami objętymi pozycją 8519 lub 8521.

Zakres części i akcesoriów klasyfikowanych tutaj obejmuje:

(1)Wkładki gramofonowe do płyt lub mechanicznie zapisanych dźwiękowych taśm filmowych. Przekształcają one drgania mechaniczne (uzyskane za pomocą igły poruszającej się w rowku w zapisanym nośniku) na impulsy elektryczne.

(2)Laserowe systemy odczytu optycznego.

(3)Głowice dźwiękowe typu magnetycznego do zapisu, odtwarzania nagrań lub kasowania zapisu.

(4)Adaptery w kształcie kaset, które umożliwiają odtwarzanie dźwięku z przenośnego dyskowego odtwarzacza optycznego przez odtwarzacz taśmy magnetycznej.

(5)Fotoelektryczne głowice dźwiękowe.

(6)Urządzenia do nawijania i odwijania taśm. Zasadniczo ten aparat zwykle składa się z dwóch wsporników na szpule, z których co najmniej jeden jest wyposażony w urządzenie umożliwiające jego obracanie.

(7)Ramiona robocze, talerze obrotowe do gramofonów.

(8)Zamontowane lub niezamontowane obrobione szafiry i diamenty do igieł gramofonowych.

(9)Zapisywacze dźwięku. Są one częściami urządzenia rejestrującego. Przekształcają one drgania akustyczne na drgania mechaniczne i modyfikują kształt rowka.

(10)Meble, specjalnie przeznaczone i skonstruowane do aparatów do rejestrowania lub do odtwarzania dźwięku.

(11)Kasety do czyszczenia magnetycznych głowic w aparatach do rejestrowania lub odtwarzania dźwięku lub obrazu, nawet w opakowaniach do sprzedaży detalicznej razem z roztworem do czyszczenia.

(12)Inne wyspecjalizowane części i akcesoria do magnetycznych urządzeń zapisujących lub odtwarzających dźwięk, np. magnetyczne głowice i elementy kasujące oraz maszyny kasujące; igły magnetyczne; wskaźniki ze skalą sygnalizujące miejsce końca zapisu podczas dyktowania.

(13)Inne wyspecjalizowane części i akcesoria do urządzeń zapisujących lub odtwarzających wideo, np. bębny z głowicami zapisującymi sygnał wideo; urządzenia podciśnieniowe do utrzymywania styczności taśmy magnetycznej z głowicami zapisującymi lub wkładkami; mechanizmy do przewijania taśmy itp.

Niniejsza pozycja wyłącza:

(a)Szpule, rolki lub podobne nośniki, włączając kasety wideo lub dźwiękowe bez taśmy magnetycznej (klasyfikowane według ich materiału składowego, na przykład do działu 39. lub sekcji XV).

(b)Silniki elektryczne do aparatów do rejestrowania lub odtwarzania dźwięku, niepołączone z częściami lub akcesoriami takich aparatów do rejestrowania lub odtwarzania (pozycja 8501).

(c)Nagrane nośniki objęte pozycją 8523.

(d)Urządzenia wyposażone w głowice dźwiękowe, które używane są razem z przeglądarkami obrazu na tablicach synchronizacyjnych (pozycja 9010).

8523-Dyski, taśmy, półprzewodnikowe urządzenia pamięci trwałej, „karty inteligentne” i inne nośniki do rejestrowania dźwięku lub innych zjawisk, nawet nagrane, włączając matryce i wzorce do produkcji dysków, ale wyłączając produkty objęte działem 37.

-Nośniki magnetyczne:

8523 21- -Karty zawierające pasek magnetyczny

8523 29- -Pozostałe

-Nośniki optyczne:

8523 41-Niezapisane

8523 49-Pozostałe

-Nośniki półprzewodnikowe:

8523 51- -Półprzewodnikowe urządzenia pamięci trwałej

8523 52- -„Karty inteligentne”

8523 59- -Pozostałe

8523 80-Pozostałe

Pozycja ta obejmuje różne typy nośników, nawet zapisane, do rejestrowania dźwięku lub innych zjawisk (np. dane liczbowe; tekst; obrazy, wideo lub inne dane graficzne; oprogramowanie). Takie nośniki są zazwyczaj umieszczane w urządzeniu do zapisu lub odtwarzania lub z niego wyjmowane i mogą być przenoszone z jednego do drugiego urządzenia do zapisu lub odtwarzania.

Nośniki objęte ta pozycją mogą być przedstawiane jako zapisane, niezapisane lub z pewną informacją wstępnie zapisaną, lecz musi istnieć możliwość zapisu na nich większej ilości informacji.

Pozycja ta obejmuje nośniki w postaciach pośrednich (np. matryce, dyski wzorcowe, dyski pozytywy, dyski matryce) do stosowania w produkcji masowej gotowych, nagranych nośników.

Pozycja ta nie obejmuje jednak urządzenia, które zapisuje dane na nośnikach lub odzyskuje dane z nośników.

W szczególności pozycja ta obejmuje:

(A) NOŚNIKI MAGNETYCZNE

Produkty tej grupy są zwykle w postaci dysków, kart lub taśm. Są one wykonane z użyciem różnych materiałów (zazwyczaj tworzywa sztuczne, papier lub tektura, lub metal), albo same będące magnetyczne, albo powleczone materiałem magnetycznym. Grupa ta obejmuje, na przykład taśmy do kaset i inne taśmy do magnetofonów, taśmy dla rejestrujących kamer wideo (kamkorderów) i innych rejestrujących aparatów wideo (np. VHS, Hi-8™, mini-DV), dyskietki oraz karty z paskiem magnetycznym.

Grupa ta nie obejmuje nośników magnetooptycznych.

(B) NOŚNIKI OPTYCZNE

Produkty tej grupy są zazwyczaj w postaci dysków wykonanych ze szkła, metalu lub tworzyw sztucznych, z jedną lub więcej warstwami odbijającymi światło. Wszelkie dane (dźwięk lub inne zjawiska), zapamiętane na takich dyskach są odczytywane za pomocą wiązki laserowej. Grupa ta obejmuje dyski zapisane i niezapisane, nawet do wielokrotnego zapisu.

Grupa ta obejmuje, na przykład płyty kompaktowe (cyfrowe płyty dźwiękowe) (np. CD, V-CD, CD-ROM, CDRAM), cyfrowe, wielofunkcyjne, wizyjnodźwiękowe płyty kompaktowe (DVD).

Grupa ta obejmuje również nośniki magnetooptyczne.

(C) NOŚNIKI PÓŁPRZEWODNIKOWE

Produkty z tej grupy zawierają jeden lub więcej elektronicznych układów scalonych.

A zatem, grupa ta obejmuje:

(1)Półprzewodnikowe urządzenia pamięci trwałej do zapisywania danych z zewnętrznego źródła (patrz uwaga 5 (a) do tego działu). Urządzenia te (znane również jako „karty pamięci flash” lub „karty szybkiej pamięci elektronicznej flash”), są używane do zapisywania danych z zewnętrznego źródła lub do dostarczania danych do urządzeń takich, jak system nawigacji i system globalnego określania położenia, terminale zbierania danych, przenośne skanery, medyczne urządzenia monitorujące, urządzenia do rejestrowania dźwięku, komunikatory osobiste, telefony komórkowe, fotograficzne aparaty cyfrowe i maszyny do automatycznego przetwarzania danych. Dane są zazwyczaj przechowywane w urządzeniu i odczytywane z niego, gdy zostanie ono podłączone do określonego urządzenia, jednak mogą być także załadowane do maszyny do automatycznego przetwarzania danych lub z niej pobrane.

Nośniki te wykorzystują wyłącznie zasilanie dostarczone z urządzeń, do których są one podłączone i nie wymagają żadnej baterii.

Te półprzewodnikowe urządzenia pamięci trwałej składają się, w tej samej obudowie, z jednej lub więcej pamięci flash („FLASH E2PROM/EEPROM”), w postaci układów scalonych zamontowanych na płytce drukowanej oraz zawierają gniazdo łączące z głównym urządzeniem. Mogą one zawierać kondensatory, rezystory i mikrosterownik w postaci układu scalonego. Przykładem urządzeń półprzewodnikowych pamięci trwałej są pamięci flash z interfejsem USB (tzw. pamięć USB lub pendrive).

(2)„Karty inteligentne” (patrz uwaga 5 (b) do tego działu), które mają wbudowany w sobie, co najmniej jeden elektroniczny układ scalony [mikroprocesor, pamięć o dostępie swobodnym (RAM) lub pamięć przeznaczoną tylko do odczytu (ROM)], w postaci chipów. „Karty inteligentne” mogą zawierać styki, pasek magnetyczny lub wbudowaną antenę, ale nie zawierają żadnych innych czynnych lub biernych elementów obwodu.

Te „karty inteligentne” obejmują również pewne artykuły znane jako „karty lub plakietki zbliżeniowe”, jeżeli spełniają one warunki uwagi 5 (b) do niniejszego działu. Karty zbliżeniowe, plakietki zbliżeniowe zazwyczaj składają się z układu scalonego z pamięcią przeznaczoną tylko do odczytu, przymocowanego do drukowanej anteny. Działanie Karty, plakietki działają przez wytworzenie zakłócenia pola w antenie (charakter którego jest określony przez kod zawarty w pamięci tylko do odczytu), w celu wpłynięcia na sygnał emitowany z czytnika i powracający następnie do czytnika. Tego typu karty, plakietki nie przesyłają danych.

(D) POZOSTAŁE

Grupa ta obejmuje płyty gramofonowe.

Pozycja ta wyklucza:

(a)Filmy fotograficzne lub kinematograficzne z jedną lub kilkoma ścieżkami dźwiękowymi (dział 37).

(b)Światłoczułe błony filmowe do zapisu fotoelektrycznego (pozycja 3702).

(c)Artykuły przeznaczone do stosowania jako nośniki do zapisu dźwięku lub innych zjawisk, ale jeszcze do tego nieprzygotowane; klasyfikuje się je do ich odpowiednich pozycji (na przykład w dziale 39. lub 48., lub sekcji XV).

(d)Taśmy papierowe z danymi lub karty perforowane z danymi, na których zapisy są zwykle wykonane techniką perforacji (dział 48).

(e)Niektóre elektroniczne moduły pamięci [np. złącza typu SIMM (Single In-line Memory Modules) i moduły pamięci typu DIMM (Dual In-line Memory Modules)], które mają być klasyfikowane przez zastosowanie uwagi 2. do sekcji XVI (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających do niniejszego działu).

(f)Kasety do maszyn do gier (pozycja 9504).

8525-Aparatura nadawcza do radiofonii lub telewizji, nawet zawierająca aparaturę odbiorczą lub aparaturę zapisującą lub odtwarzającą dźwięk; kamery telewizyjne, kamery i aparaty cyfrowe oraz rejestrujące kamery wideo.

8525 50-Aparatura nadawcza

8525 60-Aparatura nadawcza zawierająca aparaturę odbiorczą

8525 80-Kamery telewizyjne, kamery i aparaty cyfrowe oraz rejestrujące kamery wideo

(A) APARATURA NADAWCZA DO RADIOFONII LUB TELEWIZJI,
NAWET ZAWIERAJĄCA APARATURĘ ODBIORCZĄLUB APARATURĘ ZAPISUJĄCĄ, LUB ODTWARZAJĄCĄ DŹWIĘK

Aparatura do radiofonii wchodząca w tę grupę musi być do transmisji sygnałów za pomocą fal elektromagnetycznych, przesyłanych przez eter bez jakiegokolwiek połączenia przewodowego. Natomiast urządzenia telewizyjne wchodzą tutaj, niezależnie od tego, czy transmisja jest za pomocą fal elektromagnetycznych, czy przewodu.

Grupa ta obejmuje:

(1)Nadajniki do radiofonii lub telewizji.

(2)Stacje przekaźnikowe, używane do odbioru programów i ich retransmisji, a w ten sposób zwiększanie zasięgu (włącznie z telewizyjnymi stacjami przekaźnikowymi do montowania w samolotach).

(3)Telewizyjne nadawcze stacje przekaźnikowe do transmisji za pomocą anten i reflektorów parabolicznych ze studia lub miejsca znajdującego się poza studiem, programu do głównego nadajnika.

(4)Nadajniki telewizyjne do użytku przemysłowego (np. do odczytu instrumentów pomiarowych na odległość lub do obserwacji w niebezpiecznych miejscach). W przypadku tych urządzeń transmisja jest często przewodowa.

(B) KAMERY TELEWIZYJNE, KAMERY I APARATY CYFROWE ORAZ REJESTRUJĄCE KAMERY WIDEO

Grupa ta obejmuje kamery, które utrwalają obrazy i przekształcają je w sygnał elektroniczny, który jest:

(1)przekazywany jako obraz wideo do miejsca poza kamerą w celu oglądania lub zdalnego nagrywania (tj. kamery telewizyjne); lub

(2)rejestrowany w kamerze jako zatrzymany obraz lub film (tzn. w kamerach i aparatach cyfrowych oraz rejestrujących kamerach wideo).

Wiele spośród kamer objętych niniejszą pozycją może przypominać aparaty fotograficzne, objęte pozycją 9006 lub kamery filmowe, objęte pozycją 9007. Kamery objęte pozycją 8525 i kamery objęte działem 90. zawierają zazwyczaj soczewki optyczne do skupiania obrazu na nośniku światłoczułym oraz nastawienia do zmiany ilości światła wpadającego do wnętrza aparatu. Jednak aparaty fotograficzne i kamery filmowe objęte działem 90. naświetlają obrazy na błonie fotograficznej objętej działem 37., podczas gdy aparaty i kamery objęte niniejszą pozycją przekształcają obrazy w dane analogowe lub cyfrowe.

Kamery i aparaty objęte tą pozycją utrwalają obraz poprzez skupianie obrazu na światłoczułym urządzeniu, takim jak komplementarny układ scalony typu półprzewodnik metalowo-tlenkowy (CMOS) lub urządzenie o sprzężeniu ładunkowym (CCD). Światłoczułe urządzenie wysyła elektryczną reprezentację obrazów, aby były następnie przetworzone na cyfrowy lub analogowy zapis obrazów.

Kamery telewizyjne mogą mieć lub nie wbudowane urządzenie do zdalnego sterowania obiektywem i przesłoną, jak również do zdalnego sterowania poziomym i pionowym ruchem kamery (np. kamer telewizyjnych do studiów telewizyjnych lub do nagrywania reportaży, tych wykorzystywanych do celów przemysłowych lub naukowych, w sieci telewizyjnej zamkniętej (obserwacja) lub do nadzorowania ruchu.). Kamery takie nie posiadają żadnej wbudowanej możliwości rejestrowania obrazów.

Niektóre z tych kamer mogą także być używane razem z maszynami do automatycznego przetwarzania danych (np. kamery internetowe).

Ruchome mechaniczne wyposażenie „podróżne” do kamer telewizyjnych, nawet prezentowane oddzielnie, jest wyłączone z tej pozycji (pozycja 8428).

Z tej pozycji jest również wyłączony elektryczny sprzęt do dalekosiężnego sterowania i nastawiania ostrości kamer telewizyjnych, gdy prezentowany oddzielnie (pozycja 8537).

W kamerach cyfrowych i rejestrujących kamerach wideo obrazy są rejestrowane w wewnętrznym urządzeniu przechowywania danych lub na nośniku (np. taśma magnetyczna, nośnik optyczny, nośnik półprzewodnikowy lub inny nośnik objęty pozycją 8523). Mogą one zawierać konwerter analogowo-cyfrowy (ADC) oraz terminal wyjściowy, który zapewnia środki do przesyłania obrazów do urządzeń maszyn do automatycznego przetwarzania danych, drukarek, telewizorów lub innych urządzeń do przeglądania. Niektóre kamery cyfrowe i rejestrujące kamery wideo zawierają terminale wejściowe, dzięki czemu mogą one wewnętrznie rejestrować obrazy analogowe lub cyfrowe z takich urządzeń zewnętrznych.

Zazwyczaj kamery z tej grupy wyposażone są w optyczny wizjer lub wyświetlacz ciekłokrystaliczny (LCD), lub w oba te elementy. Wiele kamer wyposażonych w LCD może używać wyświetlacza zarówno jako wizjera podczas utrwalania obrazów, jak i ekranu do wyświetlania obrazów otrzymanych z innych źródeł lub do odtwarzania już zarejestrowanych obrazów.

CZĘŚCI

Z zastrzeżeniem postanowień ogólnych dotyczących klasyfikacji części (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających do sekcji XVI), części aparatury objętej tą pozycją są klasyfikowane do pozycji 8529.

***

Pozycja wyklucza także:

(a)Aparaturę objętą pozycją 8517.

(b)Prezentowaną oddzielnie aparaturę odbiorczą do radiofonii do zawarcia w aparaturze do retransmisji (pozycja 8527).

(c)Odbiorniki telewizji satelitarnej i systemy odbioru telewizji satelitarnej (pozycja 8528).

(d)Pojazdy specjalnego przeznaczenia wyposażone na stałe w nadajniki radiofoniczne lub telewizyjne objęte tą pozycją (zazwyczaj pozycja 8705).

(e)Satelity telekomunikacyjne (pozycja 8802).

8528-Monitory i projektory, niezawierające aparatury odbiorczej do telewizji; aparatura odbiorcza do telewizji, nawet zawierająca odbiorniki radiowe lub aparaturę do zapisu lub odtwarzania dźwięku lub obrazu.

-Monitory z lampą elektronopromieniową:

8528 42- -Zdolne do bezpośredniego podłączenia i zaprojektowane do użycia z maszyną do automatycznego przetwarzania danych objętych pozycją 8471

8528 49- -Pozostałe

-Pozostałe monitory:

8528 52- -Zdolne do bezpośredniego podłączenia i zaprojektowane do użycia z maszyną do automatycznego przetwarzania danych objętą pozycją 8471

8528 59- -Pozostałe

-Projektory:

8528 62- -Zdolne do bezpośredniego podłączenia i zaprojektowane do użycia z maszyną do automatycznego przetwarzania danych objętą pozycją 8471

8528 69- -Pozostałe

-Aparatura odbiorcza dla telewizji, nawet zawierająca odbiorniki radiowe lub aparaturę do zapisu lub odtwarzania dźwięku lub obrazu:

8528 71- -Nieprzeznaczona do włączenia wyświetlacza lub ekranu wideo

8528 72- -Pozostała, kolorowa

8528 73- -Pozostała, monochromatyczna

Pozycja ta obejmuje:

(1)Monitory i rzutniki, niezawierające aparatury odbiorczej dla telewizji.

(2)Aparaturę odbiorczą dla telewizji, nawet zawierającą odbiorniki radiowe lub aparaturę do zapisu, lub odtwarzania dźwięku, lub obrazu, do wyświetlania sygnałów (odbiorniki telewizyjne).

(3)Aparaturę do odbioru sygnałów telewizyjnych bez możliwości wyświetlania (np. odbiorniki satelitarnej transmisji telewizyjnej).

