SÓL; SIARKA; ZIEMIE I KAMIENIE; MATERIAŁY GIPSOWE, WAPNO I CEMENT
Produkty objęte niniejszym działem mogą zawierać dodatek środka przeciwpyłowego, pod warunkiem że taki dodatek nie czyni tego produktu w szczególności odpowiednim do specyficznego zastosowania raczej, niż do zastosowania ogólnego.
(a) siarki sublimowanej, strąconej lub koloidalnej (pozycja 2802);
(b) pigmentów mineralnych, zawierających 70 % masy żelaza lub więcej w przeliczeniu na Fe2O3 (pozycja 2821);
(c) leków lub innych produktów objętych działem 30;
(d) preparatów perfumeryjnych, kosmetycznych lub toaletowych (dział 33);
(e) kamiennych: kostek brukowych, płyt nawierzchniowych, krawężników lub płyt chodnikowych (pozycja 6801); kostek mozaikowych lub tym podobnych (pozycja 6802); łupkowych pokryć dachowych, okładzin budowlanych lub warstw izolacyjnych (pozycja 6803);
(f) kamieni szlachetnych lub półszlachetnych (pozycja 7102 lub 7103);
(g) kryształów hodowanych (innych niż elementy optyczne) o masie nie mniejszej niż 2,5 g każdy, z chlorku sodu lub tlenku magnezu, objętych pozycją 3824; elementów optycznych z chlorku sodu lub tlenku magnezu (pozycja 9001);
(h) kredy bilardowej (pozycja 9504);
(ij) kredy do pisania lub rysowania, lub kredy krawieckiej (pozycja 9609).
Zgodnie z treścią uwagi 1 niniejszy dział obejmuje, ogólnie rzecz biorąc, produkty mineralne tylko w stanie surowym lub przemyte (nawet substancjami chemicznymi usuwającymi zanieczyszczenia, pod warunkiem że struktura produktu pozostaje niezmieniona), rozdrobnione, zmielone, sproszkowane, poddane mieleniu na mokro z frakcjonowaniem sedymentacyjnym, przesiane, przesortowane, wzbogacone w procesie flotacji, rozdzielone magnetycznie lub w wyniku innych procesów mechanicznych lub fizycznych (oprócz krystalizacji). Produkty objęte niniejszym działem mogą być również ogrzewane w celu usunięcia wilgoci lub zanieczyszczeń, albo w innych celach, pod warunkiem że obróbka cieplna nie zmienia ich struktury chemicznej albo krystalicznej. Jednakże inne obróbki cieplne (na przykład prażenie, topienie lub kalcynację) nie są dozwolone, chyba że są specyficznie dopuszczone przez tekst pozycji. Tak więc, na przykład, obróbka cieplna, która mogłaby spowodować zmianę struktury chemicznej lub krystalicznej, jest dozwolona dla produktów objętych pozycjami 2513 i 2517, ponieważ teksty tych pozycji wyraźnie dopuszczają obróbkę cieplną.
Produkty objęte tym działem mogą zawierać dodatek środka przeciwpyłowego, pod warunkiem że dodatek ten nie spowoduje, że produkt będzie odpowiedni raczej do specjalnego stosowania, a nie do użytku ogólnego. Minerały poddane innej obróbce (np. oczyszczone na drodze rekrystalizacji, otrzymane przez zmieszanie minerałów objętych tą samą lub różnymi pozycjami niniejszego działu, przerobione na artykuły za pomocą kształtowania, rzeźbienia itd.) objęte są przeważnie dalszymi działami (np. działem 28. lub 68.).
W niektórych jednak przypadkach pozycje:
(1)Odnoszą się do towarów, które z natury muszą być poddane procesowi niewymienionemu w uwadze 1. do niniejszego działu. Przykładem może być czysty chlorek sodu (pozycja 2501), niektóre postacie rafinowanej siarki (pozycja 2503), ziemia szamotowa (pozycja 2508), gipsy (pozycja 2520), wapno palone (pozycja 2522) i cement hydrauliczny (pozycja 2523).
(2)Określają warunki lub procesy zaliczone dodatkowo do procesów ogólnie dopuszczonych na mocy uwagi 1 do niniejszego działu. Przykładem mogą być kalcynowane: witeryt (pozycja 2511), skały krzemionkowe kopalne i podobne ziemie krzemionkowe (pozycja 2512) oraz dolomit (pozycja 2518); magnezyt i magnezja (pozycja 2519) mogą być stapiane lub kalcynowane (całkowicie wypalone (spiekane) lub wypalane ługami). W przypadku magnezji, w celu ułatwienia spiekania mogą być dodawane inne tlenki (np. tlenek żelaza, tlenek chromu). Podobnie materiały objęte pozycjami 2506, 2514, 2515, 2516, 2518 oraz 2526 mogą być wstępnie obrobione lub jedynie pocięte piłą lub w inny sposób na bloki lub płyty o kształcie prostokątnym (także kwadratowym).
Produkty dające się klasyfikować zarówno do pozycji 2517, jak i jakiejkolwiek innej pozycji tego działu należy klasyfikować do pozycji 2517.
Niniejszy dział nie obejmuje kamieni szlachetnych lub półszlachetnych, objętych działem 71.
2501-Sól (włączając sól kuchenną i sól denaturowaną) i czysty chlorek sodu, nawet w roztworze wodnym lub zawierająca dodatek środków zapobiegających zbrylaniu lub środków zapewniających dobrą sypkość; woda morska.
Niniejsza pozycja odnosi się do chlorku sodu, znanego powszechnie jako sól. Sól jest wykorzystywana do celów kulinarnych (sól warzona, sól stołowa), ale ma też wiele innych zastosowań, a w miarę konieczności może być denaturowana, aby nie nadawała się do spożycia przez ludzi.
Niniejsza pozycja obejmuje:
(A)Sól wydobywaną spod ziemi:
-albo metodą górnictwa konwencjonalnego (sól kamienna),
-albo metodą wypłukiwania (woda jest wtłaczana pod ciśnieniem do warstwy soli i powraca na powierzchnię w postaci nasyconej solanki).
(B)Sól warzoną:
-sól słoneczną (sól morską) otrzymywaną przez odparowanie wody morskiej pod wpływem słońca,
-sól rafinowaną jest otrzymywana przez odparowanie nasyconej solanki.
(C)Wodę morską, solankę i inne roztwory soli.
Niniejsza pozycja obejmuje również:
(1)Sól (np. sól kuchenną) lekko jodowaną, fosforowaną itd. lub poddaną obróbce, dzięki której jest ona utrzymywana w stanie suchym.
(2)Sól, do której dodano środki zapobiegające zbrylaniu lub zapewniające dobrą sypkość.
(3)Sól denaturowaną w jakimkolwiek procesie.
(4)Resztkowy chlorek sodu, w szczególności pozostały po obróbce chemicznej (np. elektrolizie) lub otrzymany jako produkt uboczny w trakcie obróbki niektórych rud.
Niniejsza pozycja nie obejmuje:
(a)Solonych przypraw, takich jak sól selerowa (pozycja 2103).
(b)Roztwory chlorku sodu, zawierające wodę morską, pakowane w ampułki i chlorek sodu pakowany inaczej jako leki (dział 30) oraz roztwory chlorku sodu pakowane do zastosowania higienicznego w opakowaniach do sprzedaży detalicznej, inne niż medyczne lub farmaceutyczne, nawet sterylne (pozycja 3307).
(c)Hodowlanych kryształów chlorku sodu o masie nie mniejszej niż 2,5 g każdy (innych niż elementy optyczne) (pozycja 3824).
(d)Elementów optycznych z chlorku sodu (pozycja 9001).
2502-Piryty żelazowe niewyprażone.
Niniejsza pozycja obejmuje wszelkie piryty żelazowe niewyprażone, włącznie z niewyprażonymi pirytami miedziowo(I)-żelazowymi.
Piryty składają się głównie z siarczku żelaza; są one szare lub żółtawe, o metalicznym połysku po usunięciu skały płonnej. W postaci proszku są zazwyczaj szarawe.
Niewyprażone piryty są wykorzystywane głównie do ekstrakcji siarki, a niektóre piryty miedziowe(I) mogą służyć również do odzyskiwania miedzi, jako produktu ubocznego.
Niniejsza pozycja nie obejmuje wszelkich pirytów wyprażonych (pozycja 2601).
Wyłączone są również:
(a)Chalkopiryt (zmieszane siarczki miedzi-żelaza) (pozycja 2603).
(b)Markazyt (kamień półszlachetny) (pozycja 7103).
2503-Siarka wszystkich rodzajów, inna niż siarka sublimowana, strącona i koloidalna.
Niniejsza pozycja obejmuje:
(1)Surową siarkę mineralną w stanie wolnym, nawet wzbogaconą w procesach mechanicznych w celu usunięcia części substancji skalnej.
(2)Siarkę nierafinowaną, ekstrahowaną z siarki mineralnej poprzez wytapianie. Proces ten może być prowadzony w piecach do wyprażania siarki (wapiennych) lub w piecach Gilla itd. albo przeprowadzany bezpośrednio w złożu poprzez wtłaczanie przegrzanej pary rurami zatopionymi w odwiercie (metoda Frascha).
