2817-Tlenek cynku; nadtlenek cynku.
Tlenek cynku (biel cynkowa) (ZnO) jest otrzymywany przez spalanie par cynku z tlenem z powietrza. Pary cynku są otrzymywane przez odparowanie metalicznego cynku (proces pośredni lub francuski) lub poprzez redukcję surowego utlenionego cynku, takiego jak rudy cynku (prażona blenda cynkowa, kalamin – pozycja 2608) węglem (proces bezpośredni lub amerykański). W tych procesach tlenek jest gromadzony w stacji filtrów workowych lub komorach tworzących osady coraz to bardziej czystych tlenków.
W procesie mokrym, cynk jest ługowany z surowców zawierających cynk, a następnie wytrącany jako wodorotlenek lub węglan cynku. Osad jest filtrowany, przemywany, suszony i kalcynowany do ZnO. Tlenek cynku jest drobnym, białym proszkiem, który zmienia kolor na żółty po ogrzaniu. Ma właściwości amfoteryczne, jest rozpuszczalny w kwasach i zasadach.
Tlenek cynku jest głównie używany w farbach przemysłowych. Jest on również wykorzystywany w przemyśle gumowym, ceramice, wytwarzaniu szkła, elektronice i produktach farmaceutycznych. Tlenek cynku jest także prekursorem szerokiego asortymentu soli nieorganicznych lub organicznych wykorzystywanych w produkcji tworzyw sztucznych.
Cynkany objęte pozycją 2841 odpowiadają temu tlenkowi amfoterycznemu.
Nadtlenek cynku (ZnO2). Biały proszek, nierozpuszczalny w wodzie. Stosowany w medycynie albo w stanie czystym, albo z zanieczyszczeniami w postaci tlenku cynku; wykorzystywany jest również do produkcji kosmetyków.
Niniejsza pozycja nie obejmuje:
(a)Naturalnego tlenku cynku lub cynkitu (pozycja 2608).
(b)Produktów odpadowych hutnictwa cynku zwanych zinc scurf (łuskami cynkowymi), kożuchem żużlowym, twardym cynkiem, które również składają się z zanieczyszczonych tlenków (pozycja 2620).
(c)Wodorotlenku cynku (Zn(OH)2) lub bieli żelatynowej albo wodoronadtlenku (pozycja 2825).
(d)Zanieczyszczonego tlenku cynku, zwanego cynkiem szarym (pozycja 3206).