Monitory, rzutniki i odbiorniki telewizyjne wykorzystują do wyświetlania obrazów różne technologie, takie jak CRT (lampa elektronopromieniowa), LCD (wyświetlacz ciekłokrystaliczny), DMD (mikroskopijnie małe lusterka ułożone w matrycy na chipie półprzewodnikowym), OLED (diody emitujące światło z warstwy organicznej) i plazmę.

Monitory i rzutniki mogą być zdolne do odbioru różnych sygnałów z różnych źródeł. Jeżeli jednak zawierają tuner telewizyjny, są one uważane jako aparatura odbiorcza dla telewizji.

(A) MONITORY ZDOLNE DO BEZPOŚRDENIEGO PODŁĄCZENIA I ZAPROJEKTOWANE DO UŻYCIA Z MASZYNĄ DO AUTOMATYCZNEGO PRZETWARZANIA DANYCH OBJĘTĄ POZYCJĄ 8471

Grupa ta obejmuje monitory, które są zdolne do przyjmowania sygnału z jednostki centralnej maszyny do automatycznego przetwarzania danych i zapewniają graficzną prezentację przetworzonych danych. Monitory te możliwe są do odróżnienia od innych typów monitorów (zobacz (B) poniżej) i od odbiorników telewizyjnych.

Monitory z tej grupy mogą charakteryzować się następującymi cechami:

(1)zazwyczaj wyświetlają sygnały z kart graficznych (monochromatycznych lub kolorowych), które są zintegrowane w jednostce centralnej maszyny do automatycznego przetwarzania danych;

(2)nie zawierają przycisku zmiany kanałów lub tunera wideo;

(3)są wyposażone w złącza charakterystyczne dla systemów przetwarzania danych (na przykład, interfejs RS-232C, złącza DIN, D-SUB, VGA, DVI, HDMI lub DP (port display));

(4)wielkość pola widzenia obrazu tych monitorów na ogół nie przekracza 76 cm (30 cali);

(5)mają wielkość wyświetlanej planki (zwykle mniejszą niż 0,3 mm) odpowiednią do oglądania bliskiej odległości;

(6)mogą posiadać obwód audio oraz wbudowane głośniki (zazwyczaj 2 waty lub mniej, łącznie);

(7)mają zazwyczaj przyciski sterujące znajdujące się na panelu przednim;

(8)zazwyczaj nie mogą być obsługiwane przez zdalne sterowanie;

(9)mogą one zawierać mechanizm regulacji nachylenia, obrotu oraz wysokości, powierzchnie nieoślepiające, wyświetlanie bez migotania i inne cechy ergonomiczne konstrukcji, aby ułatwić długotrwałe oglądanie z bliskiej odległości od monitora;

(10)mogą wykorzystać bezprzewodowy protokół komunikacyjny do wyświetlania danych z maszyny do automatycznego przetwarzania danych objętej pozycją 8471

Monitory z tej grupy charakteryzują się niską emisją pola elektromagnetycznego i często zawierają one mechanizmy nastaw uchylno-obrotowych, powierzchnie pozbawione olśnień, wyświetlanie bez migotania i inne ergonomiczne cechy projektowe, które ułatwiają długotrwałe okresy patrzenia w monitor z bliskiej odległości.

(B) MONITORY INNE NIŻ TE ZDOLNE DO BEZPOŚRDENIEGO PODŁĄCZENIA I ZAPROJEKTOWANE DO UŻYCIA Z MASZYNĄ DO AUTOMATYCZNEGO PRZETWARZANIA DANYCH OBJĘTĄ 8471

Grupa ta obejmuje monitory, które są zdolne do odbierania sygnałów gdy są podłączone bezpośrednio do kamery video lub urządzenia rejestrującego za pomocą Composite Video, S-Video lub kabli koncentrycznych (współosiowych) po to, aby wszystkie obwody częstotliwości radiowej zostały wyeliminowane. Są one zwykle używane przez firmy telewizyjne lub do zamkniętych sieci telewizyjnych (na lotniskach, dworcach kolejowych, fabrykach, szpitalach, itd.). Ponadto, mogą posiadać oddzielne wejścia dla koloru czerwonego (R), zielonego (G) i niebieskiego (B), lub być zakodowane zgodnie z określonym standardem (NTSC, SECAM, PAL, D-MAC, itd.). Do odbioru zakodowanych sygnałów, monitor musi być wyposażony w urządzenie do dekodowania, obejmujące (rozdzielanie) sygnałów R, G i B. Nie są one wyposażone w złącza charakterystyczne dla systemów do przetwarzania danych, oraz nie zawierają mechanizmu regulacji nachylenia, obrotu oraz wysokości, powierzchni nieoślepiających, wyświetlania bez migotania i innych cech ergonomicznych konstrukcji, aby ułatwić długotrwałe oglądanie z bliskiej odległości od monitora. Nie zawierają przycisku zmiany kanałów lub tunera wideo.

(C) RZUTNIKI

Rzutniki umożliwiają, że obraz, który jest zwykle odtwarzany na ekranie odbiornika telewizyjnego lub monitora, jest wyświetlany na powierzchni zewnętrznej. Mogą być one oparte na technologii CRT lub płaskoekranowej (np. DMD, LCD, plazma).

(D) APARATURA ODBIORCZA DO TELEWIZJI

Grupa ta obejmuje aparaturę, nawet przeznaczoną do wbudowania wyświetlacza lub ekranu wideo, taką jak:

(1)Odbiorniki transmisji telewizyjnych (naziemna, kablowa lub satelitarna), które nie zawierają urządzeń wyświetlających (CRT, LCD itp.). Aparaty te odbierają sygnały i przetwarzają je na sygnały nadające się do wyświetlenia. Mogą one również zawierać modem do podłączenia do Internetu.

Odbiorniki te przeznaczone są do stosowania z aparatami do zapisu lub odtwarzania obrazu i dźwięku, monitorami, rzutnikami lub telewizorami. Jednakże urządzenia, które po prostu izolują sygnały telewizyjne wielkiej częstotliwości (nazywane czasem tunerami wideo), mają być klasyfikowane jako części do pozycji 8529.

(2)Odbiorniki telewizyjne do użytku przemysłowego (np. do przyrządów odczytujących na odległość lub do obserwacji w niebezpiecznych miejscach). W przypadku tych aparatów przekaz jest często przewodem.

(3)Odbiorniki telewizyjne wszystkich rodzajów (LCD, plazmowe, CRT itp.) używane w domu (odbiorniki telewizyjne), nawet zawierające odbiornik radiofoniczny, magnetowid kasetowy, odtwarzacz DVD, nagrywarkę DVD, odbiornik satelitarny itp.

CZĘŚCI

***

Pozycja wyklucza, między innymi:

(a)Aparaturę wideo do nagrywania lub odtwarzania (pozycja 8521).

(b)Pojazdy specjalnego przeznaczenia (np. wozy transmisyjne) wyposażone na stałe w odbiorniki telewizyjne lub inną aparaturę objętą tą pozycją (zazwyczaj pozycja 8705).

(c)Projektory kinematograficzne (pozycja 9007) i projektory obrazu objęte pozycją 9008.

8530-Urządzenia sygnalizacyjne elektryczne, zapewniające bezpieczeństwo lub regulujące ruch kolejowy, tramwajowy, drogowy, na wodach śródlądowych, parkingach, portach lub lotniskach (inne niż te objęte pozycją 8608).

8530 10-Urządzenia dla ruchu kolejowego lub tramwajowego

8530 80-Pozostałe urządzenia

8530 90-Części

Niniejsza pozycja obejmuje wszystkie urządzenia elektryczne używane do sterowania ruchem kolejowym, systemami pociągów na poduszkach powietrznych, ruchem drogowym i na szlakach wodnych śródlądowych. Do pewnego stopnia podobne urządzenia stosuje się również do sterowania ruchem statków lub łodzi (np. w portach), samolotów (np. na lotniskach) oraz do ułatwienia parkowania i ten sprzęt objęty jest również niniejszą pozycją. Jednak niniejsza pozycja wyklucza podobne urządzenia, które obsługiwane są mechanicznie, nawet jeśli zawierają drobne elementy elektryczne (np. sygnalizatory mechaniczne z elektrycznymi środkami oświetlenia albo sterowniki hydrauliczne lub pneumatyczne z rozruchem elektrycznym); są one objęte pozycją 8608.

Znaki statyczne, nawet jeśli oświetlane elektrycznie (np. oświetlane tablice używane jako drogowskazy), nie są uważane za urządzenia sterowania ruchem. Nie są one, zatem objęte niniejszą pozycją, lecz są klasyfikowane do swoich własnych odpowiednich pozycji (pozycje 8310, 9405 itp.).

(A)Urządzenia dla ruchu kolejowego lub tramwajowego (włącznie z urządzeniami do podziemnych kolejek kopalnianych) oraz urządzeniami do systemów transportowych pociągami na poduszkach powietrznych. Dzieli się je na dwie grupy:

(1)Urządzenia sygnalizacyjne lub bezpieczeństwa. Składają się one z właściwych sygnalizatorów (zwykle pewna liczba kolorowych świateł albo ruchomych ramion lub tarcz zamontowanych na słupie, albo na pewnym typie kratownicy), urządzenia uruchamiające i urządzenia sterujące (ręczne lub automatyczne).

Urządzenia sygnalizacyjne tego typu stosuje się do sterowania ruchem na stacjach, w węzłach kolejowych, skrzyżowaniach itp. albo do sterowania przejazdu kilku pociągów na tych samych odcinkach drogowych. Ten ostatni typ obejmuje automatyczne urządzenia sygnalizacji odcinkowej, które automatycznie sterują niezbędnymi sygnałami podczas przejazdu pociągu z jednego odcinka toru kolejowego do następnego.

Pozycja ta obejmuje również urządzenia do sygnalizowania stacjom lub nastawniom (za pomocą dzwonków ostrzegawczych lub wyświetlaczy wizualnych), położenia lub zbliżania się pociągów albo położenia zwrotnic, znaków sygnalizacyjnych itp.

Niektóre typy urządzeń sygnalizacyjnych zawierają środki przekazujące sygnały bezpośrednio do kabiny lokomotywy. Zamontowane na linii styki lub czujniki uruchamiają mechanizm w przejeżdżającej lokomotywie i ostrzegają akustycznie lub wizualnie maszynistę w samej kabinie albo też, w pewnych przypadkach, uruchamiają sterowniki lokomotywy, powodując jej zatrzymanie. Niniejsza pozycja nie obejmuje tej części urządzeń, które są zainstalowane w lokomotywie.

(2)Urządzenia do sterowania mechanizmami torowymi, np. urządzenia do zdalnego sterowania zwrotnicami. Głównymi zespołami tych urządzeń są właściwe urządzenia wykonawcze (w pewnych przypadkach urządzenia blokujące), które montuje się na torach w pobliżu każdego zespołu zwrotnic, oraz pulpity sterujące i urządzenia montowane w niektórych scentralizowanych punktach kontrolnych (nastawnie itp.).

Grupa ta obejmuje pewne złożone urządzenia do automatycznego sterowania wagonami na stacjach rozrządowych, np. progresywne pamięci przekaźnikowe i urządzenia do kontroli ruchu wagonów („robot alarmowy”), instalowane w niektórych dużych stacjach rozrządowych.

(B)Urządzenia do regulacji ruchu drogowego, ruchu na wodach śródlądowych lub na parkingach. Grupa ta obejmuje:

(1)Automatyczne urządzenia sygnalizacyjne na skrzyżowaniach, np. światła na skrzyżowaniach, dzwonki, oświetlone znaki stopu. Niniejsza pozycja obejmuje również urządzenia elektryczne do manewrowania bramkami lub zaporami.

(2)Światła drogowe. Jest to zazwyczaj zespół kolorowych świateł instalowanych na skrzyżowaniach, węzłach itp. W ich skład wchodzą właściwe instalacje świetlne, urządzenia sterujące i zespoły manewrujące sterownikami. Światła mogą być uruchamiane ręcznie (uruchamiane przez policjanta kierującego ruchem lub na niektórych przejściach dla pieszych, przez samych pieszych) albo automatycznie (światła uruchamiane na podstawie czasu oraz światła uruchamiane przez przejeżdżające pojazdy za pomocą fotokomórek lub styków umieszczonych na drodze).

(C)Elektryczne urządzenia do sterowania ruchem w portach lub na lotniskach.

CZĘŚCI

***

Niniejsza pozycja nie obejmuje elektrycznych urządzeń oświetlających lub sygnalizacyjnych do montowania w rowerach lub pojazdach silnikowych (pozycja 8512).

8531-Aparatura do sygnalizacji dźwiękowej lub wzrokowej (na przykład dzwonki, syreny, panele wskaźnikowe, urządzenia alarmowe przeciwwłamaniowe lub przeciwpożarowe), elektryczna, inna niż ta objęta pozycją 8512 lub 8530.

8531 10-Aparatura przeciwwłamaniowa, przeciwpożarowa oraz inna temu podobna

8531 20-Panele wskaźnikowe zawierające urządzenia ciekłokrystaliczne (LCD) lub diody elektroluminescencyjne (LED)

8531 80-Pozostałe urządzenia

8531 90-Części

Z wyjątkiem urządzeń sygnalizacyjnych używanych w rowerach lub pojazdach silnikowych (pozycja 8512) oraz urządzeń do regulacji ruchem na drogach, kolejach itp. (pozycja 8530), niniejsza pozycja obejmuje wszystkie urządzenia elektryczne używane do celów sygnalizacyjnych, niezależnie od tego czy wykorzystują dźwięk do przekazywania sygnału (dzwonki, brzęczyki, buczki itp.), czy wykorzystują wskaźniki wizualne (lampki, klapki, oświetlone cyfry itp.) oraz niezależnie od tego czy są uruchamiane ręcznie (np. dzwonki przy drzwiach), czy też automatycznie (np. alarmy przeciwwłamaniowe).

Znaki statyczne, nawet oświetlane elektrycznie (np. lampy, latarnie, oświetlone tablice itp.) nie są uważane za urządzenia sygnalizacyjne. W związku z tym nie są objęte niniejszą pozycją, lecz są klasyfikowane do swoich własnych odpowiednich pozycji (pozycje 8310, 9405 itp.).

Niniejsza pozycja obejmuje, między innymi:

(A)Dzwonki elektryczne, brzęczyki, gongi do drzwi itp. Główną częścią składową dzwonków jest urządzenie elektromagnetyczne wprawiające w drgania mały młoteczek, który uderza w klosz dzwonka. Konstrukcja brzęczyków jest podobna, ale nie mają one klosza. Oba te typy powszechnie stosuje się w mieszkaniach (np. dzwonki wejściowe) oraz w biurach, hotelach itp. Pozycja ta obejmuje również elektryczne gongi do drzwi, w których jedna lub więcej metalowych rurek wytwarza po uderzeniu ton muzyczny lub całą gamę tonów, oraz elektrycznie uruchamiane dzwony kościelne, inne niż kuranty nadające się do odgrywania muzyki (dział 92).

Elektryczne dzwonki i gongi drzwiowe są przystosowane do zasilania ze źródła niskonapięciowego (ogniwa galwanicznego lub baterii), ale w pewnych przypadkach mają wbudowany transformator obniżający napięcie sieciowe.

(B)Elektryczne urządzenia do sygnalizacji dźwiękowej, klaksony, syreny itp. Dźwięk wytwarzany jest przez stroik, przez obracający się dysk, wprowadzony w ruch elektrycznie lub elektroniczny generator dźwięków; obejmują one syreny fabryczne, syreny przeciwlotnicze, syreny okrętowe itp.

(C)Inne elektryczne urządzenia sygnalizacyjne (światła pulsujące lub migające itp.) do samolotów, statków, pociągów lub innych pojazdów (inne niż do rowerów lub pojazdów silnikowych objętych pozycją 8512), lecz nie aparatura radiowa lub radarowa objęta pozycją 8526.

(D)Panele wskaźnikowe i podobne. Stosuje się je (np. w hotelach, biurach i fabrykach) do przywoływania personelu, sygnalizowania miejsca, w którym potrzebna jest pewna osoba lub usługa, wskazywania, czy pokój jest wolny, czy też zajęty. Do urządzeń tych należą:

(1)Wskaźniki pokojowe. Są to duże tablice z liczbami odpowiadającymi numerom pokojów. Naciśnięcie przycisku w pokoju powoduje oświetlenie odpowiedniego numeru albo jego odsłonięcie w wyniku opadnięcia przysłony lub klapki.

(2)Wskaźniki numerów. Sygnały te pojawiają się w postaci cyfr świetlnych na przedniej płycie małej skrzynki; w niektórych urządzeniach tego typu mechanizm roboczy ma postać tarczy telefonicznej. Są to również wskaźniki typu zegarowego, w których liczby wskazuje się ręką poruszającą tarczę wybierakową.

(3)Wskaźniki biurowe, na przykład te używane do wskazywania czy osoba zajmująca dane biuro jest wolna, czy zajęta. Niektóre typy są to zaledwie proste napisy „proszę wejść” lub „nie wchodzić”, zapalane i gaszone przez pracownika biura.

(4)Wskaźniki w windach. Wskazują one na oświetlonej tablicy położenie windy oraz kierunek jej jazdy, w dół lub w górę.

(5)Okrętowe telegrafy maszynowe.

(6)Dworcowe tablice informacyjne pokazujące czasy odjazdu pociągów i perony.

(7)Tablice informacyjne na giełdach, stadionach piłkarskich, w kręgielniach itp.

Niektóre z tych tablic informacyjnych itp., zawierają również dzwonki lub inne akustyczne urządzenia sygnalizacyjne.

Niniejsza pozycja nie obejmuje publicznych map drogowych lub kolejowych, w których naciśnięcie odpowiedniego przycisku powoduje oświetlenie konkretnego miejsca, drogi, odcinka lub trasy, ani elektrycznych znaków reklamowych.

(E)Alarmy przeciwwłamaniowe. Urządzenia te składają się z dwóch części: części wykrywającej i części sygnalizacyjnej (dzwonek, brzęczyk, wskaźnik wizualny itp.), która wyzwala się automatycznie, gdy działa część wykrywająca. Alarmy przeciwwłamaniowe działają za pomocą różnych środków, np.:

(1)Za pomocą styków elektrycznych, zwieranych po stąpnięciu na pewną część podłogi, otwarciu drzwi, zerwaniu lub dotknięciu cienkich drutów itp.

(2)Na zasadzie zmiany pojemności. Stosuje się je często w sejfach, które pełnią rolę jednej płyty kondensatora; każdy zbliżający się obiekt zmienia jego pojemność, co zakłóca stan obwodu elektrycznego i włącza sygnał alarmowy.

(3)Urządzenia fotoelektryczne. Na ogniwie fotoelektrycznym ogniskuje się promieniowanie (często promieniowanie podczerwone); przerwanie strumienia zmienia prąd w ogniwie fotoelektrycznym, włączając alarm.

(F)Alarmy przeciwpożarowe. Alarmy automatyczne również składają się z dwóch podzespołów: wykrywającego i sygnalizacyjnego (dzwonka, brzęczyka, wskaźnika wizualnego itp.). Obejmują one:

(1)Urządzenia uruchamiane za pomocą wyrobu topliwego (wosk lub specjalny stop), który topi się po wzroście temperatury powyżej pewnej wartości, co powoduje zwarcie elektrycznych styków i włączenie alarmu.