(3)Nerafinowaną siarkę otrzymaną przez wyprażanie pirytów lub przez poddanie obróbce innych minerałów siarkowych.
(4)Siarki nierafinowane odzyskiwane jako produkty uboczne w procesie oczyszczania gazu węglowego, przez wypłukiwanie gazów z pieców siarkowych, z naturalnego gazu o wysokiej zawartości siarki oraz rafinowanie surowych olejów mineralnych o wysokiej zawartości siarki itp. Tych odzyskanych rodzajów siarki, zwanych czasem „siarką oczyszczoną” lub „siarką strącaną” nie należy mylić z siarką strącaną opisaną w uwadze wyjaśniającej do pozycji 2802.
Siarki nierafinowane, których dotyczą trzy ostatnie punkty, są czasem całkiem czyste. Dotyczy to w szczególności siarki produkowanej metodą Frascha, która zawiera tak małą ilość zanieczyszczeń, że praktycznie nigdy nie podlega rafinowaniu; występuje ona zazwyczaj w postaci nieobrobionych brył lub pyłu.
(5)Siarkę rafinowaną otrzymaną przez szybką destylację surowej siarki i kondensację w stanie płynnym; siarka otrzymana w ten sposób może być następnie formowana w pałeczki lub bryłki albo rozdrobniona po zestaleniu.
(6)Siarkę utartą na proszek, która jest siarką (zanieczyszczoną lub rafinowaną) w postaci drobnego proszku otrzymanego poprzez rozcieranie i przesiewanie, mechaniczne lub przez zasysanie gazu. Produkty te znane są jako „siarka przesiewana”, „siarka owiewana”, „siarka atomizowana” itd., zależnie od wykorzystanego procesu i stopnia rozdrobnienia cząstek.
(7)Siarkę otrzymaną przez nagłe ochłodzenie jej oparów, bez przepuszczania przez fazę płynną, nierozpuszczalną, szczególnie w disiarczku węgla (siarka ).
Różne odmiany siarki klasyfikowane do niniejszej pozycji są wykorzystywane w przemyśle chemicznym (otrzymywanie licznych związków siarki, barwników siarkowych itd.) do wulkanizacji gumy, jako środek grzybobójczy w uprawie winorośli, do wyrobu zapałek i knotów siarkowych oraz do otrzymywania ditlenku siarki oraz w przemyśle bielarskim itd.
Niniejsza pozycja nie obejmuje siarki sublimowanej, strącanej i koloidalnej (pozycja 2802). Siarka przygotowana w postaci lub pakowana do sprzedaży detalicznej w postaci środków grzybobójczych itd. jest objęta pozycją 3808.
2504-Grafit naturalny.
2504 10-W proszku lub w płatkach
2504 90-Pozostały
Grafit naturalny (znany pod nazwą plumbago lub grafit) jest to odmiana węgla odróżniana na podstawie połysku i właściwości znakowania papieru (z którego to powodu jest używany w postaci pręcików ołówkowych). Jego gęstość pozorna zależy od stopnia czystości i mieści się w zakresie od 1,9 do 2,26; zawartość węgla w graficie o najwyższej czystości waha się od 90 do 96%, a tańsze odmiany zawierają go tylko od 40 do 80%.
Grafit naturalny jest klasyfikowany do niniejszej pozycji, nawet gdy został poddany obróbce cieplnej jedynie w celu usunięcia zanieczyszczeń.
Oprócz stosowania w ołówkach, grafit naturalny jest używany również jako środek do nadawania połysku, do wyrobu tygli i innych artykułów ogniotrwałych, elektrod piecowych i innych części elektrycznych.
Niniejsza pozycja nie obejmuje grafitu sztucznego (który ściśle przypomina grafit naturalny, ale ma wyższy stopień czystości i niższą gęstość właściwą), grafitu koloidalnego lub półkoloidalnego oraz preparaty na bazie grafitu w postaci past, bloków, płytek i innych półproduktów (pozycja 3801). Wyłączone są również artykuły wykonane z grafitu naturalnego (zazwyczaj pozycja 6815, 6902, 6903 lub 8545).
2505-Piaski naturalne wszystkich rodzajów, nawet barwione, inne niż piaski metalonośne objęte działem 26.
2505 10-Piaski krzemionkowe i piaski kwarcowe
2505 90-Pozostałe
Z wyjątkiem piasków metalonośnych, z których metale są ekstrahowane w sposób przemysłowy (dział 26), niniejsza pozycja obejmuje wszelkie rodzaje naturalnego piasku morskiego, z jezior, rzek lub kamieniołomów (tzn. piasek w postaci mniej lub bardziej drobnych cząstek powstałych w wyniku naturalnego rozpadu minerałów), ale nie obejmuje piasków i proszków otrzymane sztucznie w wyniku na przykład rozdrabniania (klasyfikowane do pozycji 2517 lub pozycji obejmującej odpowiednie skały).
Niniejsza pozycja obejmuje, między innymi:
(1)Piaski krzemionkowe i piaski kwarcowe, wykorzystywane w budownictwie, w przemyśle szklarskim, do czyszczenia metali itd.
(2)Piaski gliniaste, włącznie z piaskami kaolinowymi, wykorzystywane głównie do przygotowywania form odlewniczych i produktów ogniotrwałych.
(3)Piaski skaleniowe, wykorzystywane w przemyśle ceramicznym.
Piaski naturalne klasyfikowane są do niniejszej pozycji, gdy zostały poddane obróbce cieplnej jedynie w celu usunięcia zanieczyszczeń.
Niniejsza pozycja nie obejmuje jednak piasków złotonośnych i platynonośnych, piasków cyrkonowych, piasków rutylowych, piasków ilmenitowych ani piasków monacytowych (monacytów), klasyfikowanych jako rudy toru; wszystkie one objęte są działem 26. Pozycja nie obejmuje również piasków roponośnych ani „asfaltowych” (pozycja 2714).
2506-Kwarc (inny niż piasek naturalny); kwarcyt, nawet wstępnie obrobiony lub tylko pocięty przez piłowanie lub inaczej, na bloki lub płyty o kształcie prostokątnym (włączając kwadratowy).
2506 10-Kwarc
2506 20-Kwarcyt
Kwarc jest naturalnie występującą krystaliczną formą krzemionki.
Jest on objęty niniejszą pozycją tylko wtedy, gdy spełnia oba niżej wymienione warunki:
(a)Musi być w stanie surowym lub nie może zostać poddany żadnej innej obróbce poza dopuszczoną w uwadze 1 do niniejszego działu; obróbka cieplna przeznaczona wyłącznie dla ułatwienia kruszenia, jest uważana za proces dopuszczalny na podstawie uwagi 1. do działu.
(b)Nie może on być odmiany i jakości odpowiedniej do wyrobu kamieni jubilerskich (np. kryształ górski i kwarc zadymiony, ametyst i kwarc różowy). Kwarc taki jest wyłączony (pozycja 7103), nawet jeśli jest przeznaczony do celów technicznych np. jako kwarc piezoelektryczny lub do wyrobu części narzędzi).
Kwarcyt jest to nazwa bardzo twardej skały litej, składającej się z ziaren kwarcu aglomerowanych spoiwem krzemionkowym.
Kwarcyt klasyfikowany jest do niniejszej pozycji nawet w stanie surowym lub jeżeli nie został poddany jakiejkolwiek obróbce, oprócz dopuszczonej na podstawie uwagi 1 do niniejszego działu, lub gdy został tylko wstępnie obrobiony lub jedynie pocięty przez piłowanie lub inaczej, na bloki lub płyty o kształcie prostokątnym (włączając kwadratowy). Należy jednak zauważyć, że kwarcyt o kształcie kostek drogowych lub chodnikowych, kamiennych płyt chodnikowych lub płyt krawężnikowych został wyłączony (pozycja 6801), nawet jeśli został jedynie ukształtowany lub poddany obróbce zgodnej z wymienioną w tekście niniejszej pozycji.
Niniejsza pozycja nie obejmuje również:
(a)Naturalnego piasku kwarcowego (pozycja 2505).
(b)Krzemienia i innych produktów objętych pozycją 2517.
(c)Elementów optycznych z kwarcu (pozycja 9001).
2507-Kaolin i pozostałe gliny kaolinowe, nawet kalcynowane.
Niniejsza pozycja obejmuje kaolin i inne gliny kaolinowe, których głównymi składnikami są minerały kaolinowe, takie jak kaolinit, dykit oraz nakryt, anauksyt i haloizyt. Takie gliny pozostają objęte niniejszą pozycją nawet wówczas, gdy są kalcynowane.
Kaolin, znany także jako glinka biała, jest wysokiej jakości, białą lub prawie białą gliną używaną do produkcji porcelany i w przemyśle papierniczym. Piaski kaolinonośne są wyłączone (pozycja 2505).