(2)Urządzenia działające na zasadzie rozszerzania się bimetalowego paska, cieczy lub gazu - rozszerzenie poza pewien punkt powoduje włączenie alarmu; w jednym z typów rozszerzający się gaz przesuwa tłok w cylindrze; w skład urządzenia wchodzi zawór o takiej konstrukcji, że powolne rozszerzanie czynnika roboczego nie włącza alarmu, natomiast włącza go gwałtowne rozszerzanie spowodowane nagłym wzrostem temperatury.

(3)Urządzenia działające na zasadzie zmian oporności elektrycznej elementu, poddanego zmianie temperatury.

(4)Urządzenia z komórkami fotoelektrycznymi. Na komórce fotoelektrycznej jest zogniskowany strumień światła i alarm włącza się po jego przysłonięciu w określonym stopniu przez dym. Podobne urządzenia wyposażone we wskaźnik z podziałką lub w zespół rejestrujący obejmuje dział 90.

Oprócz automatycznych alarmów pożarowych niniejsza pozycja obejmuje również alarmy nieautomatyczne, takie jak instalowane na ulicach, przeznaczone do wzywania straży pożarnej.

(G)Elektryczne wykrywacze alarmowe par lub gazów, w których skład wchodzi czujnik oraz akustyczne lub wizualne urządzenie alarmowe, ostrzegające o obecności niebezpiecznych mieszanek gazowych (np. gazu naturalnego, metanu).

(H)Sygnalizatory alarmowe płomieni (wykrywacze płomieni) z wbudowaną fotokomórką włączającą alarm za pośrednictwem przekaźnika w chwili powstania lub zgaśnięcia płomienia. Wykrywacze niezawierające elektrycznych akustycznych lub wizualnych urządzeń alarmowych klasyfikuje się do pozycji 8536.

CZĘŚCI

***

Niniejsza pozycja również wyłącza:

(a)Przełączniki oraz tablice rozdzielcze, nawet zawierające zwykłe lampki sygnalizacyjne (pozycja 8536 lub 8537).

(b)Alarmy przeciwpożarowe z wbudowanymi czujnikami dymu, zawierające substancję radioaktywną (pozycja 9022).

(c)Monitory LCD lub odbiorniki telewizyjne LCD (pozycja 8528).

8532-Kondensatory elektryczne, stałe, nastawne lub strojeniowe (+).

8532 10-Kondensatory stałe przeznaczone do zastosowań w obwodach prądu 50/60 Hz dla mocy biernej nie mniejszej niż 0,5 kvar (kondensatory elektroenergetyczne)

-Pozostałe kondensatory stałe:

8532 21- -Tantalowe

8532 22- -Elektrolityczne aluminiowe

8532 23- -Ceramiczne, jednowarstwowe

8532 24- -Ceramiczne, wielowarstwowe

8532 25- -Z dielektrykiem na bazie papieru lub z tworzywa sztucznego

8532 29- -Pozostałe

8532 30-Kondensatory nastawne lub strojeniowe

8532 90-Części

Kondensatory elektryczne składają się, w zasadzie, z dwóch powierzchni przewodzących oddzielonych materiałem izolacyjnym (dielektrykiem), np. powietrzem, papierem, miką, olejem, żywicami, kauczukiem i tworzywem sztucznym, ceramiką lub szkłem.

Stosuje się je do różnych celów w wielu gałęziach przemysłu elektrotechnicznego (np. do poprawy współczynnika mocy w obwodach prądu przemiennego, do wytwarzania prądów przesuniętych fazowo pól wirujących w silnikach indukcyjnych, do ochrony styków elektrycznych przed skutkami powstawania łuku elektrycznego, do magazynowania i uwalniania danych ilości energii elektrycznej, w obwodach oscylujących, w filtrach częstotliwości oraz powszechnie w przemyśle radiowym, telewizyjnym lub telefonicznym, a także w przemysłowych urządzeniach elektronicznych).

Ich parametry (kształt, wymiary, pojemność, rodzaj dielektryka itp.) są różne w zależności od ich zamierzonego wykorzystania. Jednakże niniejsza pozycja obejmuje wszystkie kondensatory, bez względu na ich typ i sposób produkcji, a także przeznaczenie (włącznie ze standardowymi kondensatorami stosowanymi w laboratoriach i w licznych przyrządach pomiarowych, specjalnie wykonanych według ścisłych wzorców i skonstruowanych tak, że nie zmieniają swoich parametrów podczas użytkowania).

Niniejsza pozycja obejmuje również kondensatory zgrupowane razem na chassis lub we wspólnej obudowie (np. w skład niektórych kondensatorów o dużym współczynniku mocy i baterii kondensatorów wchodzi duża liczba zwykłych kondensatorów z elementami do ich łączenia ze sobą, szeregowo lub równolegle, dla uzyskania dowolnej potrzebnej pojemności).

(A) KONDENSATORY STAŁE

Kondensatorami stałymi są takie, których pojemności nie można zmieniać. Głównymi typami kondensatorów są: kondensatory suche, „nasycone olejem”, „nasycone gazem” zanurzone w „oleju” oraz elektrolityczne.

(1)W kondensatorach suchych okładki i dielektryk mają najczęściej postać nałożonych na siebie płytek albo zwiniętych taśm lub folii. W niektórych kondensatorach suchych metalowe warstwy nakłada się sposobem chemicznym lub termicznym na lity dielektryk. Kondensatory suche mogą być zamknięte w obudowie wyposażonej w zaciski lub też mogą być bez obudowy.

(2)Konstrukcja kondensatorów nasyconych „olejem” jest podobna do konstrukcji kondensatorów suchych, lecz dielektryk, zazwyczaj w tym przypadku z folii z tworzywa sztucznego lub z folii z tworzywa sztucznego i papieru, jest nasycony olejem lub inną cieczą.

(3)Kondensatory „gazowe” są kondensatorami z dwiema lub więcej elektrodami oddzielonymi od siebie gazem, innym niż powietrze, pełniącym rolę dielektryka.

(4)W pewnych przypadkach kondensator („zanurzony w oleju”) jest osadzony w obudowie wypełnionej olejem lub inną, nadającą się do tego cieczą, w której znajduje się również wiele urządzeń pomocniczych, takich jak czujniki ciśnienia i zawory bezpieczeństwa.

(5)W kondensatorach elektrolitycznych jedna z płyt jest zazwyczaj aluminiowa lub tantalowa, natomiast rolę drugiej płyty spełnia odpowiedni elektrolit, do którego doprowadza się prąd za pomocą elektrody, czasami w formie podobnej do płyty aluminiowej lub tantalowej. W rezultacie elektrolizy na aluminium lub tantalu powstaje cienka warstwa złożonych związków chemicznych, tworząca następnie dielektryk. Kondensator tego typu jest czasami zamknięty w obudowie, ale na ogół obudowę stanowi sama elektroda zewnętrzna; kondensatory tego typu są często wyposażone w cokół nóżkowy podobny do cokołu lamp elektronowych. Niektóre kondensatory tego typu, zawierające elektrolit w postaci półstałej, nazywa się również „kondensatorami z suchym elektrolitem”.

(B) KONDENSATORY NASTAWNE

Są to kondensatory, których pojemność można dowolnie zmieniać. W większości przypadków dielektrykiem jest powietrze, natomiast płyty są zazwyczaj wykonane z dwóch grup płyt metalowych, jednej nieruchomej, a drugiej osadzonej na osi, obracanej tak, że płyty tej grupy mogą wchodzić pomiędzy płyty stałe. Stopień obrotu ruchomych płyt (wirnika) i pokrycia się z płytami nieruchomymi (stojanem) zmienia pojemność kondensatora.

(C) KONDENSATORY STROJENIOWE

Kondensatory strojeniowe (włączając trymery) są takimi kondensatorami, których pojemność można regulować w bardzo wąskich granicach z dużą dokładnością. Regulacja ta może odbywać się na kilka sposobów. W pewnych typach można zmieniać za pomocą wkręta odległość pomiędzy płytami. Inne składają się z dwóch metalowych cylindrów, z których jeden można wsuwać na różne głębokości w drugi albo oba mogą poruszać się względem siebie po półokręgach. Zazwyczaj dielektrykami są, np. mika, materiały ceramiczne, tworzywa sztuczne lub powietrze.

CZĘŚCI

Z zastrzeżeniem postanowień ogólnych dotyczących klasyfikacji części (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających do sekcji XVI), części kondensatorów są również klasyfikowane tutaj.

***

Niniejsza pozycja nie obejmuje pewnych silników synchronicznych stosowanych do poprawy współczynnika mocy, pomimo że często nazywa się je „kondensatorami synchronicznymi” (pozycja 8501).

°°°

Noty wyjaśniające do podpozycji

Podpozycja 8532 23

Niniejsza podpozycja obejmuje jednowarstwowe kondensatory stałe z dielektrykiem ceramicznym, mające postać tarcz lub cylindrów.

Podpozycja 8532 24

Niniejsza podpozycja obejmuje wielowarstwowe kondensatory stałe z dielektrykiem ceramicznym, wyposażone w wyprowadzenia albo mające postać chipów.

8533-Rezystory (włączając reostaty i potencjometry), inne niż rezystory grzejne.

8533 10-Rezystory stałe węglowe, masowe lub warstwowe

-Pozostałe rezystory stałe:

8533 21- -Dla mocy nieprzekraczającej 20 W

8533 29- -Pozostałe

-Rezystory drutowe zmienne, włączając reostaty i potencjometry:

8533 31- -Dla mocy nieprzekraczającej 20 W

8533 39- -Pozostałe

8533 40-Pozostałe rezystory nastawne, włączając rezystory regulowane (reostaty i potencjometry)

8533 90-Części

(A)Rezystory (oporniki). Są to przewody, których zadaniem jest dostarczanie obwodowi danej rezystancji elektrycznej (np. w celu ograniczenia przepływu prądu). Rezystory te są silnie zróżnicowane pod względem wymiarów i kształtu, a także materiałów, z jakich się je wytwarza. Można je wytwarzać z metali (w postaci prętów, profili lub drutów, często nawiniętych na szpulkach) lub z węgla w postaci prętów, węglika krzemu, metalu lub cienkiej warstwy tlenku metalu. Można je uzyskać techniką drukowania w postaci pojedynczych elementów. Niektóre rezystory mogą mieć pewną liczbę końcówek umożliwiających włączenie całego rezystora lub jego części w obwód.

Niniejsza pozycja obejmuje:

(1)Rezystory zanurzone w oleju.

(2)Rezystory węglowe w postaci żarówki elektrycznej, ale ze specjalnym żarnikiem węglowym; jednakże niniejsza pozycja nie obejmuje lamp z żarnikiem węglowym do celów oświetleniowych (pozycja 8539).

(3)Baretery zawierające włókna żelazne zespolone w szklanym cylindrze wypełnionym wodorem lub helem; cechą charakterystyczną tych rezystorów jest automatyczna zmiana rezystancji w pewnych granicach, co z kolei umożliwia utrzymanie stałej wartości prądu.

(4)Rezystory wzorcowe używane do wzorcowania i pomiaru (np. w laboratoriach); również skrzynki rezystorowe z pewną liczbą takich rezystorów zespolonych w skrzynce z układami przełączającymi lub końcówkami do podłączania do obwodu jakiejkolwiek dowolnej kombinacji rezystorów.

(5)Rezystory nieliniowe: zależne od temperatury (termistory) z ujemnym lub dodatnim współczynnikiem temperaturowym (zazwyczaj osadzane w szklanych cylindrach) oraz nieliniowe rezystory zależne od napięcia (warystory/VDR), ale nie obejmuje diod warystorowych objętych pozycją 8541.

(6)Rezystory znane jako „czujniki tensometryczne”, będące elementami czujnikowymi instrumentów do pomiaru odkształceń.

Niniejsza pozycja wyklucza:

(a)Rezystory grzejne (pozycja 8516 lub 8545).

(b)Fotorezystory (pozycja 8541).

(B)Reostaty. Są to rezystory o zmiennej rezystancji ze ślizgającymi się stykami lub innymi elementami umożliwiającymi dowolną zmianę rezystancji w obwodzie. Grupa ta obejmuje reostaty z drutami ślizgowymi, z suwakiem ślizgającym się po zwoju rezystancyjnym; reostaty skokowe; reostaty cieczowe z ruchomymi elektrodami zanurzonymi w płynie przewodzącym; reostaty automatyczne (np. minimalno- lub maksymalno-prądowe albo z mechanizmem roboczym uruchamianym za pomocą napięcia) oraz reostaty odśrodkowe.

Niektóre reostaty są skonstruowane do specjalnych celów (np. ściemniacze teatralne stosowane w instalacjach oświetleniowych do powolnego gaszenia światła oraz rozruszniki i sterowniki silników złożone z wielu rezystorów z niezbędnymi urządzeniami do włączania i wyłączania jednego lub więcej rezystorów w obwodzie silnika). Niemniej jednak wyroby te klasyfikuje się do tej pozycji.

(C)Potencjometry. W ich skład wchodzi rezystor stały umieszczony pomiędzy dwoma stykami oraz ruchomy zaczep, który może łączyć się stykowo z dowolnym miejscem rezystora.

CZĘŚCI

Z zastrzeżeniem postanowień ogólnych dotyczących klasyfikacji części (patrz Uwagi ogólne Not wyjaśniających do sekcji XVI), części rezystorów objętych niniejszą pozycją są również klasyfikowane tutaj.

8535-Urządzenia elektryczne do przełączania lub zabezpieczania obwodów elektrycznych, lub do wykonywania połączeń elektrycznych w obwodach elektrycznych, lub do tych obwodów (na przykład przełączniki, bezpieczniki, odgromniki, ograniczniki napięcia, tłumiki przepięciowe, wtyki i inne złącza, skrzynki przyłączowe), do napięć przekraczających 1 000 V.

8535 10-Bezpieczniki

-Wyłączniki automatyczne:

8535 21- -Do napięć mniejszych niż 72,5 kV

8535 29- -Pozostałe

8535 30-Odłączniki i przełączniki

8535 40-Odgromniki, ograniczniki napięcia, ochronniki przepięciowe

8535 90-Pozostałe

Niniejsza pozycja obejmuje urządzenia elektryczne, zazwyczaj stosowane w systemach rozdzielczych energii elektrycznej. Z uwzględnieniem istniejących różnic, mają zastosowanie, postanowienia Not wyjaśniających do pozycji 8536, odnośnie do parametrów technicznych i funkcjonowania urządzeń przełączających lub chroniących obwody elektryczne albo podłączanych do obwodów elektrycznych lub włączanych w obwody elektryczne. Niniejsza pozycja obejmuje urządzenia w rodzaju opisanych w Notach wyjaśniających do pozycji 8536, gdy napięcie przekracza 1 000 woltów.

Niniejsza pozycja obejmuje:

(A)Bezpieczniki topikowe i wyłączniki automatyczne, wyłączające automatycznie przepływ prądu, gdy jego natężenie lub napięcie przekracza pewne wartości graniczne.

(B)Wyłączniki specjalne do obwodów wysokonapięciowych. Są to zazwyczaj złożone i mocne konstrukcje, wyposażone w specjalne urządzenia zapobiegające tworzeniu się łuku elektrycznego, ewentualnie z wielu stykami, i zdalnie sterowane za pomocą różnych urządzeń (np. dźwigni, siłowników). Przełączniki te często montuje się w pojemnikach metalowych lub z materiałów izolowanych, które zostały wypełnione płynem (np. olejem) lub gazem, lub w których wytworzono próżnię.

(C)Odgromniki. Są to urządzenia ochronne przeznaczone do ochrony wysokonapięciowych kabli lub instalacji przed skutkami wyładowań atmosferycznych; w ich skład wchodzi urządzenie, które w warunkach normalnych jest odizolowane od linii wysokiego napięcia, ale które w przypadku wyjątkowo dużych napięć, grożących zniszczeniem linii lub instalacji elektrycznej, ulega przebiciu i staje się przewodnikiem tworzącym ścieżkę przewodzącą do ziemi. Spośród wielu typów takich urządzeń można wyróżnić odgromniki z tlenków metali, odgromniki z granulatu węgla, odgromniki rożkowe lub ekrany ochronne osadzone na izolatorze albo łańcuchy izolujące, odgromniki elektrolityczne itp. Jednak odgromniki działające na zasadzie radioaktywności klasyfikuje się do pozycji 9022.

(D)Ograniczniki napięcia. Są to urządzenia utrzymujące z góry ustaloną wartość różnicy potencjałów pomiędzy dwoma przewodnikami lub pomiędzy przewodnikami a masą lub ziemią. Urządzenia te konstruuje się w taki sam sposób jak lampy wyładowcze, ale ze względu na to, że nie nadają się do celów oświetleniowych, nie można ich uważać za lampy.

Natomiast niniejsza pozycja nie obejmuje automatycznych regulatorów napięcia (pozycja 9032).

(E)Odłączniki stosuje się do odłączania pewnych odcinków linii; są to odłączniki zwłoczne, ale w odróżnieniu od zestyków przełącznych, nie stosuje się ich na ogół w przypadku, gdy obwód jest pod napięciem.

(F)Ochronniki przepięciowe lub przebiciowe. Są to zespoły cewek indukcyjnych, kondensatorów itp., połączone szeregowo lub równolegle z chronionym obwodem lub urządzeniem elektrycznym dla kompensacji nagłych wzrostów częstotliwości. Zwykłe cewki lub kondensatory, używane jako takie do tego celu, klasyfikuje się w odpowiednich dla nich pozycjach.

CZĘŚCI

Z zastrzeżeniem postanowień ogólnych dotyczących klasyfikacji części (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających do sekcji XVI), części do urządzeń objętych niniejszą pozycją klasyfikuje się do pozycji 8538.

***

Niniejsza pozycja wyklucza zespoły (inne niż proste zespoły przełączające) urządzeń wymienionych powyżej (pozycja 8537).

8536-Urządzenia elektryczne do przełączania i zabezpieczania obwodów elektrycznych, lub do wykonywania połączeń elektrycznych w obwodach elektrycznych, lub do tych obwodów (na przykład przełączniki, przekaźniki, bezpieczniki, tłumiki przepięciowe, wtyki, gniazda wtykowe, oprawki lamp i inne złącza, skrzynki przyłączowe), do napięć nieprzekraczających 1 000 V; złącza do włókien optycznych, wiązek włókien optycznych lub kabli światłowodowych.

8536 10-Bezpieczniki

8536 20-Wyłączniki automatyczne

8536 30-Pozostałe urządzenia zabezpieczające obwody elektryczne

-Przekaźniki:

8536 41- -Do napięć nieprzekraczających 60 V

8536 49- -Pozostałe

8536 50-Pozostałe przełączniki

-Oprawy lamp, wtyki i gniazda wtykowe:

8536 61- -Oprawy lamp

8536 69- -Pozostałe

8536 70-Złącza do włókien optycznych, wiązek włókien optycznych lub kabli światłowodowych

8536 90-Pozostałe urządzenia

Niniejsza pozycja obejmuje urządzenia elektryczne do napięć nieprzekraczających 1 000 V, stosowane zazwyczaj w budynkach mieszkalnych lub w instalacjach przemysłowych. Jednakże pozycja 8535 obejmuje opisane niżej urządzenia do napięć przekraczających 1000 V. Pozycja ta obejmuje także złącza do włókien światłowodowych, wiązek włókien optycznych lub kabli światłowodowych.