2508-Pozozstałe gliny (z wyjątkiem iłów porowatych objętych pozycją 6808), andaluzyt, cyjanit i sylimanit, nawet kalcynowane; mullit; ziemie szamotowe lub dynasowe (+).
2508 10-Bentonit
2508 30-Glina ogniotrwała
2508 40-Pozostałe gliny
2508 50-Andaluzyt, cyjanit i sylimanit
2508 60-Mullit
2508 70-Ziemie szamotowe lub dynasowe
Niniejsza pozycja obejmuje wszystkie naturalne substancje gliniaste (inne niż kaolin i gliny kaolinowe objęte pozycją 2507), składające się z ziem lub skał pochodzenia osadowego na bazie krzemianów glinu. Charakterystycznymi cechami tych produktów są: plastyczność, zdolność twardnienia przy wypalaniu i odporność na wysoką temperaturę. Ze względu na te właściwości gliny są wykorzystywane jako surowiec w przemyśle ceramicznym (cegły, dachówki, porcelana, porcelana chińska, wyroby ceramiczne porowate, cegły ogniotrwałe i inne wyroby ogniotrwałe itd.); zwykła glina jest także wykorzystywana dla wzbogacania gleby.
Produkty te klasyfikowane są do niniejszej pozycji nawet po ogrzaniu dla usunięcia części lub całości związanej wody (w celu wyprodukowania gliny absorpcyjnej) lub po całkowitej kalcynacji.
Oprócz zwykłych glin niniejsza pozycja obejmuje także następujące produkty specjalne:
(1)Bentonit, glinę otrzymaną z popiołu wulkanicznego; szeroko używany jako składnik masy formierskiej, jako środek do filtrowania i odbarwiania oleju oraz do odtłuszczania tekstyliów.
(2)Ziemię fulerską, naturalny materiał ziemisty o wysokiej mocy absorpcyjnej, składający się głównie z atapulgitu. Jest ona wykorzystywana do odbarwiania olejów, odtłuszczania tekstyliów itd.
(3)Andaluzyt, cyjanit (lub dysten) oraz sylimanit, naturalne bezwodne krzemiany glinu, wykorzystywane jako materiały ogniotrwałe.
(4)Mullit, otrzymywany przez poddanie sylimanitu, cyjanitu albo andaluzytu obróbce cieplnej lub przez stopienie w piecu elektrycznym mieszaniny krzemianów albo gliny z tlenkiem glinu; wykorzystywany do wyrobu produktów ogniotrwałych o dużej odporności cieplnej.
(5)Ziemię szamotową, zwaną również „kruszywem szamotowym”, otrzymywaną przez rozdrobnienie cegieł szamotowych albo rozdrobnienie wypalonej mieszaniny gliny z innymi materiałami ogniotrwałymi.
(6)Ziemie dynasowe, materiał ogniotrwały składający się z ziemi bogatej w kwarc, zawierającej glinę lub otrzymany przez zmieszanie gliny z kwarcem zmielonym lub piaskiem kwarcowym.
Niniejsza pozycja nie obejmuje:
(a)Glin, które są barwnikami ziemnymi w rozumieniu pozycji 2530.
(b)Gliny aktywowanej (pozycja 3802).
(c)Specjalnych preparatów do wyrobu niektórych wyrobów ceramicznych (pozycja 3824).
(d)Iłów porowatych (wykorzystywanych w kruszywach lekkich lub do izolacji cieplnej), nawet jeśli zostały otrzymane wyłącznie przez kalcynację glin naturalnych (pozycja 6806).
°°°
Podpozycja 2508 10 obejmuje bentonity sodowe (bentonity pęczniejące) oraz bentonity wapienne (bentonity niepęczniejące).
Podpozycja 2508 30 nie obejmuje glin składających się głównie z kaolinu, z których część jest „glinami ogniotrwałymi”. Gliny te klasyfikowane są do pozycji 2507.
2509-Kreda.
Kreda jest naturalnie występującą odmianą węglanu wapnia, składającą się głównie ze skorupek mikroorganizmów wodnych.
Niniejsza pozycja nie obejmuje:
(a)Kredy fosforanowej (pozycja 2510).
(b)Steatytu lub talku (zwanych czasem „talkiem” lub „kredą wenecką”) (pozycja 2526).
(c)Kredy sproszkowanej, przygotowanej jako proszek do mycia zębów (pozycja 3306).
(d)Materiałów polerskich do metalu i podobnych preparatów objętych pozycją 3405.
(e)Węglanu wapnia w postaci proszku, którego cząstki są powleczone błoną hydrofobową z kwasów tłuszczowych (np. kwasu stearynowego) (pozycja 3824).
(f)Kredy bilardowej (pozycja 9504).
(g)Kredy do pisania lub rysowania oraz kredy krawieckiej (pozycja 9609).
2510-Naturalne fosforany wapnia, naturalne fosforany glinu-wapnia i kreda fosforanowa.
2510 10-Niemielone
2510 20-Mielone
Niniejsza pozycja obejmuje tylko apatyt i inne naturalne fosforany wapnia (fosforany triwapnia lub fosforyty), naturalne fosforany glinu-wapnia i kredy fosforanowe (kreda naturalnie zmieszana z fosforanem wapnia).
Produkty te klasyfikowane są do niniejszej pozycji nawet po zmieleniu w celu wykorzystania jako nawozy sztuczne lub poddane jedynie obróbce cieplnej w celu usunięcia zanieczyszczeń. Niniejsza pozycja nie obejmuje jednak produktów kalcynowanych lub poddanych dalszej obróbce cieplnej, innej niż tylko w celu usunięcia zanieczyszczeń (pozycja 3103 lub 3105).
2511-Naturalny siarczan baru (baryt); naturalny węglan baru (witeryt), nawet kalcynowany, inny niż tlenek baru objęty pozycją 2816.
2511 10-Naturalny siarczan baru (baryt)
2511 20-Naturalny węglan baru (witeryt)
Niniejsza pozycja obejmuje tylko naturalnie występujący siarczan baru (baryty - zwane czasem szpatem ciężkim) oraz węglan baru (witeryt). Nie obejmuje rafinowanego lub chemicznie wyprodukowanego siarczan baru i węglan baru (odpowiednio pozycje 2833 i 2836).
Kalcynowany witeryt, składający się głównie z zanieczyszczonego tlenku baru, jest klasyfikowany do niniejszej pozycji.
Niniejsza pozycja nie obejmuje oczyszczonego tlenku baru (pozycja 2816).
Materiały te są ziemiami krzemionkowymi utworzonymi z małych organizmów kopalnych (okrzemek itp.); są one bardzo lekkie. Ich „gęstość pozorna”, która nie może przekraczać 1, jest to ich masa efektywna w kg/1000 cm³, w postaci niesprasowanej, w formie takiej, w jakiej występują.
Podstawowymi rodzajami ziem krzemionkowych są: ziemia okrzemkowa, trypla, diatomit oraz ziemia molerska. Jakkolwiek niektóre ziemie klasyfikowane do niniejszej pozycji są czasem nazywane „tryplami”, nie należy ich mylić z tryplami prawdziwymi, zwanymi „łupkiem polerskim”, który, ze względu na to, że powstaje z rozkładu pewnych skał, nie jest ziemią diatomitową. Ziemia diatomitowa, wykorzystywana jako łagodny środek ścierny przeznaczony do polerowania, jest objęta pozycją 2513.
Różne ziemie objęte niniejszą pozycją noszą czasem nieprawidłową nazwę „ziem okrzemkowych” (wymoczkowych).
Większość tych ziem jest wykorzystywana do wyrobu artykułów żaroodpornych lub dźwiękochłonnych, klasyfikowanych do pozycji 6806 lub 6901. Tak więc cięte bloki diatomitu klasyfikowane są do pozycji 6806, jeżeli nie zostały wyprażone, w przeciwnym razie klasyfikowane są do pozycji 6901.
Niektóre produkty z niniejszej pozycji wykorzystywane są jako proszki ścierne lub polerujące.
Niniejsza pozycja nie obejmuje diatomitu aktywowanego, np. diatomitu kalcynowanego ze środkami spiekającymi, takimi jak chlorek sodu lub węglan sodu (pozycja 3802). Pozycja niniejsza obejmuje także diatomit kalcynowany (bez dodatku innych produktów) w celu usunięcia zanieczyszczeń albo płukany w tym celu kwasem, bez zmiany struktury produktu.
2513-Pumeks; szmergiel; naturalny korund, naturalny granat i pozostałe naturalne materiały ścierne, nawet poddane obróbce cieplnej.
2513 10-Pumeks
2513 20-Szmergiel, naturalny korund, naturalny granat i pozostałe naturalne materiały ścierne
Pumeks jest silnie porowatą odmianą skały wulkanicznej, szorstką w dotyku i bardzo lekką, zazwyczaj białawą lub szarą, ale czasem również brązową lub czerwoną. Niniejsza pozycja obejmuje również pumeks rozdrobniony („bimskies”).
Szmergiel jest zwartą skałą utworzoną z małych twardych kryształów tlenku glinu, zmieszanych z tlenkiem żelaza i cząstkami miki. Występuje często w postaci skały, po zwykłym rozdrobnieniu do wykorzystania w postaci proszku ściernego. Rozdrobniony szmergiel jest brudnobrązowym proszkiem, z nielicznymi błyszczącymi ziarenkami; cząstki tlenku żelaza przyczepiają się do magnesu.
Naturalny korund składa się również w dużej mierze z tlenku glinu, ale - przeciwnie niż szmergiel - często pakowany jest w worki, w postaci mniej lub bardziej drobnych ziaren. Korund zmielony lub rozdrobniony składa się głównie z małych białych ziarenek, z kilkoma czarnymi lub żółtymi cząstkami. Naturalny korund klasyfikowany jest do niniejszej pozycji, nawet jeśli został poddany obróbce cieplnej.
Pozostałe naturalne materiały ścierne obejmują tryplę, zwaną „łupkiem polerskim”, popielatoszary produkt wykorzystywany jako łagodny środek ścierny lub polerski, oraz granat (włącznie z pyłem i proszkiem), inne niż objęte działem 71. Naturalne materiały ścierne wymienione w tym akapicie klasyfikowane są do niniejszej pozycji, nawet jeśli zostały poddane obróbce cieplnej; granat naturalny w celu poprawienia właściwości kapilarnych i twardości jest czasami poddany np. obróbce cieplnej po przesortowaniu.
Niniejsza pozycja nie obejmuje:
(a)Materiałów ściernych objętych innymi pozycjami niniejszego działu.
(b)Kamieni szlachetnych lub półszlachetnych (np. rubinu, szafiru), objętych pozycją 7103.
(c)Sztucznych materiałów ściernych, takich jak korund sztuczny (pozycja 2818), węglik krzemu (pozycja 2849) oraz syntetyczne kamienie szlachetne lub półszlachetne (pozycja 7104).
(d)Pyłu i proszku z naturalnych lub syntetycznych kamieni szlachetnych lub półszlachetnych (pozycja 7105).
2514-Łupek, nawet wstępnie obrobiony lub tylko pocięty przez piłowanie lub inaczej na bloki lub płyty o kształcie prostokątnym (włączając kwadratowy).
Łupek, dzielący się łatwo na cienkie arkusze, jest zazwyczaj niebieskawo-szary, ale czasem czarny lub czerwonawy.
Niniejsza pozycja obejmuje łupek w masie lub wstępnie obrobiony albo tylko pocięty przez piłowanie lub inaczej (np. za pomocą piły ciernej drucianej) na bloki lub płyty o kształcie prostokątnym (włączając kwadratowy). Proszek łupkowy i odpady łupku również klasyfikowane są do niniejszej pozycji.
Niniejsza pozycja nie obejmuje kostek mozaikowych objętych pozycją 6802 ani następujących towarów klasyfikowanych do pozycji 6803:
(a)Bloków, płyt i arkuszy poddanych dalszej obróbce niż wyżej opisana, np. pociętych lub spiłowanych do kształtów innych niż prostokątny (włączając kwadratowy), szlifowanych, polerowanych, ukosowanych lub poddanych innej obróbce.
(b)Pokrycia dachowego, okładzin oraz płyt izolacyjnych przeciwwilgociowych, nawet jeśli został nadany im kształt lub zostały poddane obróbkom przewidzianym w tekście niniejszej pozycji.
(c) Artykułów z aglomerowanego łupku.
Niniejsza pozycja nie obejmuje również płyt i tablic płytowych przygotowanych do pisania lub rysowania, nawet w ramach (pozycja 9610), oraz ołówków łupkowych (pozycja 9609).
2515-Marmur, trawertyn, ekausyna i pozostałe wapienne kamienie pomnikowe lub budowlane, o pozornej gęstości 2,5 lub większej, oraz alabaster, nawet wstępnie obrobione lub tylko pocięte, przez piłowanie lub inaczej, na bloki lub płyty o kształcie prostokątnym (włączając kwadratowy) (+).
-Marmur i trawertyn:
2515 11- -Surowy lub wstępnie obrobiony
2515 12- -Tylko pocięty przez piłowanie lub inaczej, na bloki lub płyty o kształcie prostokątnym (włączając kwadratowy)
2515 20-Ekausyna i pozostałe wapienne kamienie pomnikowe lub budowlane; alabaster
Marmur jest twardą skałą wapienną, jednorodną i drobnoziarnistą, często krystaliczną i nieprzezroczystą lub półprzezroczystą. Marmur jest zazwyczaj podbarwiony na różne kolory wskutek obecności tlenków mineralnych (kolorowy marmur żyłkowany, marmur onyksowy itd.), ale są też odmiany czysto białe.
Trawertyny są odmianami skały wapiennej, zawierającymi warstwy drobnoporowate.
Ekausyna jest wydobywana z różnych kamieniołomów w Belgii, a szczególnie w Ecuassines. Jest to niebiesko-szary kamień o nieregularnej strukturze krystalicznej, który zawiera wiele muszli kopalnych. Na przełamie ekausyna wykazuje powierzchnię ziarnistą, podobną do granitu, dzięki czemu nosi czasem nazwę „granitu belgijskiego”, „granitu flandryjskiego” lub „petit granite”.
Niniejsza pozycja obejmuje inne podobne twarde wapienne kamienie pomnikowe lub budowlane, pod warunkiem że ich gęstość pozorna wynosi 2,5 lub więcej (tzn. masa efektywna w kg/1000 cm³). Wapienne kamienie pomnikowe lub budowlane o gęstości pozornej poniżej 2,5 klasyfikowane są do pozycji 2516.
Niniejsza pozycja obejmuje zarówno alabaster gipsowy, który jest zazwyczaj biały i jednolicie półprzezroczysty, oraz alabaster wapienny, zazwyczaj żółtawy i żyłkowany.
Pozycja ta jest ograniczona do wymienionych kamieni, występujących w całości lub wstępnie obrobionych lub tylko pociętych przez piłowanie lub inaczej na bloki lub płyty o kształcie prostokątnym (włączając kwadratowy). Kamienie w postaci granulek, odłamków lub proszku objęte są pozycją 2517.
Bloki itp., które zostały poddane dalszej obróbce, tzn. ozdobione wypukłą rzeźbą, ociosane oskardem, młotem łańcuchowym lub dłutem itd., piaskowane, mielone, polerowane, ukosowane itd. klasyfikowane są do pozycji 6802. Ta sama klasyfikacja odnosi się do półwyrobów.
Niniejsza pozycja nie obejmuje również:
(a)Serpentynu i ofitu (krzemianu magnezu, zwanego czasem marmurem) (pozycja 2516).
(b)Wapienia (zwanego czasem „kamieniem litograficznym”, wykorzystywanego w przemyśle poligraficznym) (w stanie surowym pozycja 2530).
(c)Kamieni w postaci kostek mozaikowych lub płyt chodnikowych, nawet jeśli mają jedynie nadany kształt lub zostały poddane obróbce zgodnej z wymienionymi w niniejszej pozycji (odpowiednio pozycja 6802 lub 6801).
°°°
W niniejszej podpozycji wyrażenie „surowy” odnosi się do bloków lub płyt, które zostały jedynie rozdzielone wzdłuż naturalnych płaszczyzn ciosowych. Ich powierzchnie są często nierówne lub pofalowane i noszą ślady narzędzi wykorzystanych do ich rozdzielenia (stalowych łomów, klinów, kilofów itd.).
Niniejsza podpozycja obejmuje również kamień niekształtowany (kamień z kamieniołomu, kamień łamany) otrzymany przez rozbicie skał w kamieniołomie (z wykorzystaniem kilofów, materiałów wybuchowych itd.). Mają one nierówną powierzchnię i nieregularne brzegi. Ten typ kamienia często nosi ślady urabiania (otwory strzałowe, ślady klinów itd.). Kamień o nienadanym kształcie jest wykorzystywany do budowy wałów ochronnych, falochronów, fundamentów drogowych itd.
Niniejsza podpozycja obejmuje również odpady o kształcie nieregularnym, powstałe wskutek wydobycia lub obróbki (kamienne płytki podłogowe, odpady z piłowania itd.), ale tylko wystarczająco duże, by można je było wykorzystać do cięcia lub budowy. W przeciwnym razie klasyfikowane są do pozycji 2517.
Kamień „wstępnie obrobiony” jest to taki kamień, który został wstępnie obrobiony po wydobyciu z kamieniołomu, w celu utworzenia bloków lub płyt o szorstkich, nierównych powierzchniach. Ten rodzaj obróbki obejmuje usuwanie nadmiernych wypukłości za pomocą narzędzi typu młot i dłuto.
Niniejsza podpozycja nie obejmuje bloków lub płyt, które zostały pocięte na prostokąty (włączając kwadraty).