Niniejsza pozycja obejmuje:

(I) URZĄDZENIA DO PRZEŁĄCZANIA OBWODÓW ELEKTRYCZNYCH

Urządzenia te zasadniczo składają się z urządzeń do zamykania lub przerywania jednego lub więcej obwodów, w które są one włączone, albo do przełączania z jednego obwodu na inny; mogą być one znane jako jednobiegunowe, dwubiegunowe, trzybiegunowe itp., w zależności od zawartej ilości przełączanych obwodów. Grupa ta obejmuje również przełączniki i przekaźniki.

(A)Łączniki z tej pozycji obejmują małe wyłączniki do stosowania w aparatach radiowych, przyrządach elektrycznych itp., łączniki w rodzaju stosowanych w przewodach domowych instalacji elektrycznych (np. wyłączniki dźwigienkowe, przełączniki dźwigniowe, łączniki pokrętne, wyłączniki wiszące, wyłączniki przyciskowe) i wyłączniki do celów przemysłowych (takie jak łączniki i wyłączniki krańcowe, łączniki krzywkowe, mikrowyłączniki i wyłączniki zbliżeniowe).

Wyłączniki uruchamiane przez otwarcie lub zamknięcie drzwi oraz automatyczne wyłączniki termoelektryczne (zapłonniki) do rozruchu lamp fluorescencyjnych są tutaj klasyfikowane.

Inne przykłady klasyfikowane tutaj obejmują elektroniczne przełączniki prądu zmiennego składające się z optycznie sprzężonych obwodów wejścia i wyjścia (izolowane tyrystorowe przełączniki prądu zmiennego); przełączniki elektro-mechaniczne, włącznie z zabezpieczonymi przed temperaturą przełącznikami elektronicznymi, składającymi się z tranzystora i chipa logicznego (technologia warstwowa chip-on-chip) dla napięć nieprzekraczających 1000 woltów; oraz elektroniczne łączniki migowe dla natężeń nieprzekraczających 11 amperów (przełączniki dwustabilne).

Przełączniki elektroniczne, które działają bezstykowo, wykorzystując elementy półprzewodnikowe (np. do tranzystorów, tyrystorów, układów scalonych).

Zamki drzwiowe, które w sobie zawierają przełączniki są wykluczone (pozycja 8301).

(B)Przełączniki są stosowane do łączenia jednej lub więcej linii z jedną lub więcej innych linii.

W najprostszym typie jedna linia jest połączony do punktu centralnego, który za pomocą ruchomego ramienia może być połączony do dowolnego punktu innych linii. Bardziej skomplikowanymi urządzeniami tego typu są wyłączniki rozruchowe do silników elektrycznych oraz aparatura sterownicza do pojazdów elektrycznych. Często zawierają one nie tylko aparaturę łączeniową, ale również liczne rezystory, które - w zależności od wymagań - są włączane w obwód lub odłączane (zobacz Noty wyjaśniające do pozycji 8533).

Niniejsza pozycja obejmuje także skomplikowane zespoły przełączające wykorzystywane w odbiornikach radiowych lub telewizyjnych itp.

(C)Przekaźniki są urządzeniami elektrycznymi, za pomocą których obwód jest automatycznie sterowany poprzez zmiany w tym samym lub innym obwodzie. Są one stosowane, na przykład w urządzeniach telekomunikacyjnych, urządzeniach sygnalizacji drogowej lub kolejowej, do sterowania lub zabezpieczania obrabiarek itp.

Poszczególne typy można rozróżnić na podstawie, na przykład:

(1)Stosowanych elektrycznych elementów sterujących: przekaźniki elektromagnetyczne, przekaźniki z magnesem trwałym, przekaźniki termoelektryczne, przekaźniki indukcyjne, przekaźniki elektrostatyczne, przekaźniki fotoelektryczne, przekaźniki elektroniczne itp.

(2)Wstępnie określonych warunków, na których zasadzie działają: przekaźniki przetężeniowe, przekaźniki przełączające przy minimalnym lub maksymalnym napięciu, przekaźniki różnicowe, błyskawiczne przekaźniki wyłączające, przekaźniki zwłoczne itp.

Styczniki, które są również uważane za przekaźniki, są urządzeniami do zwierania lub przerywania obwodów elektrycznych, które automatycznie wracają do stanu wyjściowego bez mechanicznego elementu blokującego lub działania ręcznego. Działają one zazwyczaj i są podtrzymywane w stanie czynnym przez prąd elektryczny.

(II) URZĄDZENIA DO ZABEZPIECZANIA OBWODÓW ELEKTRYCZNYCH

Pozycja ta obejmuje bezpieczniki. Zwykle składają się one z urządzenia, w którym jest zawarty (lub może być zawarty) odcinek drutu topikowego po to, aby gdy zostaną wstawione w obwód, w razie nadmiernego i niebezpiecznego wzrostu prądu, drut bezpiecznikowy stopi się przerywając obwód. Różnią się one znacznie w konstrukcji w zależności od typu obwodu i prądu, na jaki są przeznaczone. Wkładki topikowe zamknięte składają się z rurki zawierającej drut topikowy stykający się obu końcami z metalowymi kapturkami; inne bezpieczniki topikowe mają podstawkę lub gniazdo wtykowe (do włączania w linię) oraz element łączący (który może być wkręcony w gniazdo wtykowe lub wepchnięty pomiędzy sprężyste styki), na którym montuje się drut topikowy. Pozycja obejmuje kompletne bezpieczniki, z drutem topikowym lub bez. Przedstawiane oddzielnie gniazda wtykowe i elementy łączące są również klasyfikowane tutaj, z wyjątkiem wykonanych w całości z materiału izolacyjnego (oprócz pewnych drobnych elementów metalowych, wkładanych podczas formowania, wyłącznie do celów montażowych) (pozycja 8547). Drut topikowy klasyfikowany jest zgodnie ze swoim materiałem składowym, ale krótkie odcinki drutu topikowego z pętelkami lub inne elementy łączące, gotowe do użycia, pozostają klasyfikowane do niniejszej pozycji.

Niniejsza pozycja obejmuje inne urządzenia zapobiegające przeciążeniu obwodów (np. urządzenia elektromagnetyczne, które automatycznie przerywają obwód, gdy prąd przekroczy pewną wartość).

Niniejsza pozycja także wyklucza transformatorowe stabilizatory napięcia (pozycja 8504) oraz automatyczne stabilizatory napięcia (pozycja 9032).

(III) URZĄDZENIA DO WYKONYWANIA POŁĄCZEŃ W OBWODACH ELEKTRYCZNYCH LUB DO TYCH OBWODÓW

Urządzenia te służą do łączenia ze sobą różnych części obwodu elektrycznego. Należą do nich:

(A)Wtyki, gniazda wtykowe i inne styki do łączenia ruchomych przewodów lub urządzeń z instalacją, która jest zwykle stała. Kategoria ta obejmuje:

(1)Wtyki i gniazda wtykowe (włączając te do łączenia dwóch ruchomych przewodów). Wtyk może mieć jedną lub więcej nóżek albo styków bocznych, które pasują w odpowiednie otwory lub styki w gnieździe. Obrzeże lub jedna z nóżek mogą być wykorzystane do uziemienia.

(2)Styki ślizgowe, takie jak szczotki do silników i odbieraki prądu do pojazdów trakcji elektrycznej, urządzeń podnoszących itp. (odbieraki podwieszane lub odbieraki z szyn prądowych itp.), inne niż takie artykuły z „węgla” lub grafitowe (pozycja 8545). Elementy te mogą zawierać klocek metalowy, siatkę drucianą lub taśmę warstwową i klasyfikuje się je do niniejszej pozycji, nawet gdy są pokryte zewnętrzną warstwą smarującą z grafitu.

(3)Gniazda do lamp lub lamp elektronowych oraz oprawy lamp. Niektóre oprawy lamp są w postaci świec do montowania w kandelabrach lub są zaprojektowane, aby tworzyć kinkiety ścienne; pozostają one klasyfikowane tutaj, pod warunkiem że ich główną funkcją jest działać jako oprawy lamp.

Wtyki i gniazda wtykowe itp., połączone z odcinkami przewodów są wyłączone (pozycja 8544);

(B)Inne złącza, przyłącza (końcówki), łączówki zaciskowe itp. Obejmują one małe kwadraty z materiału izolacyjnego, zaopatrzone w elektryczne złącza (kostki), przyłącza, które są metalowymi częściami zamierzonymi do wkładania przewodników oraz małe części metalowe, przeznaczone do zainstalowania na końcu przewodu elektrycznego, aby ułatwić połączenie elektryczne (końcówki widełkowe płaskie, zaciski krokodylkowe itp.).

Łączówki zaciskowe składają się z pasków materiału izolacyjnego zaopatrzonych w kilka metalowych końcówek lub złączy, do których można mocować przewody elektryczne. Niniejsza pozycja obejmuje również paski lub tabliczki znacznikowe; złożone są one z kilku metalowych znaczników umieszczonych w materiale izolacyjnym po to, aby można było przylutować do nich przewody elektryczne. Paski znacznikowe są stosowane w odbiornikach radiowych lub innych urządzeniach elektrycznych.

(C)Skrzynki przyłączeniowe. Składają się one z skrzynek, wyposażonych wewnątrz w przyłącza (końcówki) lub inne urządzenia do łączenia ze sobą przewodów elektrycznych. Skrzynki, niewyposażone w środki połączeń elektrycznych lub możliwość ich zamontowania, są wyłączone i klasyfikowane zgodnie z ich materiałem składowym.

(IV) ZŁĄCZA DO WŁÓKIEN OPTYCZNYCH,WIĄZEK WŁÓKIEN OPTYCZNYCH
LUB KABLI ŚWIATŁOWODOWYCH

W pozycji 8536 „złącza do włókien optycznych, wiązek włókien optycznych lub kabli światłowodowych” oznaczają złącza, które po prostu mechanicznie ustawiają końcami w linii włókna optyczne w cyfrowy system przewodowy. Nie wykonują one żadnych innych funkcji, takich jak wzmacnianie, regeneracja lub modyfikowanie sygnału. Złącza do włókien optycznych, bez kabli, pozostają klasyfikowane do tej pozycji, lecz złącza do włókien optycznych z kablami są wyłączone (pozycja 8544 lub 9001).

CZĘŚCI

Z zastrzeżeniem postanowień ogólnych dotyczących klasyfikacji części (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających do sekcji XVI), części urządzeń objętych niniejszą pozycją klasyfikowane są do pozycji 8538.

***

Niniejsza pozycja wyklucza również:

(a)Rezystory o napięciu nieliniowym (warystory/VDR) stosowane jako regulatory napięcia (pozycja 8533).

(b)Zespoły (inne niż proste zespoły przełączające) urządzeń wymienionych wyżej (pozycja 8537).

(c)Diody półprzewodnikowe używane jako regulatory napięcia (pozycja 8541).

8539-Elektryczne lampy żarowe lub wyładowcze, włączając zespoły nierozbieralnych wkładów reflektorów oraz promienniki lampowe nadfioletu lub podczerwieni; lampy łukowe; lampy z diod elektroluminescencyjnych (LED).

8539 10-Zespoły nierozbieralnych wkładów reflektorów

-Pozostałe lampy żarowe, z wyłączeniem promienników lampowych nadfioletu lub podczerwieni:

8539 21- -Lampy halogenowe z żarnikiem wolframowym

8539 22- -Pozostałe, o mocy nieprzekraczającej 200 W i do napięć przekraczających 100 V

8539 29- -Pozostałe

-Lampy wyładowcze, inne niż promienniki lampowe nadfioletu:

8539 31- -Fluorescencyjne z termokatodą

8539 32- -Lampy na pary rtęci lub sodu; lampy metalohalogenkowe

8539 39- -Pozostałe

-Promienniki lampowe nadfioletu lub podczerwieni; lampy łukowe:

8539 41- -Lampy łukowe

8539 49- -Pozostałe

8539 50-Lampy z diod elektroluminescencyjnych (LED)

8539 90-Części

Elektryczne lampy oświetleniowe składają się z baniek szklanych lub kwarcowych o różnych kształtach, zawierających elementy niezbędne do przetwarzania energii elektrycznej na promieniowanie świetlne (włącznie z promieniowaniem podczerwonym i nadfioletowym).

Niniejsza pozycja obejmuje wszystkie elektryczne lampy oświetleniowe, nawet specjalnie przeznaczone do specyficznych zastosowań (włączając błyskowe lampy wyładowcze).

Niniejsza pozycja obejmuje lampy żarowe, gazowane lampy wyładowcze lub próżniowe lampy wyładowcze oraz lampy łukowe i lampy z diod elektroluminescencyjnych (LED).

(A) ZESPOŁY NIEROZBIERALNYCH WKŁADÓW REFLEKTORÓW

Nierozbieralne wkłady reflektorów są czasem przeznaczone do instalowania w nadwoziu samochodów; składają się one z soczewek, reflektora i żarnika zamkniętych w szczelnej lampie gazowanej lub lampie typu próżniowego.

(B) POZOSTAŁE LAMPY ŻAROWE, Z WYŁĄCZENIEM PROMIENNIKÓW LAMPOWYCH NADFIOLETU LUB PODCZERWIENI (zobacz Część (D))

Światło jest wytwarzane przez żarnik (metalowy lub węglowy), który podgrzewany jest do stanu rozżarzenia się przepływem prądu elektrycznego, a bańka szklana (czasem barwiona) jest albo opróżniona, albo wypełniona obojętnym gazem o niskim ciśnieniu; w cokole, który może być typu wkręcanego lub bagnetowego, znajdują się niezbędne styki elektryczne.

Lampy te są o różnych kształtach, np. kuliste (z szyjką lub bez); w kształcie gruszki lub cebuli; w kształcie płomienia; rurowe (proste lub zakrzywione); specjalne, fantazyjne kształty do oświetlenia, zdobienia, na choinki itd.

Grupa ta obejmuje również lampy halogenowe.

(C) LAMPY WYŁADOWCZE,INNE NIŻ PROMIENNIKI LAMPOWE

NADFIOLETU(zobacz Część (D))

Lampy te składają się z bańki szklanej (zwykle rurowej) lub z bańki kwarcowej (zwykle w zewnętrznej bańce szklanej), wyposażonej w elektrody i zawierającej albo gaz o niskim ciśnieniu, który świeci pod wpływem wyładowań elektrycznych, albo substancję, która wydziela parę posiadającą podobne właściwości; pewne lampy mogą zawierać zarówno gaz, jak i substancję wytwarzająca parę. Niektóre lampy mają zawory do usuwania związków powstających w wyniku działania gazu na elektrody; inne mogą mieć płaszcz próżniowy lub mogą być chłodzone wodą. W niektórych przypadkach wewnętrzna ścianka lamp jest powleczona specjalnymi substancjami, które przekształcają promieniowanie nadfioletowe w światło widzialne, zwiększając tym efektywność lampy (lampy fluoroscencyjne). Niektóre lampy są zasilane prądem o wysokim napięciu, a inne o niskim.

Głównymi lampami tego typu są:

(1)Lampy wyładowcze, zawierające gazy, takie jak neon, hel, argon, azot lub ditlenek węgla, włączając błyskowe lampy wyładowcze stosowane w fotografice lub badaniach stroboskopowych.

(2)Lampy sodowe.

(3)Lampy rtęciowe.

(4)Gazowane lampy podwójne, w których światło wytwarzane jest zarówno przez żarzący się żarnik, jak i wyładowania w gazie.

(5)Lampy metalohalogenkowe.

(6)Lampy elektronowe ksenonowe i alfanumeryczne.

(7)Lampy o wyładowaniu spektralnym i lampy jarzeniowe.

Lampy te używane są do wielu celów, np. do oświetlenia mieszkań; oświetlenia ulic; oświetlenia biur, fabryk, sklepów itp.; oświetlenia maszyn; oraz oświetlenia w celach zdobniczych lub reklamowych. Pozycja ta obejmuje zwykłe, proste lub krzywe rurki, jak również rurki o różnych, złożonych kształtach (np. spiralne, w postaci liter, cyfr i gwiazd).

(D) PROMIENNIKI LAMPOWE NADFIOLETU LUB PODCZERWIENI

Promienniki lampowe nadfioletu są wykorzystywane do celów medycznych, laboratoryjnych, bakteriobójczych lub innych. Zwykle stanowią one zatopioną rurę kwarcową zawierającą rtęć; czasem są one zamknięte w zewnętrznej bańce szklanej. Niektóre są znane jako lampy światła czarnego (np. te używane do celów teatralnych).

Promienniki lampowe podczerwieni są lampami żarowymi, specjalnie przeznaczonymi do wytwarzania promieniowania podczerwonego. W wielu przypadkach wnętrze tych lamp jest miedziowane lub srebrzone, aby utworzyć reflektor. Są one wykorzystywane, na przykład do celów medycznych lub jako źródło ciepła w przemyśle.

(E) LAMPY ŁUKOWE

W lampach tego typu światło emitowane jest przez łuk lub przez łuk i żarzenie się jednej lub obu elektrod, pomiędzy którymi powstaje łuk. Elektrody te są zazwyczaj z węgla lub wolframu. Niektóre lampy mają automatyczne urządzenia do zbliżania elektrod ku sobie w celu wywołania łuku, a następnie do utrzymywania ich w odpowiedniej odległości od siebie, wbrew stopniowemu ich zużywaniu się. Lampy przeznaczone do pracy na prąd przemienny mają dodatkowe elektrody zapłonowe. W lampach otwartych łuk pali się na wolnym powietrzu; w innych łuk powstaje w szklanej bańce z odpowiednimi deflektorami do kontaktowania się z wolnym powietrzem.

Należy zauważyć, że lampy łukowe są urządzeniami złożonymi, a nie są jedynie zwykłymi elementami oświetleniowymi, jak w przypadku innych towarów objętych niniejszą pozycją.

(F) LAMPY Z DIOD ELEKTROLUMINESCENCYJNYCH (LED)

Światło z tych lamp jest wytwarzane przez jedną lub więcej diod elektroluminescencyjnych (LED). Lampy te składają się z osłony ze szkła lub tworzywa sztucznego, jednej lub więcej diod elektroluminescencyjnych (LED), obwodu do prostowania zasilania prądu przemiennego oraz do przekształcenia napięcia do poziomu używanego przez diody LED, oraz trzonka (np. typu śrubowego, bagnetowego lub wtykowego) do mocowania w uchwycie lampy. Niektóre lampy mogą również zawierać radiator.

Lampy te mają różne kształty, na przykład kuliste (z ramieniem lub bez); w kształcie gruszki lub cebuli; w kształcie płomienia; rurowe (proste lub zakrzywione); specjalne fantazyjne kształty do iluminacji, dekoracje, choinki, itp.