Podpozycja 2515 12
Bloki i płyty, które zostały jedynie pocięte przez piłowanie, aby mogły zostać objęte niniejszą pozycją, muszą nosić odróżnialne na powierzchni ślady piłowania (skrętką drucianą lub innymi rodzajami pił). Jeżeli w czasie piłowania uważano, to ślady te mogą być bardzo nieznaczne. W takich przypadkach można położyć arkusz cienkiego papieru na kamieniu i delikatnie oraz równo potrzeć go ołówkiem ustawionym możliwie płasko. Pozwala to często uwidocznić ślady piłowania, nawet na ostrożnie ciętych jak i bardzo ziarnistych powierzchniach.
Niniejsza pozycja obejmuje również bloki i płyty o kształcie prostokątnym (włączając kwadratowy) otrzymane inaczej niż w wyniku piłowania, np. przez obrobienie młotem lub dłutem.
2516-Granit, porfir, bazalt, piaskowiec i pozostałe kamienie pomnikowe lub budowlane, nawet wstępnie obrobione lub tylko pocięte, przez piłowanie lub inaczej, na bloki lub płyty o kształcie prostokątnym (włączając kwadratowy) (+).
-Granit:
2516 11- -Surowy lub wstępnie obrobiony
2516 12- -Tylko pocięty przez piłowanie lub inaczej, na bloki lub płyty o kształcie prostokątnym (włączając kwadratowy)
2516 20-Piaskowiec
2516 90-Pozostałe kamienie pomnikowe lub budowlane
Granit jest bardzo twardą, ziarnistą skałą magmową, utworzoną przez skupiska kryształów kwarcu ze skaleniem i miką. Jest różnie zabarwiony (na szaro, zielono, różowo, czerwono itd.), zależnie od względnej zawartości tych trzech substancji oraz obecności tlenku żelaza lub tlenku manganu.
Porfir jest drobnoziarnistą, lekką przeświecającą odmianą granitu.
Piaskowiec jest skałą pochodzenia osadowego, składającą się z małych cząstek bogatych w kwarc lub krzemionkę, naturalnie aglomerowaną substancjami wapiennymi lub krzemionkowymi.
Bazalt jest również skałą magmową, czarną, bardzo ścisłą i niezwykle twardą.
Niniejsza pozycja obejmuje również inne bardzo twarde skały magmowe (np. sjenit, gnejs, trachit, lawę, diabaz, dioryt, fonolit), jak również wapienne kamienie pomnikowe i budowlane nieobjęte pozycją 2515 (włącznie z wapieniem budowlanym i kamieniem portlandzkim) oraz marmur serpentynowy (zwany ofitem), który jako naturalna postać krzemianu magnezu nie może być klasyfikowany do pozycji 2515.
Kamienie klasyfikowane do niniejszej pozycji mogą mieć nadany kształt lub zostać poddane obróbce w taki sam sposób, jak kamienie klasyfikowane do pozycji 2515 (patrz Noty wyjaśniające do niniejszej pozycji). Należy zauważyć, że skały tłuczone w postaci makadamu klasyfikowane są do pozycji 2517, a kamienie w kształcie kostek drogowych lub chodnikowych, płyt chodnikowych lub płyt krawężnikowych klasyfikowane są do pozycji 6801, nawet jeśli zostały jedynie ukształtowane lub poddane obróbce przewidzianej w tekście niniejszej pozycji.
Ekausyna, zwana czasem „petit granit”, „granitem belgijskim” lub „granitem flandryjskim” klasyfikowana jest do pozycji 2515. Stopiony bazalt klasyfikuje się do pozycji 6815.
Kamienie w postaci granulek, odłamków lub proszku klasyfikowane są do pozycji 2517.
°°°
Patrz Noty wyjaśniające do podpozycji 2515 11.
Patrz Noty wyjaśniające do podpozycji 2515 12.
2517-Otoczaki, żwir, kamień pokruszony lub rozłupany, w rodzaju zwykle stosowanych jako kruszywo do betonu, jako tłuczeń drogowy lub do podsypki torów kolejowych lub inne kruszywo, gruby żwir i krzemień, nawet poddane obróbce cieplnej; makadam z żużla, popiołów odlewniczych lub podobnych odpadów przemysłowych, nawet zawierający materiały wymienione w pierwszej części pozycji; makadam smołowany; granulki, odłamki i proszek kamieni objętych pozycją 2515 lub 2516, nawet poddane obróbce cieplnej.
2517 10-Otoczaki, żwir, kamień pokruszony lub rozłupany, w rodzaju zwykle stosowanych jako kruszywo do betonu, jako tłuczeń drogowy lub do podsypki torów kolejowych lub inne kruszywa, gruby żwir i krzemień, nawet poddane obróbce cieplnej
2517 20-Makadam z żużla, popiołów odlewniczych lub podobnych odpadów przemysłowych, nawet zawierający materiały podane w podpozycji 2517 10
2517 30-Makadam smołowany
-Granulki, odłamki i proszek kamieni objętych pozycją 2515 lub 2516, nawet poddane obróbce cieplnej:
2517 41- -Z marmuru
2517 49- -Pozostałe
Niniejsza pozycja obejmuje otoczaki, żwir i kamień pokruszony lub rozłupany (włącznie z mieszaninami różnych rodzajów kamieni), w rodzaju zwykle stosowanych jako kruszywo do betonu, jako tłuczeń drogowy i do podsypki torów kolejowych lub jako inny podkład. Posegregowane materiały budowlane i odpady z rozbiórki, składające się zasadniczo z rozbitych kawałków kamieni, które są stosowane do tych samych celów, albo jako takie, albo po pokruszeniu, również objęte są niniejszą pozycją.
Niniejsza pozycja obejmuje również gruby żwir i krzemień. Okrągłe elementy z krzemienia są wykorzystywane w młynach kulowych do rozdrabniania wapna, cementu itd. Krzemień jest jednak wykorzystywany głównie po rozdrobnieniu w przemyśle ceramicznym i jako materiał ścierny. Inny gruby żwir używany jest w młynach kulowych (np. do mielenia wapna, cementu itd.) lub jako tłuczeń drogowy.
Należy jednak zauważyć, że niniejsza pozycja nie obejmuje krzemienia ciętego w bloki ani kamieni, które przerobiono na otoczaki przez sztuczne zaokrąglenie, do wykorzystania w młynach kulowych. Są one objęte pozycją 6802.
Niniejsza pozycja obejmuje również makadam i makadam smołowany.
Makadam składa się głównie ze wstępnie sortowanych pokruszonych kamieni, otoczaków, żużla, popiołów odlewniczych lub podobnych odpadów przemysłowych albo mieszanin z tymi materiałami. Zmieszany ze smołą, bitumem itd. znany jest jako makadam smołowany.
Produkty wykonane specjalnie (np. przez stapianie mieszaniny minerałów), w celu np. dodania do materiałów nawierzchniowych dróg, w celu zwiększenia twardości, właściwości przeciwpoślizgowych, widoczności itd. są wyłączone z niniejszej pozycji (zazwyczaj pozycja 3824).
Niniejsza pozycja obejmuje również granulki, odłamki i proszek z kamieni klasyfikowanych do pozycji 2515 lub 2516; odłamki takie i granulki, sztucznie barwione (np. na wystawy okienne) klasyfikowane są jednakże do pozycji 6802.
Wymienione niżej produkty klasyfikowane są do niniejszej pozycji, nawet jeśli zostały poddane obróbce cieplnej:
(1)Otoczaki, żwir i kamień kruszony lub rozłupany.
(2)Gruby żwir i krzemień.
(3)Granulki, odłamki i proszek z kamieni klasyfikowanych do pozycji 2515 lub 2516.
Zgodnie z uwagą 3. do niniejszego działu, wszelkie produkty dające się klasyfikować zarówno do tej pozycji jak i jakiejkolwiek innej pozycji tego działu, należy klasyfikować do niniejszej pozycji.
2518-Dolomit, nawet kalcynowany lub spiekany, włączajac dolomit wstępnie obrobiony lub tylko pocięty przez piłowanie lub inaczej, na bloki lub płyty o kształcie prostokątnym (włączając kwadratowy); dolomitowa masa ogniotrwała do ubijania.
2518 10-Dolomit niekalcynowany ani niespiekany
2518 20-Dolomit kalcynowany lub spiekany
2518 30-Dolomitowa masa ogniotrwała do ubijania
Dolomit jest naturalnym węglanem podwójnymwapnia magnezu.
Niniejsza pozycja obejmuje dolomit surowy, zarówno dolomit kalcynowany, jak i spiekany. Dolomit jest kalcynowany w temperaturze między 700°C-1000°C w celu przekształcenia w tlenki magnezu i wapnia przez uwolnienie ditlenku węgla. Z drugiej strony, spiekany dolomit jest otrzymywany przez ogrzewanie dolomitu w temperaturze między 1700°C-1900°C, kiedy staje się materiałem ogniotrwałym. Pozycja ta obejmuje również dolomit wstępnie obrobiony lub tylko pocięty, przez piłowanie lub inaczej, na bloki o kształcie prostokątnym (włączając kwadratowy).