CZĘŚCI

Z zastrzeżeniem postanowień ogólnych dotyczących klasyfikacji części (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających do sekcji XVI), części towarów objętych niniejszą pozycją są klasyfikowane również tutaj.

Obejmują one:

(1)Cokoły lamp żarowych i elektrycznych lamp wyładowczych oraz żarówek.

(2)Metalowe elektrody lamp wyładowczych i lamp wyładowczych rurowych.

***

Niniejsza pozycja wyłącza:

(a)Szklane bańki do lamp i szklane części do lamp, posiadające ich zasadniczy charakter (np. reflektory punktowe) (pozycja 7011).

(b)Lampy rezystancyjne z włóknami węglowymi oraz różne lampy z włóknami z żelaza w atmosferze wodoru (pozycja 8533).

(c)Automatyczne przełączniki termoelektryczne (zapłonniki) do zapalania lamp fluoroscencyjnych (pozycja 8536).

(d)Lampy elektronowe z termokatodą (pozycją 8540).

(e)Diody elektroluminescencyjne (LED) (pozycja 8541).

(f)Urządzenia elektroluminescencyjne, zazwyczaj w paskach, płytkach lub panelach i na bazie substancji elektroluminescencyjnych (np. siarczku cynku), umieszczonych pomiędzy dwiema warstwami materiału przewodzącego (pozycja 8543).

(g)Węgle do lamp łukowych i żarników węglowych (pozycja 8545).

8540-Lampy elektronowe z termokatodą, o zimnej katodzie lub z fotokatodą (na przykład elektronowe lampy próżniowe, wyładowcze lub gazowane, rtęciowe lampy prostownicze, lampy elektronopromieniowe, telewizyjne lampy analizujące).

-Kineskopy do odbiorników telewizyjnych, włącznie z kineskopami do monitorów wideo:

8540 11- -Kolorowe

8540 12- -Monochromatyczne

8540 20-Lampy analizujące do kamer telewizyjnych; przetworniki obrazowe i wzmacniacze obrazu; pozostałe lampy fotokatodowe

8540 40-Lampy obrazowe do wyświetlania danych/grafiki, monochromatyczne, lampy obrazowe do wyświetlania danych/grafiki, kolorowe, z wielkością plamki mniejszą niż 0,4 mm

8540 60-Pozostałe lampy elektronopromieniowe

-Lampy mikrofalowe (na przykład magnetrony, klistrony, lampy o fali bieżącej, karcinotrony), z wyłączeniem lamp sterowanych potencjałem siatki:

8540 71- -Magnetrony

8540 79- -Pozostałe

-Pozostałe lampy elektronowe:

8540 81- -Lampy odbiorcze lub wzmacniające

8540 89- -Pozostałe

-Części:

8540 91- -Lamp elektronopromieniowych

8540 99- -Pozostałe

Pozycja ta obejmuje tylko te lampy elektronowe, które do różnych celów wykorzystują efekt wyemitowanych z katody elektronów albo w próżni, albo w gazie.

Są trzy typy: lampy elektronowe z termokatodą, w których katoda musi być podgrzana przed wyemitowaniem elektronów; lampy elektronowe o zimnej katodzie; i lampy elektronowe z fotokatodą, w których katoda jest wzbudzana działaniem światła. W zależności od liczby ich elektrod określane są one diodami, triodami, tetrodami itd. Ta sama bańka może zawierać dwa lub więcej układów o różnych funkcjach (złożone lampy elektronowe). Bańki są ze szkła, ceramiki lub metalu, lub z kombinacji tych materiałów i mogą mieć wbudowane elementy chłodzenia (żeberka chłodzące, wodne układy chłodzące itp.).

Istnieje wiele rodzajów lamp elektronowych; niektóre z nich są przeznaczone do celów specjalnych, takie jak lampy mikrofalowe (np. magnetrony, lampy z falą bieżącą, karcinotrony, klistrony), lampy elektronowe tarczowe (do latarni morskich), lampy stabilizacyjne, tyratrony, ignitrony itd.

Pozycja ta obejmuje:

(1)Lampy prostownicze. Są one przeznaczone do prostowania prądu przemiennego na prąd stały. Mogą być typu próżniowego, gazowane lub wypełnione parą (np. parą rtęci) i na ogół mają dwie elektrody. Niektóre typy (np. tyratrony) mają siatki sterujące, dzięki czemu ich działanie może być regulowane, a nawet odwracane (przekształcając w ten sposób prąd stały na prąd przemienny).

(2)Lampy elektronopromieniowe.

(a)Lampy analizujące do kamer telewizyjnych (lampy analizujące obrazowe, np. ortikony obrazowe lub widikony). Są to lampy (elektronowe) wiązkowe do przetwarzania obrazu optycznego na odpowiednie sygnały elektryczne, zazwyczaj metodą skanowania.

(b)Przetworniki obrazowe. Są to lampy próżniowe, w których obraz (zwykle promieniowanie podczerwone) jest rzutowany na powierzchnię fotoemisyjną, która z kolei wytwarza odpowiedni obraz widzialny na powierzchni luminescencyjnej.

(c)Wzmacniacze obrazu. Są to lampy elektronowe, w których obraz rzutowany na powierzchnię fotoemisyjną wytwarza na powierzchni luminescencyjnej odpowiednio wzmocniony obraz.

(d)Pozostałe lampy elektronopromieniowe, w których sygnały elektryczne, bezpośrednio lub pośrednio, przetwarzane są w obrazy widzialne. Przykładem lampy tego typu jest lampa pamięciowa. W lampach do odbiorników telewizyjnych lub do monitorów wideo (kineskopach), elektrony emitowane z katody lub katod, po zogniskowaniu, odchyleniu itd., padają w postaci wiązki na część ścianki wewnętrznej (zwykle koniec lampy), pokrytej materiałem fluoroscencyjnym, która stanowi ekran pokazujący obraz oglądany przez widza.

Lampy elektronopromieniowe stosuje się również w radarach, oscyloskopach i w niektórych urządzeniach końcowych systemów do automatycznego przetwarzania danych (lampy obrazowe).

(3)Lampy analizujące fotoemisyjne, próżniowe lub gazowane (znane również jako komórki fotoelektryczne emisyjne (fotonówki)). Składają się one z rury szklanej lub kwarcowej zawierającej dwie elektrody, z których katoda powleczona jest warstwą materiału światłoczułego (zwykle metal ziem alkalicznych); pod wpływem działania światła warstwa ta emituje elektrony, które ustanawiają przewodność pomiędzy elektrodami i zbierane są na anodzie.

Fotopowielacze (krotniki fotoelektryczne) są próżniowymi lampami światłoczułymi, zawierającymi fotoemisyjną katodę i powielacz elektronowy.

(4)Pozostałe lampy elektronowe. Są one zwykle typu próżniowego, a niektóre mają kilka elektrod. Są one wykorzystywane do wytwarzania oscylacji wielkiej częstotliwości, jako wzmacniacze, detektory, przetworniki obrazów (bez używania fotokatody), itp.

CZĘŚCI

Z zastrzeżeniem postanowień ogólnych dotyczących klasyfikacji części (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających do sekcji XVI), części towarów objętych niniejszą pozycją są również klasyfikowane tutaj, na przykład: elektrody (katody, siatki, anody), bańki lamp (z materiałów innych niż szkło), osłony antyimplozyjne do lamp elektronopromieniowych, cewki odchylające do montowania wokół szyjek lamp elektronopromieniowych, do celów skanowania.

***

Niniejsza pozycja wyłącza:

(a)Szklane płyty czołowe i stożki baniek do lamp elektronopromieniowych (pozycja 7011).

(b)Prostowniki rtęciowe z metalowym zbiornikiem (pozycja 8504).

(c)Lampy rentgenowskie (pozycja 9022).

8541-Diody, tranzystory i podobne elementy półprzewodnikowe; światłoczułe elementy półprzewodnikowe, włączając fotoogniwa, nawet zmontowane w moduły lub tworzące panele; diody elektroluminescencyjne (LED); oprawione kryształy piezoelektryczne (+).

8541 10-Diody, inne niż fotodiody lub diody elektroluminescencyjne (LED)

-Tranzystory, inne niż fototranzystory:

8541 21- -O współczynniku strat mniejszym niż 1 W

8541 29- -Pozostałe

8541 30-Tyrystory, diaki i triaki, inne niż elementy światłoczułe

8541 40-Światłoczułe elementy półprzewodnikowe, włączając fotoogniwa, nawet zmontowane w moduły lub tworzące panele; diody elektroluninescencyjne (LED)

8541 50-Pozostałe elementy półprzewodnikowe

8541 60-Oprawione kryształy piezoelektryczne

8541 90-Części

(A) DIODY, TRANZYSTORY I PODOBNE ELEMENTY PÓŁPRZEWODNIKOWE

Są one zdefiniowane w uwadze 9 (a) do niniejszego działu.

Działanie elementów objętych tą grupą jest oparte na elektronicznych właściwościach pewnych materiałów „półprzewodnikowych”.

Główną cechą charakterystyczną tych materiałów jest to, że w temperaturze pokojowej ich rezystywność mieści się w zakresie pomiędzy rezystywnością przewodników (metali) a rezystywnością izolatorów. Produkuje się je, na przykład z pewnych rud (np. krystaliczna galena), czterowartościowych pierwiastków chemicznych (german, krzem itp.) lub z połączenia pierwiastków chemicznych (np. pierwiastki trójwartościowe z pięciowartościowymi, takimi jak arsenek galu, antymonek indu).

Materiały półprzewodnikowe składające się z czterowartościowego pierwiastka chemicznego są zazwyczaj monokryształami. Nie używa się ich w ich czystym stanie, ale po bardzo niewielkim domieszkowaniu (w proporcjach wyrażonych w częściach na milion), ściśle określonym „zanieczyszczeniem” (domieszką).

Zanieczyszczeniem dla pierwiastka czterowartościowego może być pięciowartościowy pierwiastek chemiczny (fosfor, arsen, antymon itp.) lub pierwiastek trójwartościowy (bor, glin, gal, ind itp.). W pierwszym przypadku produkuje się półprzewodniki typu n z nadmiarem elektronów (naładowane ujemnie); w drugim przypadku produkuje się półprzewodniki typu p z niedoborem elektronów, to znaczy, że przeważają dziury (naładowane dodatnio).

Materiały półprzewodnikowe łączące pierwiastki chemiczne trójwartościowe i pięciowartościowe są również domieszkowane.

W materiałach półprzewodnikowych produkowanych z rud naturalnie zawarte w rudzie zanieczyszczenia działają jako domieszki.

Elementy półprzewodnikowe objęte tą grupą zawierają zazwyczaj pomiędzy materiałami półprzewodnikowymi typu p i typu n jedno lub więcej „złączy”.

Obejmują one:

(I)Diody, które są elementami dwukońcówkowymi z pojedynczym złączem p-n; pozwalają one na przepływ prądu w jednym kierunku (przewodzenie), natomiast mają bardzo dużą rezystancję w kierunku przeciwnym (zaporowy). Są one stosowane do detekcji, prostowania, przełączania itp.

Głównymi typami diod są diody sygnałowe, prostownicze, regulujące napięcie, stabilizujące napięcie.

(II)Tranzystory są elementami trój- lub czterokońcówkowymi zdolnymi do wzmacniania, wytwarzania oscylacji, przetwarzania częstotliwości lub przełączania prądów elektrycznych. Działanie tranzystorów zależy od zmian rezystywności pomiędzy dwoma końcówkami, po przyłożeniu pola elektrycznego do trzeciej. Przyłożony sygnał sterujący lub pole są słabsze niż wynikłe działanie wywołane zmianą rezystancji, w rezultacie uzyskuje się wzmocnienie.

Istnieją następujące typy tranzystorów.

(1)Tranzystory bipolarne, które są elementami z trzema końcówkami i dwoma złączami typu diodowego, a których działanie zależy od nośników ładunków zarówno dodatnich, jak i ujemnych (stąd bipolarne).

Tranzystory polowe [znane także jako półprzewodniki na tlenku metalu (MOS)], które mogą mieć złącze lub nie, ale które zależą od wywołanego zubożenia (lub wzbogacenia) dostępnych nośników ładunków pomiędzy dwiema końcówkami. Działanie tranzystorów w tranzystorach o efekcie polowym zależy jedynie od jednego typu nośnika ładunku (stąd unipolarne). Dioda o korpusie pasożytniczym, która jest wytwarzana w tranzystorze typu MOS (znanym także jako MOSFET), może działać jako dioda jednokierunkowa podczas przełączania obciążeń indukcyjnych znany jako tetroda. Tranzystory typu MOSFET, które mają cztery końcówki znane są jako tetrody.

Tranzystory bipolarne z izolowaną bramką (IGBT), które są urządzeniami o trzech złączach, składającymi się ze złącza bramki i dwóch złączy obciążenia (emitera i kolektora). Przez zastosowanie odpowiednich napięć na złączach bramki i emitera, może być kontrolowany prąd w jednym kierunku, to znaczy włączony i wyłączony. Chipy IGBT mogą być zawarte z diodami w pojedynczej obudowie (urządzenie IGBT w obudowie), które chronią urządzenie IGBT i pozwalają mu nadal działać jako tranzystor.

(III)Podobne elementy półprzewodnikowe. „Podobne” elementy, o których tutaj mowa, są elementami półprzewodnikowymi, których działanie zależy od zmian rezystywności pod wpływem pola elektrycznego.

Obejmują one:

(1)Tyrystory, składające się z czterech warstw konduktywności w materiałach półprzewodnikowych (trzy lub więcej złączy p-n), przez które przepływa prąd stały w ustalonym kierunku, gdy impuls sterujący zainicjuje konduktywność. Są one używane jako sterowane prostowniki, przełączniki lub wzmacniacze i działają jak dwa sprzężone, wzajemnie uzupełniające się tranzystory ze wspólnym złączem kolektor/baza.

(2)Triaki (dwukierunkowe tyrystory triodowe), składające się z pięciu warstw konduktywności w materiałach półprzewodnikowych (cztery złącza p-n), przez które przepływa prąd przemienny, gdy impuls sterujący zainicjuje konduktywność.

(3)Diaki, składające się z trzech warstw konduktywności w materiałach półprzewodnikowych (dwa złącza p-n) i stosowane do dostarczania impulsów potrzebnych do działania triaków.

(4)Waraktory (lub zmienne diody pojemnościowe).

(5)Elementy na zasadzie efektu polowego, takie jak rezystory siatkowe.

(6)Elementy na zasadzie efektu Gunna

Jednakże grupa ta nie obejmuje elementów półprzewodnikowych, które różnią się od opisanych powyżej tym, że ich działanie zależy głównie od temperatury, ciśnienia itp., takich jak nieliniowe rezystory półprzewodnikowe (termistory, warystory, magnetorezystory itp.) (pozycja 8533).

Urządzenia światłoczułe, których działanie zależy od promieni świetlnych (fotodiody itp.), patrz grupa (B).

Elementy opisane powyżej są objęte niniejszą pozycją, nawet przedstawiane zmontowane, to jest ze swoimi końcówkami lub wyprowadzeniami, lub w obudowach (podzespoły), niezmontowane (składniki) lub w postaci niepociętych krążków (płytki półprzewodnikowe). Jednak naturalne materiały półprzewodnikowe (np. galena), klasyfikuje się do niniejszej pozycji jedynie, gdy są zmontowane.

Niniejsza pozycja wyklucza również pierwiastki chemiczne objęte działem 28. (na przykład krzem i selen), domieszkowane do wykorzystania w elektronice, w postaci krążków, płytek lub w podobnych postaciach, polerowanych lub nie, nawet powleczonych jednorodną warstwą epitaksjalną, pod warunkiem że nie zostały one wybiórczo domieszkowane lub dyfundowane w celu utworzenia warstw dyskretnych.

(B) ŚWIATŁOCZUŁE ELEMENTY PÓŁPRZEWODNIKOWE

Grupa ta obejmuje światłoczułe elementy półprzewodnikowe, w których działanie promieniowania widzialnego, podczerwonego lub nadfioletowego wywołuje wahania rezystywności lub wytwarza siłę elektromotoryczną poprzez wewnętrzne zjawisko fotoelektryczne.

Lampy fotoemisyjne (komórki fotoelektryczne emisyjne), których działanie oparte jest na zewnętrznym zjawisku fotoelektrycznym (fotoemisja), klasyfikuje się do pozycji 8540.

Głównymi typami światłoczułych elementów półprzewodnikowych są:

(1)Komórki fotoelektryczne przewodnościowe (fotorezystory), składające się zwykle z dwóch elektrod, pomiędzy którymi jest substancja półprzewodnikowa (siarczek kadmu, siarczek ołowiu itp.), której rezystancja elektryczna zmienia się w zależności od natężenia światła padającego na komórkę.

Komórki te wykorzystywane są w wykrywaczach płomieni, w światłomierzach do automatycznych aparatów fotograficznych, do liczenia poruszających się obiektów, w automatycznych precyzyjnych urządzeniach odmierzających, w systemach automatycznego otwierania drzwi itp.

(2)Komórki fotowoltaiczne (fotoogniwa), które przetwarzają światło bezpośrednio na energię elektryczną bez wymagania zewnętrznego źródła prądu. Komórki fotowoltaiczne na bazie selenu są wykorzystywane głównie w luksomierzach i światłomierzach. Te na bazie krzemu mają wyższy sygnał wyjściowy i są w szczególności wykorzystywane w urządzeniach sterujących i regulujących do wykrywania impulsów świetlnych, w układach komunikacyjnych wykorzystujących światłowody itp.

Specjalne kategorie komórek fotowoltaicznych to:

(i)Ogniwa słoneczne, krzemowe komórki fotowoltaiczne, które przetwarzają światło słoneczne bezpośrednio na energię elektryczną. Są one zwykle wykorzystywane w grupach, jako źródła energii elektrycznej, np.: w rakietach lub satelitach do badania przestrzeni kosmicznej, w nadajnikach ratownictwa górskiego.

Pozycja niniejsza obejmuje również ogniwa słoneczne, nawet połączone w moduły lub wykonane w panele. Jednak pozycja ta nie obejmuje paneli lub modułów wyposażonych w elementy, jakkolwiek proste (np. diody do sterowania kierunkiem prądu), które bezpośrednio zasilają, na przykład silnik, elektrolizer (pozycja 8501).

(ii)Fotodiody (germanowe, krzemowe itp.), charakteryzujące się wahaniem rezystancji, gdy promienie świetlne padają na ich złącze p-n. Są one stosowane w automatycznym przetwarzaniu danych (odczytywanie pamięci danych), jako fotokatody w niektórych lampach elektronicznych, w pirometrach radiacyjnych itp. Do tej kategorii odbiorników fotoelektrycznych należą fototranzystory i fototyrystory.

Elementy objęte tą kategorią, gdy są w obudowach, różnią się od diod, tranzystorów i tyrystorów, przedstawionych powyżej w części (A), swoją obudową, która jest częściowo przezroczysta, w celu umożliwienia przejścia światła.

(iii)Sprzęgacze optyczne i przekaźniki fotoelektryczne, składające się z diod elektroluminescencyjnych połączonych z fotodiodami, fototranzystorami lub fototyrystorami.