Niniejsza pozycja ponadto obejmuje masy ogniotrwałe do ubijania, które są stosowane jako materiały ogniotrwałe (np. do wyłożenia ogniotrwałego pieca). Produkty te są prezentowane w postaci proszku lub granulek, składających się głównie z kruszonego spiekanego dolomitu. W zależności od obszaru stosowalności lub temperatury, w której ta mieszanina będzie stosowana, są używane inne niehydrauliczne spoiwa (np. smoła, pak, żywica).
Niniejsza pozycja nie obejmuje jednak dolomitu pokruszonego jako kruszywo do betonu, tłuczeń drogowy lub podsypka kolejowa (pozycja 2517).
2519-Naturalny węglan magnezu (magnezyt); magnezja topiona; magnezja całkowicie wypalona (spiekana), nawet zawierająca małe ilości innych tlenków dodanych przed spiekaniem; pozostały tlenek magnezu, nawet czysty.
2519 10-Naturalny węglan magnezu (magnezyt)
2519 90-Pozostałe
Niniejsza pozycja obejmuje magnezyt (giobertyt), który jest naturalnie występującym węglanem magnezu, zawierającym zanieczyszczenia w różnych proporcjach.
Niniejsza pozycja obejmuje również różne odmiany magnezji (tlenku magnezu), otrzymanej z naturalnego węglanu magnezu, zasadowego węglanu magnezu, wodorotlenku magnezu wytrącanego z wody morskiej itd. Główne rodzaje magnezji to:
(1)Magnezja topiona, otrzymana przez wytapianie; jest zazwyczaj bezbarwna, ale może być lekko żółtawa lub zielonkawa. Jest mniej rozpuszczalna od innych rodzajów magnezji i jest wykorzystywana np. do wyrobu tygli lub elementów grzewczych do pieców elektrycznych.
(2)Magnezja całkowicie wypalona (spiekana), otrzymana przez kalcynowanie w wysokiej temperaturze (około 1400-1800°C). Magnezja spiekana może zawierać małe ilości innych tlenków (np. tlenku żelaza lub tlenku chromu), dodanych przed spiekaniem w celu obniżenia temperatury spiekania. Jest ona wykorzystywana do wyrobu cegieł ogniotrwałych.
(3)Magnezja techniczna, zazwyczaj otrzymywana z magnezytu przez kalcynowanie we względnie niskiej temperaturze (poniżej 900°C). Jest chemicznie bardziej reaktywna niż magnezja topiona lub spiekana i jest ona na przykład wykorzystywana do produkcji związków magnezu, środków odbarwiających i cementu magnezjowego.
Tlenki magnezu lekkie oraz ciężkie są otrzymywane zazwyczaj przez kalcynowanie czystego strąconego wodorotlenku magnezu lub węglanu zasadowego, w temperaturach od 600°C do 900°C. Te tlenki magnezowe są praktycznie nierozpuszczalne w wodzie, ale są łatwo rozpuszczalne w rozcieńczonych kwasach i są bardziej reaktywne chemicznie niż inne typy magnezji (np. magnezja spiekana i magnezja wypalana). Są one wykorzystywane do wyrobu leków, kosmetyków itd.
Niniejsza pozycja nie obejmuje:
(a)Uwodnionego zasadowego węglanu magnezu, zwanego czasem „białą magnezją farmaceutyczną” (pozycja 2836).
(b)Kryształów hodowlanych (innych niż elementy optyczne) z tlenku magnezu, o masie nie mniejszej niż 2,5 g każdy (pozycja 3824); elementów optycznych wykonanych z tlenku magnezu (pozycja 9001).
2520-Gips; anhydryt; spoiwa gipsowe (składające się z gipsu kalcynowanego lub siarczanu wapnia), nawet barwione, zawierające lub nie małe ilości przyspieszaczy lub opóźniaczy.
2520 10-Gips; anhydryt
2520 20-Spoiwa gipsowe
Gips jest naturalnym, uwodnionym siarczanem wapnia, przeważnie białym i kruchym.
Anhydryt jest naturalnym, bezwodnym siarczanem wapnia, wykorzystywanym do wyrobu kwasu siarkowego i niektórych rodzajów spoiw gipsowych.
Spoiwa gipsowe składają się z gipsu częściowo lub całkowicie odwodnionego przez kalcynowanie.
Cechą charakterystyczną gipsu jest tracenie części wody w trakcie kalcynacji, wskutek czego powstają spoiwa gipsowe, które tężeją po zmieszaniu z wodą. W celu przeciwdziałania zbyt szybkiemu tężeniu spoiw gipsowych do wypalonego gipsu często dodawane są małe ilości opóźniaczy. Gips specjalnego zastosowania jest kalcynowany aż do całkowitej utraty wody, a następnie dodawane są małe ilości przyspieszaczy, takich jak ałun (cement Keene’a lub cement angielski). Podobne spoiwa gipsowe są wytwarzane przez dodanie ałunu do naturalnego anhydrytu. Niniejsza pozycja obejmuje wszystkie gotowe spoiwa gipsowe.
Niniejsza pozycja obejmuje również:
(1)Spoiwo gipsowe zredukowane do mączastej konsystencji wykorzystywane do apretury tkanych materiałów lub obróbki powierzchniowej papieru.
(2)Spoiwo gipsowe zawierające dodatek substancji barwiącej.
(3)Spoiwo gipsowe, które zostało specjalnie kalcynowane lub drobno zmielone w celu wykorzystania w stomatologii, nawet zawierające małe ilości przyspieszaczy lub opóźniaczy. Niniejsza pozycja nie obejmuje preparatów dentystycznych na bazie gipsu (pozycja 3407).
2521-Topnik wapniowy; wapień i pozostały kamień wapienny, w rodzaju stosowanych do produkcji wapna lub cementu.
Niniejsza pozycja obejmuje topnik wapniowy i wapień oraz inne skały wapienne powszechnie stosowane do wyrobu wapna lub cementu, niebędące kamieniem budowlanym ani pomnikowym (pozycja 2515 lub 2516). Dolomit klasyfikowany jest do pozycji 2518, a kreda do pozycji 2509.
Topnik wapniowy jest wykorzystywany głównie jako topnik w przemyśle żelaza i stali.
Niniejsza pozycja obejmuje również te materiały w postaci proszku do wzbogacania gleby. Kamień rozdrobniony lub rozłupany, wykorzystywany jako kruszywo do betonu, tłuczeń drogowy oraz podsypka torów kolejowych, nie są objęte jednak niniejszą pozycją (pozycja 2517).
2522-Wapno palone, wapno gaszone i wapno hydrauliczne, inne niż tlenek wapnia i wodorotlenek wapnia, objęte pozycją 2825.
2522 10-Wapno palone
2522 20-Wapno gaszone
2522 30-Wapno hydrauliczne
Wapno palone (zanieczyszczony tlenek wapnia) jest otrzymywane przez kalcynowanie wapienia, zawierającego bardzo mało lub niezawierającego iłu. Łączy się ono bardzo szybko z wodą, wydzielając znaczne ilości ciepła i tworząc wapno gaszone (wodorotlenek wapnia). Wapno gaszone jest zwykle stosowane do wzbogacenia gleby lub w przemyśle cukrowniczym.
Wapno hydrauliczne jest otrzymywane przez kalcynowanie wapnia zawierającego wystarczające ilości iłu (jakkolwiek zwykle mniej niż 20%) w niskiej temperaturze, w celu zapewnienia tężenia produktu pod wodą. Wapno hydrauliczne różni się od cementu naturalnego tym, że zawiera znaczne ilości niezwiązanego wapna gaszonego, które może być gaszone wodą.
Pozycja nie obejmuje oczyszczonego: tlenku wapnia i wodorotlenku wapnia (pozycja 2825).
2523-Cement portlandzki, cement glinowy, cement żużlowy, cement anhydrytowy i podobne cementy hydrauliczne, nawet barwione lub w postaci klinkieru (+).
2523 10-Klinkier cementowy
-Cement portlandzki:
2523 21- -Biały cement, nawet sztucznie barwiony
2523 29- -Pozostały
2523 30-Cement glinowy
2523 90-Pozostałe cementy hydrauliczne
Cement portlandzki jest otrzymany przez wypalenie wapienia zawierającego w stanie naturalnym iły lub sztucznie zmieszanego z odpowiednią ilością iłu. Mogą być dodane również inne materiały, takie jak substancje zawierające krzemionkę, glin lub żelazo. W wyniku procesu wypalenia powstają półprodukty, znane jako klinkiery. Klinkiery te są następnie mielone, dzięki czemu powstaje cement portlandzki, który może zawierać dodatki i przyspieszacze modyfikujące jego właściwości hydrauliczne. Podstawowymi odmianami cementu portlandzkiego są: zwykły cement portlandzki, średni cement portlandzki i biały cement portlandzki.
Niniejsza pozycja obejmuje również cement glinowy, cement żużlowy, cement anhydrytowy (zmielony żużel wielkopiecowy, zmieszany z przyspieszaczem i kalcynowanym gipsem), cement pucolanowy, cement romański itd. oraz mieszanki wymienionych rodzajów cementu.
Cementy objęte niniejszą pozycją mogą być barwione.
Niniejsza pozycja nie obejmuje niektórych produktów występujących czasem pod nazwą cementu, takich jak: cement Keene’a, cement angielski (ałunowana zaprawa gipsowa) (pozycja 2520), ziemia pucolanowa, ziemia santorynowa i podobne substancje, zwane czasem cementami naturalnymi (pozycja 2530).
Niniejsza pozycja nie obejmuje również:
(a)Drobno mielonego żużlu wielkopiecowego, który wymaga dodatku małej ilości przyspieszacza w czasie wiązania (pozycja 2619); mielonego żużlu zmieszanego z przyspieszaczem, gotowy do użycia, jest jednak klasyfikowany do niniejszej pozycji.
(b)Cementów dentystycznych i cementów do rekonstrukcji kości (pozycja 3006).
(c)Cementów objętych pozycją 3214.
(d)Cementów i zapraw ogniotrwałych na bazie ziem dynasowych lub szamotowych itp. (pozycja 3816).
(e)Zapraw i betonów nieogniotrwałych (pozycja 3824).
°°°
W podpozycji 2523 21 i 2523 29 „cement portlandzki” oznacza cement otrzymany przez zmielenie klinkieru portlandzkiego z ewentualnym dodatkiem małej ilości siarczanu wapnia. Należy zauważyć, że:
-klinkier portlandzki jest produktem objętym podpozycją 2523 10, składającym się głównie z krzemianów wapnia, otrzymanym przez ogrzanie do częściowego stopienia ustalonej z góry i jednorodnej mieszaniny materiałów zawierających głównie wapień (CaO) i krzemionkę (SiO2) z małą zawartością tlenku glinu (Al2O3) oraz tlenku żelaza (Fe2O3) oraz;
-określenie „siarczan wapnia” obejmuje gips i jego pochodne oraz anhydryt i inne produkty z siarczanu wapnia służące do wyrobu cementów.
2524-Azbest.
2524 10-Krokidolit
2524 90-Pozostały
Azbest jest naturalną substancja mineralną, powstałą przez rozkład pewnych skał. Ma on bardzo charakterystyczny układ włókien; czasem wygląda jak jedwab, a zabarwienie ma bardzo różne, zazwyczaj białe, ale czasem szare, zielonkawe, niebieskie lub ciemnobrązowe. Jego główną cechą jest wytrzymałość na ogień i kwasy.
Krokidolit jest azbestową postacią riebeckitu. Występuje w postaci wiązek włókien w skale magmowej, która jest kwaśna z wysoką zawartością alkali, oraz także w skale metamorficznej. Jest ciemnoniebieski do czarnego lub ciemnozielony i przeświecający do częściowo matowego. Azbest krokidolitowy, znany także jako azbest niebieski, ma większą wytrzymałość na rozciąganie, ale mniejszą odporność na ogrzewanie i mniej sprężyste włókna niż inne formy azbestu oraz jest kwasoodporny, ale nie zasadoodporny. Jest on uważany za najbardziej niebezpieczną postać azbestu.
Niniejsza pozycja odnosi się do surowego azbestu w postaci skały, surowych, ubitych i płukanych włókien, nawet sortowanych pod względem długości, azbestu w płatkach lub w proszku oraz odpadów azbestu. Niniejsza pozycja wyłącza włókna poddane dalszej obróbce (gręplowane, barwione itd.) oraz gotowe artykuły z azbestu (pozycja 6812).
2525-Mika, włącznie z odłamkami; odpadki miki.
2525 10-Mika surowa i mika rozłupana na warstwy lub odłamki
2525 20-Proszek miki
2525 30-Odpadki miki
Mika (muskowit, flogopit, biotyt itd.) stanowi grupę naturalnych złożonych krzemianów glinu charakteryzujących się tym, że są podzielone na błyszczące, przezroczyste, elastyczne płytki o różnym zabarwieniu.
Niniejsza pozycja obejmuje:
(A)Surową mikę, składającą się z kryształów miki, o nieregularnym kształcie, wielkości i grubości, pokrytych ziemią („księgi”).
(B)Mikę w płytkach, otrzymaną przez rozszczepienie okrojonych ksiąg. Płytki przyjmują kształt nieregularnych wielokątów podobnych do kryształów, z których zostały otrzymane, a brzegi ich są wstępnie obrobione i skośnie ścięte. Ich grubość zazwyczaj waha się od 200 do 750 mikrometrów (mikronów).
(C)Odłamki miki, otrzymane przez rozszczepienie płytek miki. Mają kształt nieregularnych wielokątów, podobnie jak płytki, od których je odszczepiono. Ich brzegi zostały wstępnie obrobione.
Są one sprzedawane jako:
(1)Warstewka kondensatorowa, zazwyczaj o grubości między 25 a 200 mikrometrów (mikronów), lub
(2)Odłamki, zazwyczaj o grubości między 12 a 30 mikrometrów (mikronów), wykorzystywane wyłącznie do wyrobu miki warstwowej (np. mikanitu).
Niniejsza pozycja obejmuje również odpadki i proszek z miki.
Niniejsza pozycja nie obejmuje produktów otrzymanych przez wycinanie lub tłoczenie płytek z miki lub odłamków (pozycja 6814 lub dział 85) oraz produktów wykonanych z połączonych (narośniętych) odłamków (np. mikanitu, mikafolii) lub miki z miazgi (odtworzonej) (pozycja 6814).
Wermikulit, minerał pokrewny mice, klasyfikowany jest do pozycji 2530, podobnie jak perlit i chloryty (chemicznie spokrewnione z wermikulitem).
2526-Steatyt naturalny, nawet wstępnie obrobiony lub tylko pocięty przez piłowanie lub inaczej, na bloki lub płyty o kształcie prostokątnym (włączając kwadratowy); talk.
2526 10-Nierozdrobniony, niesproszkowany
2526 20-Rozdrobniony lub sproszkowany
Zarówno steatyt naturalny, jak i talk są substancjami mineralnymi bogatymi w uwodniony krzemian magnezu. Steatyt naturalny jest bardziej zwarty i masywny niż talk. Talk ma postać blaszek i jest bardziej miękki oraz mydlany w dotyku.
Naturalny steatyt objęty niniejszą pozycją może mieć nadany kształt i zostać poddany takiej samej obróbce, jak kamienie objęte pozycją 2515 (patrz Noty wyjaśniające do tej pozycji), oraz może zostać poddany procesom dopuszczonym na podstawie uwagi 1. do niniejszego działu. Saponit jest odmianą naturalnego steatytu.
Talk objęty niniejszą pozycją może być poddany procesom dopuszczonym na podstawie uwagi 1 do niniejszego działu. Bardziej powszechnie spotykanymi postaciami talku są talk surowy lub sproszkowany.
Określenie „talk francuski” jest używany w celu oznaczenia pewnych odmian steatytu lub talku w postaci proszku.
Niniejsza pozycja nie obejmuje „kredy krawieckiej”, składającej się ze steatytu (pozycja 9609).
[2527]
2528-Naturalne borany i ich koncentraty (nawet kalcynowane), z wyłączeniem boranów wyodrębnionych z naturalnych solanek; naturalny kwas borowy zawierający nie więcej niż 85% H3BO3 w przeliczeniu na suchą masę.
Niniejsza pozycja obejmuje tylko naturalne borany w postaci wydobytych minerałów, koncentraty tych minerałów (nawet kalcynowane) oraz naturalny kwas borowy w postaci otrzymanej przez odparowanie wody, pozostałej po kondensacji naturalnych par wydobywających się z ziemi w pewnych regionach (włoskie soffioni) lub przez odparowanie wody czerpanej ze źródeł podziemnych w tych regionach. Niniejsza pozycja wyłącza jednak kwas borowy zawierający więcej niż 85% H3BO3 w przeliczeniu na suchą masę (pozycja 2810).
Borany naturalne klasyfikowane do niniejszej pozycji obejmują:
(1)Kernit lub tynkal, borany sodu znane jako „boraks naturalny”.
(2)Pandermit oraz pryceit, borany wapnia.
(3)Boracyt, chloroboran magnezu.
Niniejsza pozycja nie obejmuje boranu sodu (boraks rafinowany), otrzymanego na drodze chemicznej obróbki kernitu lub tynkalu oraz boranów sodu otrzymanych przez odparowanie złożonych solanek z pewnych słonych jezior (pozycja 2840).
2529-Skaleń; leucyt; nefelin i sjenit nefelinowy; fluoryt.
2529 10-Skaleń
-Fluoryt:
2529 21- -Zawierający 97% masy fluorku wapnia lub mniej
2529 22- -Zawierający więcej niż 97% fluorku wapnia
2529 30-Leucyt; nefelin i sjenit nefelinowy
Skaleń, leucyt, nefelin i sjenit nefelinowy składają się ze złożonych krzemianów glinu oraz alkaliów lub metali ziem alkalicznych. Są one wykorzystywane jako topniki w przemyśle ceramicznym. Niniejsza pozycja nie obejmuje piasków skaleniowych (pozycja 2505).