Światłoczułe elementy półprzewodnikowe objęte są tą pozycją, przedstawiane zmontowane (tj. ze swoimi końcówkami lub wyprowadzeniami), w obudowach lub niezmontowane.

(C) DIODY ELEKTROLUMINESCENCYJNE (LED)

Diody elektroluminescencyjne (LED) (na bazie, między innymi, arsenku galu lub fosforku galu) są elementami, które przetwarzają energię elektryczną w promieniowanie widzialne, podczerwone lub nadfioletowe. Stosuje się je, np. do wyświetlania lub przesyłania danych w układach sterujących.

Diody laserowe emitują spójną wiązkę światła, a są stosowane, np. do wykrywania cząstek jądrowych, w wysokościomierzach lub urządzeniach telemetrycznych, w systemach komunikacyjnych wykorzystujących technikę światłowodową.

(D) OPRAWIONE KRYSZTAŁY PIEZOELEKTRYCZNE

Są to głównie kryształy tytanianu baru (włącznie z polikrystalicznymi spolaryzowanymi elementami z tytanianu baru), kryształy tytanianocyrkonianu ołowiu lub inne kryształy objęte pozycją 3824 (zobacz odpowiednie Noty wyjaśniające) albo kryształy kwarcu lub turmalinu. Stosuje się je w mikrofonach, głośnikach, urządzeniach ultradźwiękowych, obwodach oscylacyjnych o stabilizowanej częstotliwości itd. Są one tutaj klasyfikowane jedynie, jeśli zmontowane. Są one zazwyczaj w postaci płytek, prętów, krążków, pierścieni itd. i muszą być przynajmniej wyposażone w elektrody lub połączenia elektryczne. Mogą być powleczone grafitem, lakierem itp. lub rozmieszczone na wspornikach, a często są wewnątrz otoczki (np. metalowego pudełka, szklanej bańki). Jeżeli jednak, z powodu dodania innych składników, kompletny artykuł (obudowa plus kryształ) nie może być dłużej uważany jako kryształ zaledwie oprawiony, ale stał się możliwy do zidentyfikowania jako specyficzna część maszyny lub urządzenia, to zespół należy klasyfikować jako część tej maszyny lub urządzenia, np. ogniwo piezoelektryczne do mikrofonów lub głośników (pozycja 8518), głowice akustyczne (pozycja 8522), elementy przetworników (szczelinomierze) do ultradźwiękowych urządzeń do pomiaru i wykrywania grubości (generalnie klasyfikowane zgodnie z uwagą 2 (b) do działu 90 lub pozycją 9033, w zależności od przypadku), generatory kwarcowe do zegarków elektronicznych (pozycja 9114).

Niniejsza pozycja także wyklucza nieoprawione kryształy piezoelektryczne (zazwyczaj pozycja 3824, 7103 lub 7104).

CZĘŚCI

Z zastrzeżeniem postanowień ogólnych dotyczących klasyfikacji części (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających do sekcji XVI), części towarów objętych niniejszą pozycją klasyfikuje się do niniejszej pozycji.

°°°

Noty wyjaśniające do podpozycji

Podpozycja 8541 21

Moc strat tranzystora określa się, przykładając do niego określone napięcie robocze i mierząc jego zdolność do pracy w warunkach stałego obciążenia i temperatury obudowy w granicach 25ºC. Na przykład, jeżeli tranzystor jest w stanie pracować w trybie ciągłym pod obciążeniem 0,2 ampera przy ustalonym napięciu roboczym pięciu woltów, i jednocześnie temperatura jego obudowy nie przekroczy 25ºC, jego moc strat wynosi 1 wat (natężenie w amperach x napięcie w woltach = moc w watach).

W przypadku tranzystorów z elementami odprowadzającymi ciepło (na przykład klapka, metalowa obudowa), za temperaturę odniesienia 25ºC przyjmuje się temperaturę dna lub obudowy, natomiast w przypadku innych tranzystorów (na przykład ze zwykłą obudową z tworzywa sztucznego), przyjmuje się temperaturę otoczenia.

8542-Elektroniczne układy scalone.

-Elektroniczne układy scalone:

8542 31- -Procesory i sterowniki, nawet połączone z pamięciami, przetwornikami, układami logicznymi, wzmacniaczami, zegarami i układami czasowymi lub innymi układami

8542 32- -Pamięci

8542 33- -Wzmacniacze

8542 39- -Pozostałe

8542 90-Części

Artykuły objęte niniejszą pozycją są zdefiniowane w uwadze 9 (b) do niniejszego działu.

Elektroniczne układy scalone są elementami mającymi wysokie upakowanie czynnych lub biernych elementów, lub komponentów, które są uważane za pojedyncze urządzenia (patrz Noty wyjaśniające do pozycji 8534, pierwszy akapit dotyczący elementów lub komponentów uważanych jako „bierne” lub „aktywne”). Jednakże, układy elektroniczne zawierające jedynie elementy bierne są wyłączone z tej pozycji.

W odróżnieniu do elektronicznych układów scalonych, komponenty dyskretne mogą mieć pojedynczą czynną funkcję elektryczną (elementy półprzewodnikowe zdefiniowane w uwadze 9 (a) do działu 85) lub pojedynczą bierną funkcję elektryczną (rezystory, kondensatory, indukcyjności itp.). Komponenty dyskretne są niepodzielne i są podstawowymi komponentami konstrukcji elektronicznej w systemie.

Jednakże komponenty składające się z kilku elementów układu elektrycznego i posiadające wielorakie funkcje elektryczne, takie jak układy scalone, nie są uważane za komponenty dyskretne.

Elektroniczne układy scalone obejmują pamięci (np. DRAMS, SRAM, PROMS, EPROMS, EEPROMS (lub E2PROMS)), mikrosterowniki, układy sterujące, układy logiczne, układy bramkowe, układy sprzęgające itp.

Elektroniczne układy scalone obejmują:

(I)Monolityczne układy scalone.

Są to mikroukłady, w których elementy układu (diody, tranzystory, rezystory, kondensatory, indukcyjności itp.) są tworzone w masie (zasadniczo) oraz na powierzchni materiału półprzewodnikowego (na przykład domieszkowany krzem), wskutek czego są nierozdzielnie połączone. Monolityczne układy scalone mogą być cyfrowe, liniowe (analogowe) lub cyfrowo-analogowe.

Monolityczne układy scalone mogą być przedstawiane:

(i)Zmontowane, tj. ze swoimi końcówkami lub wyprowadzeniami, nawet w obudowie ceramicznej, metalowej lub z tworzywa sztucznego. Obudowy mogą być cylindryczne, w postaci równoległościanów itp.

(ii)Niezmontowane, tj. jako chipy, zazwyczaj prostokątne, o wymiarach boków zazwyczaj kilka milimetrów.

(iii)W postaci niepociętych płytek (tj. jeszcze niepociętych na chipy).

Monolityczne układy scalone obejmują:

(i)Półprzewodniki tlenkowe (technologia MOS).

(ii)Układy otrzymane w technologii bipolarnej.

(iii)Układy otrzymane przez połączenie technologii bipolarnej i MOS (technologia BIMOS).

Technologia półprzewodników tlenkowych (MOS), zwłaszcza komplementarnych półprzewodników tlenkowych (CMOS) oraz technologie bipolarne są technologiami „typowymi”, stosowanymi przy wytwarzaniu tranzystorów. Jako podstawowe składniki monolitycznych układów scalonych, tranzystory te nadają układowi scalonemu jego tożsamość. Układy bipolarne są preferowane do systemów, gdzie poszukiwana jest maksymalna szybkość operacji logicznych. Z drugiej strony, układy MOS są preferowane do systemów, w których pożądana jest duża gęstość upakowania składników i niskie wymagania energetyczne. Ponadto, układy CMOS mają najniższe wymagania energetyczne. Dzięki temu są one preferowane w zastosowaniach, w których są ograniczone możliwości zasilania albo gdzie należy oczekiwać problemów z chłodzeniem. Komplementarność technologii bipolarnej i MOS jeszcze wyraźniej widać w technologii BICMOS, w której połączono prędkość układów bipolarnych z wysokim stopniem scalenia i małym zużyciem energii układów CMOS.

(II)Hybrydowe układy scalone.

Są to mikroukłady wytworzone na podłożu izolacyjnym, na którym uformowane zostały układy cienko- lub grubowarstwowe. Proces ten umożliwia na równoczesne wytwarzanie niektórych elementów biernych (rezystorów, kondensatorów, indukcyjności itp.). Jednakże, aby być hybrydowym układem scalonym objętym niniejszą pozycją, półprzewodniki muszą być wbudowane i wmontowane na powierzchni, albo w postaci chipów, nawet w obudowie, albo jako półprzewodniki w obudowach (np. w specjalnie skonstruowanych miniaturowych obudowach). Hybrydowe układy scalone mogą również zawierać oddzielnie produkowane elementy bierne, które są wbudowane w podstawowy układ warstwowy w taki sam sposób, jak półprzewodniki. Zwykle te elementy bierne są składnikami takimi, jak kondensatory, rezystory lub induktory w postaci chipów.

Podłoża wykonane z kilku warstw, zazwyczaj ceramiczne, spojonych ze sobą termicznie w zwarty zespół, mają być brane, że tworzą pojedyncze podłoże w rozumieniu uwagi 9 (b) (ii) do niniejszego działu.

Składniki tworzące hybrydowy układ scalony muszą być, praktycznie biorąc, połączone niepodzielnie, tj. mimo że niektóre z elementów mogłyby teoretycznie być usunięte i zastąpione, to byłoby to zadanie długie i delikatne, które w normalnych warunkach produkcyjnych byłoby nieopłacalne ekonomicznie.

(III)Multichipowe układy scalone.

Składają się one z dwóch lub więcej wzajemnie połączonych monolitycznych układów scalonych, praktycznie biorąc połączonych niepodzielnie, nawet na jednej lub kilku podłożach izolacyjnych, z obudową wyprowadzeniową lub bez, ale bez żadnych innych czynnych lub biernych elementów układu.

Multichipowe układy scalone zazwyczaj pojawiają się w następujących konfiguracjach:

-dwa lub więcej zamontowanych obok siebie monolitycznych układów scalonych;

-dwa lub więcej monolitycznych układów scalonych umieszczonych jeden na drugim;

-kombinacje powyższych konfiguracji składające się z trzech lub więcej monolitycznych układów scalonych.

Te monolityczne układy scalone są zespolone i wzajemnie połączone w jedną bryłę i mogą być pakowane poprzez zamknięcie w hermetycznej obudowie lub inaczej. Są one, praktycznie biorąc, połączone niepodzielnie, tj. mimo że niektóre z elementów mogłyby teoretycznie być usunięte i zastąpione, to byłoby to zadanie długie i delikatne, które w normalnych warunkach produkcyjnych byłoby nieopłacalne ekonomicznie.

Podłoża izolacyjne multichipowych układów scalonych mogą zawierać obszary elektrycznie przewodzące. Obszary te mogą być złożone z określonych materiałów lub uformowane w określone kształty, aby zapewnić bierne funkcje za pomocą środków innych niż dyskretne elementy układu. Gdy obszary przewodzące są obecne w podłożu, są one zazwyczaj wykorzystywane jako środki, za pomocą których monolityczne układy scalone są wzajemnie połączone. Podłoża te mogą być określane także jako „przejściówki” lub „odstępniki”, jeżeli są usytuowane nad najniżej położonym chipem lub matrycą.

Monolityczne układy scalone są wzajemnie połączone za pomocą różnych środków, takich jak kleje, wiązki drutów lub technologią „flip chip”.

(IV)Wielokomponentowe układy scalone (MCOs).

Są to kombinacje układów i elementów wymienionych w uwadze 9 (b) (iv) do tego działu.

Wielokomponentowe układy scalone (MCOs) są kombinacją jednego lub więcej monolitycznych, hybrydowych lub wielochipowych układów scalonych albo z czujnikami, aktuatorami, oscylatorami, rezonatorami na bazie krzemu i ich kombinacje, albo jednego lub więcej komponentów pełniących funkcje artykułów klasyfikowanych do pozycji 8532, 8533, 8541 lub wzbudników zaklasyfikowanych do pozycji 8504.

Obejmuje to możliwość, że układy MCOs mogą zawierać również układy MCOs o ile spełniają one warunki określone w uwadze 9 (b) (iv) do działu 85.

Wszystkie oddzielne (wymienialne) elementy, które nie są klasyfikowane do 8504, 8532, 8533, 8541, lub które nie wchodzą w zakres definicji czujników, siłowników, rezonatory, oscylatory i ich kombinacji są wyłączone z definicji MCO (np. transformatory (pozycja 8504) lub magnesy (pozycja 8505)).

Jednakże różne inne elementy, które nie są wymienione, ale które są samoistną lub konieczną częścią MCO (lub pakietów IC), takie jak podłoża, nawet funkcjonujące jako obwody drukowane, złote druty lub warstwy przewodzące, lub są niezbędne do budowy i działania, np. związki formujące lub ramki wyprowadzające, są akceptowalną częścią/elementem MCO.

Układy scalone i komponenty tworzące MCO są wzajemnie powiązane i połączone fizycznie, elektrycznie lub optycznie do lub na jednym korpusie (komponent istniejący jako określona lub niezależna jednostka techniczna ze zwykłym połączeniem ze światem zewnętrznym za pomocą wtyków, przewodów, kulek, powierzchni styku, wypukłości lub pól kontaktowych) nawet na jednym lub większej ilości izolacyjnych podłożach, z lub bez ramkami wyprowadzeniowymi oraz mogą być pakowane w hermetyczną obudowę lub w inny sposób.

Komponenty muszą być połączone w sposób praktycznie nierozłączny i niepodzielny, to znaczy, że chociaż niektóre elementy teoretycznie można by usunąć i zastąpić innymi, to byłoby to nieekonomiczne w normalnych warunkach wytwarzania.

Układy MCO są często przeznaczone do montażu wraz z przyłączami w lub na wyprowadzeniach, nośniku podtrzymującym (na przykład płytki obwodów drukowanych (PCB) lub innych nośnikach, takie jak gruba folia, cienka folia, izolowanego podłoża metalowego, itp) lub podłączaniach do interfejsu elektrycznego. Pakiety z MCO mogą być wykonane z różnych materiałów, posiadać różne konstrukcje i postacie oraz mogą zabezpieczać część przed wpływem czynników mechanicznych i środowiskowych.

Układy MCO mogą posiadać różne cechy (na przykład, pakiet może być stały lub posiadać otwory, okna lub membrany) lub mocowania, które są niezbędne dla określonych funkcji. Układy MCO wykorzystają te różne cechy i mocowania, aby otrzymać wejście z zewnątrz dostarczonych wielkości fizycznych lub chemicznych oraz przetwarzać te dane na wyjście w relacji z krzemowymi czujnikami, aktuatorami, oscylatorami, rezonatorami.

Mogą one być używane w różnych zastosowaniach, włącznie z zastosowaniami komputerowymi, komunikacyjnymi (na przykład telefonami komórkowymi), konsumenckimi, przemysłowymi lub motoryzacyjnymi.

Pozycja wyłącza układy warstwowe składające się wyłącznie z elementów biernych (pozycja 8534).

Pozycja ta nie obejmuje półprzewodnikowych urządzeń pamięci trwałej, „kart inteligentnych” oraz innych nośników do rejestrowania dźwięku lub innych zjawisk (patrz pozycja 8523 i uwaga 5 do tego działu).



Z wyjątkiem kombinacji (do wszystkich zamiarów i celów niepodzielnych) określonych w części (ii), (iii) i (iv) powyżej dotycząca hybrydowe układy scalone, wielochipowe układy scalone i wielokomponentowe układy scalone (MCO), pozycja wyłącza także zespoły utworzone przez:

a) montaż jednego lub więcej dyskretnych komponentów na podłożu utworzonym, na przykład, przez obwód drukowany;

b) dodanie jednego lub więcej innych urządzeń, takich jak diody, transformatory lub z rezystory do mikroobwodów elektronicznych;

c) kombinacje komponentów dyskretnych lub kombinacje mikroobwodów elektronicznych innych niż układy scalone typu wielochipowego lub typu wielokomponentowego.

(d)kombinacje jednego lub więcej monolitycznych, hybrydowych, wielochipowych lub wielokomponentowych układów scalonych z komponentami niewymienionymi w uwadze 9 (b) (iv) do niniejszego działu (np. transformatory (pozycja 8504) lub magnesy (pozycja 8505)).

Takie zespoły są klasyfikowane w następujący sposób:

(i) zespoły, które stanowią kompletną maszynę lub urządzenie (lub są klasyfikowane jako kompletne), do pozycji odpowiedniej dla tej maszyny lub urządzenia;

(ii) inne zespoły, zgodnie z postanowieniami dotyczącymi klasyfikacji części maszyn (w szczególności uwaga 2 (b) i 2 (c) do sekcji XVI).

Odnosi się to w szczególności do niektórych elektronicznych modułów pamięci (np. SIMM (Single In-line Memory Modules) i DIMM (Dual In-line Memory Modules)). Moduły te należy klasyfikować przez zastosowanie uwagi 2. do sekcji XVI (zobacz Uwagi ogólne Not wyjaśniających do tego działu).

ºº

CZĘŚCI

8543-Maszyny i aparatura, elektryczne, posiadające indywidualne funkcje, niewymienione ani niewłączone gdzie indziej w niniejszym dziale.

8543 10-Akceleratory cząstek

8543 20-Generatory sygnałów

8543 30-Maszyny i aparatura do galwanotechniki, elektrolizy lub elektroforezy

8543 70-Pozostałe maszyny i aparatura

8543 90-Części

Niniejsza pozycja obejmuje wszystkie urządzenia i aparaty elektryczne, nieuwzględnione w żadnej innej pozycji niniejszego działu, ani nieobjęte bardziej specyficznie pozycją żadnego innego działu nomenklatury, ani niewyłączone uwagą prawną do sekcji XVI lub do niniejszego działu. Głównymi towarami elektrycznymi, objętymi bardziej specyficznie innymi działami, są maszyny elektryczne objęte działem 84. oraz pewne przyrządy i aparaty objęte działem 90.

Elektryczne urządzenia i aparaty objęte niniejszą pozycją muszą posiadać indywidualne funkcje. Postanowienia wstępne Not wyjaśniających do pozycji 8479, dotyczące maszyn i urządzeń mechanicznych posiadających indywidualne funkcje, stosuje się, z uwzględnieniem istniejących różnic, do urządzeń i aparatów objętych niniejszą pozycją.

Większość urządzeń objętych niniejszą pozycją składa się z zespołu wyrobów elektrycznych lub części (lamp elektronicznych, transformatorów, kondensatorów, cewek indukcyjnych, rezystorów itp.), działających całkowicie elektrycznie. Jednakże niniejsza pozycja obejmuje również wyroby elektryczne zawierające elementy mechaniczne, pod warunkiem że takie elementy są pomocnicze względem elektrycznej funkcji maszyny lub urządzenia.

Niniejsza pozycja obejmuje, między innymi:

(1)Akceleratory cząstek. Są to urządzenia do przekazywania wysokiej energii kinetycznej cząstkom naładowanym elektrycznie (elektronom, protonom itp.).