Fluoroskaleń (lub fluoryt) jest naturalnym fluorkiem wapnia występującym w stałych masach, prążkowanych w różnych kolorach albo w skupiskach kryształów o różnych barwach; zasadniczo jest on wykorzystywany do wyrobu kwasu fluorowodorowego oraz jako topnik do celów hutniczych.
Niniejsza pozycja obejmuje również fluoryt otrzymany z minerału na drodze obróbki cieplnej, która powoduje rozpad cząsteczek składowych produktu; ze względu na różnice wielkości cząsteczek przesiewanie ich przez sito pozwala na usunięcie części składnika krzemionkowego.
Niniejsza pozycja nie obejmuje skalenie i fluorytu w postaci kamieni szlachetnych i półszlachetnych (dział 71).
2530-Substancje mineralne, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone.
2530 10-Wermikulit, perlit i chloryty, nieporowate
2530 20-Kizeryt, epsomit (naturalne siarczany magnezu)
2530 90-Pozostałe
Barwniki klasyfikowane do niniejszej pozycji są przeważnie naturalnie występującymi glinami zmieszanymi z białymi lub barwnymi substancjami mineralnymi, w szczególności tlenkiem żelaza; ze względu na własności barwiące są one wykorzystywane zazwyczaj jako pigmenty.
Obejmują one:
(1)Ochry (żółtą, brązową, czerwoną, czerwień hiszpańską itd.).
(2)Sjeny (sjena włoska, żółto-brązowa oraz sjena palona, pomarańczowo-brązowa itp.).
(3)Umbry (włącznie z umbrą paloną), które są brązowe lub ciemnobrązowe.
(4)Ziemie czarne oraz naturalny brunat van Dycka (brunat Kassela i ziemie kolońskie); rozpuszczalny brunat van Dycka jest preparowanym pigmentem, klasyfikowanym do pozycji 3206.
(5)Ziemię werońską oraz ziemię cypryjską (zielone).
Kalcynowanie lub mieszanie ze sobą różnych pigmentów mineralnych nie ma wpływu na ich klasyfikację. Jednakże pigmenty mineralne zmieszane z innymi substancjami lub w postaci zawiesiny w wodzie, oleju itd. klasyfikowane są do działu 32.
Niniejsza pozycja nie obejmuje rud żelaza (pozycja 2601) oraz pigmentów mineralnych zawierających 70 % masy lub więcej związanego żelaza w przeliczeniu na Fe2O3 (pozycja 2821).
Jednakże naturalne tlenki żelaza blaszkowate, wykorzystywane głównie jako pigmenty antykorozyjne, klasyfikowane są do niniejszej pozycji, mimo że zawierają one naturalnie więcej niż 70 % masy związanego żelaza.
(1)Naturalna pianka morska jest bardzo lekkim i porowatym uwodnionym krzemianem magnezu, białym, żółtawym, szarym lub różowym, występującym prawie wyłącznie w Azji Mniejszej; jest ona otrzymywana w małych kawałkach (o bokach rzadko przekraczających 30 cm). Kawałki te są poddawane wstępnemu oczyszczaniu, skrobaniu, polerowaniu wełną i suszeniu (na słońcu lub w piecu), po czym następuje dalsze polerowanie flanelą i woskowanie w celu poprawienia wyglądu i ustalenia klasy lub jakości.
Aglomerowana pianka morska jest otrzymywana przez aglomerację okruchów i innych odpadów naturalnej pianki morskiej środkami wiążącymi (olejami, ałunem itp.) pod wpływem ciepła. Jest ona tutaj klasyfikowana tylko w postaci płytek, pręcików, pałeczek lub podobnych kształtów, nieobrobionych po uformowaniu.
(2)Bursztyn jest kopalną żywicą (znaną również jako „bursztynian” albo „Karabé”); jest on zabarwiony na różne kolory, od żółtego do ciemnopomarańczowego; należy uważać, by nie mylić bursztynu albo bursztynianu z ambrą szarą, wydzieliną wieloryba, klasyfikowaną do pozycji 0510.
Aglomerowany bursztyn (lub ambroid) jest nieprzezroczystą substancją mineralną, utworzoną przez aglomerację odpadów bursztynu. Jest on klasyfikowany do niniejszej pozycji tylko wtedy, gdy jest w postaci płytek, pręcików, pałeczek albo w podobnych postaciach, nieobrobionych po uformowaniu.
(3)Gagat jest zwartą odmianą lignitu. Jest intensywnie czarny, łatwo się daje rzeźbić i dobrze polerować; jakkolwiek wykorzystywany jest do wyrobu biżuterii, to dla celów nomenklatury nie jest uważany za kamień szlachetny.
Niniejsza grupa obejmuje stroncjanit (naturalne węglany strontu) oraz stroncjanit kalcynowany, składający się głównie z zanieczyszczonego tlenku strontu.
Niniejsza pozycja nie obejmuje czystego tlenku strontu (pozycja 2816).
Niniejsza grupa obejmuje między innymi:
(1)Naturalne siarczki arsenu. Dwie główne odmiany tego siarczku są następujące:
(i)Realgar, który jest disiarczkiem arsenu, barwy jasnoczerwonej, wykorzystywanym w pirotechnice.
(ii)Aurypigment, który jest trisiarczkiem arsenu, jasnożółtym, wykorzystywanym do wyrobu farb.
Niniejsza pozycja obejmuje również arsenopiryt (piryty arsenowe lub tioarsenek żelaza).
(2)Ałunit, zwany też kamieniem ałunowym, gdyż jest wykorzystywany do wyrobu ałunu; jest to substancja kamienista, barwy czerwonawoszarej lub żółtawej, brudząca palce.
(3)Wermikulit, minerał spokrewniony z miką i o podobnej barwie, ale zazwyczaj w postaci mniejszych płatków; również chloryty i perlit, minerały chemicznie spokrewnione z wermikulitem. Minerały te stają się porowate podczas ogrzewania i stanowią wówczas materiały izolujące cieplnie. W postaci porowatej (lub rozwarstwionej) klasyfikowane są one jednak do pozycji 6806.
(4)Lidyt, bardzo twardy, szorstki i równoziarnisty o drobnej strukturze ciemny kamień, niepoddający się działaniu kwasów. Kamienie probiercze wykonane z lidytu (np. do badania metali szlachetnych) klasyfikowane są do pozycji 6815.
(5)Celestyn (naturalny siarczan strontu); szpat islandzki (albo kalcyt) oraz aragonit, które są wykrystalizowanymi węglanami wapnia; lepidolit (fluorokrzemianoglinian potasu i litu) oraz ambligonit (fluorek glinowo-fosforanolitowy).
(6)Ziemia ogrodowa, ziemia z wrzosowisk, ziemia bagienna, margiel, aluwium, kompost i wykopana gleba oraz podglebie, które, chociaż wykorzystywane w rolnictwie lub kształtowaniu krajobrazu, nie zostały włączone do działu 31. (nawozy sztuczne), nawet jeśli zawierają w stanie naturalnym małe ilości azotu, fosforu lub potasu. Jednakże pozycja ta nie obejmuje kopalnych naturalnych piasków wszelkich rodzajów (pozycja 2505).
(7)Ziemia pucolanowa, ziemia santorynowa, trasowa i podobne, zwane czasem cementami naturalnymi, ponieważ są wykorzystywane do wyrobu cementu.
(8)Wapień (znany również jako „kamień litograficzny”, wykorzystywany w przemyśle poligraficznym), w stanie surowym.
(9)Potłuczone wyroby garncarskie, potłuczone kawałki cegieł i pokruszone kawałki betonu.
(10)Rudy metali ziem rzadkich (np. bastanazyt, ksenotym, gadolinit), oprócz monacytów i innych rud wykorzystywanych wyłącznie lub głównie do wydobywania uranu lub toru (pozycja 2612).
(11)Substancje zmętniające, wykorzystywane w emaliowaniu, otrzymane przez poddanie obróbce piasku cyrkonowego (oczyszczaniu kwasem solnym i rozdrobnieniu).
(12)„Koncentraty” molibdenitu otrzymane z rud molibdenu na drodze pewnego rodzaju obróbki fizycznej, takiej jak płukanie, mielenie, flotacja i obróbka cieplna (inne niż kalcynacja) w celu odciągnięcia śladów oleju i wody, do wykorzystania poza hutnictwem (smarowanie).
(13) Nsutyt, ruda manganowa zawierająca nie mniej niż 79 % masy tlenków manganu, niewykorzystywana w przemyśle hutniczym do wydobywania manganu, ale w bateriach elektrycznych.
(14) Naturalny kryolit, uzyskiwany głównie z Grenlandii, śnieżnobiały, od czasu do czasu z domieszką barwy, błyszczący i prawie przezroczysty, stosowany jako topnik szczególnie podczas elektrolitycznej produkcji glinu; naturalny chiolit, który podobnie jak kryolit, może być uważany jako fluoroglinian sodu. Pozycja ta wyłącza chemicznie otrzymane fluorki o składzie podobnym do kryolitu i chiolitu (pozycja 2826).
Niniejsza pozycja nie obejmuje kamieni szlachetnych i półszlachetnych objętych działem 71.
__________