Akceleratory cząstek stosuje się głównie w badaniach jądrowych, lecz one służą również do wytwarzania materiałów promieniotwórczych, w radiografii medycznej lub przemysłowej, do sterylizacji niektórych produktów itp.

Akceleratory cząstek składają się zwykle z bardzo dużych instalacji (które mogą mieć masę kilku tysięcy ton). W ich skład wchodzi źródło cząstek, komora przyspieszeń oraz urządzenia do wytwarzania napięcia o wysokiej częstotliwości, zmian strumienia magnetycznego lub częstotliwości radiowych, które są stosowane do przyspieszania cząstek. Mogą one zawierać jedną lub kilka tarcz.

Przyspieszanie, ogniskowanie i odchylanie cząstek jest osiągnięte urządzeniami elektrostatycznymi lub elektromagnetycznymi, które są zasilane generatorami wysokiego napięcia lub wysokiej częstotliwości. Akcelerator i generatory są często zamknięte w osłonie antyradiacyjnej.

Akceleratory cząstek objęte niniejszą pozycją włączają akceleratory Van de Graaffa, akceleratory Cockrofta i Waltona, akceleratory liniowe, cyklotrony, betatrony, synchrocyklotron, synchrotrony itp.

Betatrony i inne akceleratory cząstek, specjalnie przystosowane do wytwarzania promieni rentgenowskich, włącznie z akceleratorami zdolnymi do wytwarzania, zależnie od potrzeby, promieni beta lub promieni gamma, obejmuje pozycja 9022.

(2)Generatory sygnałów. Są to aparaty do wytwarzania sygnałów elektrycznych o znanym kształcie i wielkości fali w ustalonej częstotliwości (na przykład wielkiej lub małej częstotliwości). Obejmują one, między innymi: generatory impulsów, generatory wzorcowe, wobulatory (generatory podstawy czasu).

(3)Wykrywacze min, działających na zasadzie wykrywania zmiany strumienia magnetycznego wytwarzanego w urządzeniu, gdy znajduje się w pobliżu metalowego obiektu. Podobne wykrywacze stosuje się, na przykład do wykrywania obcych przedmiotów metalowych w belach tytoniu, w artykułach spożywczych, w tarcicy itp. oraz do lokalizacji zakopanych rurociągów.

(4)Urządzenia miksujące, stosowane do rejestrowania dźwięku do połączenia wyjścia z dwóch lub więcej mikrofonów; są one czasami połączone ze wzmacniaczem. Miksery audio i obwody wyrównawcze są również włączone do niniejszej pozycji. Jednak urządzenia miksujące wyspecjalizowane dla kinematografii są wyłączone (pozycja 9010).

(5)Urządzenia przeciwzakłóceniowe stosowane wraz z aparatami do zapisu dźwięku.

(6)Odszraniacze i odmgławiacze z rezystorami elektrycznymi do samolotów, statków, pociągów lub innych pojazdów (z wyjątkiem do rowerów lub pojazdów silnikowych - pozycja 8512).

(7)Synchronizatory stosowane, gdy kilka generatorów jest zasilane w jeden wspólny obwód.

(8)Elektryczne detonatory min złożone z generatora ręcznego (dynama) i kondensatora.

(9)Wzmacniacze wielkiej lub pośredniej częstotliwości (włącznie ze wzmacniaczami pomiarowymi i wzmacniaczami antenowymi).

(10)Maszyny i aparaty do powlekania elektrolitycznego, elektrolizy lub elektroforezy (inne niż maszyny i aparaty objęte pozycją 8486 oraz przyrządy do elektroforezy objęte pozycją 9027).

(11)Urządzenia do naświetlania promieniami ultrafioletowymi do ogólnych zastosowań przemysłowych.

(12)Elektryczne urządzenia do wytwarzania i rozpraszania ozonu przeznaczone do celów nieleczniczych (np. do celów przemysłowych, do ozonowania pomieszczeń).

(13)Elektroniczne moduły muzyczne do wmontowania w szerokiej odmianie wyrobów użytkowych lub innych, np. zegarkach naręcznych, kubkach i kartach z życzeniami. Moduły te zwykle składają się z elektronicznego układu scalonego, rezystora, głośnika i ogniwa rtęciowego. Zawierają one stałe programy muzyczne.

(14)Urządzenia do zasilania energią (energizery) ogrodzeń elektrycznych.

(15)Bezprzewodowe urządzenia na podczerwień do zdalnego sterowania odbiorników telewizyjnych, magnetowidów lub innego sprzętu elektrycznego.

(16)Urządzenia elektroluminescencyjne, zazwyczaj w paskach, płytkach lub panelach i na bazie substancji elektroluminescencyjnych (np. siarczku cynku), umieszczone pomiędzy dwiema warstwami materiału przewodzącego.

(17)Cyfrowe urządzenia rejestrujące dane lotu (czarne skrzynki) w postaci ognioodpornych, odpornych na zniszczenie urządzeń elektronicznych do ciągłego rejestrowania podczas lotu specjalnych danych lotu.

Pozycja ta wyklucza:

(a)Implantatory jonów do domieszkowania półprzewodnika lub materiałów paneli płaskich (pozycja 8486).

(b)Aparaturę do fizycznego osadzania pary do produkcji płytek półprzewodnikowych, elementów półprzewodnikowych, elektronicznych układów scalonych lub płaskich wyświetlaczy panelowych (pozycja 8486).

(c)„Inteligentne karty” (włączając karty lub plakietki zbliżeniowe), jak zdefiniowano w uwadze 5 (b) do niniejszego działu (pozycja 8523).

CZĘŚCI

8544-Drut izolowany (włączając emaliowany lub anodyzowany), kable (włączając kabel koncentryczny) oraz pozostałe izolowane przewody elektryczne, nawet wyposażone w złączki; przewody z włókien optycznych, złożone z indywidualnie osłoniętych włókien, nawet połączone z przewodnikami prądu elektrycznego lub wyposażone w złączki.

-Drut nawojowy:

8544 11- -Miedziany

8544 19- -Pozostały

8544 20-Kabel koncentryczny i inne współosiowe przewody elektryczne

8544 30-Wiązki przewodów zapłonowych i inne wiązki przewodów, w rodzaju stosowanych w pojazdach, statkach powietrznych lub statkach pływających

-Pozostałe przewody elektryczne, do napięć nieprzekraczających 1 000 V

8544 42- -Wyposażone w złącza

8544 49- -Pozostałe

8544 60-Pozostałe przewody elektryczne, do napięć przekraczających 1 000 V

8544 70-Kable światłowodowe

Pod warunkiem że są izolowane elektrycznie, niniejsza pozycja obejmuje elektryczne przewody drutowe, kable i inne przewody (np. w oplocie, taśmy, pręty), stosowane jako przewody w elektrycznych maszynach, urządzeniach lub instalacjach. Z uwzględnieniem tego zastrzeżenia pozycja ta obejmuje przewody instalacji elektrycznej do pracy we wnętrzach lub do zastosowań zewnętrznych (np. przewody lub kable podziemne, podmorskie lub napowietrzne). Towary te różnicują się począwszy od bardzo cienkich izolowanych drutów do grubych kabli bardziej złożonych rodzajów.

Przewodniki niemetalowe są również objęte niniejszą pozycją.

Towary objęte tą pozycją są wykonane z następujących elementów:

(A)Przewód – może to być jedna lub wiele żył, które mogą być całkowicie z jednego metalu lub z różnych metali.

(B)Jedna lub więcej powłok z materiału izolacyjnego - celem tych powłok jest zapobieżenie upływowi prądu elektrycznego z przewodu oraz zabezpieczenie go przed uszkodzeniem. Materiały izolacyjne najczęściej stosowane to: guma, papier, tworzywa sztuczne, azbest, mika, mikanit, przędze z włókien szklanych, przędze tekstylne (nawet woskowane lub impregnowane), lakier, emalia, smoła, olej itp. W niektórych przypadkach izolacja jest otrzymywana w procesie anodyzowania lub w podobnym procesie (np. wytwarzanie powleczenia powierzchniowego z tlenków lub soli metali).

(C)W niektórych przypadkach osłona metalowa (np. ołowiana, mosiężna, aluminiowa lub stalowa); służy ona jako powłoka ochronna izolacji, jako kanał do izolowania gazu lub oleju, albo jako dodatkowy przewód w niektórych kablach koncentrycznych.

(D)Czasem pancerz metalowy (np. spiralnie nawinięty stalowy lub żelazny drut lub taśma), stosowany głównie do zabezpieczenia kabli podziemnych lub podmorskich.

Izolowane druty, kable itp. objęte niniejszą pozycją mogą występować w następujących postaciach:

(i)Jedno- lub wielożyłowy drut izolowany.

(ii)Dwa lub więcej takich izolowanych przewodów skręconych razem.

(iii)Dwa lub więcej takich izolowanych przewodów zmontowanych razem we wspólnej osłonie izolacyjnej.

Niniejsza pozycja obejmuje, między innymi:

(1)Przewody lakierowane lub emaliowane, zwykle bardzo cienkie i używane głównie na uzwojenia cewek.

(2)Przewody anodyzowane itp.

(3)Przewody i kable telekomunikacyjne (włącznie z kablami podwodnymi i przewodami oraz kablami do przesyłania danych), są zazwyczaj wykonane z par, czwórek lub rdzeni kablowych, całość zazwyczaj pokryta osłoną. Para lub czwórka składa się odpowiednio, z dwóch lub czterech izolowanych przewodów skręconych ze sobą (każdy przewód wykonany jest z pojedynczego przewodu miedzianego, izolowanego kolorowym materiałem z tworzywa sztucznego o grubości nieprzekraczającej 0,5 mm). Rdzeń kabla składa się z pojedynczej pary lub czwórki, lub wielu skręconych par lub czwórek.

(4)Izolowane kable napowietrzne.

(5)Kable do stałych połączeń dalekosiężnych, często z kanałami do wypełnienia gazem lub olejem izolacyjnym.

(6)Opancerzone kable podziemne w osłonie antykorozyjnej.

(7)Kable do stosowania w szybach kopalnianych; posiadają one pancerz wzdłużny powstrzymujący skutki rozciągania.

Ponadto niniejsza pozycja obejmuje przewody plecione, powleczone lakierem lub w osłonie izolacyjnej.

Obejmuje ona również izolowane taśmy, stosowane zazwyczaj w dużych maszynach elektrycznych lub urządzeniach sterujących.

Przewody drutowe, kable itp. klasyfikuje się do tej pozycji, jeżeli są pocięte na kawałki lub wyposażone z jednej lub z obu stron w złącza (np. wtyki, gniazda wtykowe, ucha, gniazdka, wtyki koncentryczne lub zaciski). Niniejsza pozycja obejmuje również przewody drutowe itp., w rodzaju opisanych powyżej, wykonanych w zestawach (np. wiązki kabli do łączenia w pojazdach silnikowych świec zapłonowych z rozdzielaczem).

Niniejsza pozycja obejmuje również kable światłowodowe, wykonane z pojedynczo osłoniętych włókien, nawet zmontowane z przewodami elektrycznymi lub wyposażone w złącza. Osłony mają zwykle różne barwy, aby umożliwić identyfikację włókien na obu końcach kabla. Kable światłowodowe są głównie stosowane w telekomunikacji, ponieważ ich przepustowość przy przesyłaniu danych jest większa niż przewodów elektrycznych.

Niniejsza pozycja wyklucza elektryczne rezystory grzejne w osłonie z materiału izolacyjnego (np. druty ze specjalnego stopu, nawinięte spiralnie wokół rdzenia z włókien szklanych lub azbestowych) objęte pozycją 8516; złącza do włókien optycznych, wiązek włókien optycznych lub kabli światłowodowych objęte pozycją 8536.

8545-Elektrody węglowe, szczotki węglowe, węgle do lamp, węgiel do baterii oraz inne artykuły z grafitu lub innego rodzaju węgla, z metalem lub bez, w rodzaju stosowanych w elektrotechnice.

-Elektrody:

8545 11- -W rodzaju stosowanych w piecach

8545 19- -Pozostałe

8545 20-Szczotki

8545 90-Pozostałe

Niniejsza pozycja obejmuje wszystkie artykuły z grafitu lub innego rodzaju węgla, które na podstawie ich kształtu, wymiarów lub innych cech można rozpoznać za będące do celów elektrycznych, nawet gdy zawierają one elementy metalowe.

Ogólnie biorąc, artykuły te są otrzymywane przez wyciskanie lub formowanie (zwykle pod ciśnieniem) oraz obróbkę cieplną mieszanki, która oprócz podstawowego składnika (węgla naturalnego, sadzy, węgla retortowego, koksu, grafitu naturalnego lub sztucznego itp.) oraz niezbędnych spoiw (smoły, dziegciu itp.), może również zawierać inne substancje, takie jak proszki metali.

W niektórych przypadkach artykuły objęte niniejszą pozycją mogą być powlekane galwanicznie lub natryskowo (np. miedzią), aby zwiększyć ich przewodność i zmniejszyć stopień zużycia. Klasyfikuje się je tutaj, nawet gdy są wyposażone w oczka, końcówki zaciskowe lub inne elementy złączne.

Niniejsza pozycja obejmuje:

(A)Elektrody węglowe w rodzaju stosowanych w piecach.

Są zazwyczaj w postaci cylindrów lub prętów, a czasem są gwintowane na końcach w celu umożliwienia ich wkręcania w odpowiednie miejsce.

(B)Węglowe elektrody spawalnicze.

Są zazwyczaj w postaci prętów.

(C)Elektrody węglowe do elektrolizy.

Mogą być w postaci płyt, prętów (włączając pręty o trójkątnym przekroju poprzecznym), cylindrów itp. Są one przeznaczone do zamontowania lub zawieszania w wannach elektrolitycznych i mogą być wyposażone do tego celu w osprzęt, taki jak haczyki lub pierścienie. Niektóre typy mogą być z otworami lub rowkami, ułatwiającymi odprowadzanie gazów powstających na nich podczas pracy.

(D)Szczotki węglowe.

Stosuje się je jako styki ślizgowe do generatorów, silników itp., jako odbieraki prądu w elektrowozach itp. Mimo że niektóre z nich mogą być wykonane poprzez bezpośrednie formowanie, znakomita większość jest wycinana z bloków lub płyt „węgla” opisanych w Notach wyjaśniających do pozycji 3801. Wszystkie one są wykonane bardzo dokładnie na wymiar a powierzchnie są starannie obrobione z tolerancją do kilku setnych części milimetra. Mogą być zatem identyfikowane na podstawie wymiarów, kształtów i dokładnie obrobionych powierzchni; w wielu przypadkach mogą być również całkowicie lub częściowo powleczone metalem lub wyposażone w elementy złączne (jarzma, kable, łączówki, sprężyny itp.).

Takie szczotki węglowe mogą być z jednego z gatunków przedstawionych w Notach wyjaśniających do pozycji 3801 lub mogą zawierać srebro.

Jednakże niniejsza pozycja nie obejmuje szczotek metalowych, powleczonych grafitową zewnętrzną warstwą smarującą (pozycja 8535 lub 8536). Uchwyty szczotek (nawet w komplecie ze szczotkami) klasyfikuje się jako części maszyn (np. pozycja 8503).

(E)Elektrody węglowe do lamp łukowych lub innych lamp.

Elektrody węglowe do lamp łukowych są zwykle w postaci prętów lub pręcików; czasami mają one rdzeń ze specjalnej mieszanki, aby poprawić stabilność łuku i wytworzyć strumień światła o dużym natężeniu lub nadać płomieniowi specjalną barwę. Niniejsza pozycja obejmuje również włókna węglowe do elektrycznych lamp rezystancyjnych.

(F)Węgle do baterii.

W zależności od typu ogniwa, do którego są przeznaczone, mogą być w postaci prętów, płytek, rurek itp.

(G)Węglowe części mikrofonów.

Mogą one składać się z krążków lub innych identyfikowalnych części.

(H)Inne artykuły z grafitu lub innych rodzajów węgla, takie jak:

(1)Elementy złączne (złączki wkrętne) do łączenia ze sobą elektrod węglowych do pieców.

(2)Anody, siatki i ekrany do elektronicznych lamp prostowniczych.

(3)Rezystory grzejne w postaci prętów, pręcików itp. do różnego rodzaju urządzeń grzejnych.

(4)Tarcze i płytki rezystancyjne do automatycznych regulatorów napięcia.

(5)Inne styki i elektrody węglowe.

Niniejsza pozycja również wyłącza:

(a)Grafit lub inne rodzajów węgla w postaci proszków lub granulek (dział 38).

(b)Rezystory węglowe (pozycja 8533).

8546-Izolatory elektryczne z dowolnego materiału.

8546 10-Szklane

8546 20-Ceramiczne

8546 90-Pozostałe

Izolatory objęte niniejszą pozycją stosowane są do mocowania, podpierania lub prowadzenia przewodów elektrycznych, z równoczesnym elektrycznym izolowaniem ich od siebie, od ziemi itp. Niniejsza pozycja wyłącza elementy izolacyjne (inne niż izolatory) do elektrycznych maszyn, urządzeń lub sprzętu; elementy te objęte są pozycją 8547, jeśli składają się one całkowicie z materiału izolacyjnego (oprócz dowolnych mniejszych elementów z metalu wprowadzonych podczas formowania wyłącznie do celów montażowych).

Zwykle istnieje związek pomiędzy wymiarami izolatora a napięciem (duże do wysokich napięć, mniejsze do niskich). Podobnie kształt różnych typów izolatorów wynika z zależności elektrycznych, termicznych i mechanicznych. Powierzchnia zewnętrzna jest bardzo gładka, aby zapobiec tworzeniu osadów z materiałów nieizolacyjnych takich, jak woda, sole, pyły, tlenki i dym. Izolatorom często nadaje się kształty dzwonowy, harmonijkowy, kloszowy, rowkowany, cylindryczny lub inne. Niektóre typy konstruuje się w taki sposób, że po osadzeniu na miejscu można napełnić je olejem, aby zapobiec zanieczyszczeniu powierzchni materiałami przewodzącymi.

Izolatory mogą być wykonane z dowolnego materiału izolacyjnego, zwykle z bardzo twardego i nieporowatego, np. z materiałów ceramicznych (porcelany, steatytu itp.), szkła, stopionego bazaltu, ebonitu, tworzyw sztucznych lub ze złożonych materiałów izolacyjnych itp. Mogą zawierać elementy mocujące (np. metalowe wsporniki, wkręty, śruby, klamry, wiązadła, zawiesia, kołki, poprzeczki, kapturki, pręty, uchwyty wieszakowe lub uchwyty do noszenia). Izolatory wyposażone w metalowe rożki lub osłony ochronne, lub inne elementy stanowiące odgromniki są wykluczone (pozycja 8535).

Izolatory stosuje się na kablach zewnętrznych, np. telekomunikacyjnych, w sieciach energetycznych, w systemach trakcji elektrycznej (kolejowych, tramwajowych, trolejbusowych itp.), a także w instalacjach wewnętrznych lub w niektórych maszynach i urządzeniach.

Izolatory objęte niniejszą pozycją włączają:

(A)Izolatory wiszące, takie jak:

(1)Izolatory wiszące łańcuchowe. Stosuje się je głównie w sieciach zewnętrznych i składają się one z kilku elementów izolacyjnych. Kabel lub przewód elektryczny jest zamocowany do dolnej części zespołu, który wisi na odpowiedniej podporze (ramieniu wspornika, kablu wieszakowym itp.).

Do wiszących izolatorów łańcuchowych zalicza się izolatory kołpakowe lub kapturowe, z podwójnym kloszem; izolatory w postaci ogniw łańcucha; izolatory łańcuchowo-prętowe.

(2)Inne izolatory wiszące (np. izolatory w postaci kul, dzwonów, krążków itp.) do linii napowietrznych kolejowych, trolejbusowych, dźwigów itp. lub do anten.

(B)Izolatory sztywne.

Mogą być wyposażone w podpory (np. metalowe haki, kołki lub podobne); lub mogą być bez podpór, ale przeznaczone do przymocowania na słupach energetycznych lub telegraficznych itp., albo do instalowania na ścianach, sufitach, podłogach itp., za pomocą gwoździ, wkrętów, śrub itp. Izolatory ze stałymi podporami mogą być zbudowane z dwóch lub więcej elementów; te bez podpór są zwykle pojedynczymi elementami. Mogą mieć różne kształty (np. dzwony, stożki, cylindry, przyciski, kółka).

(C)Izolatory przepustowe.

Są one stosowane do przeprowadzenia kabli lub przewodów drutowych przez ściany itp. Mają różnorodne postacie (np. izolatory stożkowe lub dwustożkowe, krążkowe, tulejowe, rurowe i kolankowe).

Niniejsza pozycja wyklucza izolowane elektrycznie rurki kablowe i osprzęt do nich (pozycja 8547).

8547-Osprzęt izolacyjny do maszyn, urządzeń lub sprzętu elektrycznego, będący całkowicie osprzętem z materiału izolacyjnego, poza drobnymi elementami z metalu (na przykład gniazda gwintowane), wprowadzanymi podczas formowania wyłącznie do celów montażowych, inne niż izolatory objęte pozycją 8546; elektryczne rurki kablowe oraz ich połączenia, z metali nieszlachetnych, wyłożone materiałem izolacyjnym.

8547 10-Osprzęt izolacyjny z ceramiki

8547 20-Osprzęt izolacyjny z tworzyw sztucznych

8547 90-Pozostałe

(A)OSPRZĘT IZOLACYJNY DO MASZYN, URZĄDZEŃ LUB SPRZĘTU ELEKTRYCZNEGO, BĘDĄCY CAŁKOWICIE OSPRZĘTEM Z MATERIAŁU IZOLACYJNEGO, POZA DROBNYMI ELEMENTAMI Z METALU (NA PRZYKŁAD GNIAZDA GWINTOWANE), WPROWADZANYMI PODCZAS FORMOWANIA WYŁĄCZNIE DO CELÓW MONTAŻOWYCH,
INNE NIŻ IZOLATORY OBJĘTE POZYCJĄ 8546

Z wyjątkiem izolatorów jako takich (pozycja 8546), niniejsza grupa obejmuje cały osprzęt do elektrycznych maszyn, urządzeń i aparatów, pod warunkiem że:

(i)Jest on całkowicie z materiału izolacyjnego lub jest całkowicie z materiału izolacyjnego (np. tworzywa sztucznego), poza drobnymi elementami z metalu (wkręty, gniazda gwintowane, tulejki itp.), wprowadzonymi podczas formowania wyłącznie do celów montażowych

oraz(ii)jest on przeznaczony do celów izolacyjnych, nawet jeśli w tym samym czasie posiada on inne funkcje (np. ochrona).

Ogólnie biorąc, osprzęt objęty tą grupą otrzymywany jest przez formowanie lub odlewanie, lub przez piłowanie, cięcie lub przez inną obróbkę surowca. Może być wiercony, gwintowany, wygładzany, rowkowany itp.

Może być wykonany z dowolnego materiału izolacyjnego (np. ze szkła, ceramiki, steatytu, ebonitu, tworzyw sztucznych, papieru lub kartonu nasyconego żywicą, azbestocementu lub miki).

Osprzęt ten może być w różnych postaciach. Grupa ta obejmuje, między innymi, podstawki i inne części przełączników, wyłączników itp.; cokoły i elementy wsporcze bezpieczników; pierścienie i inne części oprawek do lamp; elementy profilowe do rezystorów lub cewek; taśmy złączne i kostki niewyposażone w swoje końcówki; rdzenie do szpulek i uzwojeń różnego rodzaju; korpusy świec zapłonowych.

Niniejsza pozycja nie obejmuje osprzętu, który nawet jeśli wykonany całkowicie z materiału izolacyjnego (lub wykonany całkowicie z materiału izolacyjnego, poza dowolnymi drobnymi elementami z metalu wprowadzonymi podczas formowania wyłącznie dla celów montażowych), nie został specjalnie skonstruowany do celów izolacyjnych, takiego jak pojemniki, pokrywki i płytki separacyjne do akumulatorów (pozycja 8507).

(B) ELEKTRYCZNE RURKI KABLOWE ORAZ ICH POŁĄCZENIA,
Z METALI NIESZLACHETNYCH, WYŁOŻONE MATERIAŁEM IZOLACYJNYM

Niniejsza grupa obejmuje metalowe rurki stosowane w stałych instalacjach elektrycznych (np. w domowej instalacji elektrycznej), jako izolacja i ochrona przewodów, pod warunkiem że mają wewnętrzną powierzchnię z materiału izolacyjnego. Nieizolowane rurki metalowe, stosowane często do tego samego celu, są wykluczone (sekcja XV).

Rurki objęte niniejszą grupą stanowią albo spiralną taśmę metalową nawiniętą na wewnętrznej rurce z materiału izolacyjnego, albo sztywną rurkę metalową (zwykle żelazną lub stalową), powleczoną lub wyłożoną wewnątrz materiałem izolacyjnym. Takim materiałem izolacyjnym może być specjalny, elektrycznie izolujący lakier, papier lub tektura, guma, tworzywa sztuczne itp. Rurki metalowe, powleczone po prostu lakierem w celu zabezpieczenia przed korozją, są wyłączone (sekcja XV).

Grupa ta obejmuje również połączenia stosowane do łączenia rurek objętych tą pozycją, pod warunkiem że są one również z metalu nieszlachetnego i powleczone lub wyłożone materiałem izolacyjnym (np. złącza proste, kolankowe, teowe i krzyżowe).

Połączenia, takie jak złącza teowe, krzyżowe itp., wyposażone w końcówki do połączeń elektrycznych są wykluczone (pozycja 8535 lub 8536).

Pozycja wyłącza również rurki całkowicie z materiału izolacyjnego (np. z gumy, tworzyw sztucznych, oplotu z przędzy tekstylnej lub z włókien szklanych); klasyfikowane są one według materiału składowego, chyba że stanowią izolator objęty pozycją 8546.

8548-Odpady i braki ogniw galwanicznych, baterii galwanicznych i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa galwaniczne, zużyte baterie galwaniczne i zużyte akumulatory elektryczne; elektryczne części maszyn lub urządzeń, niewymienione ani niewłączone gdzie indziej w niniejszym dziale.

8548 10-Odpady i braki ogniw galwanicznych, baterii galwanicznych i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa galwaniczne, zużyte baterie galwaniczne i zużyte akumulatory elektryczne

8548 90-Pozostałe

(A) ODPADY I BRAKI OGNIW GALWANICZNYCH, BATERII GALWANICZNYCH I AKUMULATORÓW ELEKTRYCZNYCH;
ZUŻYTE OGNIWA GALWANICZNE, ZUŻYTE BATERIE GALWANICZNE
I ZUŻYTE AKUMULATORY ELEKTRYCZNE

Niniejsza pozycja obejmuje odpady i braki ogniw galwanicznych, baterii galwanicznych i akumulatorów elektrycznych, jak również zużyte ogniwa galwaniczne, zużyte baterie galwaniczne i zużyte akumulatory elektryczne, jak zdefiniowano w uwadze 10 do niniejszego działu.

Produkty te są zazwyczaj możliwe do zidentyfikowania jako odpady powstałe podczas produkcji lub stanowią ogniwa galwaniczne, baterie galwaniczne i akumulatory elektryczne, które stały się kompletnie bezużyteczne jako takie, z powodu uszkodzenia, rozcięcia, zużycia lub z innych powodów, lub nie nadają się do ponownego naładowania oraz ich braki.

Produkty te występują w postaci partii wysyłkowych i zazwyczaj pochodzą od producentów ogniw galwanicznych, baterii galwanicznych i akumulatorów elektrycznych; od handlarzy złomem, którzy skupują odpady i braki od producentów; i od handlarzy zbierających i demontujących akumulatory elektryczne lub zbierających ogniwa galwaniczne i baterie galwaniczne.

Partie wysyłkowe od producentów baterii mogą składać się z płyt dodatnich z kilkoma płytami ujemnymi; płyt ujemnych z kilkoma płytami dodatnimi; mieszaniny płyt dodatnich i ujemnych w równych proporcjach; elementy częściowo zmontowane (np. bele zrobione z płyty ujemnej i płyty dodatniej, przedzielone „separatorem” z tkaniny i zwinięte). Bele te mogą być również zmontowane już wewnątrz obudowy. Mogą również być wymieszane z wadliwymi, gotowymi bateriami nienadającymi się do użytku jako takie.

Partie wysyłkowe z demontażu lub regeneracji starych baterii zawierają mieszaninę płyt dodatnich i ujemnych, z separatorami lub bez, jako pakiety, płyty lub bele.

Zużyte ogniwa galwaniczne, zużyte baterie galwaniczne i zużyte akumulatory elektryczne są zazwyczaj przeznaczone do przetworzenia w celu odzyskania metali (ołowiu, niklu, kadmu itp.), związków metali lub żużla.

Zużyte akumulatory elektryczne zazwyczaj mają usunięty elektrolit i noszą ślady zużycia.

(B) elektryczne części maszyn LUB urządzeń, niewymienione ani niewłączone gdzie indziej w niniejszym dziale

Niniejsza pozycja obejmuje również wszystkie części elektryczne maszyn lub urządzeń, inne niż:

(a)Te, nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do określonego rodzaju maszyny lub urządzenia.

(b)Części objęte wcześniejszymi pozycjami niniejszego działu, lub które są wyłączone uwagą 1. do sekcji XVI.

Niniejsza pozycja obejmuje więc artykuły, które są możliwe do zidentyfikowania jako elektryczne części maszyn lub urządzeń, ale nie jako części określonej maszyny lub urządzenia i które mają wbudowane połączenia elektryczne, izolowane sekcje, cewki, styki lub inne w szczególności elementy elektryczne.

__________

UWAGI OGÓLNE

(A)ZAKRES I STRUKTURA DZIAŁU

(B)CZĘŚCI

(I) SILNIKI ELEKTRYCZNE

(II) PRĄDNICE ELEKTRYCZNE

CZĘŚCI

(I) ZESPOŁY PRĄDOTWÓRCZE

(II) PRZETWORNICE JEDNOTWORNIKOWE

CZĘŚCI

(I) TRANSFORMATORY ELEKTRYCZNE

(II) PRZEKSZTAŁTNIKI

(III) WZBUDNIKI

CZĘŚCI

CZĘŚCI

CZĘŚCI

Noty wyjaśniające do podpozycji

Podpozycje 8506 10, 8506 30 i 8506 40

Podpozycja 8506 50

CZĘŚCI

CZĘŚCI

WYPOSAŻENIE PRZEDSTAWIANE Z URZĄDZENIAMIOBJĘTYMI NINIEJSZĄ POZYCJĄ

CZĘŚCI

CZĘŚCI

CZĘŚCI

CZĘŚCI

CZĘŚCI

(I) ELEKTRYCZNE PIECE PRZEMYSŁOWE LUB LABORATORYJNE (WŁĄCZAJĄC DZIAŁAJĄCE NA ZASADZIE INDUKCJI LUB STRAT DIELEKTRYCZNYCH)

(II) inne urządzenia przemysłowe lub laboratoryjne do

obróbki cieplnej materiałów, działające na zasadzie indukcji lub strat dielektrycznych

CZĘŚCI

(I) MASZYNY I APARATURA DO LUTOWANIAMIĘKKIEGO, TWARDEGO LUB SPAWANIA

(II) ELEKTRYCZNE MASZYNY I APARATURA DO NATRYSKIWANIA

NA GORĄCO METALI LUB CERMETALI

CZĘŚCI

(A) ELEKTRYCZNE Podgrzewacze do wody natychmiastowe lub zbiornikowe oraz grzałki nurnikowe

(B) ELEKTRYCZNA aparatura do ogrzewania pomieszczeń i do ogrzewania gleby

(C) ELEKTROTERMICZNE PRZYRZĄDY FRYZJERSKIE oraz suszarki do rąk

(D) ELEKTRYCZNE ŻELAZKA DO PRASOWANIA

(E) POZOSTAŁE urządzenia elektrotermiczne, w rodzaju stosowanych do użytku domowego

(F) elektryczne REZYSTORY grzejne

CZĘŚCI

(I) APARATY TELEFONICZNE, WŁĄCZAJĄC TELEFONY DO SIECI KOMÓRKOWYCH LUB DO INNYCH SIECI BEZPRZEWODOWYCH

(II) POZOSTAŁA APARATURA DO TRANSMISJI LUB ODBIORU GŁOSU, OBRAZÓW LUB INNYCH DANYCH, WŁĄCZAJĄC APARATURĘ DO KOMUNIKACJI W SIECI PRZEWODOWEJ LUB BEZPRZEWODOWEJ

(TAKIEJ JAK LOKALNA I ROZLEGŁA SIEĆ KOMPUTEROWA)

CZĘŚCI

Noty wyjaśniające do podpozycji

Podpozycja 8517 62

(A) MIKROFONY I ICH STOJAKI

(B) GŁOŚNIKI, NAWET ZAMONTOWANE W SWOICH OBUDOWACH

(C) słuchawki nagłowne i douszne, nawet połączone z mikrofonem oraz zestawy składające się z mikrofonu i jednego lub więcej głośników

(D) elektryczne wzmaczniacze częstotliwości akustycznych

(E) elektrycznE ZESTAWY wzmacniającE dźwięk

CZĘŚCI

(I) APARATURA URUCHAMIANA MONETAMI, BANKNOTAMI, KARTAMI BANKOWYMI, ŻETONAMI LUB INNYMI ŚRODKAMI PŁATNICZYMI

(II) GRAMOFONY BEZ WZMACNIACZA

(III) TELEFONICZNE APARATY ZGŁOSZENIOWO-INFORMACYJNE

(IV) POZOSTAŁA APARATURA WYKORZYSTUJĄCA NOŚNIKIMAGNETYCZNE, OPTYCZNE LUB PÓŁPRZEWODNIKOWE

(V) POZOSTAŁA APARATURA DO REJESTROWANIALUB ODTWARZANIA DŹWIĘKU

CZĘŚCI I AKCESORIA

Noty wyjaśniające do podpozycji

Podpozycja 8519 81

(A) APARATY REJESTRUJĄCE ORAZ POŁĄCZONE APARATY REJESTRUJĄCE I ODTWARZAJĄCE

(B) APARATY ODTWARZAJĄCE

CZĘŚCI I AKCESORIA

(A) NOŚNIKI MAGNETYCZNE

(B) NOŚNIKI OPTYCZNE

(C) NOŚNIKI PÓŁPRZEWODNIKOWE

(D) POZOSTAŁE

(A) APARATURA NADAWCZA DO RADIOFONII LUB TELEWIZJI,NAWET ZAWIERAJĄCA APARATURĘ ODBIORCZĄLUB APARATURĘ ZAPISUJĄCĄ, LUB ODTWARZAJĄCĄ DŹWIĘK

(B) KAMERY TELEWIZYJNE, KAMERY I APARATY CYFROWE ORAZ REJESTRUJĄCE KAMERY WIDEO

CZĘŚCI

CZĘŚCI

CZĘŚCI

(A) MONITORY ZDOLNE DO BEZPOŚRDENIEGO PODŁĄCZENIA I ZAPROJEKTOWANE DO UŻYCIA Z MASZYNĄ DO AUTOMATYCZNEGO PRZETWARZANIA DANYCH OBJĘTĄ POZYCJĄ 8471

(B) MONITORY INNE NIŻ TE ZDOLNE DO BEZPOŚRDENIEGO PODŁĄCZENIA I ZAPROJEKTOWANE DO UŻYCIA Z MASZYNĄ DO AUTOMATYCZNEGO PRZETWARZANIA DANYCH OBJĘTĄ 8471

(C) RZUTNIKI

(D) APARATURA ODBIORCZA DO TELEWIZJI

CZĘŚCI

CZĘŚCI

CZĘŚCI

WYPOSAŻENIE PRZEDSTAWIANE Z URZĄDZENIAMI
OBJĘTYMI NINIEJSZĄ POZYCJĄ

(I) ELEKTRYCZNE PIECE PRZEMYSŁOWE LUB LABORATORYJNE
(WŁĄCZAJĄC DZIAŁAJĄCE NA ZASADZIE
INDUKCJI LUB STRAT DIELEKTRYCZNYCH)

(I) MASZYNY I APARATURA DO LUTOWANIA
MIĘKKIEGO, TWARDEGO LUB SPAWANIA

(B) ELEKTRYCZNA aparatura do ogrzewania pomieszczeń
i do ogrzewania gleby

(C) ELEKTROTERMICZNE PRZYRZĄDY FRYZJERSKIE
oraz suszarki do rąk

(IV) POZOSTAŁA APARATURA WYKORZYSTUJĄCA NOŚNIKI
MAGNETYCZNE, OPTYCZNE LUB PÓŁPRZEWODNIKOWE

(V) POZOSTAŁA APARATURA DO REJESTROWANIA
LUB ODTWARZANIA DŹWIĘKU

(A) APARATY REJESTRUJĄCE ORAZ POŁĄCZONE APARATY
REJESTRUJĄCE I ODTWARZAJĄCE

(A) APARATURA NADAWCZA DO RADIOFONII LUB TELEWIZJI,
NAWET ZAWIERAJĄCA APARATURĘ ODBIORCZĄLUB APARATURĘ ZAPISUJĄCĄ, LUB ODTWARZAJĄCĄ DŹWIĘK

(IV) ZŁĄCZA DO WŁÓKIEN OPTYCZNYCH,WIĄZEK WŁÓKIEN OPTYCZNYCH
LUB KABLI ŚWIATŁOWODOWYCH

(B) ELEKTRYCZNE RURKI KABLOWE ORAZ ICH POŁĄCZENIA,
Z METALI NIESZLACHETNYCH, WYŁOŻONE MATERIAŁEM IZOLACYJNYM

(A) ODPADY I BRAKI OGNIW GALWANICZNYCH, BATERII GALWANICZNYCH I AKUMULATORÓW ELEKTRYCZNYCH;
ZUŻYTE OGNIWA GALWANICZNE, ZUŻYTE BATERIE GALWANICZNE
I ZUŻYTE AKUMULATORY ELEKTRYCZNE